This article reviews the literature

This article reviews the literature related to the bioavailability of tin, inorganic tin compounds, and organotin compounds. On the
one hand, the toxicity of metallic tin and inorganic tin compounds is low. In aqueous systems, the potential bioavailability of tin
seems to depend on the concentration of the truly dissolved ion species. Some studies suggest that tin is an essential trace element for
humans. However, organotin compounds have been proven to be of toxicological relevance. Triorganotin compounds are
particularly toxic explaining their wide use as biocides (e.g., in antifouling paints or pesticides). Persistence of organotin compounds
is governed by moderate to fast aerobic biotic degradation processes, slow anaerobic biotic degradation, slow abiotic degradation by
photolysis, and fast, but reversible, adsorption/desorption processes. Organotin compounds are ubiquitously distributed in aquatic
organisms. Bioconcentration in organisms and ecotoxicity are dependent on the bioavailable fraction. The bioavailability is highest
at neutral and slightly alkaline pH and is reduced in the presence of dissolved organic carbon. The biomagnification of organotin
compounds via the food chain is of minor importance compared with the bioconcentration from the water phase.
r 2003 Elsevier Inc. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้จะทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับการดูดซึมของดีบุก, ดีบุกสารอนินทรีและสารประกอบดีบุกอินทรีย์ ใน
มือข้างหนึ่งเป็นพิษของโลหะดีบุกและสารประกอบดีบุกอนินทรีอยู่ในระดับต่ำ ในระบบน้ำการดูดซึมที่มีศักยภาพของดีบุก
ดูเหมือนว่าจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของละลายอย่างแท้จริงไอออนชนิด บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าดีบุกเป็นธาตุที่จำเป็นสำหรับ
มนุษย์ อย่างไรก็ตามสารประกอบดีบุกอินทรีย์ที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีความเกี่ยวข้องทางพิษวิทยา สารประกอบ Triorganotin เป็น
พิษโดยเฉพาะอย่างยิ่งการอธิบายการใช้งานกว้างของพวกเขาเป็น biocides (เช่นในสีกันเพรียงหรือยาฆ่าแมลง) ความคงทนของสารประกอบดีบุกอินทรีย์
เป็นหน่วยงานระดับปานกลางถึงเร็วแอโรบิกกระบวนการย่อยสลายสิ่งมีชีวิตช้าแบบไม่ใช้ออกซิเจนย่อยสลายสิ่งมีชีวิต, การย่อยสลายช้า abiotic โดย
photolysis และรวดเร็ว แต่กลับได้ดูดซับ / กระบวนการคาย สารประกอบดีบุกอินทรีย์ที่มีการกระจาย ubiquitously ในน้ำ
มีชีวิต การแยกตัวในสิ่งมีชีวิตและกระทบต่อระบบนิเวศน์จะขึ้นอยู่กับส่วน bioavailable การดูดซึมสูงสุด
ที่ pH เป็นกลางและด่างเล็กน้อยและจะลดลงในการปรากฏตัวของสารอินทรีย์คาร์บอนละลาย biomagnification ของดีบุกอินทรีย์
สารผ่านทางห่วงโซ่อาหารที่มีความสำคัญรองลงมาเมื่อเทียบกับความเข้มข้นทางชีวภาพจากเฟสน้ำ.
r 2003 เอลส์อิงค์สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับปริมาณดีบุก , สารประกอบดีบุกอนินทรีย์ และสารประกอบไนโตรเจน . บน
มือเดียว , พิษดีบุกโลหะและสารประกอบดีบุกอนินทรีย์ คือ ต่ำ ในระบบสารละลาย , การศักยภาพของกระป๋อง
ดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของไอออนที่ละลายน้ำชนิดอย่างแท้จริง .บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าดีบุก เป็นธาตุที่จำเป็นสำหรับ
มนุษย์ อย่างไรก็ตาม สารประกอบไนโตรเจน มีการพิสูจน์ว่าเป็นของพิษวิทยาความเกี่ยวข้อง triorganotin สารประกอบมี
โดยเฉพาะเป็นพิษอธิบายกว้างใช้เป็น biocides ( เช่นใน antifouling สีหรือสารกำจัดศัตรูพืช ) การคงอยู่ของสารประกอบ organotin
ถูกควบคุมโดยกระบวนการทางชีวภาพการสลายตัวเร็วปานกลางแอโรบิก ,ช้าแบบชีวภาพการสลายตัวช้า การทดลองการย่อยสลายด้วย
โฟโตไลซีส และ รวดเร็ว แต่ กลับ กระบวนการการดูดซับและปลดปล่อย . สารประกอบไนโตรเจนระหว่างกระจายในน้ำ
สิ่งมีชีวิต bioconcentration ในสิ่งมีชีวิตและ ecotoxicity จะขึ้นอยู่กับสัดส่วนใน . การดูดซึมสูงสุด
ความเป็นกลางและด่างเล็กน้อย ค่า pH ที่ลดลงและมีปริมาณอินทรีย์คาร์บอน การ biomagnification สารประกอบ organotin
ผ่านห่วงโซ่อาหารจะย่อยที่สำคัญเมื่อเทียบกับ bioconcentration จากน้ำเฟส .
r 2003 Elsevier Inc สงวนสิทธิ์ทั้งหมด