both increases in male unemployment

both increases in male unemployment and high wage inequality (see, for more details, § 2.6.1 this chapter). Reilly and Witt (1992) examined the relationship between crime and unemployment in Scotland using regional data. They concluded that unemployment cannot be dismissed as one of the determinants of the crime rate. A study in Sweden that investigated the effects of unemployment on crime using county panel data for the period 1988-1999 also found that unemployment had a positive and significant effect on property crime especially burglary and car theft (Edmark, 2005).
There are a lot of studies indicating that unemployment has a great influence on crime. Chamlin and Cochran (2000) studied how best to measure unemployment within the context of the relationship between unemployment and property crime. They suggested that the number of individuals unemployed for 15 weeks or more significantly affect the level of property crime. Long term or permanent unemployment, rather than temporary unemployment, is reflected in the production of higher levels of property crime.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มขึ้นทั้งในเพศชายว่างงานและความเหลื่อมล้ำค่าจ้างสูง (ดู รายละเอียด, § 2.6.1 บทนี้) ลีและเฟิร์สวิต (1992) ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างอาชญากรรมและการว่างงานในสกอตแลนด์โดยใช้ข้อมูลในระดับภูมิภาค พวกเขาได้ข้อสรุปว่า อัตราการว่างงานไม่สามารถปิดเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของอัตราการเกิดอาชญากรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง การศึกษาในสวีเดนที่ตรวจสอบผลกระทบของอัตราการว่างงานอาชญากรรมที่ใช้แผงเขตข้อมูลสำหรับงวดปี 1988-1999 พบว่า อัตราการว่างงานที่มีผลบวก และมีนัยสำคัญในทรัพย์สินอาชญากรรมโดยเฉพาะลักขโมยและการโจรกรรมรถยนต์ (Edmark, 2005) มีหลายการศึกษาบ่งชี้ว่า อัตราการว่างงานมีอิทธิพลมากในอาชญากรรม Chamlin และ Cochran (2000) ศึกษาวิธีการวัดอัตราการว่างงานภายในบริบทของความสัมพันธ์ระหว่างอาชญากรรมการว่างงานและทรัพย์สิน พวกเขาแนะนำว่า จำนวนผู้ว่างงานบุคคล 15 สัปดาห์หรือมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญมีผลต่อระดับอาชญากรรมแห่ง ในระดับที่สูงขึ้นของอาชญากรรมแห่งการผลิตที่ยอดยาว หรือว่างงานถาวร แทนการว่าง งานชั่วคราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งการเพิ่มขึ้นของอัตราการว่างงานชายและความไม่เท่าเทียมกันค่าจ้างสูง (ดูรายละเอียดเพิ่มเติม§ 2.6.1 บทนี้) ไรลีย์และวิตต์ (1992) การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเกิดอาชญากรรมและการว่างงานในสกอตแลนด์โดยใช้ข้อมูลในระดับภูมิภาค พวกเขาสรุปว่าการว่างงานไม่สามารถถูกไล่ออกเป็นหนึ่งในปัจจัยของอัตราการเกิดอาชญากรรมที่ การศึกษาในประเทศสวีเดนที่ตรวจสอบผลกระทบของการว่างงานในการก่ออาชญากรรมโดยใช้ข้อมูลแผงเขตสำหรับรอบระยะเวลา 1988-1999 ยังพบว่าการว่างงานที่มีผลในเชิงบวกและมีนัยสำคัญต่อทรัพย์สินอาชญากรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งการลักทรัพย์และการโจรกรรมรถ (Edmark, 2005).
มีมาก จากการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการว่างงานที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อการเกิดอาชญากรรม Chamlin และ Cochran (2000) ศึกษาวิธีที่ดีที่สุดในการวัดอัตราการว่างงานในบริบทของความสัมพันธ์ระหว่างการว่างงานและอาชญากรรมทรัพย์สิน พวกเขาชี้ให้เห็นว่าจำนวนของบุคคลผู้ว่างงานเป็นเวลา 15 สัปดาห์หรือมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อระดับของอาชญากรรมทรัพย์สิน ในระยะยาวหรือการว่างงานถาวรมากกว่าการว่างงานชั่วคราวจะสะท้อนให้เห็นในการผลิตระดับที่สูงขึ้นของอาชญากรรมทรัพย์สิน