1. IntroductionEdible coating was d

1. Introduction
Edible coating was developed to preserve the quality of seafood and extend its shelf life. For example, acetylated monoglyceride and whey protein isolate coatings prevented the moisture loss and lipid oxidation in frozen salmon (Stuchell & Krochta, 1995). Chitosan was applied as edible and invisible coating on herring and Atlantic cod to preserve its quality (Jeon, Kamil, & Shahidi, 2002). Cat fish gelatin was developed as antimicrobial coating to extend the shelf life of fresh white shrimp (Penaeus vannamei) ( Jiang, Liu, Du, & Wang, 2010). Recently, edible coating has been applied to fish in various studies to preserve the quality ( Nowzari et al., 2013, Ojagh et al., 2010, Qiu et al., 2014 and Zhao et al., 2013). Edible coatings such as alginate calcium coating incorporated with cinnamon, EDTA (Ethylenediaminetetraacetic acid) and nisin were developed to preserve the quality of fresh northern snakehead fish fillets (Lu, Ding, Ye, & Liu, 2010). Other edible coatings that have been developed included whey protein isolate incorporated with oregano essential oil (Atarés, De Jesús, Talens, & Chiralt, 2010) and soy protein isolate incorporated with cinnamon and ginger essential oil (Atarés et al., 2010). The antimicrobial effect of these edible coatings and their effects on fish physicochemical properties were studied ( Nowzari et al., 2013, Ojagh et al., 2010, Qiu et al., 2014 and Zhao et al., 2013). The parameters including pH, Total Volatile Basic Nitrogen (TVB-N), microbiological analysis and sensory evaluation were investigated (Qiu et al., 2014). Different properties of edible film were also investigated, such as mechanical properties, water vapour permeability, water solubility, colour and transmittance, thermal properties (Jiang et al., 2010). However, certain aspects especially the underlying mechanism of the protective effect of coating remain unclear.

Most commonly used materials for edible films are biopolymers such as carbohydrates and proteins. Both derived from marine sources, gelatin and chitosan are hydrophilic biopolymers with good affinity and compatibility, which are suitable to protect seafood products (López, Gómez, Pérez, & Montero, 2005). Gelatin, extracted from fishery processing byproducts like skin or bones, can be applied as edible coating to form a barrier preventing oxygen, drying and light (Yang & Wang, 2009). Extracting and applying gelatin from fishery byproducts improves seafood sustainability (Endo and Yamao, 2007 and Yang et al., 2007) and protects seafood quality (Feng, Lai, & Yang, 2014).

Chitosan is a natural polysaccharide obtained from deacetylation of chitin from shrimp and other crustacean shells (Nowzari et al., 2013). Due to its antimicrobial effect and film forming ability, chitosan has been applied as coating to preserve the quality of fish, fruit and other food products (Chong et al., 2015 and Nowzari et al., 2013). Utilisation of chitosan also helps to improve food sustainability.

Though gelatin, chitosan and their combination were applied as coating before, the mechanism of how the components exert their protective effects remains largely unknown (López et al., 2005 and Nowzari et al., 2013). Matrix-Assisted Laser Desorption/Ionisation Time of Flight Mass Spectrometry (MALDI-TOF-MS) is powerful in analysing protein and peptide profile in fillet muscle (Bauchart et al., 2007). Atomic force microscopy (AFM) could be applied to investigate single molecular morphological and structural changes (Sow & Yang, 2015).

The objectives of this study are to develop edible coating based on chitosan and gelatin to preserve fish fillet quality and microbial safety. The coating’s protective effect and its underlying mechanism were analysed from the aspects of physicochemical properties, microbial safety, nanostructure and protein/peptide composition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำมีพัฒนาสารเคลือบเพื่อรักษาคุณภาพของอาหารทะเล และยืดอายุการเก็บของ ตัวอย่างเช่น acetylated ขอ monoglyceride และเวย์โปรตีนแยกเคลือบป้องกันความชื้นสูญเสียและไขมันเกิดออกซิเดชันในปลาแซลมอนแช่แข็ง (Stuchell & Krochta, 1995) ไคโตซานถูกนำไปใช้เคลือบ ด้วยมองไม่เห็น และกินปลาเฮอริ่งและ cod แอตแลนติกเพื่อรักษาคุณภาพของ (โรง บา & Shahidi, 2002) แมวปลาตุ๋นได้รับการพัฒนาเป็นยาต้านจุลชีพเคลือบเพื่อยืดอายุการเก็บของสดกุ้งขาว (กุลากุ้งกุลา) (เจียง หลิว Du และ วัง 2010) เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการใช้สารเคลือบกับปลาในการศึกษาต่าง ๆ เพื่อรักษาคุณภาพ (Nowzari et al. 2013, Ojagh et al. 2010 คู et al. 2014 และ Zhao et al. 2013) กินเคลือบเช่นเคลือบแคลเซียมแอลจิเนตรวมกับอบเชย EDTA (Ethylenediaminetetraacetic กรด) และ nisin ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรักษาคุณภาพของเนื้อปลาสดปลาช่อนเหนือ (Lu ดิง Ye และ หลิว 2010) อื่น ๆ เคลือบกินที่ได้รับการพัฒนาอยู่ในเวย์โปรตีน isolate รวมกับน้ำมันออริกาโน (Atarés, De Jesús, Talens, & Chiralt, 2010) และ isolate โปรตีนถั่วเหลืองรวมกับน้ำมันหอมระเหยอบเชย และขิง (Atarés et al. 2010) มีศึกษาจุลชีพเคลือบเหล่านี้กินได้และผลจากคุณสมบัติทางเคมีกายภาพของปลา (Nowzari et al. 2013, Ojagh et al. 2010 คู et al. 2014 และ Zhao et al. 2013) พารามิเตอร์ที่รวมถึงค่า pH ปริมาณผันผวนพื้นฐานไนโตรเจน (รับเข้า-N), จุลชีววิทยา และการประเมินถูกสอบสวน (คู et al. 2014) คุณสมบัติต่าง ๆ ของฟิล์มกินได้ยังตรวจสอบ เช่นคุณสมบัติทางกล ไอน้ำซึมผ่าน ละลายน้ำ สี และจัด ส่ง คุณสมบัติทางความร้อน (Jiang et al. 2010) อย่างไรก็ตาม บางแง่มุมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลไกพื้นฐานของการป้องกันผลกระทบของการเคลือบยังคงชัดเจนอยู่วัสดุที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับฟิล์มกินมีโพเช่นคาร์โบไฮเดรตและโปรตีน ทั้งสองได้มาจากแหล่งทางทะเล วุ้น และไคโตซานเป็นโพน้ำกับความสัมพันธ์ที่ดีและเข้ากันได้ ซึ่งมีความเหมาะสมเพื่อปกป้องผลิตภัณฑ์อาหารทะเล (ยูโรโซนและกอง Gómez วัว และ Montero, 2005) เจลาติน สกัดจากผลพลอยได้ของการประมวลผลประมงเช่นผิวหนังหรือกระดูก สามารถใช้เป็นสารเคลือบเพื่อเป็นอุปสรรคที่ขัดขวางไม่ให้ออกซิเจน แห้ง และไฟ (หยางและวัง 2009) การสกัด และใช้เจลาตินจากประมงผลพลอยได้ช่วยเพิ่มความยั่งยืนของอาหารทะเล (เอนโด และ Yamao, 2007 และ Yang et al. 2007) และปกป้องคุณภาพอาหารทะเล (ฮ Lai และ ยาง 2014)ไคโตซานเป็น polysaccharide ธรรมชาติได้รับจาก deacetylation ของ chitin จากกุ้งและอื่น ๆ เปลือกหอยครัสเตเชียน (Nowzari et al. 2013) เนื่องจากจุลชีพและความสามารถในการขึ้นรูปฟิล์ม ไคโตซานได้ถูกใช้เป็นเคลือบเพื่อรักษาคุณภาพของปลา ผลไม้ และผลิตภัณฑ์อาหารอื่น ๆ (ชอง et al. 2015 และ Nowzari et al. 2013) การใช้ประโยชน์ของไคโตซานยังช่วยปรับปรุงความยั่งยืนด้านอาหารแม้ว่า เจลาติน ไคโตซาน และชุดของพวกเขาถูกใช้เป็นเคลือบก่อน กลไกของวิธีที่คอมโพเนนต์ออกแรงของพวกเขาป้องกันผลกระทบยังคงไม่รู้จักส่วนใหญ่ (ยูโรโซนและกอง et al. 2005 และ Nowzari et al. 2013) ช่วยเมตริกซ์เลเซอร์คาย ออก/Ionisation เวลาของเที่ยวบินมวล Spectrometry (MALDI TOF MS) มีประสิทธิภาพในการวิเคราะห์โปรตีนและเปปไทด์โพรไฟล์ในกล้ามเนื้อ (Bauchart et al. 2007) กล้องจุลทรรศน์แรงอะตอม (AFM) อาจจะใช้การตรวจสอบเดียวโมเลกุลสัณฐาน และโครงสร้างการเปลี่ยนแปลง (เสาและยาง 2015)วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีการ พัฒนาสารเคลือบไคโตซานและเจลาติเพื่อรักษาคุณภาพเนื้อปลาและความปลอดภัยจุลินทรีย์ การเคลือบป้องกันผลกระทบและกลไกพื้นฐานการได้วิเคราะห์ลักษณะขององค์ประกอบโปรตีน/เปปไทด์และ nanostructure จุลินทรีย์ความปลอดภัย คุณสมบัติทางเคมีกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
เคลือบบริโภคได้รับการพัฒนาเพื่อรักษาคุณภาพของอาหารทะเลและยืดอายุการเก็บรักษา ยกตัวอย่างเช่น monoglyceride acetylated และเวย์โปรตีนแยกเคลือบป้องกันไม่ให้สูญเสียความชุ่มชื้นและออกซิเดชันของไขมันในปลาแซลมอนแช่แข็ง (Stuchell & Krochta, 1995) ไคโตซานถูกนำมาใช้เป็นสารเคลือบผิวกินได้และมองไม่เห็นในแฮร์ริ่งและปลาแอตแลนติกเพื่อรักษาคุณภาพ (Jeon, Kamil และ Shahidi, 2002) เจลาตินปลาแมวได้รับการพัฒนาเป็นสารเคลือบผิวต้านจุลชีพเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาของกุ้งขาวสด (Penaeus vannamei) (เจียงหลิวดู่และวัง 2010) เมื่อเร็ว ๆ นี้การเคลือบผิวกินได้ถูกนำไปใช้ในการศึกษาปลาต่าง ๆ เพื่อรักษาคุณภาพ (Nowzari et al., 2013 Ojagh et al., 2010 Qiu et al., ปี 2014 และ Zhao et al., 2013) เคลือบกินเช่นเคลือบแคลเซียมอัลจิเนตรวมกับอบเชย, EDTA (กรด Ethylenediaminetetraacetic) และไนซินถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรักษาคุณภาพของความสดใหม่ทางตอนเหนือของเนื้อปลาช่อน (Lu, Ding เจ้าและหลิว 2010) เคลือบกินอื่น ๆ ที่ได้รับการพัฒนารวมถึงเวย์โปรตีนรวมกับออริกาโนน้ำมันหอมระเหย (Atarés, De Jesus, Talens และ Chiralt 2010) และถั่วเหลืองโปรตีนรวมกับอบเชยและน้ำมันหอมระเหยขิง (Atarés et al., 2010) ผลของการเคลือบยาต้านจุลชีพกินเหล่านี้และผลกระทบต่อคุณสมบัติทางเคมีฟิสิกส์ปลาศึกษา (Nowzari et al., 2013 Ojagh et al., 2010 Qiu et al., ปี 2014 และ Zhao et al., 2013) พารามิเตอร์รวมทั้งค่า pH รวมระเหยไนโตรเจนพื้นฐาน (TVB-N) วิเคราะห์ทางจุลชีววิทยาและการประเมินผลทางประสาทสัมผัสถูกตรวจสอบ (Qiu et al., 2014) คุณสมบัติที่แตกต่างกันของภาพยนตร์เรื่องกินยังถูกตรวจสอบเช่นสมบัติเชิงกลซึมผ่านไอน้ำ, การละลายน้ำสีและการส่งผ่าน, สมบัติทางความร้อน (Jiang et al., 2010) แต่บางแง่มุมโดยเฉพาะกลไกของการป้องกันผลกระทบของสารเคลือบผิวยังไม่ชัดเจน. วัสดุที่ใช้กันมากที่สุดสำหรับภาพยนตร์กินเป็นพลาสติกชีวภาพเช่นคาร์โบไฮเดรตและโปรตีน ทั้งสองมาจากแหล่งทะเลเจลาตินและไคโตซานเป็นพลาสติกชีวภาพกับน้ำด้วยความสัมพันธ์ที่ดีและเข้ากันได้ซึ่งมีความเหมาะสมที่จะปกป้องผลิตภัณฑ์อาหารทะเล (โลเปซโกเมซเปเรซและ Montero, 2005) เจลาตินที่สกัดจากผลพลอยได้จากการประมวลผลการประมงเช่นผิวหรือกระดูกสามารถนำไปใช้เป็นสารเคลือบผิวกินได้ในรูปแบบอุปสรรคป้องกันออกซิเจนการอบแห้งและขนาดย่อม (ยางและวัง 2009) การสกัดและการใช้เจลาตินจากผลพลอยได้ประมงช่วยเพิ่มอาหารทะเลการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Endo และ Yamao 2007 และหยาง et al., 2007) และปกป้องคุณภาพอาหารทะเล (ฮ Lai และหยาง 2014). ไคโตซานเป็น polysaccharide ธรรมชาติที่ได้รับจากสิกของไคตินจาก กุ้งและเปลือกหอยกุ้งอื่น ๆ (Nowzari et al., 2013) เนื่องจากผลกระทบของยาต้านจุลชีพและภาพยนตร์ความสามารถในการขึ้นรูป, ไคโตซานได้ถูกนำมาใช้เป็นสารเคลือบผิวเพื่อรักษาคุณภาพของปลาผลไม้และผลิตภัณฑ์อาหารอื่น ๆ (ปากช่อง et al., 2015 Nowzari et al., 2013) การใช้ประโยชน์ของไคโตซานยังช่วยในการปรับปรุงพัฒนาอย่างยั่งยืนอาหาร. แม้ว่าเจลาตินไคโตซานและการรวมกันของพวกเขาถูกนำไปใช้เป็นสารเคลือบผิวก่อนที่กลไกของวิธีส่วนประกอบออกแรงป้องกันผลกระทบของพวกเขายังไม่ทราบส่วนใหญ่ (López et al., ปี 2005 และ Nowzari et al. 2013 ) เมทริกซ์ช่วยปลดปล่อยเลเซอร์ / Ionisation เวลาของเที่ยวบินมวลสาร (MALDI-TOF-MS) ที่มีประสิทธิภาพในการวิเคราะห์โปรตีนและเปปไทด์ในรายละเอียดของกล้ามเนื้อเนื้อ (Bauchart et al., 2007) กล้องจุลทรรศน์แรงอะตอม (AFM) สามารถนำไปใช้ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลเดี่ยวลักษณะทางสัณฐานวิทยาและโครงสร้าง (โซลและยาง, 2015). วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีการพัฒนาสารเคลือบผิวกินได้อยู่บนพื้นฐานของไคโตซานและเจลาตินที่จะรักษาคุณภาพของเนื้อปลาและความปลอดภัยของจุลินทรีย์ ป้องกันผลกระทบการเคลือบและกลไกของมันถูกนำมาวิเคราะห์จากแง่มุมของคุณสมบัติทางเคมีฟิสิกส์ความปลอดภัยจุลินทรีย์โครงสร้างระดับนาโนและองค์ประกอบของโปรตีน / เปปไทด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำสารเคลือบที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรักษาคุณภาพของอาหารทะเลและยืดอายุการเก็บรักษาของ ตัวอย่างเช่น ยาวและโมโนกลีเซอไรด์เวย์โปรตีนแยกเคลือบป้องกันการสูญเสียความชื้นและการออกซิเดชันของไขมันในปลาแซลมอนแช่แข็ง ( stuchell & krochta , 1995 ) ไคโตซาน ที่ใช้เป็นอาหาร และมองไม่เห็นความริงและซีโอดีแอตแลนติก เพื่อรักษาคุณภาพของ ( จอน คามิล และ shahidi , 2002 ) แมวปลาเจลาตินถูกพัฒนาเป็นยาเคลือบผิวเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาของกุ้งขาว ( Penaeus vannamei ) สด ( เจียง หลิว ดู และ วัง , 2010 ) เมื่อเร็วๆ นี้ สารเคลือบบริโภคได้ถูกใช้กับปลาในการศึกษาต่าง ๆ เพื่อรักษาคุณภาพ ( nowzari et al . , 2013 , ojagh et al . , 2010 , Qiu et al . , 2014 และจ้าว et al . , 2013 ) กินแคลเซียมอัลจิเนต เคลือบ เช่น เคลือบรวมกับอบเชย , EDTA ( บอนกรด ) และหลังถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรักษาคุณภาพความสดของปลาช่อนทอด ( ลูดิง ท่าน และ หลิว , 2010 ) ไม้แปรรูป พืชอื่น ๆที่ได้ถูกพัฒนาขึ้น ประกอบด้วยเวย์โปรตีนไอโซเลตรวมกับออริกาโนน้ำมัน ( ATAR é s de ใช่ú S , talens & chiralt , 2010 ) และโปรตีนถั่วเหลืองสกัดรวมกับอบเชยและน้ำมันขิง ( ATAR é s et al . , 2010 ) ผลการต้านจุลชีพของเคลือบกินได้เหล่านี้ และผลที่มีต่อสมบัติทางเคมีกายภาพปลาศึกษา ( nowzari et al . , 2013 , ojagh et al . , 2010 , Qiu et al . , 2014 และจ้าว et al . , 2013 ) พารามิเตอร์ ได้แก่ pH , ไนโตรเจนทั้งหมดระเหยพื้นฐาน ( tvb-n ) ทางจุลชีววิทยา การวิเคราะห์และการยอมรับทางประสาทสัมผัสพบว่า ( Qiu et al . , 2010 ) คุณสมบัติต่างๆ ของฟิล์มบริโภคได้ถูกศึกษา เช่น คุณสมบัติทางกล ผ่านน้ำระเหย น้ำละลาย , สี และ แสง สมบัติเชิงความร้อน ( เจียง et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม บางแง่มุมโดยเฉพาะกลไกพื้นฐานของผลป้องกันเคลือบยังคงไม่ชัดเจนส่วนใหญ่นิยมใช้วัสดุสำหรับฟิล์มเป็นโปรตีน เช่น คาร์โบไฮเดรต และโปรตีน ทั้งสองได้มาจากแหล่งทะเล เจลาติน และไคโตซานเป็นโปรตีนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีและความเข้ากันได้ ซึ่งเหมาะสมที่จะปกป้องผลิตภัณฑ์อาหารทะเล ( โลเปซ กรัมó แมส เปเรซ และ มอนเทโร่ , 2005 ) เจลาตินสกัดจากประมงแปรรูปผลพลอยได้ เช่น กระดูก ผิวหนัง หรือ สามารถใช้เป็นสารเคลือบเพื่อสร้างเป็นเกราะป้องกันออกซิเจน , การอบแห้งและเบา ( ยาง & วัง , 2009 ) การสกัดและใช้เจลาตินจากผลพลอยได้เพิ่มอาหารทะเลประมงยั่งยืน ( เอ็นโด yamao 2007 และหยาง et al . , 2007 ) และปกป้องอาหารทะเลคุณภาพ ( ฟง ไหล และ ยาง ปี 2014 )ไคโตซาน เป็นโพลีแซคคาไรด์ที่ได้จากธรรมชาติดีอะเซทิลเลชันของไคตินจากเปลือกกุ้ง และครัสเตเชียอื่น ๆ ( nowzari et al . , 2013 ) เนื่องจากผลต้านจุลชีพและภาพยนตร์สร้างความสามารถ มีการใช้ไคโตซานเคลือบเพื่อรักษาคุณภาพของปลา ผลไม้ และผลิตภัณฑ์อาหารอื่น ๆ ( ชง et al . , 2015 และ nowzari et al . , 2013 ) การใช้ไคโตซานยังช่วยปรับปรุงความยั่งยืนของอาหารแม้ว่า เจลาติน ไคโตซานและการรวมกันของพวกเขาถูกใช้เป็นเคลือบก่อน กลไกส่วนประกอบวิธีออกแรงผลป้องกันของพวกเขาส่วนใหญ่ยังคงไม่รู้จัก ( โลเปซ et al . , 2005 และ nowzari et al . , 2013 ) เมทริกซ์ช่วยปลดปล่อย ionisation เลเซอร์ / เวลาของมวลสารเที่ยวบิน ( maldi-tof-ms ) จะมีประสิทธิภาพในการวิเคราะห์โปรตีนและเปปไทด์ โปรไฟล์ในเนื้อปลากล้ามเนื้อ ( bauchart et al . , 2007 ) กล้องจุลทรรศน์แรงอะตอม ( AFM ) สามารถใช้เพื่อศึกษาลักษณะทางสัณฐานวิทยาและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างโมเลกุลเดี่ยว ( หว่าน & ยาง , 2015 )การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาสารเคลือบบริโภคได้จากไคโตซานและเจลาตินเพื่อรักษาคุณภาพเนื้อปลาและความปลอดภัยของจุลินทรีย์ ผลของการเคลือบป้องกันและวิเคราะห์จากพื้นฐานของกลไกด้านคุณสมบัติ ทางกายภาพและทางเคมี จุลินทรีย์ ความปลอดภัย โครงสร้างนาโนเปปไทด์และโปรตีน / องค์ประกอบ