Even where the firm is able to maxi

Even where the firm is able to maximise profit, would it always wish to do so?

The traditional neo-classical approach to the firm assumes the existence of an ownermanager. In such circumstances the rewards from the firm’s performance come directly to the owner-manager and profit maximisation appears realistic. This assumption, however, could still be questioned. For example, an individual might set up in business on his/her own in order to provide customers with a valued service at minimal profit, at the same time maximising his/her opportunity to pursue such pleasures as golf or fishing

The growth of large corporations and the dominance of public joint-stock companies brought the willingness of the firm to maximise profit into sharp focus due to the possibility of a separation of the ownership and management function. The implication was that although the firm was owned by its shareholders, it essentially delegated the running of the business to professional managers, who may or may not have been shareholders. In short, there is a divorce of ownership from control and the goals of
managers and shareholders might now be at variance. Under these circumstances it is easy to question the assumption of profit maximisation.

This situation can be illustrated by principal–agent theory (see Chapter 2), whereby the principals (in this case the shareholders) appoint agents (the professional managers) to operate the business on their behalf with the expectation that the business will be run in accordance with their wishes. If the shareholders’ wish is to maximise profit, which would appear a reasonable assumption, they should monitor the behaviour of managers to ensure the firm is run accordingly. However, given the likelihood of there being a large number of shareholders, and shareholders usually only observing the outcome of managerial behaviour rather than the behaviour that resulted in the outcome, this is clearly a difficult task. There is now a clear possibility that management will be able to fulfil its own objectives which might be at variance with those of shareholders

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ที่ บริษัท จะสามารถทำกำไรได้สูงสุดจะมันก็ต้องการที่จะทำเช่นนั้น?

วิธีการนี​​โอคลาสสิกแบบดั้งเดิมที่ บริษัท ถือว่าการดำรงอยู่ของ ownermanager ในกรณีดังกล่าวผลตอบแทนที่ได้จากผลการดำเนินงานของ บริษัท มาโดยตรงกับเจ้าของผู้จัดการและกำไรสูงสุดจะปรากฏเป็นจริง สมมติฐานนี้ แต่จะยังคงถูกสอบสวน ตัวอย่างเช่นแต่ละคนอาจตั้งขึ้นในธุรกิจของเขา / เธอเองในการที่จะให้บริการลูกค้าด้วยบริการที่มีคุณค่าที่มีกำไรน้อยที่สุดในเวลาเดียวกันการเพิ่ม / โอกาสของเขาที่จะไล่ตามความสุขเช่นกอล์ฟหรือตกปลา

การเจริญเติบโตของ บริษัท ขนาดใหญ่และการปกครองของประชาชน บริษัท ร่วมหุ้นนำความตั้งใจของ บริษัท ที่จะเพิ่มกำไรในโฟกัสคมชัดเนื่องจากเป็นไปได้ของการแยกของความเป็นเจ้าของและการจัดการฟังก์ชั่น ความหมายก็คือว่าแม้ว่า บริษัท ที่เป็นเจ้าของโดยผู้ถือหุ้นเป็นหลักที่ได้รับมอบหมายในการทำงานของธุรกิจให้กับผู้จัดการมืออาชีพที่อาจจะหรืออาจไม่ได้รับผู้ถือหุ้น ในระยะสั้นมีการหย่าร้างของความเป็นเจ้าของจากการควบคุมและตอนนี้เป้าหมายของ
ผู้จัดการและผู้ถือหุ้นอาจจะมีที่แตกต่าง ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้เป็นเรื่องง่ายที่จะตั้งคำถามกับสมมติฐานของกำไรสูงสุด.

สถานการณ์นี้สามารถแสดงโดยทฤษฎีหลักตัวแทน (ดูบทที่ 2)โดยผู้ว่าจ้าง (ในกรณีนี้ผู้ถือหุ้น) แต่งตั้งตัวแทน (ผู้จัดการมืออาชีพ) ในการดำเนินธุรกิจในนามของพวกเขาด้วยความคาดหวังว่าธุรกิจจะได้รับการทำงานในสอดคล้องกับความต้องการของพวกเขา ถ้าต้องการผู้ถือหุ้นคือการเพิ่มผลกำไรซึ่งจะปรากฏเป็นสมมติฐานที่เหมาะสมพวกเขาควรจะตรวจสอบพฤติกรรมของผู้บริหารเพื่อให้แน่ใจว่า บริษัท จะดำเนินการตามความเหมาะสม แต่ได้รับโอกาสในการมีการเป็นจำนวนมากของผู้ถือหุ้นและผู้ถือหุ้นมักจะมีเพียงการสังเกตผลของพฤติกรรมการบริหารจัดการมากกว่าพฤติกรรมที่ส่งผลให้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นงานที่ยากขณะนี้มีความเป็นไปได้ที่ชัดเจนว่าการจัดการจะสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ของตัวเองซึ่งอาจจะมีที่แตกต่างกับบรรดาผู้ถือหุ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้แต่บริษัทสามารถเพิ่มกำไร จะได้เสมอต้องทำ?

วิธีนีโอคลาสสิกแบบดั้งเดิมเพื่อบริษัทถือการดำรงอยู่ของการ ownermanager ในสถานการณ์ดังกล่าว ได้รับจากประสิทธิภาพของบริษัทมาโดยตรงกับเจ้าของผู้จัดการ และกำไร maximisation ปรากฏเป็นจริง อัสสัมชัญนี้ อย่างไรก็ตาม สามารถยังคงสามารถสอบสวน ตัวอย่าง บุคคลอาจตั้งในธุรกิจบนเขา/เธอเองเพื่อให้ลูกค้า ด้วยการบริการที่บริษัทที่กำไรน้อยที่สุด ในเวลาเดียวกัน maximising โอกาสเขา/เธอจะไล่ตามความสุขดังกล่าวเป็นสนามกอล์ฟ หรือตกปลา

การเติบโตขององค์กรขนาดใหญ่และปกครองสาธารณะร่วม–หุ้นบริษัทนำความตั้งใจของบริษัทเพื่อเพิ่มกำไรในความคมชัดเนื่องจากสามารถแยกความเป็นเจ้าของและงาน เนื่องจากถูกว่า แม้ว่าบริษัทเป็นของผู้ถือหุ้น มันเป็นมอบการทำงานของผู้จัดการมืออาชีพ ที่อาจ หรืออาจไม่มีผู้ถือหุ้น ในระยะสั้น มีการหย่าร้างจากการควบคุมที่เป็นเจ้าของและเป้าหมาย
ผู้จัดการและผู้ถือหุ้นอาจจะ variance ที่ได้ ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ มีคำถามสมมติฐานของกำไร maximisation

สามารถแสดงสถานการณ์นี้ โดยทฤษฎี principal–agent (ดูบทที่ 2), โดยหลักการ (ในกรณีผู้ถือหุ้น) แต่งตั้งตัวแทน (ที่มืออาชีพจัดการ) เพื่อดำเนินธุรกิจในนามของพวกเขาด้วยความคาดหวังที่จะทำธุรกิจตามความปรารถนาของพวกเขา ถ้าต้องการหุ้นเพิ่มกำไร ซึ่งจะปรากฏเป็นสมมติฐานที่สมเหตุสมผล พวกเขาควรตรวจสอบพฤติกรรมของผู้จัดการให้บริษัททำงานตาม อย่างไรก็ตาม ให้โอกาสของการมี ผู้ถือหุ้น และผู้ถือหุ้นจำนวนมากมักจะ เดียวสังเกตผลลัพธ์ของพฤติกรรมการบริหารจัดการมากกว่าพฤติกรรมที่ทำให้เกิดผล อยู่อย่างชัดเจนเป็นงานที่ยาก ขณะนี้มีความชัดเจนที่บริหารจะสามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ของตนเองซึ่งอาจเป็นของผู้ถือหุ้นดัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ในเวลาที่บริษัทจะสามารถเพิ่มกำไรจะเป็นอยู่เสมอต้องการดำเนินการดังกล่าวหรือไม่?

วิธีการแบบนีโอคลาสสิกแบบดั้งเดิมให้กับบริษัทจัดหางานที่จะสันนิษฐานว่าการดำรงอยู่ของ ownermanager ที่ ในบางสถานการณ์เช่นรางวัลจากการดำเนินงานของบริษัทที่เข้ามาโดยตรงกับเจ้าของผู้จัดการและมีกำไรจะปรากฏขึ้นที่ดูสมจริงมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับ สมมติฐานนี้แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังไม่ได้ถูกตั้งคำถาม ตัวอย่างเช่นบุคคลที่อาจจะตั้งค่าได้สูงสุดในการดำเนินธุรกิจในของเขา/เธอเองในการให้บริการลูกค้าด้วยบริการที่มีมูลค่ากำไรที่น้อยที่สุดในช่วงเวลาเดียวกันกับที่มากที่สุดของเขา/ของเธอมีโอกาสเพื่อติดตามความเพลิดเพลินใจเช่นสนามกอล์ฟหรือการ ตกปลา

การเติบโตของบริษัทขนาดใหญ่และการครอบงำของบริษัทสาธารณะร่วมกัน - หุ้นนำความเต็มใจของบริษัทเพื่อเพิ่มกำไรลงในโฟกัสให้คมชัดเนื่องจากถึงความเป็นไปได้ของการแบ่งหน้าที่การจัดการและความเป็นเจ้าของได้ การบอกเป็นนัยว่าแม้ว่าบริษัทจะเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทโดยจะได้รับมอบหมายคือการทำงานของธุรกิจที่ผู้จัดการด้านไอทีมืออาชีพซึ่งอาจมีหรือไม่มีผู้ถือหุ้น ในระยะสั้นมีการหย่ากันในการเป็นเจ้าของจากการควบคุมและเป้าหมายของ
ซึ่งจะช่วยผู้ถือหุ้นและผู้จัดการอาจเป็นที่ไม่เหมือนกันแล้ว ในกรณีนี้จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะตอบคำถามของมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับมีกำไร.

สถานการณ์นี้สามารถแสดงได้โดยทฤษฎีหลัก - agent (ดูที่บท 2 )ซึ่งนักชกคู่เอก(ในกรณีนี้ผู้ถือหุ้น)แต่งตั้ง Agent (ผู้จัดการระดับมืออาชีพ)ในการดำเนินธุรกิจในนามของพวกเขาที่พร้อมด้วยความคาดหวังว่าธุรกิจจะทำงานในตามความปรารถนาของพวกเขา. หากผู้ถือหุ้นที่ต้องการคือการแสวงหากำไรสูงสุดซึ่งจะปรากฏขึ้นสมมุติฐานที่มีเหตุผลที่ควรจะติดตามพฤติกรรมของผู้จัดการในการตรวจสอบให้แน่ใจว่าบริษัทที่มีการบริหารจัดการให้สอดคล้อง แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีความเป็นไปได้ของมีจำนวนมากที่ผู้ถือหุ้นและผู้ถือหุ้นโดยปกติแล้วเท่านั้นและเมื่อสังเกตเห็นผลที่ได้รับจากการทำงานในการบริหารจัดการมากกว่าการทำงานที่ส่งผลให้ในผลที่ได้รับนี้เป็นที่ชัดเจนว่างานที่ยากในตอนนี้มีความเป็นไปได้ที่จะมีการจัดการที่สามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ของตัวเองซึ่งอาจจะแตกต่างไปกับผู้ถือหุ้นผู้ที่