การเขียนเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่าง

การเขียนเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งเพราะเป็นกระบวนการถ่ายทอดความรู้ ความคิด และใช้เป็นหลักฐานการอ้างอิงได้ นอกจากนี้การเขียนยังสามารถใช้เพื่อการสื่อสารได้หลายโอกาสและเพื่อวัตถุประสงค์ต่าง ๆ กัน เช่น ใช้เพื่อการติดต่อสื่อสารทางสังคม เพื่อประกอบอาชีพและเพื่อการศึกษา (ญาดา คุ้มแก้ว, 2547: 13) Smith (1976: 17) ได้กล่าวถึงความสำคัญของการเขียนไว้ว่า “ด้วยการเขียนเท่านั้นการติดต่อกับโลกภายนอกจึงทำได้ และในขณะที่การพูดต้องมีผู้ฟัง แต่ผู้อ่านนั้นพบได้ทุกหนทุกแห่งที่การไปรษณีย์ไปถึง หนังสือและนิตยสารก็หาได้สะดวกกว่าแผ่นเสียง เทปและวิทยุ นอกจากนั้นประโยชน์อีกอย่างหนึ่งของการเขียน คือการช่วยพูด” นอกจากนี้อัจฉรา วงศ์โสธร (2540 อ้างถึงใน ญาดา คุ้มแก้ว, 2547: 13) ได้กล่าวถึงการเขียนไว้ว่า “ การเขียนเป็นทักษะที่สื่อสารได้ผ่านกาลเวลาและสถานที่โดยที่เป็นเครื่องมือถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด ความคิดเห็น ปัญหา ความต้องการของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน สามารถใช้บันทึกประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม วิวัฒนาการของสังคมและวิทยาการในแขนงต่าง ๆ หน้าที่ทางการเขียนจึงมีนัยทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคต การเขียนจึงมีความเป็นอมตะที่มีความเป็นสากล”

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่มีความสำคัญ เนื่องจากเป็นภาษาสากลที่ใช้ติดต่อสื่อสารกันทั่วโลกและเป็นภาษาที่ใช้เป็น พื้นฐานในการศึกษาต่อระดับสูงขึ้น ดังนั้นในประเทศที่ประกอบด้วยพลเมืองที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพจึงเป็นประเทศที่ได้เปรียบในการพัฒนาหลาย ๆ ด้าน เช่นเศรษฐกิจ สังคม เทคโนโลยีและการศึกษา แต่สำหรับบริบทการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของประเทศไทยนั้น เป็นการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ เนื่องจากไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการโอกาสในการใช้ทักษะการฟังและพูดในสถานการณ์จริงสำหรับนักเรียนไทยส่วนใหญ่จึงมีน้อยกว่าทักษะการอ่านและการเขียนที่สามารถใช้ได้ในการศึกษาค้นคว้าได้ตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเขียนเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งเพราะเป็นกระบวนการถ่ายทอดความรู้ความคิดและใช้เป็นหลักฐานการอ้างอิงได้นอกจากนี้การเขียนยังสามารถใช้เพื่อการสื่อสารได้หลายโอกาสและเพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ กันเช่นใช้เพื่อการติดต่อสื่อสารทางสังคมเพื่อประกอบอาชีพและเพื่อการศึกษา (ญาดาคุ้มแก้ว 2547:13) Smith (1976:17) ได้กล่าวถึงความสำคัญของการเขียนไว้ว่า "ด้วยการเขียนเท่านั้นการติดต่อกับโลกภายนอกจึงทำได้และในขณะที่การพูดต้องมีผู้ฟังแต่ผู้อ่านนั้นพบได้ทุกหนทุกแห่งที่การไปรษณีย์ไปถึงหนังสือและนวงศ์โสธร (คุ้มแก้วญาดา 2540 อ้างถึงใน 2547:13) ิตยสารก็หาได้สะดวกกว่าแผ่นเสียงเทปและวิทยุนอกจากนั้นประโยชน์อีกอย่างหนึ่งของการเขียนคือการช่วยพูด"นอกจากนี้อัจฉราได้กล่าวถึงการเขียนไว้ว่า"การเขียนเป็นทักษะที่สื่อสารได้ผ่านกาลเวลาและสถานที่โดยที่เป็นเครื่องมือถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดความคิดเห็นปัญหาความต้องการของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันสามารถใช้บันทึกประวัติศาสตร์วัฒนธรรมวิวัฒนาการของสังคมและวิทยาการในแขนงต่างๆ หน้าที่ทางการเขียนจึงมีนัยทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคตการเขียนจึงมีความเป็นอมตะที่มีความเป็นสากล" ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่มีความสำคัญเนื่องจากเป็นภาษาสากลที่ใช้ติดต่อสื่อสารกันทั่วโลกและเป็นภาษาที่ใช้เป็นพื้นฐานในการศึกษาต่อระดับสูงขึ้นดังนั้นในประเทศที่ประกอบด้วยพลเมืองที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพจึงเป็นประเทศที่ได้เปรียบในการพัฒนาหลายๆ ด้านเช่นเศรษฐกิจสังคมเทคโนโลยีและการศึกษาแต่สำหรับบริบทการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของประเทศไทยนั้นเป็นการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศเนื่องจากไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการโอกาสในการใช้ทักษะการฟังและพูดในสถานการณ์จริงสำหรับนักเรียนไทยส่วนใหญ่จึงมีน้อยกว่าทักษะการอ่านและการเขียนที่สามารถใช้ได้ในการศึกษาค้นคว้าได้ตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดและใช้เป็นหลักฐานการอ้างอิงได้ ๆ กันเช่นใช้เพื่อการติดต่อสื่อสารทางสังคมเพื่อประกอบอาชีพและเพื่อการศึกษา (ญาดาคุ้มแก้ว, 2547: 13) สมิ ธ (1976: 17) และในขณะที่การพูดต้องมีผู้ฟัง เทปและวิทยุ คือการช่วยพูด "นอกจากนี้อัจฉราวงศ์โสธร (2540 อ้างถึงในญาดาคุ้มแก้ว, 2547: 13) ได้กล่าวถึงการเขียนไว้ว่า" ความคิดเห็นปัญหาความต้องการของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันสามารถใช้บันทึกประวัติศาสตร์วัฒนธรรม ๆ ปัจจุบันและอนาคต พื้นฐานในการศึกษาต่อระดับสูงขึ้น ๆ ด้านเช่นเศรษฐกิจสังคมเทคโนโลยีและการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเขียนเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งเพราะเป็นกระบวนการถ่ายทอดความรู้ความคิดและใช้เป็นหลักฐานการอ้างอิงได้นอกจากนี้การเขียนยังสามารถใช้เพื่อการสื่อสารได้หลายโอกาสและเพื่อวัตถุประสงค์ต่างจะเช่น 'เพื่อประกอบอาชีพและเพื่อการศึกษา ( คุ้มแก้วญาดา ,2547 : 13 ) สมิธ ( 1976 :17 ) ได้กล่าวถึงความสำคัญของการเขียนไว้ว่า " ด้วยการเขียนเท่านั้นการติดต่อกับโลกภายนอกจึงทำได้และในขณะที่การพูดต้องมีผู้ฟังแต่ผู้อ่านนั้นพบได้ทุกหนทุกแห่งที่การไปรษณีย์ไปถึงเทปและวิทยุนอกจากนั้นประโยชน์อีกอย่างหนึ่งของการเขียนคือการช่วยพูด " นอกจากนี้อัจฉราวงศ์โสธร ( 2540 อ้างถึงในคุ้มแก้วญาดา ,2547 :13 ) ได้กล่าวถึงการเขียนไว้ว่า " การเขียนเป็นทักษะที่สื่อสารได้ผ่านกาลเวลาและสถานที่โดยที่เป็นเครื่องมือถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดความคิดเห็นปัญหาความต้องการของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันวัฒนธรรมวิวัฒนาการของสังคมและวิทยาการในแขนงต่างจะหน้าที่ทางการเขียนจึงมีนัยทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคตการเขียนจึงมีความเป็นอมตะที่มีความเป็นสากล "