She was a large woman with a large

She was a large woman with a large purse that had everything in it but hammer and nails. It had a long strap, and she carried it slung across her shoulder. It was about eleven o’clock at night, and she was walking alone, when a boy ran up behind her and tried to snatch her purse. The strap broke with the single tug the boy gave it from behind. But the boy’s weight and the weight of the purse combined caused him to lose his balance so, instead of taking off full blast as he had hoped, the boy fell on his back on the sidewalk, and his legs flew up. The large woman simply turned around and kicked him right square in his blue-jeaned sitter. Then she reached down, picked the boy up by his shirt front, and shook him until his teeth rattled.

After that the woman said, “Pick up my pocketbook, boy, and give it here.”
She still held him. But she bent down enough to permit him to stoop and pick up her purse.
Then she said, “Now ain’t you ashamed of yourself?”
Firmly gripped by his shirt front, the boy said, “Yes’m.”
The woman said, “What did you want to do it for?”
The boy said, “I didn’t aim to.”
She said, “You a lie!”
By that time two or three people passed, stopped, turned to look, and some stood watching.

“If I turn you loose, will you run?” asked the woman.
“Yes’m,” said the boy.
“Then I won’t turn you loose,” said the woman. She did not release him.
“I’m very sorry, lady, I’m sorry,” whispered the boy.
“Um-hum! And your face is dirty. I got a great mind to wash your face for you. Ain’t you got nobody home to tell you to wash your face?”
“No’m,” said the boy.
“Then it will get washed this evening,” said the large woman starting up the street, dragging the frightened boy behind her. He looked as if he were fourteen or fifteen, frail and willow-wild, in tennis shoes and blue jeans.
The woman said, “You ought to be my son. I would teach you right from wrong. Least I can do right now is to wash your face. Are you hungry?”
“No’m,” said the being dragged boy. “I just want you to turn me loose.”
“Was I bothering you when I turned that corner?” asked the woman.
“No’m.”
“But you put yourself in contact with me,” said the woman. “If you think that that contact is not going to last awhile, you got another thought coming. When I get through with you, sir, you are going to remember Mrs. Luella Bates Washington Jones.”
Sweat popped out on the boy’s face and he began to struggle. Mrs. Jones stopped, jerked him around in front of her, put a half-nelson about his neck, and continued to drag him up the street. When she got to her door, she dragged the boy inside, down a hall, and into a large kitchenette furnished room at the rear of the house. She switched on the light and left the door open. The boy could hear other roomers laughing and talking in the large house. Some of their doors were open, too, so he knew he and the woman were not alone. The woman still had him by the neck in the middle of her room. She said, “What is your name?”
“Roger,” answered the boy.
“Then, Roger, you go to that sink and wash your face,” said the woman, whereupon she turned him loose-at last. Roger looked at the door-looked at the woman-looked at the door-and went to the sink.
“Let the water run until it gets warm,” she said. “Here’s a clean towel.”
“You gonna take me to jail?” asked the boy, bending over the sink.
“Not with that face, I would not take you nowhere,” said the woman. “Here I am trying to get home to cook me a bite to eat and you snatch my pocketbook! Maybe, you ain’t been to your supper either, late as it be. Have you?”
“There’s nobody home at my house,” said the boy.
“Then we’ll eat,” said the woman, “I believe you’re hungry-or been hungry-to try to snatch my pockekbook.”
“I wanted a pair of blue suede shoes,” said the boy.
“Well, you didn’t have to snatch my pocketbook to get some suede shoes,” said Mrs. Luella Bates Washington Jones. “You could of asked me.”
“M’am?”
The water dripping from his face, the boy looked at her. There was a long pause. A very long pause. After he had dried his face and not knowing what else to do dried it again, the boy turned around, wondering what next. The door was open. He could make a dash for it down the hall. He could run, run, run, run, run!

The woman was sitting on the day-bed. After a while she said, “I were young once and I wanted things I could not get.” There was another long pause. The boy’s mouth opened. Then he frowned, but not knowing he frowned.

The woman said, “Um-hum! You thought I was going to say but, didn’t you? You thought I was going to say, but I didn’t snatch people’s pocketbooks. Well, I wasn’t going to say that.”

Pause. Silence.

“I have done things, too, which I would not tell you, son-neither tell God, if he didn’t already know. So you set down while I fix us something to eat. 055 You might run that comb through your hair so you will look presentable.”

In another corner of the room behind a screen was a gas plate and an icebox. Mrs. Jones got up and went behind the screen. The woman did not watch the boy to see if he was going to run now, nor did she watch her purse which she left behind her on the day-bed. But the boy took care to sit on the far side of the room where he thought she could easily see him out of the corner of her eye, if she wanted to. He did not trust the woman not to trust him. And he did not want to be mistrusted now.
“Do you need somebody to go to the store,” asked the boy, “maybe to get some milk or something?”
“Don’t believe I do,” said the woman, “unless you just want sweet milk yourself. I was going to make cocoa out of this canned milk I got here.”
“That will be fine,” said the boy.

She heated some lima beans and ham she had in the icebox, made the cocoa, and set the table. The woman did not ask the boy anything about where he lived, or his folks, or anything else that would embarrass him. Instead, as they ate, she told him about her job in a hotel beauty-shop that stayed open late, what the work was like, and how all kinds of women came in and out, blondes, red-heads, and Spanish. Then she cut him a half of her ten-cent cake.
“Eat some more, son,” she said.
When they were finished eating she got up and said, “Now, here, take this ten dollars and buy yourself some blue suede shoes. And next time, do not make the mistake of latching onto my pocketbook nor nobody else’s-because shoes come by devilish like that will burn your feet. I got to get my rest now. But I wish you would behave yourself, son, from here on in.”

She led him down the hall to the front door and opened it.
“Good-night! Behave yourself, boy!” she said, looking out into the street. The boy wanted to say something else other than “Thank you, m’am” to Mrs. Luella Bates Washington Jones, but he couldn’t do so as he turned at the barren stoop and looked back at the large woman in the door. He barely managed to say “Thank you” before she shut the door. And he never saw her again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเป็นผู้หญิงที่ขนาดใหญ่ที่มีกระเป๋าขนาดใหญ่ที่มีทุกอย่างในนั้น แต่ค้อนและเล็บ มันมีสายยาวและเธอถือมันพาดข้ามไหล่ของเธอ มันเป็นเรื่อง 11:00 ในเวลากลางคืนและเธอก็เดินคนเดียวเมื่อเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งขึ้นไปอยู่ด้านหลังของเธอและพยายามที่จะคว้ากระเป๋าถือของเธอ สายรัดหักลากจูงเดียวเด็กให้มันมาจากด้านหลังแต่น้ำหนักของเด็กและน้ำหนักของกระเป๋ารวมกันทำให้เขาต้องสูญเสียความสมดุลของเขาเพื่อแทนการปิดระเบิดเต็มรูปแบบในขณะที่เขาหวังว่าเด็กผู้ชายคนนั้นล้มลงบนหลังของเขาอยู่บนทางเท้าและขาของเขาบินขึ้น ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่เพียงแค่หันไปรอบ ๆ และเตะเขาในตารางด้านขวานั่งสีฟ้า jeaned ของเขา หลังจากนั้นเธอก็เอื้อมมือลงหยิบเด็กขึ้นมาจากเสื้อของเขาและส่ายเขาจนกว่าฟันของเขา rattled.

หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นกล่าวว่า "รับเงินที่เด็กผู้ชายของฉันและให้มันที่นี่."
เธอยังกอดเขาไว้ แต่เธอก็ก้มลงพอที่จะอนุญาตให้เขาก้มตัวลงและรับกระเป๋าถือของเธอ.
หลังจากนั้นเธอก็กล่าวว่า "ในขณะนี้คือคุณไม่ละอายใจของตัวเอง"
แน่น gripped โดยด้านหน้าเสื้อเชิ้ตของเขาเด็กผู้ชายคนนั้นกล่าวว่า "yes'm."
ผู้หญิงคนนั้นกล่าวว่า "สิ่งที่คุณต้องการที่จะทำเพื่อ?"
เด็กกล่าวว่า"ผมไม่ได้มุ่งหวังที่จะ."
เธอกล่าวว่า "คุณโกหก!"
เวลานั้นสองหรือสามคนผ่านไปหยุดหันไปมองและบางคนก็ยืนมองดู.

"ถ้าผมเปิดให้คุณหลวมจะ คุณเรียกใช้? "ถามผู้หญิงคนนั้น.
" yes'm "กล่าวว่าเด็กผู้ชายคนนั้น.
" แล้วฉันจะไม่เปิดคุณหลวม, "หญิงกล่าวว่า เธอจะไม่ปล่อยเขาไป.
"ผมเสียใจมากผู้หญิง, ฉันขอโทษ" กระซิบเด็ก.
"เอ่อ-hum! และใบหน้าของคุณสกปรกผมได้ความคิดที่ดีในการล้างใบหน้าของคุณสำหรับคุณ ไม่ได้เป็นคุณกลับมาถึงบ้านก็ไม่มีใครที่จะบอกคุณที่จะล้างใบหน้าของคุณ? "
" no'm "กล่าวว่าเด็กผู้ชายคนนั้น.
" แล้วมันจะได้รับการล้างเย็นนี้ "กล่าวว่าผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เริ่มต้นขึ้นถนนลากกลัว เด็กผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังเธอ เขามองราวกับว่าเขาเป็นสิบสี่หรือสิบห้าอ่อนแอและวิลโลว์ป่าในรองเท้าเทนนิสและกางเกงยีนส์สีฟ้า.
ผู้หญิงกล่าวว่า"คุณควรจะเป็นบุตรของเรา ผมจะสอนคุณได้จากการที่ไม่ถูกต้อง อย่างน้อยฉันจะทำตอนนี้คือการล้างหน้าของคุณ คุณหิว? "
" no'm, "เด็กชายลากถูกกล่าว "ฉันแค่ต้องการให้คุณเปิดฉันหลวม."
"ก็ผมรบกวนคุณเมื่อฉันหันมุมที่" ถามผู้หญิงคนนั้น.
"no'm."
"แต่คุณใส่ตัวเองในการติดต่อกับฉัน" หญิงกล่าวว่า ."ถ้าคุณคิดว่ารายชื่อผู้ติดต่อที่ไม่ได้ไปล่าสุดประเดี๋ยวคุณมีความคิดที่จะมาอีก เมื่อฉันได้รับผ่านกับคุณครับที่คุณจะจำ mrs Luella โจนส์เบทส์วอชิงตัน. "เหงื่อ
โผล่ออกมาบนใบหน้าของเด็กและเขาก็เริ่มที่จะต่อสู้ mrs โจนส์หยุดกระชากเขารอบในด้านหน้าของเธอใส่ครึ่งเนลสันเกี่ยวกับคอของเขาและยังคงลากเขาขึ้นมาบนถนนเมื่อเธอได้ไปที่ประตูของเธอเธอลากเด็กภายในห้องโถงลงและเข้าสู่ห้องขนาดใหญ่ที่ตกแต่งห้องครัวเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหลังของบ้าน เธอเปิดไฟและเปิดประตูทิ้งไว้ เด็กผู้ชายคนนั้นก็ได้ยินเสียง Roomers อื่น ๆ หัวเราะและพูดคุยกันในบ้านหลังใหญ่ บางส่วนของประตูของพวกเขาเปิดมากเกินไปเพื่อให้เขารู้ว่าเขาและผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่คนเดียวผู้หญิงคนนั้นยังคงมีเขาคอในช่วงกลางของห้องของเธอ เธอกล่าวว่า "สิ่งที่เป็นชื่อของคุณ"
"โรเจอร์" เด็กชายตอบ.
"แล้วโรเจอร์ที่คุณจะไปที่อ่างล้างจานและล้างใบหน้าของคุณ" หญิงกล่าวว่าเธอครั้นแล้วเขาหันหลวมที่ล่าสุด โรเจอร์มองไปที่ประตูมองที่ผู้หญิงมองไปที่ประตูและเดินไปที่อ่างล้างจาน.
"น้ำให้ทำงานต่อไปจนกว่าจะได้รับความอบอุ่น" เธอกล่าว"ที่นี่เป็นผ้าขนหนูที่สะอาด."
"คุณจะพาฉันไปที่คุก?" ถามเด็กชายก้มลงอ่าง.
"ไม่ได้มีใบหน้าที่ฉันไม่อยากจะพาคุณไปที่ไหนเลย" หญิงกล่าวว่า "ที่นี่ฉันพยายามที่จะได้รับบ้านในการปรุงอาหารฉันกัดกินและคุณคว้ากระเป๋าของฉัน! บางทีคุณไม่ได้รับอาหารมื้อเย็นของคุณทั้งสองสายจะเป็น มีคุณ? "
" มีบ้านไม่มีใครอยู่ที่บ้านของฉัน "เด็กกล่าวว่า.
" แล้วเราจะกิน,กล่าวว่า "ผู้หญิง" ผมเชื่อว่าคุณหิวหรือรับหิวเพื่อพยายามที่จะคว้า pockekbook ฉัน. "
" ฉันต้องการคู่ของรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า "กล่าวว่าเด็กผู้ชายคนนั้น.
" ดีคุณไม่ได้มี ที่จะคว้าเงินของฉันได้รับรองเท้าหนังนิ่มบาง "นางกล่าวว่า Luella โจนส์เบทส์วอชิงตัน "ของคุณสามารถถามฉัน."
"m'am?"
น้ำหยดจากใบหน้าของเขาเด็กผู้ชายคนนั้นมองไปที่เธอ มันมีการหยุดยาวหยุดยาวมาก หลังจากที่เขาได้แห้งใบหน้าของเขาและไม่ทราบว่าสิ่งที่อื่นที่จะทำแห้งอีกครั้งเด็กผู้ชายคนนั้นหันไปรอบ ๆ , สงสัยว่าต่อไป ประตูเปิด เขาจะทำให้เส้นประสำหรับมันลงมาที่ห้องโถง เขาสามารถวิ่งวิ่งวิ่งวิ่งวิ่ง

ผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนเล่น หลังจากที่ในขณะที่เธอกล่าวว่า "ผมเป็นเด็กครั้งเดียวและฉันต้องการสิ่งที่ฉันไม่สามารถได้รับ." มีอีกหยุดยาวปากของเด็กผู้ชายคนเปิด แล้วเขาก็ขมวดคิ้ว แต่ไม่ทราบว่าเขาขมวดคิ้ว.

ผู้หญิงคนนั้นกล่าวว่า "เอ่อ-hum! คุณคิดว่าฉันกำลังจะพูด แต่คุณไม่ได้? คุณคิดว่าฉันกำลังจะพูด แต่ฉันไม่ได้ฉวย pocketbooks ของผู้คน ดีฉันไม่ได้ไปที่จะกล่าวว่า. "

หยุด ความเงียบ.

"ฉันได้ทำสิ่งที่เกินไปซึ่งฉันไม่อยากจะบอกคุณบุตรไม่บอกพระเจ้าถ้าเขาไม่ได้รู้อยู่แล้วว่าเพื่อให้คุณตั้งค่าลงในขณะที่ฉันจะแก้ไขเราบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน 055 คุณอาจใช้หวีที่ผ่านเส้นผมของคุณดังนั้นคุณจะดูเรียบร้อย. "

ในมุมของห้องพักหลังจออีกแผ่นก๊าซและ icebox mrs โจนส์ก็ลุกขึ้นไปอยู่ด้านหลังหน้าจอ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดูเด็กเพื่อดูว่าเขาจะไปทำงานในขณะนี้หรือไม่เธอดูกระเป๋าถือของเธอที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังของเธอบนเตียงนอนเล่นแต่เด็กผู้ชายคนนั้นเอาดูแลที่จะนั่งบนอีกฟากหนึ่งของห้องที่เขาคิดว่าเธอได้อย่างง่ายดายสามารถมองเห็นเขาออกมาจากมุมของตาของเธอถ้าเธออยากจะ เขาไม่ไว้ใจผู้หญิงคนหนึ่งที่จะไม่ไว้ใจเขา และเขาก็ไม่ต้องการที่จะไม่ไว้วางใจในขณะนี้.
"ที่คุณจำเป็นต้องมีใครบางคนไปที่ร้าน" ถามเด็กผู้ชายคนนั้น "อาจจะได้รับนมหรืออะไร?"
"ไม่เชื่อว่าฉันทำ" หญิงกล่าวว่า ,"ถ้าคุณต้องการเพียงแค่นมหวานด้วยตัวคุณเอง ผมจะทำให้โกโก้ออกจากนมกระป๋องนี้ฉันมาถึงที่นี่. "
" ที่จะปรับ "เด็กกล่าวว่า.

เธอร้อนถั่วลิมาบางส่วนและแฮมเธอใน icebox ทำโกโก้และตั้ง ตาราง ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ถามอะไรที่เกี่ยวกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เขาอาศัยอยู่หรือคนของเขาหรือสิ่งอื่นใดที่จะทำให้เขาอาย แทนขณะที่พวกเขากินเธอบอกเขาเกี่ยวกับงานของเธอในโรงแรมร้านเสริมสวยที่เปิดค้างอยู่ปลายสิ่งที่ทำงานก็ชอบและวิธีการทุกชนิดของผู้หญิงที่เข้ามาในห้องและนอกผมบลอนด์หัวสีแดงและสเปน หลังจากนั้นเธอก็ตัดเขาครึ่งหนึ่งของเค้กสิบเปอร์เซ็นต์ของเธอ.
"กินเพิ่มเติมบางส่วนลูกชาย" เธอกล่าว.
ตอนที่พวกเขากินเสร็จเธอลุกขึ้นไปและกล่าวว่า "ต​​อนนี้ที่นี่ใช้เวลานี้เหรียญสิบและซื้อตัวเองบาง รองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า และในครั้งต่อไปไม่ได้ทำผิดพลาดของการล็อคลงบนสมุดพกหรือไม่มีใครฉัน else's เพราะรองเท้ามาด้วยอย่างยิ่งยวดเช่นเดียวกับที่จะเผาไหม้ที่เท้าของคุณ ฉันได้รับส่วนที่เหลือของฉันตอนนี้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะประพฤติตัวเองเป็นลูกชายจากที่นี่เมื่อเข้ามา "

เธอพาเขาลงห้องโถงไปที่ประตูด้านหน้าและเปิดมัน.
" คืนที่ดี! ประพฤติตัวเองเด็ก "เธอกล่าวว่ามองออกไปที่ถนนเด็กผู้ชายคนนั้นต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างอื่นนอกเหนือจาก "ขอบคุณ, m'am" เพื่อ mrs Luella โจนส์เบทส์วอชิงตัน แต่เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นในขณะที่เขาหันไปมองก้มแห้งแล้งและหันกลับไปมองผู้หญิงคนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ในประตู เขาแทบจะไม่สามารถที่จะพูดคำว่า "ขอบคุณ" ก่อนที่เธอจะปิดประตู และเขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเป็นผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่ มีกระเป๋าเงินขนาดใหญ่ที่มีทุกอย่างในนั้น แต่ค้อน และเล็บ มันมีสายยาว และเธอทำมัน slung ข้ามไหล่ของเธอ มันเป็นเกี่ยวกับเอ็ดโมงตอนกลางคืน และเธอเดินคนเดียว เมื่อเด็กวิ่งขึ้นอยู่เบื้องหลังของเธอ และพยายามฉวยเอากระเป๋า สายที่ยากจน มี tug เดียวที่เด็กให้มันจากด้านหลัง แต่เด็กน้ำหนักและน้ำหนักของกระเป๋าเงินรวมทำให้สูญเสียสมดุลของเขานั้น แทนการปิดระเบิดเต็มเขาก็หวังว่าท่าน บินลดลงเด็กบนเขาสารพัด และขาขึ้น หญิงใหญ่ก็หันไปรอบ ๆ และเตะเขาขวาสแควร์ในคนเลี้ยงเขา blue-jeaned แล้ว เธอถึงลง รับเด็กชายเสื้อของเขา และจับเขาจนเขาฟัน rattled

หลังจากที่ พ่อ "หยิบของฉัน pocketbook เด็ก และให้ที่นี่"
เธอยังคงจัดขึ้นเขา แต่เธองอลงพอที่จะอนุญาตให้ เขาก้มหยิบกระเป๋าเงินของเธอ
แล้ว ain 'เธอกล่าวว่า "ตอนนี้ t คุณละอายใจตัวเอง
มั่น gripped โดยด้านหน้าของเสื้อ เด็ก กล่าวว่า "ใช่ฉัน"
พ่อ "อะไรไม่ได้ต้องทำเพื่อ
เด็กกล่าวว่า "ฉันไม่ได้มุ่งหวังให้"
เธอกล่าวว่า "คุณการโกหก
โดยที่ เวลาที่ผ่านไปสองสามคน หยุด เปิดดู และดู stood บาง

"ถ้า เปิดคุณจะหลวม คุณรันถามผู้หญิง.
" ใช่ "กล่าวว่า เด็ก.
"แล้วจะไม่เปิดคุณหลวม กล่าวว่า ผู้หญิง เธอได้ปล่อยเขา.
"ผมเสียใจมาก ผู้หญิง ฉันขอ เกมส์เด็ก.
"Um-hum และใบหน้าของคุณจะสกปรก ผมมีจิตใจดีการล้างหน้าสำหรับคุณ Ain't รึใครที่บ้านจะบอกคุณล้างหน้า
"ไม่ " กล่าวว่า เด็ก.
"แล้วมันจะได้ล้างเย็นนี้ กล่าวว่า ใหญ่ผู้หญิงเริ่มต้นถนน ลากเด็กกลัวเธอ เขามองว่าเขาอยู่สิบสี่ หรือสิบ ห้า frail และวิลโลว์ ป่า รองเท้าเทนนิสและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน
ผู้หญิงกล่าว "คุณควรให้ ลูก ฉันจะสอนคุณขวาผิด อย่างน้อยที่ผมทำอยู่ตอนนี้คือการ ล้างหน้า หิวข้าวไหม"
"ไม่ " กล่าวว่า จะลากเด็ก "ฉันเพียงต้องการให้คุณเปิดผมหลวม
"ถูกผมรบกวนคุณเมื่อฉันเปิดมุมที่ถามผู้หญิง.
" ไม่เป็น "
"แต่คุณใส่ตัวเองกับฉัน กล่าวว่า ผู้หญิงนั้น "ถ้าคุณคิดว่า ที่ติดต่อไม่ได้ไปล่าสุดชั่วขณะหนึ่ง คุณได้มาคิดอีก เมื่อฉันได้รับผ่านกับคุณ ที่รัก คุณจะจำนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์
Popped เหงื่อบนใบหน้าของเด็กผู้ชาย และเขาเริ่มที่จะต่อสู้ นางโจนส์ หยุด jerked เขาทั่วหน้าเธอ ใส่ครึ่งเนลสันเกี่ยวกับคอของเขา และยังคงลากเขาขึ้นถนน เมื่อเธอมาถึงประตูของเธอ เธอลากเด็กภายใน ลงความ และตกแต่งห้องด้านหลังบ้านเป็นครัวขนาดใหญ่ เธอสลับไฟ และด้านซ้ายประตูเปิด เด็กไม่สามารถได้ยินเสียง roomers อื่น ๆ หัวเราะ และพูดคุยในบ้านหลังใหญ่ บางส่วนของบ้านของพวกเขาได้เปิด เกินไป ดังนั้นเขารู้เขาและผู้หญิงไม่เพียงอย่างเดียว ผู้หญิงยังได้เขา โดยคอกลางห้องของเธอ เธอกล่าวว่า อะไรคือชื่อของคุณ
"Roger ตอบแบบเด็ก
Roger คุณไปที่อ่าง แล้วล้างหน้า กล่าวว่า ผู้หญิง whereupon เธอเปิดเขาหลวมที่ล่าสุด โรเจอร์มองประตูมองผู้หญิงมองประตู- ไปอ่าง
"ให้น้ำจนกว่าจะได้รับความอบอุ่น เธอกล่าว "ที่นี่มีผ้าเช็ดตัวที่สะอาด"
"คุณจะพาฉันไปคุกถามเด็ก ดัดผ่านอ่าง
"ไม่ มีหน้านั้น ฉันจะไม่มีคุณไม่มีที่ไหน กล่าวว่า ผู้หญิงนั้น "นี่ฉันกำลังพยายามรับบ้านปรุงอาหารให้ฉันกัดกินและคุณแน pocketbook ของฉัน ที คุณ ain't แล้วไปซุปเปอร์ของคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง สายก็จะ มีคุณหรือไม่
"มีใครอยู่บ้านที่บ้านของฉัน กล่าวว่า เด็ก.
"แล้วเราจะกิน"ผู้หญิง กล่าวว่า " ผมเชื่อว่า คุณหิว- หรือหิว-พยายามฉวย pockekbook ของฉัน "
"ฉันต้องการคู่ของรองเท้าหนังกลับสีน้ำเงิน กล่าวว่า เด็ก.
"ดี คุณไม่ได้ฉวย pocketbook ของฉันจะได้รับบางรองเท้าหนังกลับ กล่าวว่า นาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ "คุณสามารถของถาม
"M'am
น้ำขจีจากใบหน้าของเขา เด็กมองที่เธอ หยุดยาวได้ หยุดยาว หลังจากที่เขาได้แห้งใบหน้าของเขาและไม่ทราบว่าอะไรทำให้แห้งอีกครั้ง เด็กชายหันไปรอบ ๆ สงสัยอะไรต่อไป ประตูถูกเปิด เขาสามารถทำให้เส้นประมันลงศาลา เขาสามารถรัน รัน รัน รัน รัน!

ผู้หญิงนั่งอยู่บนเตียงนอนกลางวันได้ หลังเธอกล่าวว่า "ฉันเป็นสาวคราวเดียว และต้องการสิ่งที่ไม่ได้" มีหยุดยาวอีก เปิดปากของเด็ก แล้วเขา frowned แต่ไม่ทราบว่า เขา frowned

หญิงกล่าวว่า "Um-hum คุณคิดว่า ฉันกำลังจะพูด แต่ ไม่คุณ คุณคิดว่า ฉันจะพูด แต่ฉันไม่แน pocketbooks ของประชาชน ดี ฉันไม่ได้จะบอกว่า

หยุดชั่วคราว เงียบ

"เสร็จสิ่ง เกินไป ซึ่งผมจะบอกคุณ ไม่สน พระองค์ทรงทราบแล้วไม่ทราบ ดังนั้น คุณตั้งค่าลงในขณะแก้ไขเราให้กิน 055 คุณอาจพบว่าหวีผ่านเส้นผมของคุณเพื่อที่คุณจะมองมุม

อีกมุมของห้องพักหลังหน้าจอถูกแผ่นแก๊สและ icebox การ นางโจนส์มีค่า และไปหลังหน้าจอ ผู้หญิงไม่ได้เฝ้าดูเด็กดูถ้าเขาไปทำงานตอนนี้ หรือเธอไม่ได้ดูเอากระเป๋าที่เธอทิ้งเธอบนเตียงนอนกลางวัน แต่เด็กค่ะไซค์ด้านห้องที่เขาคิดว่า เธอได้เห็นเขาจากมุมของตาของเธอ ถ้าเธอต้องการ เขาไม่เชื่อถือผู้หญิงไม่สามารถเชื่อถือเขา และเขาไม่ได้ต้องการได้ mistrusted ตอนนี้
"คุณต้องให้ไปเก็บ ถามเด็ก "ทีจะได้รับนมบางหรือบางสิ่งบางอย่างหรือไม่
"ไม่เชื่อว่า ทำ กล่าวว่า ผู้หญิง "ถ้าคุณเพียงต้องหวาน นมตัวเอง ผมไปทำโกโก้จากนมกระป๋องนี้ผมที่นี่
"ได้ดี กล่าวว่า เด็ก.

เธอเร่าร้อนบางถั่วลิมาและแฮมเธอมีในการ icebox ทำโกโก้ และตั้งโต๊ะ ผู้หญิงไม่ได้ถามเด็กอะไรเกี่ยวกับที่เขาอาศัยอยู่ หรือคนของเขา หรือสิ่งอื่นที่จะผู้ใหญ่เขา แทน กิน เธอบอกเขาเกี่ยวกับงานของเธอในโรงแรม ร้านเสริมสวยที่พักเปิดดึก สิ่งงาน คำ เหมือน และ วิธีของสตรีทุกชนิดมาออก blondes หัวแดง และสเปน แล้วเธอตัดครึ่งของเธอร้อยละสิบเค้กเขา
"กินลูกเพิ่มเติม บาง เธอกล่าว
เมื่อพวกสำเร็จรูปกินเธอมีค่า และ กล่าว "ตอนนี้ ที่นี่ ใช้เวลานี้ 10 ดอลล่าห์ และซื้อรองเท้าหนังกลับสีฟ้าบางตัวเอง และ ครั้งต่อไป ไม่ทำความผิดของ latching บน pocketbook ของฉันหรือไม่มีใครอื่นของ-เนื่องจากรองเท้ามาด้วยแสงแวววับเช่นเดียวกับที่จะเขียนของเท้า ผมจะได้รับส่วนที่เหลือของฉันตอนนี้ แต่คุณต้องทำด้วยตัวเอง บุตร ที่บนใน

เธอนำเขาลงศาลาไปประตูด้านหน้า และเปิดมัน
"คืนดี ทำงานด้วยตัวเอง เด็กเธอกล่าว มองออกไปยังถนน เด็กอยากพูดอย่างอื่นเป็น "ขอบคุณ m'am" กับนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ แต่เขาไม่สามารถทำให้เป็นเขาเปิดที่ stoop เป็นหมัน และมองที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ในประตูได้ เขาแทบไม่จัดการพูด "ขอบคุณ" ก่อนที่เธอปิดประตู และเขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเป็นผู้หญิงขนาดใหญ่ที่พร้อมด้วยกระเป๋าขนาดใหญ่ที่มีพร้อมทุกสิ่งในเรื่องนี้แต่ค้อนตะปูและ มีสายรัดยาวและเธอนำมันสะพายข้ามไหล่ของเธอ มันเป็นประมาณห้าทุ่มในเวลากลางคืนและเธอกำลังเดินอยู่คนเดียวเมื่อเด็กที่วิ่งมาทางด้านหลังของเธอและพยายามที่จะวิ่งราวกระเป๋าของเธอ สายรัดข้อมือที่ทำลายพร้อมด้วยเรือลากจูงเด็กคนนี้คนเดียวก็ให้จากด้านหลังแต่น้ำหนักของเด็กและน้ำหนักของกระเป๋าที่รวมกันทำให้เขาเสียสมดุลของเขาดังนั้นแทนที่จะให้ออกกำลังทำการอย่างเต็มที่เขาก็หวังว่าเด็กคนนี้ก็อยู่ที่ด้านหลังของเขาบนทางเดินและขาของเขาพุ่งขึ้นมา หญิงขนาดใหญ่ที่เรียบง่ายและหันมาเตะขวา Square ในบริการพี่เลี้ยงเด็กตามสีฟ้า - jeaned ของเขา จากนั้นเธอก็มาถึงลงมารับเด็กขึ้นโดยเสื้อของเขาทางด้านหน้าและเขย่าจนฟันเขากระทบกัน.

หลังจากที่ฝ่ายหญิงนั้นกล่าวว่า"เวลารับเด็กกเก็ตบุ๊กของฉันและทำให้มันได้ที่นี่."
เธอก็ยังเขาไว้ แต่เธอก็ก้มลงพอที่จะอนุญาตให้เขาจะเอียงและสามารถไปรับกระเป๋าของเธอ.
จากนั้นเธอก็บอกว่า"ตอนนี้คุณไม่อายของตัวคุณเองหรือไม่?"
ให้แน่นรวบโดยเสื้อของเขาเด็กกล่าวว่า"ใช่มาก่อน.."
หญิงคนนั้นกล่าวว่า"คุณต้องการทำให้?"
เด็กคนนี้ว่า""ผมไม่ได้มีเป้าหมายที่จะ"
เธอกล่าวว่า"คุณที่นอน!"
โดยที่เวลาสองหรือสามคนผ่านไปแล้วก็หยุด,หันไปมอง,และบางคนยืนมอง.

"หากจะเปิดคุณหลวม,คุณจะเรียกใช้หรือไม่?"ถามหญิง.
"ใช่มาก่อน,"ว่า"เด็กคน.
"แล้วผมจะไม่เปิดคุณ,"ผู้หญิง. เธอไม่ปล่อยให้เขา.
"ผมเสียใจมากเลดี้ผมเสียใจ"กระซิบบอกเด็ก.
" UM - เสียงฮึมฮัม และใบหน้าของคุณมีความสกปรกผมมีความคิดที่ดีเยี่ยมเพื่อล้างหน้าของคุณสำหรับคุณ คุณไม่มีบ้านไม่มีใครให้บอกให้คุณล้างทำความสะอาดใบหน้าของคุณหรือไม่?"
"ไม่มีมาก่อน"บอกว่าเด็กคนนี้.
"จากนั้นจึงจะได้รับล้างในเย็นวันนี้"หญิงขนาดใหญ่ที่เริ่มขึ้นถนนโดยลากเด็กตกใจที่อยู่เบื้องหลังของเธอ เขาว่าเขาเป็นสิบสี่หรือห้าอ่อนแอและหลิว - ป่าอยู่ในรองเท้าเทนนิสและสวมกางเกงยีนส์หรือรองเท้ากีฬาสีฟ้า.
หญิงคนนั้นพูด"คุณควรจะเป็นบุตรของเรา ฉันจะสอนให้ท่านทางด้านขวาจากไม่ถูกต้อง อย่างน้อยก็สามารถทำได้ในขณะนี้คือการล้างทำความสะอาดใบหน้าของคุณ คุณหิวหรือไม่?"
"ไม่มีมาก่อน"ที่กำลังถูกลากออกมาเด็ก "ผมต้องการให้คุณไล่ผมออก."
"ก็กวนใจคุณเมื่อผมเปิดมุมที่หรือไม่?"ถามหญิง.
"ไม่มีมาก่อน.."
"แต่คุณทำให้ตัวคุณเองอยู่ในการติดต่อกับผม"ผู้หญิงคนนั้น"หากคุณคิดว่าการติดต่อนั้นก็จะไปไม่ถึงสุดท้ายค้างไว้ชั่วขณะหนึ่งคุณจะต้องคิดว่าอีกคนหนึ่งกำลังจะมาถึง เมื่อฉันได้รับผ่านทางพร้อมด้วยคุณเซอร์คุณจะจำได้ว่าคุณนาย luella ของวอชิงตันโจนส์"โปรยข้าวตอก
เหงื่อออกมาบนใบหน้าของเด็กคนนี้และเขาก็เริ่มการต่อสู้ คุณนายโจนส์หยุดสะบัดอยู่ในบริเวณด้านหน้าของเธอไว้ครึ่ง - Nelson ที่คอและยังลากขึ้นมาบนถนนเมื่อเธอไปประตูของเธอเธอถูกลากออกมาเด็กที่อยู่ ภายใน ห้องโถงที่ลงมาและเข้าไปในห้องได้รับการตกแต่งห้องครัวขนาดเล็กขนาดใหญ่อยู่ทางด้านหลังของที่พัก เธอเปิดไฟและเปิดประตูทิ้งไว้ เด็กที่ไม่สามารถได้ยินเสียง roomers อื่นๆหัวเราะและพูดถึงในบ้านขนาดใหญ่ ประตูของเขาบางคนเปิดให้บริการเกินไปดังนั้นเขารู้ว่าเขาและผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่คนเดียวผู้หญิงคนนั้นก็ยังอยู่ที่คอที่อยู่กลางห้องของเธอ เธอกล่าวว่า"เป็นชื่อของคุณหรือไม่?"
"โจรสลัด"ตอบว่า"เด็กคนนี้.
"แล้วโจรสลัดคุณไปที่และอ่างล้างหน้าล้างหน้าของคุณ"ผู้หญิงคนนั้นซึ่งเธอเปิดเขาหลุดออกมาได้ในที่สุด Roger มองไปที่ประตู - มองผู้หญิงที่มองไปที่ประตูแล้วก็เดินไปที่อ่าง.
"ควรปล่อยน้ำให้ไหลจนกว่าจะได้รับความอบอุ่น"เธอกล่าว"นี่เป็นผ้าเช็ดทำความสะอาดที่"
"คุณจะพาฉันไปยังเรือนจำหรือไม่?"ถามเด็กที่ต้องก้มตัวลงในอ่างน้ำ.
"ไม่ได้มีหน้าที่ผมจะไม่ทำให้ท่านไม่มีที่ไหน"ว่า"ผู้หญิงคนนั้น "ที่นี่ผมพยายามจะได้กลับบ้านเพื่อทำให้ผมการรับประทานอาหารและคุณฉกกเก็ตบุ๊กของฉัน คุณอาจจะไม่ได้ไปจนถึงอาหารมื้อค่ำของท่านทั้งช่วงดึกจะเป็น คุณมีหรือไม่?"
"ไม่มีใครบ้านที่บ้านของฉัน"บอกว่าเด็กคนนี้.
"แล้วเราจะได้กิน"ว่า"ผู้หญิงคนนั้น"ผมเชื่อว่าคุณกำลังหิวหรือหิว - เพื่อลองฉก pockekbook ของฉัน"
"ผมต้องการรองเท้าหนังกลับชนิดนิ่มสีฟ้า".
"เป็นอย่างดีที่คุณไม่ได้มีการฉกฉวยโอกาสกเก็ตบุ๊กของฉันต้องการรองเท้าหนังบางอย่าง"คุณนาย luella ของวอชิงตันโจนส์ "คุณไม่สามารถของถามผมว่า"
" M "หรือไม่?"น้ำ
ที่หยดลงจากหน้าเด็กที่มองเธอ มีหยุดชั่วคราวมาเป็นเวลานานหยุดชั่วคราวยาวเป็นอย่างมาก. หลังจากที่ท่านได้ทำให้แห้งและหน้าของเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรทำให้แห้งอีกครั้งเด็กจะหันไปโดยรอบสงสัยว่าจะทำอะไรต่อไป ประตูที่เปิดอยู่ เขาจะทำให้ขีดให้ได้ลงไปที่ เขาไม่สามารถเรียกใช้เรียกใช้รัน!

ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเตียงนอนเล่นระหว่างวันที่ หลังจากในขณะที่เธอบอกว่า"ฉันเป็นคนหนุ่มคนหนึ่งครั้งและผมต้องการเรื่องที่ฉันไม่ได้รับ"มีหยุดชั่วคราวอีกหนึ่งปากของเด็กที่เปิดให้บริการ จากนั้นเขาขมวดคิ้วแต่ไม่รู้ว่าเขาหน้านิ่ว.

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า"เอ่อ.. - อื้อ คุณคิดว่าผมกำลังจะพูดแต่ไม่ได้คุณ คุณคิดว่าผมกำลังจะพูดแต่ผมไม่ได้ฉกกระเป๋าหนักของผู้คน เป็นอย่างดีผมไม่ได้กำลังจะบอกว่า"

หยุดชั่วคราว ความเงียบ.

"ผมเคยทำเรื่องเกินไปซึ่งเราจะไม่บอกคุณบุตรชาย - ไม่บอกพระเจ้าหากเขาไม่รู้ว่าอยู่แล้ว.คุณตั้งค่าลงมาในขณะที่ผมแก้ไขเราบางสิ่งบางอย่างเพื่อการรับประทานอาหาร 055 คุณอาจใช้อุปกรณ์เสริมลักษณะคล้ายหวีที่ผ่านเส้นผมของคุณเพื่อที่คุณจะดูดีได้ตลอดเวลา"

ในมุมหนึ่งของห้องที่อยู่เบื้องหลังที่เป็นแผ่นแก๊สและ icebox ที่ คุณนายโจนส์ก็ลุกขึ้นยืนและกลับไปอยู่ข้างหลังที่แสดง ผู้หญิงไม่ได้ดูเด็กคนนี้เพื่อดูว่าเขากำลังจะรันในขณะนี้หรือไม่เธอดูกระเป๋าสตางค์ของเธอซึ่งเธอก็อยู่เบื้องหลังของเธอในวัน - เตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์ 1 เตียงได้แต่เด็กคนนี้ก็ระมัดระวังในการนั่งอยู่ไกลออกไปบนฝั่งด้านหนึ่งของห้องที่เขาคิดว่าเธอจะได้เห็นเขาออกจากมุมของสายตาของเธอหากเธอต้องการได้อย่างง่ายดาย เขาไม่เชื่อใจผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เพื่อความน่าเชื่อถือเขา และเขาก็ไม่ต้องการให้เดาแล้ว.
"คุณไม่จำเป็นต้องมีใครบางคนไปที่"ถามเด็กที่"อาจจะต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือนมบางส่วนหรือไม่?"
"ไม่เชื่อว่าผมทำ"ผู้หญิงคนนั้น"เว้นแต่คุณเพียงต้องการหวานนมตัวคุณเอง ฉันจะทำให้โกออกมาจากนมกระป๋องนี้ผมมาที่นี่."
"ที่จะปรับ"บอกว่าเด็กคนนี้.

เธออุ่นแฮมและถั่วลิมาที่เธอได้ใน icebox ทำให้โกโก้และตั้งโต๊ะที่ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรเด็กที่เกี่ยวกับสถานที่ที่เขาใช้ชีวิตหรือคนของเขาหรือสิ่งอื่นๆที่จะทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเขา แทนที่จะกินเธอเล่าให้เขาฟังเรื่องงานของเธอในโรงแรมความงาม - shop ที่เปิดให้บริการในช่วงปลายอยู่ว่างานก็เหมือนได้อย่างไรและทุก ประเภท ของผู้หญิงเข้ามาและออกจาก blonds สีแดงหัวและสเปน จากนั้นก็ตัดเขาแบบครึ่งวันพร้อมด้วยบริการเค้กสิบปีของเธอ.
"กินได้มากบางส่วนลูกชาย"เธอกล่าว.
เมื่อเขามาทานเสร็จเธอก็ขึ้นมาและกล่าวว่า"ตอนนี้ที่นี่เอาไปสิบดอลลาร์สรอ.แห่งนี้และซื้อตัวคุณเองด้วยรองเท้าหนังกลับชนิดนิ่มสีฟ้าบางคน และในครั้งถัดไปไม่ได้ทำให้ความผิดพลาดของการล็อคเข้ากับกเก็ตบุ๊กของฉันหรือไม่มีใครอื่น' s - เพราะรองเท้ามาโดยเจ้ากรรมเหมือนที่จะเผาเท้าของคุณ ฉันได้รับส่วนที่เหลือของผมในตอนนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะประพฤติตัวบุตรชายจากที่นี่ใน"

เธอนำเขาลงห้องโถงที่ประตูด้านหน้าและเปิดให้บริการได้
"ดี - ในยามค่ำคืน เด็กประพฤติตัว!"เธอพูดออกไปในถนนสายนี้เด็กที่อยากจะพูดอะไรบางอย่างอื่นอื่นที่ไม่ใช่"ขอขอบคุณที่คุณม.'เป็น"คุณนายโจนส์ luella ของวอชิงตันแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่เขาเปิดที่เป็นหมันเอียงและมองกลับไปที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ที่อยู่ที่ประตู เขาแทบจะไม่ได้รับการจัดการให้พูดว่า"ขอขอบคุณคุณ"ก่อนที่เธอปิดประตู และเขาก็ไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง