The way that art education should a

The way that art education should adopt in order to meet the needs of this era concerning art education should be postmodern art education approach; because current era, taking advantage of discourses from postmodern art, postmodern philosophy, postmodern aesthetic etc eclectically, makes us rethink about all the disciplines and rebuilds them. According to Kale (2002: 46-48) it’s only possible to actualize a radical change of mentality by creating educational environments equipped with pluralist approach that synthesises abstract/theory with implementation/practise (without breaking the knowledge from outside world). In this respect, information with its postmodern discourse in education, as Lyotard stated, will stop being only a mass of deictic hypothesis but become a tool for knowing how to do, how to live and how to listen in other words how to learn. In short, the basic philosophy of education is not to rely on a single truth; the dominance of standardized discourse; but to be in search of new interpretations of new registers with pluralist attendance.
Postmodern art which began to manifest itself especially in the area of architecture in 1960s and then continued to be mentioned about with heated debates in 1980s, also reflected upon many disputes concerning art education. For instance, by including every kind of aesthetic visual object into art lessons, a new art didactics named “visual communication” was introduced.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการที่การศึกษาศิลปะควรนำมาใช้เพื่อตอบสนองความต้องการของยุคนี้เกี่ยวข้องกับการศึกษาศิลปะควรให้มีศิลปะหลังสมัยใหม่แนวทางการศึกษา เพราะยุคปัจจุบัน ประโยชน์ของการพูดจากปรัชญาหลังสมัยใหม่ ศิลปะหลังสมัยใหม่ หลังสมัยใหม่ฯลฯ ที่สวยงาม eclectically ทำให้เราคิดใหม่เกี่ยวกับสาขาวิชาทั้งหมด และสร้างได้ ตามคะน้า (2002:46-48) ได้เฉพาะเพื่อ actualize การเปลี่ยนแปลงของความคิด โดยการสร้างสภาพแวดล้อมการศึกษาด้วยวิธี pluralist ที่ synthesises นามธรรม/ทฤษฎีกับการดำเนินการ/ปฏิบัติ (โดยไม่ทำลายความรู้จากโลกภายนอก) ชืน ข้อมูลกับวาทกรรมของหลังสมัยใหม่ในการศึกษา เป็น Lyotard ที่ระบุไว้ จะหยุดเป็นเพียงมวลของ deictic สมมติฐานแต่กลายเป็น เครื่องมือสำหรับการรู้วิธีการทำ วิธีการ และวิธีการฟังในที่อื่น ๆ คำวิธีการเรียนรู้ ในระยะสั้น หลักปรัชญาพื้นฐานของการศึกษาจะไม่พึ่งความจริงเดียว การครอบงำของวาทกรรมมาตรฐาน แต่ จะอยู่ในการค้นหาตีความใหม่ของการลงทะเบียนใหม่ด้วย pluralist เข้า ศิลปะหลังสมัยใหม่ซึ่งเริ่มแสดงรายการเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของสถาปัตยกรรมในปี 1960 แล้ว ต่อไปจะกล่าวถึงเกี่ยวกับกับอภิปรายอุ่นในทศวรรษ 1980 ยังผลเมื่อข้อพิพาทต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการศึกษาศิลปะ เช่น โดยรวมทุกชนิดของวัตถุที่มองเห็นความงามในการเรียนศิลปะ didactics ศิลปะแบบใหม่ที่ชื่อ "ภาพสื่อสาร" นำมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ศึกษาศิลปะควรนำมาใช้เพื่อตอบสนองความต้องการของยุคนี้ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาศิลปะที่ควรจะเป็นวิธีการศึกษาศิลปะหลังสมัยใหม่; เพราะยุคปัจจุบันการใช้ประโยชน์จากวาทกรรมจากศิลปะหลังสมัยใหม่ปรัชญาหลังสมัยใหม่หลังสมัยใหม่ ฯลฯ ความงาม eclectically ทำให้เราคิดใหม่เกี่ยวกับทุกสาขาวิชาและจะสร้างให้พวกเขา ตามที่คะน้า (2002: 46-48) มันเป็นไปได้เท่านั้นที่จะทำให้เป็นจริงการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงของความคิดโดยการสร้างสภาพแวดล้อมการศึกษาพร้อมกับวิธีการสังเคราะห์ที่พหุนามธรรม / ทฤษฎีกับการดำเนินงาน / การปฏิบัติ (โดยไม่ทำลายความรู้จากโลกภายนอก) ในแง่นี้ข้อมูลกับวาทกรรมหลังสมัยใหม่ในการศึกษาเป็น Lyotard ดังกล่าวจะหยุดเป็นเพียงมวลของสมมติฐาน deictic แต่กลายเป็นเครื่องมือสำหรับการรู้วิธีที่จะทำวิธีที่จะอยู่และวิธีการที่จะรับฟังในคำอื่น ๆ วิธีการเรียนรู้ ในระยะสั้นปรัชญาพื้นฐานของการศึกษาไม่ได้ที่จะพึ่งพาความจริงเดียว; การครอบงำของวาทกรรมมาตรฐาน; แต่จะเป็นในการค้นหาของการตีความใหม่ของการลงทะเบียนใหม่ที่มีการเข้าร่วมประชุมพหุ.
ศิลปะหลังสมัยใหม่ซึ่งเริ่มประจักษ์เองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของสถาปัตยกรรมในปี 1960 และจากนั้นยังคงถูกกล่าวถึงเกี่ยวกับกับการอภิปรายอุ่นในปี 1980 นอกจากนี้ยังสะท้อนข้อพิพาทมากมายเกี่ยวกับศิลปะ การศึกษา ยกตัวอย่างเช่นโดยรวมทั้งชนิดของวัตถุที่มองเห็นความงามเข้าสู่บทเรียนศิลปะทุกที่สอนศิลปะใหม่ชื่อ "การสื่อสารด้วยภาพ" ได้รับการแนะนำ