Control seed produced moderate germ

Control seed produced moderate germination for R. parviflorus
(43%) and R. odoratus(72%). Both are small seeds with moderately
thick, soft seed coats and belong to subg. Anoplobatus . Differ-ences between the types of scarification and among germination
treatments were not significant for these species ( R. parviflorus;
p = 0.426, R. odoratus; p = 0.1191) (Table 3). Satomi and Naruhashi
(1971) noted that the seed of R. odoratushad a unique hilum posi-tion compared to the other Japanese Rubus they studied and they
emphasized that subg. Anoplobatus requires further investigation.
Our earlier study of 57 Rubus species, utilizing light and scan-ning electron microscopy, revealed that both species have a unique
hilar-end hole in the seed coat not found in the other subgenera
(Wada and Reed, 2008). This unique structure is not the hilum, but
is present at the tip of the seed on the end opposite the micropyle
(Fig. 1) and provides an open channel for water imbibition, result-ing in high germination of unscarified seed. None of the treatments
produced a significant increase in the already moderate to high
germination of the controls for these species ( Table 3).
Recorded seed viability indicated by TZ (Table 2) was similar
to the actual germination results of most genotypes ( Table 3) and
in the end indicated that more scarification was needed for some
species. Assessing seed-coat thickness and grading hardness are
important for proper scarification and the resulting germination
response for the specific genotypes. Scarification in this study was
based on subgenus and seed size, but not on the seed coat char-acteristics. The two species with low or no germination ( Table 3)
had large seeds and thick, extremely hard seed coats ( Table 2). With
the identification of seed-coat thickness and hardness as significant
factors in germination response, it now appears obvious that these
seeds required 2 to as much as 8 times longer scarification than
we used in this study. Moore et al. (1974)found that blackberry
hybrid seed averaged only 17% germination after a 3 h scarification

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Control seed produced moderate germination for R. parviflorus(43%) and R. odoratus(72%). Both are small seeds with moderatelythick, soft seed coats and belong to subg. Anoplobatus . Differ-ences between the types of scarification and among germinationtreatments were not significant for these species ( R. parviflorus;p = 0.426, R. odoratus; p = 0.1191) (Table 3). Satomi and Naruhashi(1971) noted that the seed of R. odoratushad a unique hilum posi-tion compared to the other Japanese Rubus they studied and theyemphasized that subg. Anoplobatus requires further investigation.Our earlier study of 57 Rubus species, utilizing light and scan-ning electron microscopy, revealed that both species have a uniquehilar-end hole in the seed coat not found in the other subgenera(Wada and Reed, 2008). This unique structure is not the hilum, butis present at the tip of the seed on the end opposite the micropyle(Fig. 1) and provides an open channel for water imbibition, result-ing in high germination of unscarified seed. None of the treatmentsproduced a significant increase in the already moderate to highgermination of the controls for these species ( Table 3).Recorded seed viability indicated by TZ (Table 2) was similarto the actual germination results of most genotypes ( Table 3) andin the end indicated that more scarification was needed for somespecies. Assessing seed-coat thickness and grading hardness areสิ่งสำคัญสำหรับการ scarification และการงอกได้การตอบสนองสำหรับพันธุ์เฉพาะ Scarification ในการศึกษานี้ได้ใช้ subgenus และเมล็ดขนาด แต่ไม่ใช่ บนเมล็ดอักขระ-acteristics สองสายพันธุ์ที่ มีน้อยหรือไม่มีการงอก (ตาราง 3)มีเมล็ดขนาดใหญ่และหนา ยากมากเมล็ดเสื้อ (ตาราง 2) มีเมล็ดพันธุ์ตราหนาและแข็งเป็นสำคัญปัจจัยในการงอก ตอนนี้ปรากฏชัดที่เมล็ด 2 การ scarification 8 ครั้งได้มากเกินกว่าที่จำเป็นเราใช้ในการศึกษานี้ มัวร์และ al. (1974) พบว่าแบล็คเบอร์รี่ผสมเมล็ดเฉลี่ยเพียง 17% การงอกหลัง scarification 3 ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมล็ดพันธุ์ควบคุมการผลิตงอกปานกลางอาร์ parviflorus
(43%) และอาร์ odoratus (72%) ทั้งสองมีเมล็ดขนาดเล็กที่มีปานกลาง
หนาเยื่อหุ้มเมล็ดอ่อนและเป็น subg Anoplobatus แตกต่างระหว่างความแตก-ประเภท scarification และในหมู่งอก
รักษาอย่างไม่มีนัยสำคัญสำหรับสายพันธุ์เหล่านี้ (อาร์ parviflorus;
p = 0.426, R. odoratus; p = 0.1191) (ตารางที่ 3) Satomi และ Naruhashi
(1971) ตั้งข้อสังเกตว่าเชื้อสายของอาร์ odoratushad หลุมที่ไม่ซ้ำกัน POSI-การเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ญี่ปุ่นบัสจะศึกษาและพวกเขา
เน้นย้ำว่า subg Anoplobatus ต้องตรวจสอบต่อไป.
ศึกษาก่อนหน้านี้ของเรา 57 บัสชนิดใช้แสงและกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนสแกนหนิงเปิดเผยว่าทั้งสองชนิดมีที่ไม่ซ้ำกัน
หลุม hilar-end ในเยื่อหุ้มเมล็ดไม่พบใน subgenera อื่น ๆ
(ดะและกก 2008) . โครงสร้างที่ไม่ซ้ำกันไม่ได้เป็นหลุม แต่
มีอยู่ที่ปลายสุดของเมล็ดที่ปลายตรงข้าม micropyle ที่
(รูปที่ 1). และให้เปิดช่องทางสำหรับดูดน้ำส่งผลให้ไอเอ็นจีในการงอกสูงของเมล็ด unscarified ไม่มีการรักษา
ที่ผลิตเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่มีอยู่แล้วในระดับปานกลางถึงสูง
งอกของการควบคุมสำหรับสายพันธุ์นี้ (ตารางที่ 3).
การมีชีวิตของเมล็ดพันธุ์ที่บันทึกไว้ระบุโดย TZ (ตารางที่ 2) คือคล้าย
กับผลการงอกที่แท้จริงของยีนมากที่สุด (ตารางที่ 3) และ
ในท้ายที่สุดแสดงให้เห็นว่า scarification เพิ่มเติมได้ที่จำเป็นสำหรับบาง
สายพันธุ์ การประเมินความหนาเมล็ดเสื้อและความแข็งการจัดลำดับเป็น
สิ่งสำคัญสำหรับ scarification ที่เหมาะสมและส่งผลให้เกิดการงอกของ
การตอบสนองสำหรับยีนที่เฉพาะเจาะจง scarification ในการศึกษาครั้งนี้ได้รับการ
ขึ้นอยู่กับ subgenus และขนาดของเมล็ด แต่ไม่ได้อยู่ในเยื่อหุ้มเมล็ดถ่าน acteristics ทั้งสองสายพันธุ์ที่มีต่ำหรือไม่มีการงอก (ตารางที่ 3)
มีเมล็ดขนาดใหญ่และหนา, เสื้อเมล็ดแข็งมาก (ตารางที่ 2) กับ
บัตรประจำตัวของความหนาของเมล็ดเสื้อและความแข็งเป็นสำคัญ
ปัจจัยในการตอบสนองต่อการงอกของเมล็ดตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านี้เห็นได้ชัด
เมล็ดต้อง 2 scarification มากที่สุดเท่าที่ 8 ครั้งนานกว่า
ที่เราใช้ในการศึกษานี้ มัวร์, et al (1974) พบว่าผลไม้ชนิด
เมล็ดพันธุ์ลูกผสมเฉลี่ยเพียง 17% การงอกหลังจาก 3 ชั่วโมง scarification