The NY Times Magazine cover article

The NY Times Magazine cover article this past weekend was called, “The Other Mothers of Manhattan.” In my opinion, the photos were romanticized and at the same time, bleak, and the essay was trite and superficial. Well, you want to know what I really think, right?

Yet again we read a piece from the points of view of the mothers and the nannies. What always seems to be missing in these articles is the point of view of the children, arguably the most important actors in this story. The grown–up children, I mean–people who were raised with nannies, who by now have some perspective on the experience. Wouldn’t it be interesting and important to hear from them?

Or, I should say, us.

I previously wrote a blog post for Kveller about Vi, the woman who was my family’s “housekeeper.” She took care of me and my siblings from the time I was 1 year old and left our family when I was 18. She arrived six days a week at 8:30 in the morning and left after she made, served, and cleaned up after dinner at 8:30 at night. Saturdays, she left at 2 in the afternoon after the Shabbos lunch. I loved her and kept in touch with her until shortly before her death and she was included in my children’s bar and bat mitzvahs, and was invited to my daughter’s wedding. Of course, she had attended my own.

But this is not about Vi. It’s about me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความหน้าปกนิตยสารนิวยอร์กไทม์สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ถูกเรียกว่า "อื่นแม่ของแมนฮัตตัน ในความคิดของฉัน ภาพที่โรแมนติก และในเวลาเดียวกัน เยือกเย็น และเรียงความก็ trite และพื้นผิว ดี คุณต้องการทราบอะไรผมคิดว่า ขวาอีกครั้งเราอ่านชิ้นจากมุมมองของแม่และพี่เลี้ยง เสมอคืออะไรจะหายไปในบทความเหล่านี้เป็นมุมมองของเด็ก arguably นักแสดงสำคัญในเรื่องนี้ การเติบโต – ค่าเด็ก ฉันหมายถึงอะไร – ผู้ที่ถูกยกขึ้น ด้วยพี่เลี้ยง ที่ตอนนี้มีบางมุมมองจากประสบการณ์ จะน่าสนใจ และสำคัญที่จะได้ยินจากพวกเขาหรือ ฉัน เราผมเคยเขียนบล็อกโพสต์สำหรับ Kveller เกี่ยวกับ Vi ผู้หญิงที่เป็นของฉันของครอบครัว "แม่บ้าน" เธอเอาดูแลของฉันและพี่น้องของฉันเวลาฉันอายุ 1 ปี และทิ้งครอบครัวของเราเมื่อฉันถูก 18 เธอมาถึงหกวันต่อสัปดาห์ 8:30 ในตอนเช้า และซ้ายหลังจากเธอทำ ให้บริการ และทำความสะอาดขึ้นหลังจากอาหารค่ำเวลา 8:30 น.เวลากลางคืน วันเสาร์ เธอทิ้งที่ 2 ในช่วงบ่ายหลังอาหารกลางวัน Shabbos ฉันรักเธอ และยังคงติดต่อกับเธอจนกระทั่งก่อนจะเสียชีวิตลง และเธอถูกรวมอยู่ในบาร์และค้างคาว mitzvahs เด็กของฉัน และได้รับเชิญไปงานแต่งงานลูกสาวของฉัน แน่นอน เธอเคยเข้าของตัวเองแต่ไม่เกี่ยวกับ Vi เกี่ยวกับฉันได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนิวยอร์กไทม์สนิตยสารปกสุดสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ถูกเรียกว่า "แม่คนอื่น ๆ ของแมนฮัตตัน." ในความคิดของฉัน, ภาพถ่ายเป็นโรแมนติกและในเวลาเดียวกันเยือกเย็นและเรียงความเป็นซ้ำซากและตื้น ดีที่คุณต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ผมคิดว่ามันใช่มั้ย?

อีกครั้งที่เราอ่านชิ้นจากจุดของมุมมองของแม่และพี่เลี้ยงที่ สิ่งที่มักจะดูเหมือนว่าจะหายไปในบทความเหล่านี้เป็นมุมมองของเด็กที่เนื้อหานักแสดงที่สำคัญที่สุดในเรื่องนี้ เด็กโตขึ้นผมหมายถึงคนที่ถูกยกขึ้นด้วยพี่เลี้ยงโดยที่ตอนนี้มีมุมมองบางอย่างเกี่ยวกับประสบการณ์ มันจะไม่เป็นที่น่าสนใจและมีความสำคัญที่จะได้ยินจากพวกเขา?

หรือผมควรจะพูดว่าเรา

ก่อนหน้านี้ผมเขียนบล็อกโพสต์สำหรับ Kveller เกี่ยวกับ Vi ผู้หญิงที่เป็นครอบครัวของฉัน "แม่บ้าน." เธอเข้ามาดูแลฉันและพี่น้องของฉันจากเวลาที่ผมเป็น 1 ปีและทิ้งครอบครัวของเราเมื่อฉันอายุ 18 เธอไปถึงหกวัน สัปดาห์ที่ 8:30 ในตอนเช้าและที่เหลือหลังจากที่เธอทำหน้าที่และทำความสะอาดหลังอาหารเย็นที่ 8:30 ในเวลากลางคืน วันเสาร์ที่เธอทิ้งไว้ที่ 2 ในช่วงบ่ายหลังอาหารกลางวัน Shabbos ฉันรักเธอและยังคงติดต่อกับเธอจนกระทั่งเมื่อไม่นานก่อนที่ความตายของเธอและเธอถูกรวมอยู่ในบาร์และค้างคาวเด็กของฉัน mitzvahs และได้รับเชิญไปงานแต่งงานของลูกสาวของฉัน แน่นอนเธอได้เข้าร่วมเป็นของตัวเอง

แต่ตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ Vi มันเกี่ยวกับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปกนิตยสารบทความนิวยอร์กไทม์วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ถูกเรียกว่า " มารดาของแมนฮัตตัน " ในความเห็นของผม ภาพถ่ายที่ถูกทำให้เย้ายวนใจ และในเวลาเดียวกัน เยือกเย็น และข้อเขียนที่ซ้ำๆซากๆ และผิวเผิน เอ่อ คุณต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ฉันคิดจริงๆ ใช่มั้ย ?แต่อีกครั้งที่เราอ่านชิ้นจากจุดของมุมมองของแม่และพี่เลี้ยงนะ สิ่งที่มักจะดูเหมือนว่าจะหายไปในบทความนี้เป็นมุมมองของเด็ก , arguably ที่สำคัญที่สุดนักแสดงในเรื่องนี้ ผู้ใหญ่และเด็ก หมายถึง ผู้ที่ถูกเลี้ยงดูมาด้วยและพี่เลี้ยง ที่ตอนนี้ มีบางมุมมองในประสบการณ์ มันไม่น่าสนใจ และที่สำคัญจะได้ยินจากพวกเขาหรือฉันควรพูดว่า เราผมเคยเขียนบล็อกสำหรับ kveller เกี่ยวกับไว ผู้หญิงที่เป็นแม่บ้าน " ครอบครัวของฉัน " เธอดูแลฉันและพี่น้องของฉัน ตั้งแต่ฉันอายุ 1 ขวบ และทิ้งครอบครัวของเราเมื่อฉันอายุ 18 ปี เธอมาถึง 6 วันต่อสัปดาห์เวลา 8 โมงครึ่ง แล้วเธอทำเสิร์ฟและทำความสะอาดขึ้นหลังจากรับประทานอาหารที่ 8 : 30 เวลากลางคืน วันเสาร์ เธอทิ้งที่ 2 ในช่วงบ่ายหลังจากแชบบอส อาหารกลางวัน ฉันรักหล่อน และเก็บไว้ในการติดต่อกับเธอ จนกระทั่งก่อนที่จะตายของเธอ และเธอถูกรวมอยู่ในเด็กบาร์และค้างคาวเม็ททัลส์ และได้รับเชิญไปงานแต่งงานของลูกสาว แน่นอน เธอได้ไปร่วมงานของฉันเองแต่นี่ไม่ใช่ VI มันเกี่ยวกับฉัน