The business continued regardless o

The business continued regardless of his condition. Jo Minjoon put on the rice to cook with his hands shaking, and helped the others cook.

Madison was a city located in Wisconsin. There were vaguely a million of inhabitants, so it was a fairly big city in the US.

The place they parked the truck was in the middle of Wisconsin’s university and downtown, where it was bustling the most. Because next to the university was the city hall, they thought that it will be bustling with students and government employees. Actually at this point, it was a priority to find a place where customers had it comfortable rather than a place where more people would gather. Because Grand Chef’s mark was the perfect advertisement.

Their team’s norimaki was getting quite good reactions even in the internet. Of course, perhaps they could be fans of them, but even if they were, there wasn’t a case where they would say that something was delicious when it wasn’t. And they were slowly getting more confidence in their cooking. They thought that they could satisfy any kind of customer. Joanne opened her mouth.

“…….Would there be more customers than usual?”
“Why? Because of Minjoon?”
“Yeah. Wouldn’t there be more curious people that had seen it and come to eat more than usual?”
“I wonder. I think that people who are curious about that would usually have been curious about our cooking. But of course, there may be more customers than before…….”

In conclusion, there were more customers than usual. However, it wasn’t an overwhelming number. Maybe, it was simply because of the good location, but the number of customers was similar to the first time in Chicago.

Only, the reactions were certainly different. As they saw Jo Minjoon standing in front of the truck’s counter, the long line of customers cheered and blew whistles. Jo Minjoon that wasn’t thinking of anything could only be perplexed by that intense reaction.

“Is it really absolute taste?”
“Using your evaluation method, what score is this norimaki?”
“Isn’t it tiring when you usually eat? Because you are too sensitive.”
“I’m your fan! I’m sorry, but can I get your autograph?”

Almost all of the customers tried to say something to him. And because it was next to an university, there were a lot of young people. Only if they calmed down a little, they could know that Jo Minjoon’s face was so haggard he couldn’t even talk properly. So because of that it was more fortunate. If it wasn’t because of that face, there would be more people trying to want to talk longer.

“Minjoon, i’m sorry but you will have to slowly prepare the rice.”
“Okay, I will go after this customer.”

Jo Minjoon replied to Joanne and looked in front. There was a woman with wrinkles in her face. If she was a korean, she had the appearance that seemed to be in her seventies, but taking into account that westerners aged quickly, he couldn’t know. Jo Minjoon smiled and opened his mouth.

“Welcome. What are you going to order?”
“I want to talk with you right now, but you are really busy, right?”
“………That’s right. Because there are a lot of customers.”

Jo Minjoon replied while smiling awkwardly. He didn’t know that even this old grandmother would want to talk with him. It was at that moment. Anderson, that was wrapping the norimakis next to him glanced the surroundings and opened his mouth.

“Rachel Rose…….Are you perhaps Rachel Rose?”
“What? Where?”

At Anderson’s words the other team members turned their head, and put a surprised expression. Only then did Jo Minjoon notice that the cameramen were filming them with quite a serious face. And on top of that, even the customers were taking pictures of her.

‘Is she famous?’

Rachel smiled.

“It seems like you don’t know who I am.”
“……….I’m sorry. I don’t know much about famous americans.”

At his words, the customers that were listening to him burst out of laughter. Jo Minjoon didn’t understand their reactions. Did it mean that she wasn’t famous? Rachel took out her wallet.

“First, we will have to calculate the money thinking about the other customers.”
“Yes, what are you going to order………..”

As he talked like that, he saw at what she had gave him dumbfoundedly. It wasn’t a bill. It was a cheque. And a thousand dollar cheque at that. Rachel opened her mouth.

“Golden bell, can I ring it?” (TL: It means that she is planning to buy everything.)

Jo Minjoon forced a laugh.

“You can’t.”

< Aftermath (1) > End

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The business continued regardless of his condition. Jo Minjoon put on the rice to cook with his hands shaking, and helped the others cook.Madison was a city located in Wisconsin. There were vaguely a million of inhabitants, so it was a fairly big city in the US.The place they parked the truck was in the middle of Wisconsin’s university and downtown, where it was bustling the most. Because next to the university was the city hall, they thought that it will be bustling with students and government employees. Actually at this point, it was a priority to find a place where customers had it comfortable rather than a place where more people would gather. Because Grand Chef’s mark was the perfect advertisement.Their team’s norimaki was getting quite good reactions even in the internet. Of course, perhaps they could be fans of them, but even if they were, there wasn’t a case where they would say that something was delicious when it wasn’t. And they were slowly getting more confidence in their cooking. They thought that they could satisfy any kind of customer. Joanne opened her mouth.“…….Would there be more customers than usual?”“Why? Because of Minjoon?”“Yeah. Wouldn’t there be more curious people that had seen it and come to eat more than usual?”“I wonder. I think that people who are curious about that would usually have been curious about our cooking. But of course, there may be more customers than before…….”In conclusion, there were more customers than usual. However, it wasn’t an overwhelming number. Maybe, it was simply because of the good location, but the number of customers was similar to the first time in Chicago.Only, the reactions were certainly different. As they saw Jo Minjoon standing in front of the truck’s counter, the long line of customers cheered and blew whistles. Jo Minjoon that wasn’t thinking of anything could only be perplexed by that intense reaction.“Is it really absolute taste?”“Using your evaluation method, what score is this norimaki?”“Isn’t it tiring when you usually eat? Because you are too sensitive.”“I’m your fan! I’m sorry, but can I get your autograph?”Almost all of the customers tried to say something to him. And because it was next to an university, there were a lot of young people. Only if they calmed down a little, they could know that Jo Minjoon’s face was so haggard he couldn’t even talk properly. So because of that it was more fortunate. If it wasn’t because of that face, there would be more people trying to want to talk longer.“Minjoon, i’m sorry but you will have to slowly prepare the rice.”“Okay, I will go after this customer.”Jo Minjoon replied to Joanne and looked in front. There was a woman with wrinkles in her face. If she was a korean, she had the appearance that seemed to be in her seventies, but taking into account that westerners aged quickly, he couldn’t know. Jo Minjoon smiled and opened his mouth.“Welcome. What are you going to order?”“I want to talk with you right now, but you are really busy, right?”“………That’s right. Because there are a lot of customers.”Jo Minjoon replied while smiling awkwardly. He didn’t know that even this old grandmother would want to talk with him. It was at that moment. Anderson, that was wrapping the norimakis next to him glanced the surroundings and opened his mouth.“Rachel Rose…….Are you perhaps Rachel Rose?”“What? Where?”At Anderson’s words the other team members turned their head, and put a surprised expression. Only then did Jo Minjoon notice that the cameramen were filming them with quite a serious face. And on top of that, even the customers were taking pictures of her.‘Is she famous?’Rachel smiled.“It seems like you don’t know who I am.”“……….I’m sorry. I don’t know much about famous americans.”At his words, the customers that were listening to him burst out of laughter. Jo Minjoon didn’t understand their reactions. Did it mean that she wasn’t famous? Rachel took out her wallet.“First, we will have to calculate the money thinking about the other customers.”“Yes, what are you going to order………..”As he talked like that, he saw at what she had gave him dumbfoundedly. It wasn’t a bill. It was a cheque. And a thousand dollar cheque at that. Rachel opened her mouth."ระฆังทอง สามารถฉันแหวนมัน" (TL: หมายความ ว่า เธอกำลังวางแผนที่จะซื้อทุกอย่าง)Minjoon โจ้บังคับให้หัวเราะ"คุณไม่"สิ้นสุด <ควันหลง (1) >

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธุรกิจอย่างต่อเนื่องโดยไม่คำนึงถึงสภาพของเขา โจ Minjoon วางบนข้าวที่จะปรุงอาหารด้วยมือของเขาสั่นและช่วยให้คนอื่น ๆ ปรุงอาหาร

เมดิสันเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในรัฐวิสคอนซิน มีรางล้านของผู้อยู่อาศัยจึงเป็นเมืองที่ค่อนข้างใหญ่ในสหรัฐอเมริกา

สถานที่ที่พวกเขาจอดรถอยู่ในช่วงกลางของมหาวิทยาลัยของรัฐวิสคอนซินและเมืองที่มันถูกที่คึกคักมากที่สุด เพราะติดกับมหาวิทยาลัยเป็นฮอลล์เมืองที่พวกเขาคิดว่ามันจะคึกคักกับนักเรียนและพนักงานของรัฐ จริงที่จุดนี้มันก็มีความสำคัญที่จะหาสถานที่ที่ลูกค้ามีความสะดวกสบายมากกว่าสถานที่ที่คนอื่น ๆ จะรวบรวม เพราะมาร์คแกรนด์เชฟเป็นโฆษณาที่สมบูรณ์แบบ

norimaki ทีมของพวกเขาได้รับปฏิกิริยาค่อนข้างดีแม้จะอยู่ในอินเทอร์เน็ต แน่นอนบางทีพวกเขาอาจจะเป็นแฟน ๆ ของพวกเขา แต่แม้ว่าพวกเขาจะมีไม่ได้กรณีที่พวกเขาจะบอกว่าบางสิ่งบางอย่างอร่อยเมื่อมันไม่ได้ และพวกเขาก็ค่อย ๆ ได้รับความมั่นใจมากขึ้นในการปรุงอาหารของพวกเขา พวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถตอบสนองชนิดของลูกค้าใด ๆ โจแอนนาเปิดปากของเธอ

" ...... .Would จะมีลูกค้ามากขึ้นกว่าปกติ?"
"ทำไม? เนื่องจากการ Minjoon? "
" ใช่ จะไม่มีคนอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นที่ได้เห็นมันและมากินมากขึ้นกว่าปกติ? "
" ฉันสงสัย ผมคิดว่าคนที่มีความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับการที่จะได้รับมักจะอยากรู้เกี่ยวกับการทำอาหารของเรา แต่แน่นอนอาจจะมีลูกค้ามากขึ้นกว่าก่อน ...... . "

สรุปได้ว่ามีลูกค้ามากขึ้นกว่าปกติ อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้เป็นจำนวนมาก บางทีมันก็เป็นเพียงเพราะเป็นสถานที่ที่ดี แต่จำนวนของลูกค้าที่มีความคล้ายคลึงกับครั้งแรกในเมืองชิคาโก

เพียงปฏิกิริยาแตกต่างกันอย่างแน่นอน ขณะที่พวกเขาเห็นโจ Minjoon ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ของรถบรรทุกเส้นยาวของลูกค้าที่ให้กำลังใจและพัดนกหวีด โจ Minjoon ที่ไม่ได้คิดอะไรเพียง แต่อาจจะงงจากปฏิกิริยารุนแรงที่

"มันเป็นรสชาติแน่นอนจริงเหรอ?"
"การใช้วิธีการประเมินผลของคุณสิ่งที่เป็นคะแนน norimaki นี้?"
"มันจะไม่เหนื่อยเมื่อคุณมักจะกิน? เพราะคุณมีความไวมากเกินไป. "
" ฉันเป็นแฟนของคุณ! ฉันขอโทษ แต่ฉันจะได้รับลายเซ็นของคุณ? "

เกือบทั้งหมดของลูกค้าพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่างกับเขา และเพราะมันเป็นคนถัดไปที่มหาวิทยาลัยที่มีจำนวนมากของคนหนุ่มสาว แต่ถ้าพวกเขาสงบลงเล็กน้อยพวกเขาจะได้รู้ว่าใบหน้าของโจ Minjoon ก็แห้งเหี่ยวเขาไม่ได้พูดคุยอย่างถูกต้อง ดังนั้นเนื่องจากว่ามันเป็นโชคดีมาก ถ้ามันไม่ได้เพราะของใบหน้าที่จะมีผู้คนจำนวนมากพยายามที่จะอยากจะพูดอีกต่อไป

"Minjoon ฉันขอโทษ แต่คุณจะต้องเตรียมความพร้อมอย่างช้าๆข้าว."
"เอาล่ะฉันจะไปหลังจากที่ลูกค้านี้."

โจ Minjoon ตอบโจแอนนาและมองในด้านหน้า มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีริ้วรอยบนใบหน้าของเธอก็คือ ถ้าเธอเป็นเกาหลี, เธอมีลักษณะที่ดูเหมือนจะเป็นในยุคของเธอ แต่คำนึงถึงว่าชาวตะวันตกที่มีอายุอย่างรวดเร็วเขาไม่สามารถรู้ว่า โจ Minjoon ยิ้มและเปิดปากของเขา

"ยินดีต้อนรับ คุณมีอะไรจะสั่ง? "
" ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณในขณะนี้ แต่คุณไม่ว่างจริงๆใช่มั้ย? "
" ......... ที่เหมาะสม เนื่องจากมีจำนวนมากของลูกค้า. "

โจ Minjoon ตอบในขณะที่ยิ้มอย่างเชื่องช้า เขาไม่ได้รู้ว่าแม้นี้ยายเก่าจะต้องการที่จะพูดคุยกับเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ เดอร์สันที่ถูกห่อ norimakis ติดกับเขาชำเลืองมองสภาพแวดล้อมและเปิดปากของเขา

"ราเชลโรส ...... .Are คุณอาจจะเป็นราเชลโรส?"
"คืออะไร? ที่ไหน? "

คำพูดของ Anderson สมาชิกในทีมคนอื่น ๆ หันหัวของพวกเขาและวางสีหน้าประหลาดใจ ไม่เพียงแล้วโจ Minjoon สังเกตเห็นว่าตากล้องที่ถูกถ่ายทำพวกเขาด้วยใบหน้าค่อนข้างร้ายแรง และด้านบนของที่แม้ลูกค้าได้รับการถ่ายภาพของเธอ

'คือเธอที่มีชื่อเสียง?'

ราเชลยิ้ม

"มันดูเหมือนว่าคุณไม่ทราบว่าผมเป็นใคร."
" ......... .I'm ขอโทษ ผมไม่ทราบว่ามากเกี่ยวกับชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียง. "

ในคำพูดของเขาลูกค้าที่ได้ฟังเขาระเบิดออกมาจากเสียงหัวเราะ โจ Minjoon ไม่เข้าใจปฏิกิริยาของพวกเขา มันไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้อยู่ที่มีชื่อเสียง? ราเชลก็เอากระเป๋าสตางค์ของเธอ

"ครั้งแรกที่เราจะมีการคำนวณเงินที่คิดเกี่ยวกับลูกค้ารายอื่น ๆ ."
"ใช่สิ่งที่คุณจะสั่ง ......... .. "

ในขณะที่เขาพูดคุยกันเช่นเดียวกับที่เขาเห็นในสิ่งที่เธอมีให้เขา dumbfoundedly มันไม่ได้เรียกเก็บเงิน มันเป็นเช็ค และการตรวจสอบพันดอลล่าที่ว่า ราเชลเปิดปากของเธอ

"โกลเด้นเบลล์ผมสามารถโทรได้หรือไม่" (TL: มันหมายความว่าเธอกำลังวางแผนที่จะซื้อทุกอย่าง.)

โจ Minjoon บังคับหัวเราะ

"คุณไม่สามารถ."

<ควันหลง (1)> สุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธุรกิจอย่างต่อเนื่องโดยไม่คำนึงถึงเงื่อนไขของเขา โจ มินจุน ใส่ข้าวให้สุกด้วย มือสั่น และช่วยคนอื่น ๆทำอาหารเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในเมดิสันวิสคอนซิน มีคลับล้านของประชากร ดังนั้น มันเป็นเมืองใหญ่อย่างเป็นธรรมในเราสถานที่ที่พวกเขาจอดรถบรรทุกอยู่ในกลางของมหาวิทยาลัยวิสคอนซินและตัวเมืองซึ่งก็คึกคักมากที่สุด เพราะใกล้มหาวิทยาลัย คือ ศาลากลางจังหวัด พวกเขาคิดว่ามันจะคึกคักกับนักเรียนและพนักงานของรัฐบาล จริงๆแล้วในจุดนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะหาสถานที่ที่ลูกค้าได้สบาย มากกว่าสถานที่ที่ผู้คนมากขึ้นจะรวบรวม เพราะมาร์คแกรนด์เชฟก็เป็นโฆษณาที่สมบูรณ์แบบโนริมากิ ของทีมได้รับปฏิกิริยาที่ค่อนข้างดี แม้ในอินเทอร์เน็ต แน่นอน บางทีพวกเขาอาจเป็นแฟนของพวกเขา แต่ถ้าพวกเขามีไม่ได้กรณีที่พวกเขาจะกล่าวว่า อะไรก็อร่อย เมื่อมันไม่ได้ และพวกเขาก็เริ่มมั่นใจมากขึ้นในอาหารของพวกเขา พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะสามารถตอบสนองใด ๆของลูกค้า โจแอน เปิดปาก" . . . . . . . จะมีลูกค้ามากกว่าปกติ ? "" ทำไม ? เพราะมินจอง ? "" ใช่ ทำไมไม่สงสัยคนที่ได้เห็นมันมาและกินมากกว่าปกติ ? "" ฉันสงสัย ฉันคิดว่าคนที่อยากรู้เรื่องนั้นมักจะได้รับการสงสัยเกี่ยวกับอาหารของเรา แต่แน่นอน อาจจะมีลูกค้ามากขึ้นกว่าเดิม . . . . . . . "สรุป มีลูกค้ามามากกว่าปกติ แต่มันไม่ได้เป็นจำนวนท่วมท้น บางที มันเป็นเพียงเพราะสถานที่ดี แต่จำนวนลูกค้าก็คล้ายกับครั้งแรกในชิคาโกแต่ปฏิกิริยาที่แตกต่างกันอย่างแน่นอน ที่พวกเขาเห็น โจ มินจุนยืนอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์ของรถบรรทุก , สายยาวของลูกค้าที่ได้ให้กำลังใจและพัดนกหวีด โจ มินจุน ที่ไม่คิดอะไรอาจจะงงงวยที่รุนแรงปฏิกิริยา" คือจริงๆมันแน่นอนรสชาติ ? "" การใช้วิธีประเมินผลของคุณคะแนนโนริมากิ คืออะไร ? "" ไม่เหนื่อยเมื่อคุณมักจะกิน เพราะคุณอ่อนไหวเกินไป "" ผมเป็นแฟนของคุณ ฉันขอโทษ แต่ฉันได้ลายเซ็นของคุณ "เกือบทั้งหมดของลูกค้าพยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา และเพราะมันอยู่หน้ามหาวิทยาลัย มีเด็กมากมาย ถ้าเพียงแต่พวกเขาสงบลงเล็กน้อย พวกเขาจะรู้ได้ว่าใบหน้าของโจ มินจุนก็ซีดเซียว เขาไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้อง เพราะ ว่า มันเป็นโชคดีมาก ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้านั้น จะมีคนพยายามจะพูดอีกต่อไป" มินวู ฉันขอโทษ แต่คุณจะต้องค่อยๆเตรียมข้าว”" โอเค ผมจะไปตามลูกค้า”โจ มินจุนตอบโจแอนและมองหน้า มีผู้หญิงกับริ้วรอยบนใบหน้าของเธอ ถ้าเธอเป็นคนเกาหลี เธอมีลักษณะที่ดูเหมือนจะอยู่ในยุคของเธอ แต่คำนึงถึงว่าชาวตะวันตกอายุได้อย่างรวดเร็ว เขาจะไม่รู้ โจ มินวูยิ้มเปิดปาก" ยินดีต้อนรับ คุณจะสั่งอะไร "" ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณในตอนนี้ แต่คุณจะยุ่งจริงๆ ใช่มั้ย ? "" . . . ใช่แล้ว เพราะลูกค้าเยอะ "โจ มินจุนตอบพร้อมกับรอยยิ้มงุ่มง่าม เค้าไม่รู้ว่าคุณยายแก่ก็อยากพูดกับเขา ในตอนนั้นได้ แอนเดอร์สัน ที่ถูกตัด norimakis ข้างๆ เขาเหลือบมองสภาพแวดล้อมและเปิดปากของเขา" เรเชล โรส . . . . . . . คุณคือ เรเชล โรส "" อะไร ? ที่ไหน ? "ในคำพูดของแอนเดอร์สันสมาชิกอื่นหันศีรษะของพวกเขาและทำให้ประหลาดใจการแสดงออก แต่แล้วโจ มินจุนสังเกตเห็นว่าตากล้องถ่ายให้ค่อนข้างหน้าจริงจัง และยิ่งกว่านั้น แม้ลูกค้าถ่ายรูปเธอ' เธอดังงั้นเหรอ ? 'ราเชลยิ้ม" ดูเหมือนว่าคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร "" . . . ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้มากเกี่ยวกับที่มีชื่อเสียงชาวอเมริกัน”ในคำพูดของเขา ลูกค้าที่ได้ฟังเขาระเบิดเสียงหัวเราะ โจ มินวู ไม่ได้เข้าใจปฏิกิริยาของพวกเขา มันหมายความว่าเธอไม่ได้มีชื่อเสียง เรเชลหยิบกระเป๋าสตางค์ของเธอ" อย่างแรกเลย เราจะต้องคำนวณเงินคิดเกี่ยวกับลูกค้าอื่น ๆ . "" ใช่ แล้วนายจะสั่ง 10 "ที่เขาพูดแบบนั้น เขาเห็นในสิ่งที่เธอมีให้เขา น่าประหลาด นะ มันไม่ได้เรียกเก็บเงิน มันเป็นเช็ค พันดอลลาร์และเช็คที่ ราเชล เปิดปาก" ระฆังทอง , ฉันสามารถแหวนมัน " ( TL : มันหมายความว่าเธอกำลังวางแผนที่จะซื้อทุกอย่าง )โจ มินวู ฝืนหัวเราะ" คุณทำไม่ได้ "< ผลที่ตามมา ( 1 ) > จบ