- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
6. ConclusionsOver 1.3 billion peop
6. Conclusions
Over 1.3 billion people, mostly in developing countries, live in
coastal communities bordering tropical seas. These seas include a
wide array of ecosystems, subject to an equally diverse set of
human impacts, provided by societies with different traditions,
beliefs, expertise, and governance styles. The dependence of communities on coastal ecosystems for food and livelihoods is high
because in many cases they lack the wealth that permits access
to alternative food supplies.
The widespread aspirational goal of improved coastal management remains thwarted by fragmented, intermittent and unsuccessful approaches and practices, and, in some places, by a belief
in simple technological ‘fixes’ without structural changes to management. Continuing to promote the same types of interventions
and short-term development assistance is not going to result suddenly in success. Climate change and associated impacts between
now and 2050 (Table 1, Fig. 2) will exacerbate the pervasive degradation of tropical seas, even as rapidly growing coastal communities increase demand for their goods and services.
Refocused MSP, based on a spatially integrated index of human
impact and ocean zoning (Figs. 3 and 4), offers a means to reconcile
the multiple demands for use of tropical coasts, allowing developing countries to fulfill their needs and aspirations for fishing, aquaculture, industry, trade, tourism and conservation. Provided this
expanded MSP framework is applied in a way that suits the contexts of local and national societies and their governance systems,
it will force a holistic, integrated approach to management at ecologically appropriate scales.
Long-term socially acceptable sustainability of tropical coastal
seas based on expanded MSP will require effective adaptation to
local societal, cultural and governance traditions, effective and sustained participation of all community groups, strong local and
national political leadership, and vigorous support by development
partners and NGOs. Urgent global efforts to reduce GHG emissions
are also needed. Humanity has the capacity to substantially
improve coastal management; the futures of millions of poor people living on tropical coasts depend on us collectively rising to that
challenge.
Acknowledgements
The initial workshop to generate the ideas for this paper took
place in Brisbane, Australia, July 2012, with joint financial support
from Institute for Water, Environment & Health, United Nations
University (UNU-INWEH) and the Global Change Institute,
University of Queensland. PFS thanks Lisa Benedetti, UNU-INWEH
for help in planning and running the workshop, and helping with
the subsequent flow of communication among authors.
Over 1.3 billion people, mostly in developing countries, live in
coastal communities bordering tropical seas. These seas include a
wide array of ecosystems, subject to an equally diverse set of
human impacts, provided by societies with different traditions,
beliefs, expertise, and governance styles. The dependence of communities on coastal ecosystems for food and livelihoods is high
because in many cases they lack the wealth that permits access
to alternative food supplies.
The widespread aspirational goal of improved coastal management remains thwarted by fragmented, intermittent and unsuccessful approaches and practices, and, in some places, by a belief
in simple technological ‘fixes’ without structural changes to management. Continuing to promote the same types of interventions
and short-term development assistance is not going to result suddenly in success. Climate change and associated impacts between
now and 2050 (Table 1, Fig. 2) will exacerbate the pervasive degradation of tropical seas, even as rapidly growing coastal communities increase demand for their goods and services.
Refocused MSP, based on a spatially integrated index of human
impact and ocean zoning (Figs. 3 and 4), offers a means to reconcile
the multiple demands for use of tropical coasts, allowing developing countries to fulfill their needs and aspirations for fishing, aquaculture, industry, trade, tourism and conservation. Provided this
expanded MSP framework is applied in a way that suits the contexts of local and national societies and their governance systems,
it will force a holistic, integrated approach to management at ecologically appropriate scales.
Long-term socially acceptable sustainability of tropical coastal
seas based on expanded MSP will require effective adaptation to
local societal, cultural and governance traditions, effective and sustained participation of all community groups, strong local and
national political leadership, and vigorous support by development
partners and NGOs. Urgent global efforts to reduce GHG emissions
are also needed. Humanity has the capacity to substantially
improve coastal management; the futures of millions of poor people living on tropical coasts depend on us collectively rising to that
challenge.
Acknowledgements
The initial workshop to generate the ideas for this paper took
place in Brisbane, Australia, July 2012, with joint financial support
from Institute for Water, Environment & Health, United Nations
University (UNU-INWEH) and the Global Change Institute,
University of Queensland. PFS thanks Lisa Benedetti, UNU-INWEH
for help in planning and running the workshop, and helping with
the subsequent flow of communication among authors.
0/5000
6. บทสรุป
อยู่กว่า 1.3 พันล้านคน ส่วนใหญ่ในประเทศกำลังพัฒนา
ชุมชนชายฝั่งทะเลเขตร้อนล้อมรอบ ทะเลเหล่านี้รวมตัว
หลากหลายของระบบนิเวศ มีชุดหลากหลายเท่าเทียมกัน
ผลกระทบต่อมนุษย์ โดยสมาคม มีประเพณีแตกต่างกัน,
ความเชื่อ ความชำนาญ และลักษณะการกำกับดูแลกิจการ ที่พึ่งของชุมชนระบบนิเวศชายฝั่งอาหารและวิถีชีวิตมีสูง
เนื่องจากในหลายกรณี พวกเขาขาดที่อนุญาตให้เข้าถึงความมั่งคั่ง
กับวัสดุอาหารอื่น
เป้าหมาย aspirational อย่างกว้างขวางของปรับปรุงการจัดการชายฝั่งยังคง thwarted โดยวิธีอยู่อย่างกระจัดกระจาย ไม่ต่อเนื่อง และไม่ประสบความสำเร็จและการปฏิบัติ และ ในบางสถาน โดยผนึก
ในเรื่องเทคโนโลยี 'fixes' โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการจัดการ อย่างต่อเนื่องเพื่อส่งเสริมความงานชนิดเดียวกัน
และความช่วยเหลือพัฒนาระยะสั้นจะไม่ไปส่งผลให้ประสบความสำเร็จก็ เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบที่เชื่อมโยงระหว่าง
ตอนนี้ และ 2050 (ตารางที่ 1, Fig. 2) จะทำให้รุนแรงสร้างชุมชนที่แพร่หลายของทะเลเขตร้อน แม้เป็นชุมชนชายฝั่งทะเลเติบโตอย่างรวดเร็วเพิ่มความต้องการสินค้าและบริการ
Refocused MSP ตามดัชนีรวม spatially มนุษย์
ผลกระทบและการกำหนดเขต (Figs. 3 และ 4), มหาสมุทรมีวิธีง้อ
หลายต้องการใช้ก็ย่อมร้อน อนุญาตให้ประเทศกำลังพัฒนาเพื่อ fulfill ความต้องการและความปรารถนา fishing สัตว์น้ำ อุตสาหกรรม ค้า ท่องเที่ยวและการอนุรักษ์ ให้นี้
MSP ขยายกรอบจะใช้วิธีที่เหมาะสมกับบริบทของสังคมท้องถิ่น และชาติและระบบการกำกับดูแลกิจการ,
มันจะบังคับเป็นแนวทางแบบองค์รวม รวมกับการจัดการที่สมดุลระบบนิเวศวิทยาที่เหมาะสม
ความยั่งยืนยอมรับสังคมระยะยาวของชายฝั่งเขตร้อน
ทะเลตาม MSP ขยายจะต้องมีการปรับตัวที่มีประสิทธิภาพ
ท้องถิ่นนิยม วัฒนธรรมและประเพณีปกครอง ประสิทธิภาพ และ sustained ร่วมของทุกกลุ่มชุมชน ท้องถิ่นเข้มแข็ง และ
เป็นผู้นำทางการเมืองแห่งชาติ และสนับสนุนคึกคัก โดยพัฒนา
คู่ค้าและองค์กรพัฒนาเอกชน ด่วนทั่วโลกพยายามลดการปล่อย GHG
ยังจำ มนุษย์มีความสามารถมาก
ปรับปรุงจัดการชายฝั่ง ในอนาคตล้านคนจนที่อาศัยอยู่ในเขตร้อนก็ย่อมขึ้นอยู่กับเราโดยรวมเพิ่มขึ้นไปที่
ท้าทาย.
ถาม-ตอบ
ประชุมเชิงปฏิบัติการเริ่มต้นในการสร้างความคิดสำหรับเอากระดาษนี้
ทำในบริสเบน ออสเตรเลีย ได้กรกฏา 2555 คม financial ร่วมสนับสนุน
จากน้ำ สิ่งแวดล้อมสถาบัน&สุขภาพ สหประชาชาติ
มหาวิทยาลัย (UNU-INWEH) และ สถาบันเปลี่ยนแปลงโลก,
มหาวิทยาลัยของรัฐควีนส์แลนด์ รับมือขอบคุณ Lisa Benedetti, UNU-INWEH
สำหรับช่วยในการวางแผนทำงานการประชุมเชิงปฏิบัติการ และช่วย
flow ต่อสื่อสารระหว่างผู้เขียน
อยู่กว่า 1.3 พันล้านคน ส่วนใหญ่ในประเทศกำลังพัฒนา
ชุมชนชายฝั่งทะเลเขตร้อนล้อมรอบ ทะเลเหล่านี้รวมตัว
หลากหลายของระบบนิเวศ มีชุดหลากหลายเท่าเทียมกัน
ผลกระทบต่อมนุษย์ โดยสมาคม มีประเพณีแตกต่างกัน,
ความเชื่อ ความชำนาญ และลักษณะการกำกับดูแลกิจการ ที่พึ่งของชุมชนระบบนิเวศชายฝั่งอาหารและวิถีชีวิตมีสูง
เนื่องจากในหลายกรณี พวกเขาขาดที่อนุญาตให้เข้าถึงความมั่งคั่ง
กับวัสดุอาหารอื่น
เป้าหมาย aspirational อย่างกว้างขวางของปรับปรุงการจัดการชายฝั่งยังคง thwarted โดยวิธีอยู่อย่างกระจัดกระจาย ไม่ต่อเนื่อง และไม่ประสบความสำเร็จและการปฏิบัติ และ ในบางสถาน โดยผนึก
ในเรื่องเทคโนโลยี 'fixes' โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการจัดการ อย่างต่อเนื่องเพื่อส่งเสริมความงานชนิดเดียวกัน
และความช่วยเหลือพัฒนาระยะสั้นจะไม่ไปส่งผลให้ประสบความสำเร็จก็ เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบที่เชื่อมโยงระหว่าง
ตอนนี้ และ 2050 (ตารางที่ 1, Fig. 2) จะทำให้รุนแรงสร้างชุมชนที่แพร่หลายของทะเลเขตร้อน แม้เป็นชุมชนชายฝั่งทะเลเติบโตอย่างรวดเร็วเพิ่มความต้องการสินค้าและบริการ
Refocused MSP ตามดัชนีรวม spatially มนุษย์
ผลกระทบและการกำหนดเขต (Figs. 3 และ 4), มหาสมุทรมีวิธีง้อ
หลายต้องการใช้ก็ย่อมร้อน อนุญาตให้ประเทศกำลังพัฒนาเพื่อ fulfill ความต้องการและความปรารถนา fishing สัตว์น้ำ อุตสาหกรรม ค้า ท่องเที่ยวและการอนุรักษ์ ให้นี้
MSP ขยายกรอบจะใช้วิธีที่เหมาะสมกับบริบทของสังคมท้องถิ่น และชาติและระบบการกำกับดูแลกิจการ,
มันจะบังคับเป็นแนวทางแบบองค์รวม รวมกับการจัดการที่สมดุลระบบนิเวศวิทยาที่เหมาะสม
ความยั่งยืนยอมรับสังคมระยะยาวของชายฝั่งเขตร้อน
ทะเลตาม MSP ขยายจะต้องมีการปรับตัวที่มีประสิทธิภาพ
ท้องถิ่นนิยม วัฒนธรรมและประเพณีปกครอง ประสิทธิภาพ และ sustained ร่วมของทุกกลุ่มชุมชน ท้องถิ่นเข้มแข็ง และ
เป็นผู้นำทางการเมืองแห่งชาติ และสนับสนุนคึกคัก โดยพัฒนา
คู่ค้าและองค์กรพัฒนาเอกชน ด่วนทั่วโลกพยายามลดการปล่อย GHG
ยังจำ มนุษย์มีความสามารถมาก
ปรับปรุงจัดการชายฝั่ง ในอนาคตล้านคนจนที่อาศัยอยู่ในเขตร้อนก็ย่อมขึ้นอยู่กับเราโดยรวมเพิ่มขึ้นไปที่
ท้าทาย.
ถาม-ตอบ
ประชุมเชิงปฏิบัติการเริ่มต้นในการสร้างความคิดสำหรับเอากระดาษนี้
ทำในบริสเบน ออสเตรเลีย ได้กรกฏา 2555 คม financial ร่วมสนับสนุน
จากน้ำ สิ่งแวดล้อมสถาบัน&สุขภาพ สหประชาชาติ
มหาวิทยาลัย (UNU-INWEH) และ สถาบันเปลี่ยนแปลงโลก,
มหาวิทยาลัยของรัฐควีนส์แลนด์ รับมือขอบคุณ Lisa Benedetti, UNU-INWEH
สำหรับช่วยในการวางแผนทำงานการประชุมเชิงปฏิบัติการ และช่วย
flow ต่อสื่อสารระหว่างผู้เขียน
การแปล กรุณารอสักครู่..
6. Conclusions
Over 1.3 billion people, mostly in developing countries, live in
coastal communities bordering tropical seas. These seas include a
wide array of ecosystems, subject to an equally diverse set of
human impacts, provided by societies with different traditions,
beliefs, expertise, and governance styles. The dependence of communities on coastal ecosystems for food and livelihoods is high
because in many cases they lack the wealth that permits access
to alternative food supplies.
The widespread aspirational goal of improved coastal management remains thwarted by fragmented, intermittent and unsuccessful approaches and practices, and, in some places, by a belief
in simple technological ‘fixes’ without structural changes to management. Continuing to promote the same types of interventions
and short-term development assistance is not going to result suddenly in success. Climate change and associated impacts between
now and 2050 (Table 1, Fig. 2) will exacerbate the pervasive degradation of tropical seas, even as rapidly growing coastal communities increase demand for their goods and services.
Refocused MSP, based on a spatially integrated index of human
impact and ocean zoning (Figs. 3 and 4), offers a means to reconcile
the multiple demands for use of tropical coasts, allowing developing countries to fulfill their needs and aspirations for fishing, aquaculture, industry, trade, tourism and conservation. Provided this
expanded MSP framework is applied in a way that suits the contexts of local and national societies and their governance systems,
it will force a holistic, integrated approach to management at ecologically appropriate scales.
Long-term socially acceptable sustainability of tropical coastal
seas based on expanded MSP will require effective adaptation to
local societal, cultural and governance traditions, effective and sustained participation of all community groups, strong local and
national political leadership, and vigorous support by development
partners and NGOs. Urgent global efforts to reduce GHG emissions
are also needed. Humanity has the capacity to substantially
improve coastal management; the futures of millions of poor people living on tropical coasts depend on us collectively rising to that
challenge.
Acknowledgements
The initial workshop to generate the ideas for this paper took
place in Brisbane, Australia, July 2012, with joint financial support
from Institute for Water, Environment & Health, United Nations
University (UNU-INWEH) and the Global Change Institute,
University of Queensland. PFS thanks Lisa Benedetti, UNU-INWEH
for help in planning and running the workshop, and helping with
the subsequent flow of communication among authors.
Over 1.3 billion people, mostly in developing countries, live in
coastal communities bordering tropical seas. These seas include a
wide array of ecosystems, subject to an equally diverse set of
human impacts, provided by societies with different traditions,
beliefs, expertise, and governance styles. The dependence of communities on coastal ecosystems for food and livelihoods is high
because in many cases they lack the wealth that permits access
to alternative food supplies.
The widespread aspirational goal of improved coastal management remains thwarted by fragmented, intermittent and unsuccessful approaches and practices, and, in some places, by a belief
in simple technological ‘fixes’ without structural changes to management. Continuing to promote the same types of interventions
and short-term development assistance is not going to result suddenly in success. Climate change and associated impacts between
now and 2050 (Table 1, Fig. 2) will exacerbate the pervasive degradation of tropical seas, even as rapidly growing coastal communities increase demand for their goods and services.
Refocused MSP, based on a spatially integrated index of human
impact and ocean zoning (Figs. 3 and 4), offers a means to reconcile
the multiple demands for use of tropical coasts, allowing developing countries to fulfill their needs and aspirations for fishing, aquaculture, industry, trade, tourism and conservation. Provided this
expanded MSP framework is applied in a way that suits the contexts of local and national societies and their governance systems,
it will force a holistic, integrated approach to management at ecologically appropriate scales.
Long-term socially acceptable sustainability of tropical coastal
seas based on expanded MSP will require effective adaptation to
local societal, cultural and governance traditions, effective and sustained participation of all community groups, strong local and
national political leadership, and vigorous support by development
partners and NGOs. Urgent global efforts to reduce GHG emissions
are also needed. Humanity has the capacity to substantially
improve coastal management; the futures of millions of poor people living on tropical coasts depend on us collectively rising to that
challenge.
Acknowledgements
The initial workshop to generate the ideas for this paper took
place in Brisbane, Australia, July 2012, with joint financial support
from Institute for Water, Environment & Health, United Nations
University (UNU-INWEH) and the Global Change Institute,
University of Queensland. PFS thanks Lisa Benedetti, UNU-INWEH
for help in planning and running the workshop, and helping with
the subsequent flow of communication among authors.
การแปล กรุณารอสักครู่..
6 . สรุป
มากกว่า 1.3 ล้านคน ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศกำลังพัฒนา อาศัยอยู่ในชุมชนชายฝั่งที่ติดกับทะเลเขตร้อน
. ทะเลเหล่านี้รวมถึง
หลากหลายของระบบนิเวศ การตั้งค่าที่หลากหลายอย่างเท่าเทียมกัน
ผลกระทบของมนุษย์ที่มาจากสังคมประเพณีที่แตกต่างกัน
ความเชื่อ ความเชี่ยวชาญ และรูปแบบการปกครอง .การพึ่งพาของชุมชนต่อระบบนิเวศชายฝั่ง สำหรับอาหารและวิถีชีวิตสูง
เพราะในหลายกรณีพวกเขาขาดความมั่งคั่งที่อนุญาตให้เข้าถึง
วัสดุอาหารทางเลือก .
เป้าหมาย aspirational อย่างกว้างขวางของการปรับปรุงการจัดการชายฝั่งยังคงถูกขัดขวางโดยกระจัดกระจาย , ไม่ต่อเนื่องและไม่ประสบความสำเร็จและวิธีการปฏิบัติ และในบางสถานที่ โดยความเชื่อ
ในเซส ' เทคโนโลยี ' จึงง่าย โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการบริหาร การโปรโมทประเภทเดียวกันของการแทรกแซง
และความช่วยเหลือการพัฒนาระยะสั้นไม่ส่งผลทันทีในความสำเร็จ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และผลกระทบที่เกี่ยวข้องระหว่าง
ตอนนี้ 2050 ( ตารางที่ 1 และรูปที่ 2 ) จะเพิ่มการแพร่หลายของทะเลเขตร้อนแม้ในขณะที่การเติบโตอย่างรวดเร็ว ชุมชนชายฝั่งเพิ่มอุปสงค์ของสินค้าและบริการ .
refocused MSP ขึ้นอยู่กับการบูรณาการเชิงพื้นที่ดัชนีผลกระทบของมนุษย์
และมหาสมุทรเขต ( Figs 3 และ 4 ) , เสนอวิธีการปรองดอง
ความต้องการหลาย ๆสำหรับการใช้งานของชายฝั่งทะเลเขตร้อน ให้พัฒนาประเทศให้ครบจึงจะถ่ายทอดความต้องการและแรงบันดาลใจสำหรับชิง การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ อุตสาหกรรม การค้าของพวกเขาการท่องเที่ยวและการอนุรักษ์ ให้ขยายกรอบนี้
MSP ถูกใช้ในวิธีที่เหมาะสมกับบริบทของสังคมท้องถิ่นและระดับชาติและระบบการปกครองของพวกเขา
มันจะแรงแบบองค์รวม บูรณาการแนวทางการจัดการที่เหมาะสมสมดุลระบบนิเวศน์ .
ระยะยาวได้รับการยอมรับทางสังคมความยั่งยืนของเมืองชายฝั่ง
ทะเลตาม MSP ขยายจะต้องมีการปรับตัวเพื่อ
มีประสิทธิภาพท้องถิ่น สังคม ประเพณีวัฒนธรรม และการปกครอง การมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนของกลุ่มชุมชน ท้องถิ่น และระดับชาติ แข็งแรง
การเมืองผู้นำ และแรงสนับสนุนจากพันธมิตรพัฒนา
และ NGOs ความพยายามที่จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างเร่งด่วนระดับโลก
ยังต้องการ มนุษย์มีความสามารถอย่างมาก
ปรับปรุงการจัดการชายฝั่งฟิวเจอร์สของล้านของคนจนที่อาศัยอยู่บนชายฝั่งเขตร้อนขึ้นอยู่กับเราเรียกช่วงนั้น
ขอบคุณ
ท้าทาย การประชุมครั้งแรกเพื่อสร้างความคิดสำหรับบทความนี้เอา
สถานที่ในบริสเบน , ออสเตรเลีย , 2554 , ร่วมสนับสนุนด้วยจึง nancial
จากสถาบันเพื่อสุขภาพ&น้ำ สิ่งแวดล้อม องค์การสหประชาชาติ
มหาวิทยาลัย ( unu-inweh ) และการเปลี่ยนแปลงของโลกสถาบัน
มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ pfs ขอบคุณลิซ่า เบเนเดดตี้ unu-inweh
, เพื่อช่วยในการวางแผนและบริหารการประชุม และช่วย
ตามมาflโอ๊ยของการสื่อสารระหว่างผู้เขียน
มากกว่า 1.3 ล้านคน ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศกำลังพัฒนา อาศัยอยู่ในชุมชนชายฝั่งที่ติดกับทะเลเขตร้อน
. ทะเลเหล่านี้รวมถึง
หลากหลายของระบบนิเวศ การตั้งค่าที่หลากหลายอย่างเท่าเทียมกัน
ผลกระทบของมนุษย์ที่มาจากสังคมประเพณีที่แตกต่างกัน
ความเชื่อ ความเชี่ยวชาญ และรูปแบบการปกครอง .การพึ่งพาของชุมชนต่อระบบนิเวศชายฝั่ง สำหรับอาหารและวิถีชีวิตสูง
เพราะในหลายกรณีพวกเขาขาดความมั่งคั่งที่อนุญาตให้เข้าถึง
วัสดุอาหารทางเลือก .
เป้าหมาย aspirational อย่างกว้างขวางของการปรับปรุงการจัดการชายฝั่งยังคงถูกขัดขวางโดยกระจัดกระจาย , ไม่ต่อเนื่องและไม่ประสบความสำเร็จและวิธีการปฏิบัติ และในบางสถานที่ โดยความเชื่อ
ในเซส ' เทคโนโลยี ' จึงง่าย โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการบริหาร การโปรโมทประเภทเดียวกันของการแทรกแซง
และความช่วยเหลือการพัฒนาระยะสั้นไม่ส่งผลทันทีในความสำเร็จ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และผลกระทบที่เกี่ยวข้องระหว่าง
ตอนนี้ 2050 ( ตารางที่ 1 และรูปที่ 2 ) จะเพิ่มการแพร่หลายของทะเลเขตร้อนแม้ในขณะที่การเติบโตอย่างรวดเร็ว ชุมชนชายฝั่งเพิ่มอุปสงค์ของสินค้าและบริการ .
refocused MSP ขึ้นอยู่กับการบูรณาการเชิงพื้นที่ดัชนีผลกระทบของมนุษย์
และมหาสมุทรเขต ( Figs 3 และ 4 ) , เสนอวิธีการปรองดอง
ความต้องการหลาย ๆสำหรับการใช้งานของชายฝั่งทะเลเขตร้อน ให้พัฒนาประเทศให้ครบจึงจะถ่ายทอดความต้องการและแรงบันดาลใจสำหรับชิง การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ อุตสาหกรรม การค้าของพวกเขาการท่องเที่ยวและการอนุรักษ์ ให้ขยายกรอบนี้
MSP ถูกใช้ในวิธีที่เหมาะสมกับบริบทของสังคมท้องถิ่นและระดับชาติและระบบการปกครองของพวกเขา
มันจะแรงแบบองค์รวม บูรณาการแนวทางการจัดการที่เหมาะสมสมดุลระบบนิเวศน์ .
ระยะยาวได้รับการยอมรับทางสังคมความยั่งยืนของเมืองชายฝั่ง
ทะเลตาม MSP ขยายจะต้องมีการปรับตัวเพื่อ
มีประสิทธิภาพท้องถิ่น สังคม ประเพณีวัฒนธรรม และการปกครอง การมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนของกลุ่มชุมชน ท้องถิ่น และระดับชาติ แข็งแรง
การเมืองผู้นำ และแรงสนับสนุนจากพันธมิตรพัฒนา
และ NGOs ความพยายามที่จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างเร่งด่วนระดับโลก
ยังต้องการ มนุษย์มีความสามารถอย่างมาก
ปรับปรุงการจัดการชายฝั่งฟิวเจอร์สของล้านของคนจนที่อาศัยอยู่บนชายฝั่งเขตร้อนขึ้นอยู่กับเราเรียกช่วงนั้น
ขอบคุณ
ท้าทาย การประชุมครั้งแรกเพื่อสร้างความคิดสำหรับบทความนี้เอา
สถานที่ในบริสเบน , ออสเตรเลีย , 2554 , ร่วมสนับสนุนด้วยจึง nancial
จากสถาบันเพื่อสุขภาพ&น้ำ สิ่งแวดล้อม องค์การสหประชาชาติ
มหาวิทยาลัย ( unu-inweh ) และการเปลี่ยนแปลงของโลกสถาบัน
มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ pfs ขอบคุณลิซ่า เบเนเดดตี้ unu-inweh
, เพื่อช่วยในการวางแผนและบริหารการประชุม และช่วย
ตามมาflโอ๊ยของการสื่อสารระหว่างผู้เขียน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- No dear may is gone.....I wish to god th
- เธอเกิด
- เมื่อวานฉันSaveรูปคุณทั้งหมด เพราะกลัวว่
- I hope you serious with me, not just wan
- U can come my room?
- ตอนนี้เจอแฟนบ้างหรือยัง
- programme
- ฉันหมายถึงโรงเรียนไหน
- ความคิด : การมองผู้ที่ตนรักในแง่ดี มองเห
- ได้โปรด ฉันขอเป็นคนสุดท้าย
- Cuando vea que en un primer momento pens
- what was the narrator's impression of th
- ไหนว่าตายแล้ว คุณโกหกฉันเหรอ
- dealership
- หากมีข้อผิดพลาดดังต่อไปนี้
- be right back cutie
- นั่นเป็นส่วนนึงในเป้าหมายของฉัน
- After the burial of my father i can back
- you are intelligent and courageous
- ฉันต้องขอคำปรึกษาเรื่องภาษาจากคุณแล้วละซ
- ฉันไม่ชอบ,,มาบังคับฉัน
- What television shows do you usually wat
- wait for me
- เดินเร็ว
