4. Discussion4.1. Acceptance and ef

4. Discussion
4.1. Acceptance and effect of the formulated diet in early co-feeding
Better growth of the larvae in P1-D8 treatment demonstrated that early co-feeding of Proton® was effective and cobia larvae were able to ingest and digest the diet. These results confirmed the conclusions of Faulk et al. (2007), namely that co-feeding of cobia larvae around eight dph was possible. Acceptance of dry diet in early co-feeding depends on the suitability of the diet and development of the larval digestive system. Normally, levels of pancreatic enzymes are low when marine fish larvae start exogenous feeding, but they increase as metamorphosis approaches and thus introduction of formulated diets can be started (Cahu and Zambonino Infante, 2001). In the case of cobia larvae, the differentiation of the gastric glands begins on 9–10 dph in the incipient fundic stomach with an increase in pancreatic enzyme activity at 8–12 dph suggesting that cobia larvae would be capable of digesting and assimilating compound diets around this time (Faulk et al., 2007). According to Cahu and Zambonino Infante (2001), the enzyme activity pattern is age-dependent, but can be modulated by the diet. Live food given together with a formulated diet was reported to enhance the efficiency of the formulated diet by promoting the assimilation and deposition of dietary nutrients in the larval body (Kolkovski et al., 1997). However, growth improvement of juveniles in the early co-feeding treatments in experiment 1 was small. This result indicated that the present nutritional composition of Proton® is still not optimal for cobia larvae during the early co-feeding period. Therefore, more research on the larval nutritional requirements needs to be conducted and the appropriate nutritional composition of formulated diets for cobia larvae needs to be developed.
According to Baskerville-Bridges and Kling (2000), Cahu and Zambonino Infante (2001), and Chu and Ozkizilcik (1999), the physical aspects such as particle size, distribution and attractiveness of the formulated diets can affect larval ingestion. Proton® and the experimental diet both have physical characteristics that are suitable for co-feeding i.e. small particle size (80–500 µm, increased according to the larval size) that is comparable or even smaller than Artemia nauplii (190 µm in width and 400–900 µm in length, depending on their developmental stages (Lavens and Sorgeloos, 1996) and low sinking rate. Proton® is a commercial micro diet and has been used successfully for various marine fish larvae. Therefore, the differences of the two diets in respect to the physical aspects should be minimized. On the other hand, the experimental diet was formulated with a higher n-3 HUFA and crude protein content and higher DHA/EPA ratio, but lower crude lipids content, compared to Proton® (Table 1). However, the use of this experimental diet at early developmental stages did not affect the growth, survival and quality of cobia larvae compared to the control. The result suggested that the experimental diet might be less attractive and less ingested compared to Proton®. According to Baskerville-Bridges and Kling, 2000 and Morais et al., 2006, feed ingestion and digestion do not appear to be regulated by total lipid content, but, by the lipid source and fatty acid composition. High mortality also happened during the first week of weaning pikeperch larvae (12–18 dph) (Kestemont et al., 2007). The poor survival of cobia in experiment 2 might also have resulted from larval quality variation of different egg batches. Our results indicated that success of early co-feeding of cobia larvae is dependent on the micro diet, which was also concluded by Curnow et al. (2006a) when studying the effects of early weaning of Proton® and the other commercial diets for Asian seabass.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนา4.1 การยอมรับและผลของอาหาร formulated ในช่วงร่วมให้อาหารดีเจริญเติบโตของตัวอ่อนในการรักษา P1-D8 แสดงว่า ต้นร่วมให้อาหารของโปรตอน®มีประสิทธิภาพ และตัวอ่อนปลาช่อนทะเล ingest และย่อยอาหาร ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการยืนยันข้อสรุปของ Faulk et al. (2007) คือ ที่ร่วมให้อาหารของตัวอ่อนปลาช่อนทะเลรอบ ๆ ดีพีเอช 8 ไม่ได้ ยอมรับอาหารแห้งในช่วงร่วมให้อาหารขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของอาหารและการพัฒนาของระบบย่อยอาหาร larval โดยปกติ ระดับเอนไซม์ตับอ่อนจะต่ำเมื่อตัวอ่อนปลาทะเลเริ่มต้นอาหารบ่อย แต่พวกเขาเพิ่มเป็นวิธีเปลี่ยนแปลง และดังนั้นจึง แนะนำสูตรอาหารสามารถเริ่มต้น (Cahu และ Zambonino อองฟองต์ 2001) ในกรณีของตัวอ่อนปลาช่อนทะเล สร้างความแตกต่างของต่อมในกระเพาะอาหารเริ่มบนดีพีเอช 9 – 10 ในท้อง fundic incipient กับการเพิ่มขึ้นในตับอ่อนเอนไซม์ดีพีเอช 8 – 12 แนะนำปลาช่อนทะเลนั้นตัวอ่อนจะสามารถ digesting และ assimilating อาหารผสมรอบเวลา (Faulk et al., 2007) ตาม Cahu และ Zambonino อองฟองต์ (2001), รูปแบบกิจกรรมของเอนไซม์จะขึ้นอยู่กับอายุ แต่สามารถสันทัด โดยอาหาร อาหารสดให้กับอาหาร formulated รายงานเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของอาหาร formulated โดยผสมกลมกลืนและการสะสมของอาหารสารอาหารในร่างกาย larval (Kolkovski และ al., 1997) อย่างไรก็ตาม juveniles ในการรักษาร่วมให้อาหารก่อนใน 1 การทดลองพัฒนาเติบโตมีขนาดเล็ก ผลนี้แสดงองค์ประกอบทางโภชนาการปัจจุบันโปรตอน®ว่ายังไม่เหมาะสมที่สุดสำหรับตัวอ่อนของปลาช่อนทะเลร่วมให้อาหารช่วงแรก ๆ ดังนั้น เพิ่มเติมงานวิจัยความต้องการทางโภชนาการ larval ต้องดำเนินการ และองค์ประกอบทางโภชนาการที่เหมาะสมของสูตรอาหารสำหรับปลาช่อนทะเลตัวอ่อนต้องได้รับการพัฒนาตาม สะพาน Baskerville และมูเดราทัน (2000), Cahu และ Zambonino อองฟองต์ (2001), และชู และ Ozkizilcik (1999), ลักษณะทางกายภาพเช่นขนาดของอนุภาค การกระจายและศิลปะของอาหาร formulated สามารถผลกิน larval โปรตอน®และอาหารทดลองทั้งมีลักษณะทางกายภาพที่เหมาะสมร่วมให้อาหารเช่นขนาดอนุภาคขนาดเล็ก (80-500 µm เพิ่มขึ้นตามขนาด larval) ที่เปรียบเทียบได้ หรือแม้แต่น้อยกว่า Artemia nauplii (ความกว้าง 190 µmและ 400-900 µm ยาว ขึ้นอยู่กับขั้นตอนการพัฒนา (Lavens และ Sorgeloos, 1996) และจมต่ำอัตรา โปรตอน®เป็นอาหารเชิงพาณิชย์ขนาดเล็ก และมีการใช้เรียบร้อยแล้วสำหรับตัวอ่อนปลาทะเลต่าง ๆ ดังนั้น ความแตกต่างของอาหารสองกับลักษณะทางกายภาพควรจะลด บนมืออื่น ๆ อาหารทดลองถูกสูตร ด้วย HUFA n-3 สูง และโปรตีนหยาบ และอัตราส่วนของดีเอ ชเอ/EPA สูง เนื้อหา น้ำมันต่ำกว่าโครงการเปรียบเทียบกับโปรตอน® (ตารางที่ 1) อย่างไรก็ตาม ใช้อาหารนี้ทดลองที่พัฒนาขั้นต้นไม่มีผลเจริญเติบโต ความอยู่รอด และคุณภาพของตัวอ่อนปลาช่อนทะเลเปรียบเทียบกับตัวควบคุม ผลแนะนำว่า อาหารทดลองอาจจะน่าสนใจน้อย และติดเครื่องแล้วน้อยเมื่อเทียบกับโปรตอน® ตาม สะพาน Baskerville และมูเดรา ทัน 2000 และ Morais และ al., 2006 อาหารกิน และย่อยอาหารไม่สามารถกำหนดเนื้อหาของไขมันทั้งหมด แต่ โดยองค์ประกอบแหล่งที่มาและกรดไขมันไขมัน การตายสูงยังเกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์แรกของการ weaning pikeperch ตัวอ่อน (ดีพีเอช 12 – 18) (Kestemont et al., 2007) การอยู่รอดที่ดีของปลาช่อนทะเลในการทดลอง 2 อาจยังมีผลจาก larval คุณภาพรูปแบบของชุดไข่แตกต่างกัน ผลของเราระบุว่า ความสำเร็จของต้นร่วมให้อาหารของปลาช่อนทะเลตัวอ่อนขึ้นอยู่กับอาหารไมโคร ซึ่งถูกยังสรุปโดย Curnow et al. (2006a) เมื่อศึกษาผลของการ weaning ต้นโปรตอน®และอาหารเชิงพาณิชย์อื่น ๆ สำหรับปลากะพงเอเชีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. อภิปราย
4.1 การยอมรับและการมีผลของอาหารสูตรในช่วงต้นร่วมให้อาหารการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นของตัวอ่อนในการรักษา P1-D8 แสดงให้เห็นว่าในช่วงต้นร่วมกินอาหารของProton®มีประสิทธิภาพและตัวอ่อนปลาช่อนทะเลก็สามารถที่จะนำเข้าไปในร่างกายและการย่อยอาหาร
ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการยืนยันข้อสรุปของ Faulk et al, (2007) คือที่ร่วมกินอาหารของตัวอ่อนปลาช่อนทะเลรอบแปด DPH เป็นไปได้ การยอมรับของอาหารแห้งในช่วงต้นร่วมให้อาหารขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของการรับประทานอาหารและการพัฒนาของระบบย่อยอาหารตัวอ่อน โดยปกติแล้วระดับของเอนไซม์ตับอ่อนอยู่ในระดับต่ำเมื่อตัวอ่อนปลาทะเลเริ่มต้นการให้อาหารจากภายนอก แต่พวกเขาเพิ่มขึ้นเป็นวิธีการเปลี่ยนแปลงและทำให้การแนะนำของสูตรอาหารที่สามารถเริ่มต้น (Cahu และ Zambonino Infante, 2001) ในกรณีที่มีตัวอ่อนของปลาช่อนทะเลที่ความแตกต่างของต่อมในกระเพาะอาหารที่จะเริ่มต้นในวันที่ 9-10 DPH ในกระเพาะอาหาร fundic เริ่มแรกที่มีการเพิ่มขึ้นในการทำงานของเอนไซม์ตับอ่อนที่ 8-12 DPH บอกว่าตัวอ่อนปลาช่อนทะเลจะมีความสามารถในการย่อยอาหารและการปรับสารประกอบรอบ เวลานี้ (Faulk et al., 2007) ตามที่ Cahu และ Zambonino Infante (2001) รูปแบบการทำงานของเอนไซม์ที่มีขึ้นอยู่กับอายุ แต่สามารถปรับโดยการรับประทานอาหาร อาหารสดที่ได้รับร่วมกันกับอาหารสูตรมีรายงานว่าจะเพิ่มประสิทธิภาพของอาหารสูตรโดยการส่งเสริมการดูดซึมและการสะสมของสารอาหารที่บริโภคอาหารในร่างกายตัวอ่อน (Kolkovski et al., 1997) อย่างไรก็ตามการปรับปรุงการเจริญเติบโตของเยาวชนในการรักษาร่วมให้อาหารในช่วงต้นของการทดลองที่ 1 มีขนาดเล็ก ผลที่ได้นี้ชี้ให้เห็นว่าองค์ประกอบทางโภชนาการปัจจุบันของProton®ยังไม่เหมาะสมสำหรับตัวอ่อนปลาช่อนทะเลในช่วงระยะเวลาร่วมให้อาหารต้น ดังนั้นการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับความต้องการทางโภชนาการตัวอ่อนจะต้องมีการดำเนินการและองค์ประกอบทางโภชนาการที่เหมาะสมของอาหารสูตรสำหรับตัวอ่อนปลาช่อนทะเลจะต้องพัฒนา.
ตาม Baskerville-สะพานและแพรว (2000), Cahu และ Zambonino Infante (2001) และบุญชู และ Ozkizilcik (1999) ลักษณะทางกายภาพเช่นขนาดอนุภาคกระจายและความน่าสนใจของสูตรอาหารที่สามารถส่งผลกระทบการบริโภคตัวอ่อน Proton®และอาหารทดลองทั้งสองมีลักษณะทางกายภาพที่เหมาะสมสำหรับผู้ร่วมให้อาหารคือขนาดอนุภาคขนาดเล็ก (80-500 ไมครอนเพิ่มขึ้นตามขนาดตัวอ่อน) ที่เทียบได้หรือแม้กระทั่งมีขนาดเล็กกว่าอาร์ทีเมีย (190 ไมโครเมตรความกว้างและ 400 -900 ไมครอนมีความยาวขึ้นอยู่กับระยะการพัฒนาของพวกเขา (Lavens และ Sorgeloos, 1996) และอัตราการจมต่ำ. Proton®เป็นอาหารขนาดเล็กในเชิงพาณิชย์และมีการใช้ประสบความสำเร็จในตัวอ่อนของปลาทะเลต่างๆ. ดังนั้นความแตกต่างของทั้งสองในอาหาร ส่วนที่เกี่ยวกับลักษณะทางกายภาพที่ควรจะลดลง. บนมืออื่น ๆ , อาหารทดลองสูตรที่มีสูงกว่า n-3 HUFA และโปรตีนและอัตราที่สูงขึ้นดีเอชเอ / EPA แต่เนื้อหาไขมันที่ต่ำกว่าราคาน้ำมันดิบเมื่อเทียบกับProton® (ตารางที่ 1 ). อย่างไรก็ตามการใช้นี้อาหารการทดลองในขั้นตอนการพัฒนาในช่วงต้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของการอยู่รอดและคุณภาพของตัวอ่อนปลาช่อนทะเลเมื่อเทียบกับการควบคุม. ผลที่ได้ชี้ให้เห็นว่าอาหารทดลองอาจจะน้อยกว่าที่น่าสนใจและติดเครื่องน้อยเมื่อเทียบกับProton® ตามที่ Baskerville-สะพานและแพรว, 2000 และ Morais et al., 2006 การบริโภคอาหารและการย่อยอาหารจะไม่ปรากฏที่จะควบคุมโดยเนื้อหาไขมันทั้งหมด แต่โดยแหล่งที่มาของไขมันและองค์ประกอบของกรดไขมัน อัตราการตายสูงนอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์แรกของการหย่านมตัวอ่อนปลาไพค (12-18 DPH) (Kestemont et al., 2007) อยู่รอดที่ดีของปลาช่อนทะเลในการทดลองที่ 2 อาจมีผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของตัวอ่อนที่มีคุณภาพสำหรับกระบวนการที่แตกต่างกันไข่ ผลของเราแสดงให้เห็นว่าในช่วงต้นของความสำเร็จของการร่วมกินอาหารของตัวอ่อนปลาช่อนทะเลจะขึ้นอยู่กับการรับประทานอาหารขนาดเล็กซึ่งยังได้รับการสรุปโดยนาว et al, (2006a) เมื่อศึกษาผลกระทบของการเริ่มต้นของการหย่านมProton®และอาหารเชิงพาณิชย์อื่น ๆ สำหรับเอเชียปลากะพงขาว