“This…..” Zhang Huo looked towards

“This…..” Zhang Huo looked towards the station’s Leader.

Sun Mengjie could not make a call either. Although there was still a lot of time, but to let their colleague come up onto the stage to be treated as a negative example? To be slapped in the face by Meng Dongguo and company right in front of everyone? They couldn’t bear with the thought of it!

Big Thunder agreed, “Is this not the poetry appreciation segment? It’s for everyone to learn more about the traditions of poetry.”

They were both singing each other’s tunes. Zhang Ye’s reputation was decided before he could say anything — Zhang Ye was an amateur; they had wanted to show the differences between a professional and an amateur!

Deputy Station Head Jia looked at Zhang Huo, and pondered for a moment before he nodded slightly.

Zhang Huo then said, “Alright, then. But we need to know first if Teacher Zhang Ye has any new works. Because Teacher Zhang Ye was not informed beforehand of this poetry meet. This was impromptu, so…..” The Writers’ Association was informed much earlier to give them some time to make preparations. But Zhang Ye was not given this advantage. With Meng Dongguo and Big Thunder yelling for Zhang Ye to come onto the stage, Zhang Huo felt they had really overstepped their boundaries, not even allowing for a minute of preparation! They really wanted to pick on Zhang Ye’s flaws, to strike him a fatal blow! What feud is there between all of you? That it had to come to this, to step over our colleague? The critical issue was that even Deputy Station Head Jia had agreed to this impudent proposal?

Many eyes were focused on them!

Zhang Ye let out a furious laughter. You want me to go up? You want to slap my face? You guys are courting death!

Wang Xiaomei’s eyes had already gone dark upon hearing what was said. She said to Zhang Ye, “Let them see, Teacher Little Zhang!” “Show them whether we hosts from the Literature Channel understand art and literature!” said a furious Wang Xiaomei!

In front, Big Sis Zhou turned back, “Teacher Little Zhang! Attack!”

Auntie Sun, who did not really acknowledge Zhang Ye’s poems, could no longer bear with this. She shouted across two rows of seats, “Little Zhang! Go get them! This is pushing it too far!”

Tian Bin, putting on a damper, said, “Forget it; don’t go!”

Wu Datao shook his head, “Little Zhang, listen to me and don’t go. An amateur like you wants to put on a fake act in front of the professionals? Just say that you aren’t prepared; otherwise, when they criticize and point out your flaws, not only will you be embarrassed, even our Literature Channel will be embarrassed!”

All around, colleagues from the channel softly advised, “Teacher Zhang, ignore them.”

Some colleagues who wanted justice for Zhang Ye said, “If they are capable, let’s see them challenge Teacher Zhang in ghost stories! If they are capable, let’s see them challenge Teacher Zhang in fairy tales! Story writing is the true profession of Zhang Ye! Competing with poetry won’t determine anything! You all have been in this for so many years! Isn’t it a shameful for you to compete with a rookie? Eh?”

It was a little messy in the audience.

The auditorium’s mood was slowly losing control!

But under the spotlight, Zhang Ye stood up without any resistance. He smiled coldly, looked towards Zhang Huo, and signaled a ‘1’ determinedly. This was a signal everyone in the station knew. When hosting a radio live broadcast, ‘1’ would be signaled to the assistants to convey readiness.

“Zhang Ye!”

“Teacher Zhang! Think carefully!”

“Aiyo! Don’t go! Don’t you see that they are purposely making it difficult for you?”

Zhang Ye didn’t listen; he was already making his way out past the row of seats.

Zhang Huo understood, “Teacher Zhang has said that he is okay. Everyone, please give some applause.”

Meng Dongguo was waiting for Zhang Ye to recite before he passed his judgment on Zhang Ye’s flaws for everyone listening.

Zheng Anbang and Little Red Mushroom were also waiting for Zhang Ye to make a joke of himself. The others also knew that this time Zhang Ye would embarrass himself, but yet he willingly stepped up to be embarrassed!

In the applause that was either disturbing, helpless or gloating, Zhang Ye followed his determination up towards the stage. In the spotlight, and on the red carpet, this was his first time standing in front of so many people, unlike the sealed-up space of the recording studios. It was a meaningful face-to-face experience with so many people. But Zhang Ye did not have stage fright. This psychological strength of his had always been very good. Instead, he seemed to enjoy this moment!

Since you have forced me out, I will respectfully obey!

My poems have no literary value?

I am biting off more than I can chew by displaying my incompetence in front of an expert?

I am an amateur while you are a professional?

Alright, then! Today, I’ll let you bunch of Beijing Wr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี่..." อาทิจางมองไปทางผู้นำของสถานีMengjie ดวงอาทิตย์สามารถทำให้การเรียกอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้จะมีเวลายังคงมาก แต่ เพื่อให้เพื่อนร่วมงานของพวกเขาขึ้นมาบนเวทีให้เป็นตัวอย่างเชิงลบ การถูกตบหน้า โดย Meng Dongguo และบริษัทด้านหน้าของทุกคน พวกเขาไม่สามารถทนกับความคิดของมันฟ้าร้องใหญ่ยอมรับ "ไม่นี้เซ็กเมนต์ขอบคุณบทกวี มันเป็นสำหรับทุกคนเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับประเพณีของบทกวี"พวกเขาถูกทั้งร้องเพลงแต่ละเพลง ชื่อเสียงของจางเย่ของตัดสินใจก่อนที่เขาจะพูดอะไร — จางเย่รับสมัครเล่น พวกเขาก็อยากจะแสดงความแตกต่างระหว่างมืออาชีพและสมัครเล่นรองหัวหน้าสถานีเจียมองจางด้วย และ pondered ช่วงก่อนเขาแล้วพยักหน้าอย่างเล็กน้อยอาทิจางว่า "Alright แล้ว แต่เราต้องทราบก่อนว่าครูจางเย่มีการบริหารงานใหม่ เพราะครูจางเย่ได้ไม่ทราบล่วงหน้าของบทกวีนี้ ตอบสนอง นี่คือปฏิภาณ อื่น ๆ . ... " สมาคมนักเขียนได้ทราบมากก่อนหน้านี้เพื่อให้พวกเขาบางครั้งจะทำให้การเตรียมการ แต่จางเย่ไม่ได้รับประโยชน์นี้ Dongguo เมงและฟ้าร้องใหญ่ตะโกนสำหรับจางเย่มาบนเวที จางอาทิรู้สึกพวกเขาจริง ๆ มี overstepped ขอบ ไม่ได้ช่วยให้สำหรับนาทีเตรียม พวกเขาต้องการเลือกจางเย่ของข้อบกพร่อง การนัดหยุดงานเขามีระเบิดร้ายแรงจริง ๆ ความบาดหมางอะไรมีทั้งหมดของคุณ ที่มีมานี้ จะก้าวผ่านเพื่อนร่วมงานของเรา ปัญหาสำคัญคือ ว่า แม้รองสถานีหัวเจียได้ยอมรับข้อเสนอนี้ยโสโอหังหลายตาถูกเน้นให้พวกเขาจางเย่ให้ออกเป็นเสียงหัวเราะที่รุนแรง คุณต้องการให้ผมขึ้นไป อยากตบหน้า พวกคุณจะติดตายวัง Xiaomei ตาแล้วหายไปไหนมืดเมื่อได้ยินพูด เธอกล่าวว่า การจางเย่ "ให้พวกเขาเห็น ครูจางน้อย" "แสดงว่า โฮสต์จากช่องทางวรรณกรรมเราเข้าใจศิลปะและวรรณกรรม" กล่าวว่า วัง Xiaomei โกรธด้านหน้า Sis ใหญ่โจวหันกลับ "ครูน้อยจาง การโจมตี"ป้าดวงอาทิตย์ ที่ไม่จริง ๆ ยอมรับจางเย่ของบทกวี ไม่สามารถทนกับนี้ เธอตะโกนข้ามสองแถวของที่นั่ง "น้อยจาง ไปรับได้เลย นี้คือผลักดันมันมากเกินไป"เทียนถัง ใส่หน่วง กล่าวว่า "ลืม ไม่ไป"วู Datao ส่ายหัวของเขา "จางน้อย ฟังผม และไม่ได้ไป สมัครเล่นเช่นคุณต้องการใส่การกระทำปลอมหน้ามืออาชีพ เพียงแค่พูดว่า คุณไม่ได้เตรียม มิฉะนั้น เมื่อพวกเขาวิพากษ์วิจารณ์ และชี้ข้อบกพร่องของคุณ ไม่เพียงแต่คุณจะอาย จะอับอายแม้วรรณกรรมในช่องของเรา"รอบ เพื่อนร่วมงานจากช่องทางนุ่มนวลแนะนำ, "ครูจาง ละเว้นพวกเขา"เพื่อนร่วมงานบางอย่างที่ต้องการความยุติธรรมสำหรับจางเยกล่าว "ถ้าพวกเขามีความสามารถ เห็นพวกเขาท้าทายครูจางในเรื่องผี ๆ ถ้าพวกเขามีความสามารถ ลองมาดูพวกเขาท้าทายครูจางในเทพนิยาย เรื่องที่เขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจางเย่ แข่งขันกับกวีนิพนธ์จะไม่ตรวจสอบอะไร คุณทั้งหมดได้ในที่นี้หลายปี ไม่ได้น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับมือใหม่ ใช่มั้ย"มันก็ยุ่งเล็กน้อยในกลุ่มเป้าหมายอารมณ์ของหอประชุมช้าเสียแต่ภายใต้สปอตไลท์ จางเยลุกขึ้นยืน โดยไม่มีความต้านทานใด ๆ เขายิ้มจ้างงาน มองไปทางอาทิจาง และส่งสัญญาณ '1' ไอดีลวัน สัญญาณในสถานีทุกคนรู้ได้ เมื่อโฮสติ้งวิทยุถ่ายทอด '1' จะสามารถส่งสัญญาณเพื่อช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม"จางเย่! ""ครูจาง คิดอย่างระมัดระวัง""Aiyo ไม่ไป ไม่คุณเห็นว่า พวกเขาจะจงใจทำให้มันยากสำหรับคุณ"จางเย่ไม่ฟัง เขาได้ทำทางของเขาออกแล้วผ่านแถวของที่นั่งเข้าใจด้วยเตียว "ครู Zhang กล่าวว่า เขาว่าโอเค ทุกคน ขอให้ปรบมือบางอย่าง "เมง Dongguo กำลังรอให้จางเยสาธยายก่อนเขาผ่านการพิพากษาของพระองค์บนจางเย่ของข้อบกพร่องทุกคนฟังAnbang เจิ้งและเห็ดแดงน้อยยังรอจางเย่ให้ตลกของตัวเอง คนอื่นยังรู้ว่าเวลานี้จางเยจะถ่างขาตัวเอง แต่ยัง เขาด้วยความเต็มใจก้าวขึ้นต้องอายในเสียงปรบมือที่รบกวน หมดหนทาง หรือ gloating จางเยตามกำหนดของเขาขึ้นสู่เวที โดดเด่น และ บนพรมแดง นี้เป็นของเขายืนอยู่ครั้งแรกหน้าคน ซึ่งแตกต่างจากพื้นที่ขึ้นปิดผนึกของสตูดิโอบันทึก ประสบการณ์คุยมีความหมายกับผู้คนจำนวนมากได้ แต่จางเยไม่มีเวที ความแข็งแรงนี้จิตใจของเขาได้ดีเสมอ แทน เขาดูเหมือนกับขณะนี้เนื่องจากคุณมีการบังคับให้ฉันออก ฉันจะกราบฟังบทกวีของฉันมีค่าไม่มีวรรณกรรมฉันสามารถกัดได้ปิดมากกว่าที่ฉันสามารถเคี้ยว โดยการแสดงของฉันกว่ากำหนดหน้าผู้เชี่ยวชาญฉันสมัครเล่นขณะที่คุณเป็นมืออาชีพไม่เป็นไร แล้ว วันนี้ ฉันจะให้คุณพวงของคอนโทรลปักกิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่ ... .. " จาง Huo มองต่อไปผู้นำของสถานี.

ดวงอาทิตย์ Mengjie ไม่สามารถโทรออกได้อย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ว่ายังคงมีจำนวนมากของเวลา แต่จะปล่อยให้เพื่อนร่วมงานของพวกเขาขึ้นมาบนเวทีที่จะถือว่าเป็นตัวอย่างที่เชิงลบได้อย่างไร จะได้รับการตบที่ใบหน้าโดย Meng Dongguo และ บริษัท ที่เหมาะสมในด้านหน้าของทุกคนหรือไม่ พวกเขาไม่สามารถทนกับความคิดของมัน!

บิ๊กทันเดอร์ที่ตกลงกันไว้ "นี้ไม่ได้ส่วนบทกวีชื่นชม? สำหรับทุกคนที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมประเพณีของบทกวี. "

ทั้งสองคนร้องเพลงของกันและกัน ชื่อเสียงจางเยก็ตัดสินใจก่อนที่เขาจะพูดอะไร - จางเจ้าเป็นมือสมัครเล่น พวกเขาอยากจะแสดงความแตกต่างระหว่างการเป็นมืออาชีพและมือสมัครเล่น!

รองหัวหน้าสถานีเจี่ยมองที่จาง Huo และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพยักหน้าเล็กน้อย.

Zhang Huo แล้วกล่าวว่า "เอาล่ะแล้ว แต่เราจำเป็นต้องรู้ก่อนถ้าครูจางเจ้ามีงานใหม่ ๆ เพราะครูจางเจ้าก็ไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าของบทกวีนี้ตอบสนอง นี่คือทันควันดังนั้น ... .. "สมาคมนักเขียนได้รับแจ้งก่อนหน้านี้มากที่จะให้พวกเขามีเวลาในการเตรียมการ แต่จางเจ้าไม่ได้รับประโยชน์นี้ กับเม้ง Dongguo ทันเดอร์และบิ๊กตะโกนจางเจ้าที่จะมาบนเวทีจาง Huo รู้สึกว่าพวกเขาทำเกินขอบเขตของพวกเขาจริงๆไม่ได้ช่วยให้การนาทีของการเตรียม! พวกเขาอยากที่จะรับข้อบกพร่องจางเย, การนัดหยุดงานเขาระเบิดเสียชีวิต! อะไรบาดหมางระหว่างที่มีทั้งหมดของคุณ? ว่ามันจะมาถึงนี้จะก้าวข้ามเพื่อนร่วมงานของเราหรือไม่ ประเด็นที่สำคัญก็คือว่าแม้กระทั่งรองหัวหน้าสถานีเจี่ยได้ตกลงกับข้อเสนอยโสโอหังนี้หรือไม่?

สายตาหลายกำลังจดจ่ออยู่กับพวกเขา!

จางเจ้าให้ออกหัวเราะโกรธ คุณต้องการให้ฉันไปได้หรือไม่ คุณต้องการที่จะตบใบหน้าของฉัน? พวกคุณจะติดพันตาย!

ตาวัง Xiaomei ได้ไปแล้วมืดเมื่อได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าว เธอบอกว่าให้จางเจ้า "ให้พวกเขาเห็นครูเล็ก ๆ น้อย ๆ จาง" "แสดงให้พวกเขาไม่ว่าจะเป็นเจ้าภาพเราจากช่องทางวรรณคดีเข้าใจศิลปะและวรรณกรรม" กล่าวว่าโกรธวัง Xiaomei!

ด้านหน้าบิ๊กซีโจวหันกลับมา "ครูเล็ก ๆ น้อย ๆ เหวย! Attack! "

ป้าดวงอาทิตย์ที่ไม่ได้รับทราบจริงๆบทกวีจางเยไม่สามารถทนกับเรื่องนี้ เธอตะโกนข้ามสองแถวที่นั่ง "ลิตเติ้ลเหวย! ไปรับพวกเขา! นี่คือผลักดันมันไกลเกินไป "

เทียนถังวางบนสิ่งที่ทำให้ชื้นกล่าวว่า" ลืมมัน; ไม่ไป! "

วู Datao ส่ายหัว" ลิตเติ้ลเหวยฟังฉันและไม่ได้ไป มือสมัครเล่นเหมือนที่คุณต้องการที่จะใส่ในการกระทำของปลอมในด้านหน้าของมืออาชีพ? เพียงแค่บอกว่าคุณไม่ได้เตรียม; มิฉะนั้นเมื่อพวกเขาวิพากษ์วิจารณ์และชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของคุณไม่เพียง แต่คุณจะต้องอายแม้ช่องทางวรรณกรรมของเราจะต้องอาย! "

ทุกรอบเพื่อนร่วมงานจากช่องทางแนะนำให้เบา ๆ " อาจารย์จางไม่สนใจพวกเขา. "

เพื่อนร่วมงานบางคนที่ต้องการความยุติธรรม สำหรับเจ้าจางกล่าวว่า "ถ้าพวกเขาจะสามารถขอดูพวกเขาท้าทายครูจางในเรื่องผี! หากพวกเขามีความสามารถขอดูพวกเขาท้าทายครูจางในนิทาน! เรื่องการเขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจางเจ้า! แข่งขันกับบทกวีจะไม่ตรวจสอบอะไร! ทุกท่านได้รับในเรื่องนี้มาหลายปี! มันจะไม่น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับมือใหม่? ใช่มั้ย? "

มันเป็นเพียงเล็กน้อยยุ่งในกลุ่มผู้ชม.

อารมณ์หอประชุมก็ค่อยๆสูญเสียการควบคุม!

แต่ภายใต้สปอตไลจางเจ้าลุกขึ้นยืนโดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ เขายิ้มอย่างเย็นชามองต่อไป Zhang Huo และส่งสัญญาณ '1' แน่วแน่ นี่เป็นสัญญาณให้ทุกคนในสถานีรู้ เมื่อ Hosting วิทยุถ่ายทอดสด '1' จะได้รับการส่งสัญญาณที่จะช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม.

"จางเจ้า!"

"ครูเหวย! คิดอย่างรอบคอบ! "

" Aiyo! อย่าไป! คุณไม่เห็นว่าพวกเขาจะจงใจทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ "?

จางเจ้าทั้งหลายไม่ฟัง เขาได้รับแล้วทำให้ทางของเขาออกที่ผ่านมาแถวของที่นั่ง.

Zhang Huo เข้าใจว่า "อาจารย์จางบอกว่าเขาไม่เป็นไร ทุกคนโปรดให้เสียงปรบมือบาง. "

เม้ง Dongguo กำลังรอจางจงท่องก่อนที่เขาจะผ่านการตัดสินของเขาเกี่ยวกับข้อบกพร่องจางเยสำหรับทุกคนฟัง.

เจิ้งเหอ Anbang และเห็ดสีแดงเล็ก ๆ ก็ยังรอให้จางเจ้าที่จะทำให้เป็นเรื่องตลกของตัวเอง คนอื่น ๆ ก็รู้ว่าเวลานี้ท่านก็จะจางอึดอัดใจตัวเอง แต่กระนั้นเขาก็เต็มใจที่จะก้าวขึ้นไปจะอาย!

ในเสียงปรบมือที่ถูกรบกวนทั้งกำพร้าหรือมองด้วยความละโมบจางเจ้าตามความมุ่งมั่นของเขาขึ้นไปบนเวที อยู่ในความสนใจและบนพรมแดงนี้เป็นครั้งแรกที่เขายืนอยู่ด้านหน้าของผู้คนจำนวนมากซึ่งแตกต่างจากพื้นที่ปิดผนึกขึ้นของสตูดิโอบันทึกเสียง มันเป็นประสบการณ์ที่ใบหน้าเพื่อใบหน้ามีความหมายกับผู้คนจำนวนมาก แต่จางเจ้าไม่ได้มีความน่ากลัวเวที นี้มีความแข็งแรงทางจิตวิทยาของเขาเคยได้รับที่ดีมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้!

เนื่องจากคุณได้บังคับให้ฉันออกผมกราบจะเชื่อฟัง!

บทกวีของฉันไม่มีคุณค่าวรรณกรรม?

ฉันกำลังกัดออกมากกว่าที่ฉันสามารถเคี้ยวโดยการแสดงการไร้ความสามารถของฉันในด้านหน้าของผู้เชี่ยวชาญ?

ฉันเป็น มือสมัครเล่นในขณะที่คุณเป็นมืออาชีพ?

Alright แล้ว! วันนี้ผมจะให้คุณพวงของปักกิ่ง Wr

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" . . . . . " จางฮัว มองไปยังหัวหน้าสถานี .ซัน mengjie ไม่สามารถโทรออกได้เหมือนกัน แม้ว่ายังคงมีเวลามาก แต่เพื่อให้เพื่อนร่วมงานของพวกเขาขึ้นมาบนเวที เพื่อเป็นตัวอย่างในทางลบ ถูกตบหน้าโดยเม้ง dongguo และ บริษัท ต่อหน้าทุกคน พวกเขาไม่สามารถทนกับความคิดของมัน !ใหญ่ ธันเดอร์เห็นด้วย " นี่ไม่ใช่บทกวีชื่นชมส่วน ? มันเป็นสำหรับทุกคนที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับประเพณีของบทกวี "พวกเขาทั้งคู่กันเป็นเพลงร้องเพลง ชื่อเสียงของจางเจ้าก็ตัดสินใจ ก่อนที่เขาจะพูดอะไร - จาง ท่านเป็นมือสมัครเล่น พวกเขาต้องการที่จะแสดงความแตกต่างระหว่างมืออาชีพและมือสมัครเล่น !สถานีรองหัวเจียมองจางฮัว และครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยจางฮัว แล้วบอกว่า " ก็ได้ แต่เราต้องรู้ก่อนว่า อาจารย์จาง ท่านมีงานใหม่ . เพราะครูจาง ท่านไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ของบทกวีนี้เจอกัน นี้เป็นเฉพาะกิจ ดังนั้น . . . . " สมาคมนักเขียนที่ได้รับแจ้งมากก่อนเพื่อให้พวกเขามีเวลาที่จะเตรียมการ แต่จาง ท่านไม่ได้ให้ประโยชน์นี้ กับเมิง dongguo ใหญ่ฟ้าร้องและตะโกนใส่จาง ท่านมาขึ้นเวที จางฮัว รู้สึกได้จริงๆทำเกินขอบเขตของพวกเขาไม่อนุญาตให้สักครู่เตรียมตัว ! พวกเขาต้องการที่จะเลือกจางเยตําหนิ ตีเขาระเบิดร้ายแรง ! มีอะไรบาดหมางระหว่างพวกคุณ ? มันต้องแบบนี้ เหยียบเพื่อนร่วมงานของเรา ประเด็นสำคัญอยู่ที่สถานีรองแม้แต่หัวเจียได้ตกลงข้อเสนออวดดีแบบนี้สายตาหลายคู่กำลังมุ่งเน้นไปที่พวกเขาจาง ท่านปล่อยออกมา หัวเราะ โกรธ เธออยากให้ฉันไปเหรอ คุณต้องการจะตบหน้าฉัน พวกนายจะต้องตาย !หวังเสียวหันดวงตาก็มืดหายไปแล้วเมื่อได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าวว่า เธอพูดกับจางเย " ให้เขาเห็น จางน้อย ครู " แสดงให้เห็นว่าเราเป็นโฮสต์จากช่องวรรณกรรมเข้าใจศิลปะและวรรณคดี ! " บอกว่าโกรธหวังเสียวหัน !หน้าพี่โจวหันกลับ " จาง ๆคุณครู โจมตี ! "ป้าซัน ที่ไม่ยอมรับ จาง เย บทกวี ทนกับเรื่องนี้ เธอตะโกนข้ามที่นั่งสองแถว " น้อยจาง ไปจับพวกมัน ! นี้จะผลักดันมันไกลเกิน "เทียนถังใส่ damper พูดว่า " ช่างมันเถอะ ไม่ต้องไป "อู๋ datao ส่ายหัว " น้อยจาง ฟังแล้วไม่ต้องไป มือสมัครเล่นอย่างคุณอยากใส่เสแสร้งต่อหน้ามืออาชีพ ? แค่บอกว่าคุณไม่ได้เตรียมไว้ มิฉะนั้น เมื่อพวกเขาวิจารณ์และชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของคุณ ไม่เพียง แต่คุณจะอับอาย แม้แต่วรรณกรรม Channel จะต้องอาย "ทั้งหมดรอบ ๆ เพื่อนร่วมงาน จากช่องทางที่เบาควร " อาจารย์เตีย ไม่สนใจพวกเขา . "มีเพื่อนร่วมงานที่ต้องการความยุติธรรมสำหรับจาง ท่านจึงว่า " ถ้าเขามีความสามารถ เราเห็นความท้าทายจางครูเล่าเรื่องผี ! ถ้าพวกเขามีความสามารถ มาเห็นความจางของครูในเทพนิยาย ! เรื่องราวที่เขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจาง เย ! แข่งกับบทกวีจะไม่ตรวจสอบอะไรเลย คุณได้รับในนี้มานานหลายปี ! มันไม่น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับเด็กใหม่ ? เอ๋ ? "มันยุ่งเหยิงเล็กน้อยในผู้ชมอารมณ์ของหอประชุมก็ค่อยๆ สูญเสียการควบคุม !แต่ภายใต้ปอตไลท์ , จางเจ้ายืนขึ้นโดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ เขายิ้มอย่างเย็นชา มองไปยังเตียฮั่วและสัญญาณ " 1 " เขม้นขะมัก . นี้เป็นสัญญาณที่ทุกคนในสถานีรู้ เมื่อโฮสต์วิทยุออกอากาศ " 1 " จะส่งสัญญาณให้ผู้ช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม" จาง เย ! "" อาจารย์จาง ! คิดให้ดีดี "" โธ่ ! ไม่ไป ! คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาจงใจทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ ? "จาง ท่านก็ไม่ฟัง เขาก็ทำทางของเขาผ่านแถวของที่นั่งจางฮัว เข้าใจ " ครูจางได้กล่าวว่าเขาจะโอเค ทุกคน เอาเสียงปรบมือ "เมิง dongguo รอจางเยท่องก่อนที่เขาผ่านการตัดสินของเขาบนจางเยข้อบกพร่องให้ทุกคนฟังเจิ้ง anbang เห็ดน้อยสีแดง และยัง รอ จางเจ้ามุขตัวเอง คนอื่นก็รู้ว่าเวลานี้จางเย อับอายตัวเอง แต่เขาก็ยังเต็มใจที่จะก้าวขึ้นเป็นอายในเสียงปรบมือที่ถูกรบกวน หมดหนทางหรือย่ามใจ จางเจ้าตามความมุ่งมั่นของเขาขึ้นสู่เวที ในปอตไลท์บนพรมสีแดง ยืนครั้งแรกของเขาต่อหน้าคนมากมาย ไม่ปิดพื้นที่ของการบันทึกสตูดิโอ มันเป็นประสบการณ์แบบมีความหมายกับคนมากมาย แต่จางเย ไม่ตื่นเวที ความแข็งแกร่งของจิตใจของเขาดีมากอยู่เสมอ . แทน ดูเหมือนเขาจะสนุกกับช่วงเวลานี้คุณต้องบังคับให้ผมออกไป ผมจะเคารพเชื่อฟังวรรณกรรมบทกวีของฉันไม่มีคุณค่า ?ผมกัดปิดมากกว่าที่ฉันสามารถเคี้ยวได้ โดยการแสดงความสามารถของฉันในหน้าของผู้เชี่ยวชาญ ?ผมเป็นแค่มือสมัครเล่น ในขณะที่คุณเป็นมืออาชีพ