The greatest military power in hist

The greatest military power in history shields itself with an anti-missile defence system costing billions of dollars. Is it not also a bitter irony that this power should be struck to the heart of its security and self-confidence by an action that was utterly improbable according to every logic of risk, when suicide terrorists succeeded in turning commercial passenger aircraft into rockets, which destroyed symbols of American world power? The irony of risk here is that rationality, that is, the experience of the past, encourages anticipation of the wrong kind of risk, the one we believe we can calculate and control, whereas the disaster arises from what we do not know and cannot calculate. The bitter varieties of this risk irony are virtually endless; among them is the fact, that, in order to protect their populations from the danger of terrorism, states increasingly limit civil rights and liberties, with the result that in the end the open, free society may be abolished, but the terrorist threat is by no means averted. The dark irony here is that, while very general risk-induced doubts in the benevolence of the promises of governments to protect their citizens lead to criticisms of the inefficiency of scholarly and state authorities, critics are blind to the possibilities of erecting (or expanding) the authoritarian
state on this very inefficiency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อำนาจทางทหารมากที่สุดในประวัติศาสตร์ปกป้องตัวเองกับระบบป้องกันขีปนาวุธต่อต้านทุนพันล้านดอลลาร์ มันไม่ได้เป็นยังประชดขมที่อำนาจนี้ควรหลงของความปลอดภัยและความมั่นใจ โดยการกระทำที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ตามตรรกะทุกความเสี่ยง เมื่อผู้ก่อการร้ายฆ่าตัวตายสำเร็จในการเปลี่ยนเครื่องบินโดยสารเป็นจรวด ซึ่งทำลายสัญลักษณ์ของพลังงานโลกอเมริกัน ประชดความเสี่ยงนี่คือ เหตุผล นั่นคือ ประสบการณ์ในอดีต กระตุ้นให้เกิดการผิดชนิดความเสี่ยง หนึ่งเราเชื่อว่า เราสามารถคำนวณ และ ควบคุม ในขณะที่เกิดภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่เราไม่ทราบ และไม่สามารถคำนวณ พันธุ์ขมของประชดความเสี่ยงนี้จะแทบสิ้นสุด หนึ่งในนั้นคือความจริง ว่า เพื่อปกป้องประชากรของพวกเขาจากอันตรายของการก่อการร้าย อเมริกามากจำกัดสิทธิพลเมืองและเสรีภาพ มีผลว่า ในสุด อาจยุติสังคมเปิด ฟรี แต่ไม่มีป้องกันภัยก่อการร้าย เหน็บมืดนี่อยู่ว่า ในขณะที่ทั่วไปมากความเสี่ยงที่เกิดสงสัยในความเมตตากรุณาของสัญญาของรัฐบาลเพื่อปกป้องประชาชนของตนนำไปสู่การวิพากษ์วิจารณ์ของการขาดประสิทธิภาพของเจ้าหน้าที่รัฐ และวิชาการ นักวิจารณ์ก็เป็นไปได้ของการรวบ (หรือกำลังขยาย) ระบอบเผด็จการสถานะบนนี้ขาดประสิทธิภาพมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อำนาจทางทหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โล่ตัวเองด้วยระบบป้องกันขีปนาวุธต่อต้านต้นทุนพันล้านดอลลาร์ มันไม่ได้เป็นยังประชดขมว่าอำนาจนี้ควรจะหลงไปที่หัวใจของการรักษาความปลอดภัยและความมั่นใจในตนเองของตนโดยการกระทำที่เป็นน่าจะเป็นไปอย่างเต็มที่ตามตรรกะของความเสี่ยงทุกเมื่อผู้ก่อการร้ายฆ่าตัวตายประสบความสำเร็จในการเปลี่ยนเครื่องบินโดยสารเชิงพาณิชย์เข้าไปในจรวดซึ่ง สัญลักษณ์ของอำนาจทำลายโลกชาวอเมริกัน? ประชดของความเสี่ยงและนี่คือเหตุผลที่ว่าเป็นประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านมากระตุ้นให้เกิดความคาดหมายของผิดประเภทของความเสี่ยงหนึ่งที่เราเชื่อว่าเราสามารถคำนวณและการควบคุมในขณะที่ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่เราไม่ทราบและไม่สามารถคำนวณ . สายพันธุ์ที่มีรสขมของการประชดความเสี่ยงนี้เป็นที่สิ้นสุดจริง; ในหมู่พวกเขาคือความจริงที่ว่าเพื่อปกป้องประชากรของพวกเขาจากอันตรายของการก่อการร้ายรัฐมากขึ้น จำกัด สิทธิมนุษยชนและเสรีภาพมีผลว่าในท้ายที่สุดเปิดสังคมเสรีอาจจะยกเลิก แต่ภัยก่อการร้ายโดย ไม่ได้หมายความว่าหันไป ประชดมืดนี่คือว่าในขณะที่ข้อสงสัยความเสี่ยงที่เกิดขึ้นทั่วไปมากในความเมตตากรุณาของสัญญาของรัฐบาลที่จะปกป้องพลเมืองของตนนำไปสู่การวิพากษ์วิจารณ์ของการขาดประสิทธิภาพของเจ้าหน้าที่วิชาการและรัฐนักวิจารณ์เป็นคนตาบอดที่จะเป็นไปได้ของอาคารแบบพับได้ (หรือขยาย) เดอะ เผด็จการ
ของรัฐเกี่ยวกับการขาดประสิทธิภาพอย่างนี้