In many parts of the developing wor

In many parts of the developing world, leachate treatment system is not properly installed and managed that landfill
leachate usually flows into existing water bodies. Consequently, heavy metal in leachate could lead to
biomagnification of heavy metals as the components travel higher within the food chain. Thus, it is necessary to
understand the characteristics of leachate and its toxicity potential prior to its release to the water bodies. This paper
aims to determine the toxicity effect of different types of landfill leachate on Anabas testudineus. Also, the
behavioural changes towards leachate toxicity will be recorded. To achieve the objectives, toxicity tests were
conducted on A. testudineus. It involved three main stages namely acclimatisation, range finding test, and short-term
definitive test. For the purpose of the study, leachate samples were collected from an active sanitary landfills and a
closed sanitary landfill. Ten A. testudineus with average weight of 4.2g and average length of 4.0cm were introduced
into leachate with five different concentrations ranging from 3.125% to 5.625%. The mortality rate was observed and
recorded after 96 hours exposure. The LC50 of A. testudineus was calculated using EPA Probit software. Leachate
from non-active landfill is alkaline (pH 8.2) as compared to that of the active landfill (pH 7.35). As expected, COD
from the closed landfill is much lower (10,000mg/l) than the active landfill (24,800 mg/l) while the BOD5 was
3,500mg/l and 12,500mg/l, respectively. However, the result of ammoniacal nitrogen was highly different between
these landfills, where closed landfill is releasing higher concentration of ammoniacal nitrogen (880mg/l) than the
active landfill (0.085mg/l). The toxicity test indicated that both landfill leachates are highly toxic to A. testudineus. In
fact, leachate from the closed landfill was more toxic than leachate from the active landfill. Results indicated that the
LC50 of the leachate from closed landfill on A. testudineus was 4.71% v/v while LC50 of the leachate from active
landfill was 5.1%. Discolouration of exposed fishes was observed in the study, and it could be due to the loss of
colouring pigment caused by ammonia poisoning. Other observation of behavioural changes included swimming
disorder, loss of equilibrium, unusual leaping action, and declination in the general activities. These are most
probably due to neurotoxin effect inflected by the leachate exposure. In conclusion, leachate from active and nonactive
landfills is toxic to A. testudineus based on the behavioural changes and the high mortality rate

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหลายส่วนของโลกที่กำลังพัฒนาระบบบำบัดน้ำชะขยะไม่ได้ติดตั้งอย่างถูกต้องและการจัดการที่ฝังกลบน้ำชะขยะมักจะไหลลงสู่แหล่งน้ำที่มีอยู่ ดังนั้นโลหะหนักในน้ำชะขยะอาจนำไปสู่
​​biomagnification ของโลหะหนักเป็นส่วนประกอบเดินทางที่สูงขึ้นภายในห่วงโซ่อาหาร
ดังนั้นจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องเข้าใจลักษณะของน้ำชะขยะที่มีศักยภาพและความเป็นพิษของมันก่อนที่จะปล่อยให้กับร่างกายของน้ำของตน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลความเป็นพิษของความแตกต่างของน้ำชะขยะฝังกลบใน Anabas testudineus นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่มีต่อความเป็นพิษของน้ำชะขยะจะถูกบันทึกไว้ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการทดสอบความเป็นพิษได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับ testudineus เอ มันเกี่ยวข้องกับสามขั้นตอนหลักคือเคยชินกับสภาพช่วงการค้นพบการทดสอบและระยะสั้นทดสอบที่ชัดเจน สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาตัวอย่างน้ำชะขยะที่ถูกเก็บรวบรวมจากหลุมฝังกลบที่ใช้งานสุขาภิบาลและฝังกลบสุขาภิบาลปิด สิบเอ testudineus มีน้ำหนักเฉลี่ยของ 4.2g และความยาวเฉลี่ยของ 4.0cm ถูกนำมาลงในน้ำชะขยะที่มีห้าระดับความเข้มข้นแตกต่างกันตั้งแต่3.125% เป็น 5.625% อัตราการเสียชีวิตที่ได้รับการตั้งข้อสังเกตและบันทึกไว้หลังจากได้รับ 96 ชั่วโมง ค่า LC50 ของเอ testudineus คำนวณโดยใช้ซอฟแวร์ของ EPA Probit น้ำชะขยะจากหลุมฝังกลบไม่ได้ใช้งานเป็นด่าง (pH 8.2) เมื่อเทียบกับที่ของหลุมฝังกลบที่ใช้งาน (pH 7.35) เป็นที่คาดหวังซีโอดีจากหลุมฝังกลบปิดต่ำมาก (10,000mg / ลิตร) หลุมฝังกลบที่ใช้งานกว่า (24,800 มิลลิกรัม / ลิตร) ในขณะที่ BOD5 เป็น 3,500mg / ลิตรและ 12,500mg / ลิตรตามลำดับ อย่างไรก็ตามผลของแอมโมเนียไนโตรเจนเป็นอย่างมากที่แตกต่างกันระหว่างหลุมฝังกลบเหล่านี้ที่ปิดหลุมฝังกลบจะปล่อยความเข้มข้นที่สูงขึ้นของแอมโมเนียไนโตรเจน (880mg / ลิตร) กว่าการฝังกลบที่ใช้งาน(0.085mg / ลิตร) ทดสอบความเป็นพิษพบว่าทั้งน้ำชะฝังกลบมีความเป็นพิษสูงเพื่อก testudineus ในความเป็นจริงน้ำชะขยะจากหลุมฝังกลบปิดเป็นพิษมากกว่าน้ำชะขยะจากหลุมฝังกลบที่ใช้งานอยู่ ผลการศึกษาพบว่าLC50 ของน้ำชะขยะจากหลุมฝังกลบปิดเอ testudineus เป็น 4.71% ปริมาตร / ปริมาตรขณะ LC50 ของน้ำชะขยะจากการใช้งานที่ฝังกลบเป็น5.1% การเปลี่ยนสีของปลาสัมผัสพบว่าในการศึกษาและมันอาจจะเกิดจากการสูญเสียของเม็ดสีสีที่เกิดจากพิษแอมโมเนีย การสังเกตอื่น ๆ ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการว่ายน้ำรวมถึงความผิดปกติของการสูญเสียความสมดุลของการกระทำที่ผิดปกติกระโจนและปฏิเสธในกิจกรรมทั่วไป เหล่านี้เป็นส่วนใหญ่อาจเป็นเพราะผล neurotoxin ผันจากการสัมผัสน้ำชะขยะ โดยสรุปน้ำชะขยะจากการใช้งานและ nonactive หลุมฝังกลบเป็นพิษต่อเอ testudineus อยู่บนพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและอัตราการตายสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนต่างๆของโลกที่พัฒนาระบบบำบัดน้ำไม่ได้ติดตั้งอย่างถูกต้องและมีการจัดการที่น้ำชะมูลฝอย
มักจะไหลลงสู่แหล่งน้ำที่มีอยู่ จากนั้น โลหะหนักในน้ำชะมูลฝอย อาจทําให้
biomagnification โลหะหนักเป็นส่วนประกอบเดินทางขึ้นภายในห่วงโซ่อาหาร ดังนั้น จึงจำเป็น ต้อง
เข้าใจลักษณะของน้ำชะขยะและพิษที่อาจเกิดขึ้นก่อนที่จะปล่อยสู่แหล่งน้ำ
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความเป็นพิษของประเภทที่แตกต่างกันของน้ำชะมูลฝอยในหัสตินาปุระ testudineus . นอกจากนี้ พฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นพิษ
น้ำจะถูกบันทึกไว้ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ การทดสอบความเป็นพิษ (
) . testudineus .มันเกี่ยวข้องกับหลักสามขั้นตอนคือการหา Acclimatisation ช่วงทดสอบ และทำการทดสอบระยะสั้น

สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาตัวอย่างน้ำที่เก็บจากงานสุขาภิบาลและอนามัยสิ่งแวดล้อม
ปิดฝังกลบ 10 . testudineus น้ำหนักเฉลี่ยและความยาวเฉลี่ยของ 4.2g 4.0cm แนะนำ
ในน้ำกับห้าระดับความเข้มข้นตั้งแต่ 3125 ล้าน 5.625 % อัตราการตายและบันทึกหลังการพบ
96 ชั่วโมง การ ) ของ testudineus คำนวณได้โดยใช้ซอฟต์แวร์ตัว EPA น้ำที่เป็นด่างไม่ใช้
จากฝังกลบ ( pH 8.2 ) เมื่อเทียบกับที่ของการใช้งาน ( pH 7.35 ) ตามที่คาดไว้ , COD
จากหลุมฝังกลบปิดลดลงมากถึง 10000 mg / L ) มากกว่าการใช้ 24800 มิลลิกรัมต่อลิตร ) ในขณะที่ factor คือ
3500 มก. / ล. และ 12500mg / ลิตร ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ผลของไนโตรเจนความหลงผิดมีความแตกต่างระหว่าง
กลบเหล่านี้ที่ปิดหลุมฝังกลบจะปล่อยชั้นความเข้มข้นของไนโตรเจน ( 880mg / L ) มากกว่าการใช้ 0.085mg
/ L ) การทดสอบความเป็นพิษ พบว่าทั้งค่าฝังกลบเป็นพิษสูง อ. testudineus .
ในความเป็นจริงน้ำชะขยะจากหลุมฝังกลบปิดเป็นพิษมากกว่าขยะจากหลุมฝังกลบอยู่ ผลการศึกษาพบว่า
) ของน้ำชะมูลฝอยจากหลุมฝังกลบขยะปิดบน . testudineus คือ 4.71 % v / v ) ส่วนของน้ำชะมูลฝอยจากปราดเปรียว
ฝังกลบเป็น 5.1% การเปลี่ยนสี ของปลาถูกพบในการศึกษา และอาจเป็นเพราะสูญเสีย
สีเม็ดสีที่เกิดจากแอมโมเนียที่เป็นพิษการสังเกตพฤติกรรมอื่น ๆของการรวมว่าย
อาการสูญเสียสมดุล ปกติ กระโดด การกระทำ และความเสื่อมในกิจกรรมทั่วไป เหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากระบบประสาทผล
inflected โดยน้ำชะมูลฝอย การเปิดรับแสง สรุป น้ำชะมูลฝอยจากการใช้งาน และ nonactive
สิ่งแวดล้อมเป็นพิษต่อ . testudineus ตามการเปลี่ยนแปลงทางพฤติกรรมและอัตราการตายสูง