Many years ago, on my first visit t

Many years ago, on my first visit to Yangon, I went out to the old Defence Services Museum.

Inside the compound there were no other sightseers. Puddles on the floor and a lack of electricity made a miserable, dilapidated impression.

Whatever the strength of Myanmar’s uniformed rulers – at that time ascendant in almost every way – it was apparent that their museum needed some TLC. As a monument to Tatmadaw power it left a lot to be desired.

Eventually that decrepit compound was abandoned, following the long march of decision-makers and bureaucrats up the highway to Nay Pyi Taw.

The new Defence Services Museum in the military’s custom-built capital is something else entirely. Erected on a mind-boggling scale at the northern edge of the city, and opened in March 2012, it has lights, bilingual explanations and a big budget on its side.

The museum is the only place where ordinary people, Myanmar and foreigner alike, can get up close with the stories that Myanmar’s military authorities want us to know.

It still surprises me that so few people seem to take up this opportunity. Glancing at the list of foreign visitors it is clear that most who make the trek out to the museum are on some sort of official business. Defence attachés, and the like, are a key demographic.

It does not help that the museum was built in a lonely corner of the vast city, nestled alongside one of the stadiums bolted together for the 2013 Southeast Asian Games. Compared to the adjacent National Landmark Garden, or some of the city’s temples, markets or parks, the Tatmadaw showcase fails to get much public attention.

This is unfortunate because it is the closest that most people will ever get to the straight-shooting perspective of the military brass.

At the museum we see their worldview, all refracted through the work of strategy boffins, historians and spin-doctors. It is an unusual chance to digest their version of how they made modern Myanmar.

In every township around the country even a casual observer can see the legacies of military rule. Tens of millions of lives were given shape by the dictates of two generations of senior commanders, starting with General Ne Win and flowing all the way through to Senior General Than Shwe.

It was U Than Shwe’s final batch of military leaders who endorsed the 2008 constitution, stage-managed the 2010 national vote and then released Daw Aung San Suu Kyi from house arrest. The most famous of their number, President U Thein Sein and Pyidaungsu Hluttaw Speaker Thura U Shwe Mann, remain active political players.

All their ambitions will obviously get a big test with the November election. The current generation of military officers has no experience of surrendering authority at the ballot box, and was long trained to distrust democratic and ethnic voices.

Yet, for our benefit, their museum in Nay Pyi Taw has plenty of exhibits that explain the nationalist ideology of the armed forces and their self-perceived centrality to Myanmar society.

The presentation comes with an inevitable tilt, but also hopes to shed much light on what is otherwise an almost impenetrable institution.

Where else can you see a collection of Former Vice Senior General Maung Aye’s trophies and other keepsakes? Or get the blow-by-blow accounts of most of the 20th century’s major battles? Or come to appreciate the stop-start progress of dozens of different peace processes?

So why do so few people ever bother to visit the museum? Of course older Myanmar citizens can be excused: They did, when all is said and done, survive decades of Tatmadaw control. But youngsters have little excuse as the State Peace and Development Council years are quickly fading from view.

Even many of today’s university students seem hazy on what the pre-2011 era was really like. For those who do take the time to get re-educated in the military’s own story, a museum visit should not be taken as an endorsement of the old dictatorship.

Indeed, it could prove an effective way for more people to better appreciate the overwhelmingly destructive tendencies of military involvement in politics.

On the eve of the election, the time is right to be asking harder questions about those decades when Myanmar’s people did not have a chance to openly debate the role of the armed forces in society.

This history remains important precisely because the army will not evaporate when November’s votes are counted. On current trends, Senior General Min Aung Hlaing and his subordinates will exert real influence over the next government. That means the military’s own understanding of politics, change and power will need further scrutiny.

Given how hard it was in earlier years to find out even basic information about the armed forces, it is prudent to take full advantage of what is now being presented so publicly. The military’s Nay Pyi Taw museum has done us all a favour by putting so much of their story on show.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายปีที่ผ่านมา บนของฉันแรกเยือนย่างกุ้ง ฉันไปพิพิธภัณฑ์บริการป้องกันเก่าภายในบริเวณ มีไม่สำคัญ ๆ ปลิงบนพื้นและขาดไฟฟ้าทำเอง ศัทธาเข้าไปความประทับใจสิ่งความแข็งแรง ของพม่ามีสีไม้– ที่เฟื่องฟูครั้งที่ในเกือบทุกทาง – ก็ชัดเจนว่า พิพิธภัณฑ์ของพวกเขาที่จำเป็นบางทีแอลซี เป็นอนุสาวรีย์อำนาจกองทัพพม่า ออกจากจำนวนมากต้องในที่สุดบริเวณที่ระอาถูกละทิ้ง ต่อมีนาคมยาวผู้ผลิตตัดสินใจและ bureaucrats ขึ้นทางหลวงนาย Pyi Tawพิพิธภัณฑ์การบริการป้องกันใหม่ในเมืองหลวงมาเป็นทหารได้อย่างอื่นทั้งหมด เกร็งในภาพที่ขอบด้านเหนือของเมือง และเปิดในเดือน 2012 มีนาคม มีไฟ คำอธิบายสองภาษา และงบประมาณใหญ่ตะแคงพิพิธภัณฑ์เป็นเดียวที่มีคนธรรมดา พม่าและชาวต่างชาติเหมือนกัน ได้ใกล้ชิดกับเรื่องที่หน่วยงานทางทหารของพม่าต้องการให้เราทราบมันยังคง surprises ฉันที่ดังนั้นบางคนดูเหมือนจะ ใช้โอกาสนี้ ผาดเผิน ๆ รายการต่างได้ชัดเจนที่สุดที่ทำการเดินไปพิพิธภัณฑ์อยู่บนบางจัดเรียงของราชการ ป้องกัน attachés ความหมาย มีคีย์ที่ประชากรมันไม่ได้ว่า พิพิธภัณฑ์ที่สร้างขึ้นในมุมเหงาของเมืองใหญ่ เชิญข้างหนึ่งลักษณะน่าตื่นเต้น bolted กันเกมเอเชียตะวันออก 2013 เปรียบเทียบไปการ์เด้นแลนด์มาร์คแห่งชาติติดกับ แก่วัด ตลาด หรือสวน แสดงกองทัพพม่าไม่ได้รับความสนใจของสาธารณะมากนี่คือโชคร้ายเนื่องจากมีความใกล้ชิดที่สุดคนที่จะเคยไปยิงตรงมุมมองของทหารทองเหลืองในพิพิธภัณฑ์ เราเห็นโลกทัศน์ของพวกเขา refracted ทั้งหมดผ่านการทำงานของ boffins กลยุทธ์ นักประวัติศาสตร์ และ spin-doctors จึงมีโอกาสผิดปกติย่อยรุ่นของพวกเขาว่าพวกเขาทำพม่าสมัยใหม่ทุกเขตทั่วประเทศแม้กระทั่ง นักการสบาย ๆ สามารถมองเห็นอดีตของทหาร หลายสิบล้านชีวิตถูกกำหนดรูปร่าง โดยบอกรุ่นที่สองของผู้อาวุโส เริ่มต้น ด้วยการชนะมุทั่วไป และไหลจนถึงอาวุโสทั่วไปกว่าโฟลทติ้งมันเป็นชุดสุดท้าย U กว่าโฟลทติ้งของทหารที่รับรองรัฐธรรมนูญ 2008, stage-managed เสียงแห่งชาติ 2010 และจากนั้น ปล่อยโออองซานซูจีจากกัก มีชื่อเสียงที่สุดของหมายเลข ประธานาธิบดี U Thein Sein และ Pyidaungsu Hluttaw ลำโพง Thura U โฟลทติ้งมานน์ ยังคง เล่นงานทางการเมืองความทะเยอทะยานของพวกเขาทั้งหมดอย่างชัดเจนจะได้รับการทดสอบใหญ่กับการเลือกตั้งเดือนพฤศจิกายน รุ่นปัจจุบันของทหารมีประสบการณ์ไม่ surrendering อำนาจที่กล่องลงคะแนน และจึงถูกฝึกให้ระแวงเสียงประชาธิปไตย และชนเผ่ายัง เพื่อประโยชน์ของเรา นาย Pyi Taw ของพิพิธภัณฑ์ได้จัดแสดงที่อธิบายอุดมการณ์ชาตินิยมของกองทัพและเอกภาพของตนเองรับรู้สังคมพม่า มากมายงานนำเสนอที่มาพร้อมกับเอียงหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ยัง หวังการมากคืออะไรมิฉะนั้นถาวรวัตถุเกือบ impenetrableที่อื่นคุณสามารถดูกลุ่มของอดีตรองกรรมการผู้จัดการทั่วไปอาวุโสหม่องเอของถ้วยและ keepsakes อื่น ๆ หรือรับบัญชี blow-by-blow ของต่อสู้สำคัญของศตวรรษ 20 หรือมาชื่นชมความก้าวหน้าต้องเริ่มต้นของกระบวนการสันติภาพที่แตกต่างกันดังนั้น ทำไมเพื่อบางคนรำคาญเคยไปพิพิธภัณฑ์ แน่นอนสามารถรับพลเมืองพม่าเก่า: พวกเขา เมื่อจะกล่าว และ ทำ รอดมาได้ของกองทัพพม่าควบคุมได้ แต่เยาวชนมีน้อยแก้เป็นความสงบสุขรัฐ และสภาพัฒนาปีเฟดจากมุมมองอย่างรวดเร็วแม้หลายของนักศึกษามหาวิทยาลัยวันนี้ดูเหมือนลืมในสิ่งยุค 2011 ก่อนจริง ๆ เช่น สำหรับผู้ที่ใช้เวลาในการรับการศึกษาในเรื่องของทหาร เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ไม่ควรดำเนินการเป็นการสลักหลังของเผด็จการเดิมแน่นอน มันไม่สามารถพิสูจน์เป็นทางเลือกสำหรับคนดี ชื่นชมแนวโน้ม overwhelmingly ทำลายของทหารมีส่วนร่วมทางการเมืองในวันเลือกตั้ง เวลาจะต้องถูกถามคำถามยากเกี่ยวกับทศวรรษเหล่านั้นเมื่อคนพม่าไม่มีโอกาสที่จะอภิปรายถึงบทบาทของกองทัพในสังคมอย่างเปิดเผยประวัตินี้ยังคงสำคัญ เพราะกองทัพจะระเหยเมื่อมีนับคะแนนของเดือนพฤศจิกายน ในปัจจุบันแนวโน้ม ยูอองซาน Min ทั่วไปอาวุโสและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะแรงจริงมีอิทธิพลเหนือรัฐบาลถัดไป ว่า ความเข้าใจของทหารเมือง เปลี่ยนแปลงและพลังงานจะต้อง scrutiny เพิ่มเติมกำหนดว่ามันเป็นในปีก่อนหน้านี้เพื่อค้นหาข้อมูลแม้พื้นฐานเกี่ยวกับกองทัพ ได้ระมัดระวังจะใช้อะไรตอนนี้ถูกนำเสนอเพื่อสาธารณะประโยชน์ ของทหารนาย Pyi Taw พิพิธภัณฑ์ได้แล้วเราทั้งหมดช่วย โดยใส่มากเรื่องราวของพวกเขาในการแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายปีมาแล้วในครั้งแรกของฉันไปย่างกุ้งผมออกไปเก่าพิพิธภัณฑ์บริการกลาโหม. ภายในสารประกอบไม่พบว่ามีนักท่องเที่ยวอื่น ๆ แอ่งน้ำบนพื้นและการขาดของการผลิตไฟฟ้าทำให้ความสุขความประทับใจทรุดโทรม. สิ่งที่ความแข็งแรงของพม่าปกครองเครื่องแบบ - ลัคนาในเวลานั้นในเกือบทุกทาง - มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาจำเป็นพิพิธภัณฑ์บาง TLC เป็นอนุสาวรีย์ที่มีอำนาจกำลังทหารพม่าไปทางซ้ายมากเป็นที่ต้องการ. ในที่สุดว่าสารชราถูกทอดทิ้งต่อไปในเดือนมีนาคมที่ยาวนานของผู้มีอำนาจตัดสินใจและข้าราชการขึ้นทางหลวง Nay Pyi Taw. พิพิธภัณฑ์บริการป้องกันใหม่ในการทหารที่สร้างขึ้นเอง ทุนเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด สร้างขึ้นในระดับที่เหลือเชื่อที่ขอบด้านเหนือของเมืองและเปิดในเดือนมีนาคมปี 2012 มันมีไฟคำอธิบายสองภาษาและงบประมาณขนาดใหญ่ด้านข้าง. พิพิธภัณฑ์เป็นสถานที่เดียวที่คนธรรมดาพม่าและชาวต่างชาติเหมือนกัน สามารถรับได้ใกล้ชิดกับเรื่องราวที่เจ้าหน้าที่ทหารของพม่าต้องการให้เรารู้ว่า. มันก็ยังคงน่าประหลาดใจฉันว่าคนไม่กี่ดังนั้นดูเหมือนจะใช้โอกาสนี้ glancing ที่รายชื่อของผู้เข้าชมในต่างประเทศก็เป็นที่ชัดเจนว่าส่วนใหญ่ที่ทำให้การเดินทางออกไปยังพิพิธภัณฑ์ที่อยู่ในการจัดเรียงของบางธุรกิจอย่างเป็นทางการ attachésกลาโหมและชอบที่จะมีกลุ่มผู้เข้าชมที่สำคัญ. มันไม่ได้ช่วยที่พิพิธภัณฑ์ที่ถูกสร้างขึ้นในมุมเหงาของเมืองใหญ่ตั้งอยู่ข้างหนึ่งในสนามปิดกันเป็นซีเกมส์ 2013 เมื่อเทียบกับแลนด์มาร์คแห่งชาติที่อยู่ใกล้เคียงสวนหรือบางส่วนของวัดเมืองตลาดหรือสวนสาธารณะตู้โชว์กำลังทหารพม่าล้มเหลวที่จะได้รับความสนใจของประชาชนมาก. นี้จะโชคร้ายเพราะมันเป็นที่ใกล้เคียงที่สุดที่คนส่วนใหญ่เคยจะได้รับมุมมองที่ตรงไปยิง ทองเหลืองทหาร. ที่พิพิธภัณฑ์ที่เราเห็นมุมมองของพวกเขาทั้งหมดหักเหผ่านการทำงานของ boffins กลยุทธ์ที่ประวัติศาสตร์และหมุน-แพทย์ มันเป็นโอกาสที่ผิดปกติที่จะแยกแยะรุ่นของพวกเขาว่าพวกเขาทำที่ทันสมัยพม่า. ในเมืองทั่วประเทศทุกแม้แต่สังเกตการณ์สบายสามารถดูมรดกของการปกครองของทหาร หลายสิบล้านของชีวิตที่ได้รับรูปร่างโดยการสั่งการของทั้งสองรุ่นของผู้บัญชาการระดับสูงที่เริ่มต้นด้วยนายพลเนวินและไหลตลอดทางผ่านไปยังนายพลอาวุโสตานฉ่ว. มันเป็น U กว่าชุด Shwe สุดท้ายของผู้นำทหารที่ได้รับการรับรองรัฐธรรมนูญปี 2008 ขั้นตอนที่มีการจัดการลงคะแนนเสียงแห่งชาติปี 2010 และได้รับการปล่อยตัวแล้วนางอองซานซูจีจากการจับกุมบ้าน ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของจำนวนของพวกเขาประธานยูเต็งเส่งและ Pyidaungsu Hluttaw ลำโพง Thura Shwe Mann U ยังคงผู้เล่นที่ใช้งานทางการเมือง. ความทะเยอทะยานของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัดทั้งหมดจะได้รับการทดสอบขนาดใหญ่ที่มีการเลือกตั้งเดือนพฤศจิกายน รุ่นปัจจุบันของเจ้าหน้าที่ทหารที่มีประสบการณ์ที่ไม่ยอมจำนนอำนาจในกล่องลงคะแนนและได้รับการฝึกฝนนานในการไม่ไว้วางใจเสียงประชาธิปไตยและชาติพันธุ์. แต่เพื่อประโยชน์ของเราพิพิธภัณฑ์ใน Nay Pyi Taw มีความอุดมสมบูรณ์ของการจัดแสดงนิทรรศการที่อธิบายถึงอุดมการณ์ชาตินิยมของ กองกำลังติดอาวุธและศูนย์กลางตนเองรับรู้ของพวกเขาให้กับสังคมพม่า. นำเสนอมาพร้อมกับเอียงหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ยังหวังที่จะหลั่งน้ำตาแสงมากกับสิ่งที่เป็นอย่างอื่นเป็นสถาบันที่ไม่ยอมรับเกือบ. ที่ไหนที่คุณสามารถดูคอลเลกชันของอดีตรองอาวุโสทั่วไปหม่อง Aye ถ้วยรางวัลและของที่ระลึกอื่น ๆ หรือได้รับบัญชีเป่าโดยเป่าของที่สุดของศตวรรษที่ 20 ของการต่อสู้ที่สำคัญ? หรือมาชื่นชมความคืบหน้าในการหยุดการเริ่มต้นของหลายสิบของกระบวนการสันติภาพที่แตกต่างกันหรือไม่ดังนั้นทำไมไม่กี่คนที่เคยรำคาญที่จะเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์? แน่นอนที่มีอายุมากกว่าประชาชนพม่าสามารถขอ: พวกเขาเมื่อทั้งหมดได้ถูกพูดและทำอยู่รอดทศวรรษของการควบคุมกำลังทหารพม่า แต่มีข้อแก้ตัวที่เด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นปีที่สันติภาพและการพัฒนาแห่งรัฐสภาได้อย่างรวดเร็วจางหายไปจากมุมมอง. แม้หลายวันนี้นักศึกษามหาวิทยาลัยดูเหมือนหมอกในสิ่งที่ยุคก่อนปี 2011 เป็นชอบ สำหรับผู้ที่จะใช้เวลาที่จะได้รับอีกครั้งการศึกษาในเรื่องราวของตัวเองของทหารที่เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ไม่ควรนำมาเป็นรับรองของการปกครองแบบเผด็จการเก่า. จริงมันสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้คนมากขึ้นจะดีกว่าชื่นชมการทำลายล้างอย่างท่วมท้น แนวโน้มของการมีส่วนร่วมของทหารในการเมือง. ในวันเลือกตั้งเวลาที่เหมาะสมที่จะถามคำถามที่ยากเกี่ยวกับทศวรรษที่ผ่านมาเหล่านั้นเมื่อคนพม่าไม่ได้มีโอกาสที่จะเปิดเผยการอภิปรายบทบาทของกองกำลังติดอาวุธในสังคม. ประวัติศาสตร์นี้ยังคงมีความสำคัญ เพราะกองทัพจะไม่จางหายไปเมื่อคะแนนเสียงในเดือนพฤศจิกายนจะนับ เกี่ยวกับแนวโน้มในปัจจุบันพล Min Aung Hlaing อาวุโสและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะใช้อิทธิพลจริงผ่านรัฐบาลต่อไป นั่นหมายถึงความเข้าใจของตัวเองทหารของการเมืองเปลี่ยนแปลงและพลังงานจะต้องตรวจสอบข้อเท็จจริงต่อไป. กำหนดวิธีการที่ยากก็คือในปีก่อนหน้านี้ที่จะหาแม้กระทั่งข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับกองกำลังติดอาวุธก็ไม่สมควรที่จะใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ขณะนี้ถูกนำเสนอเพื่อให้ สาธารณชน เปล่าทหาร Pyi Taw พิพิธภัณฑ์ได้ทำพวกเราทุกคนชอบใส่มากของเรื่องราวของพวกเขาในการแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายปีที่ผ่านมา ครั้งแรกที่ฉันไปย่างกุ้ง ผมได้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์บริการการป้องกันเก่า

ภายในบริเวณไม่มี sightseers อื่น ๆ แอ่งบนพื้นและขาดไฟฟ้าสร้างความประทับใจโทรมอนาถ

ไม่ว่าความแข็งแรงของพม่าในเครื่องแบบโมหะ–เวลาที่ขึ้นในเกือบทุก–วิธีมันชัดเจนที่พิพิธภัณฑ์ของพวกเขาต้องการ TLC .เป็นอนุสรณ์สถานของจังหวัดน่าน พลังมันเหลือมากที่จะต้องการ

ในที่สุดก็แก่ขนาดนั้น ) ถูกทอดทิ้ง ต่อไปนี้การเดินทางของการเงินและข้าราชการที่ขึ้นทางด่วนจะไม่ได้รับความสนใจ

ใหม่บริการกลาโหมพิพิธภัณฑ์ในเมืองหลวงใหญ่ของทหารเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด สร้างขึ้นในจิตใจ boggling มาตราส่วนที่ขอบเหนือของเมือง และเปิดในเดือนมีนาคม 2555มันมีไฟ คำอธิบายภาษาและงบประมาณในด้าน

พิพิธภัณฑ์เป็นเพียงสถานที่ซึ่งคนธรรมดา พม่า ไทย และ ชาวต่างชาติเหมือนกัน สามารถใกล้ชิดกับเรื่องที่เจ้าหน้าที่ทหารพม่าต้องการให้เรารู้

มันยังแปลกใจเลยว่าคนน้อยจังดูเหมือนจะใช้โอกาสนี้ .ดูที่รายการของผู้เข้าชมจากต่างประเทศก็เป็นที่ชัดเจนว่าส่วนใหญ่ที่ทำให้การเดินทางไปพิพิธภัณฑ์ในบางประเภทของธุรกิจ กลาโหมแนบé s , และชอบ เป็นหลัก ประชากร .

มันไม่ได้ช่วยที่พิพิธภัณฑ์ถูกสร้างขึ้นในมุมที่เหงาของเมืองกว้างใหญ่ ตั้งอยู่ข้างหนึ่งของสนามกีฬาปิดกันสำหรับเกมส์ 2013 เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เมื่อเทียบกับที่อยู่ติดกับสวนสถานที่สำคัญแห่งชาติ หรือบางวัดของเมือง ตลาด หรือ สวนสาธารณะ จังหวัดน่านแสดงล้มเหลวที่จะได้รับความสนใจสาธารณะมาก

นี้จะโชคร้ายเพราะมันใกล้ที่คนส่วนใหญ่จะเคยได้รับตรงยิงมุมมองของทองเหลืองทหาร

ที่พิพิธภัณฑ์ที่เราเห็นโลกทัศน์ ของพวกเขา ทั้งหมดที่หักเหผ่านการทำงานของนักวิทยาศาสตร์กลยุทธ์นักประวัติศาสตร์และสปินหมอ มันเป็นโอกาสผิดปกติที่จะแยกแยะรุ่นของพวกเขาวิธีที่พวกเขาทำให้พม่าทันสมัย

ทุกจังหวัดทั่ว ประเทศ แม้กระทั่งผู้สังเกตการณ์สบาย ๆเห็นมรดกการปกครองของทหาร นับล้านชีวิตได้รับรูปร่างโดยการสั่งการของทั้งสองรุ่นของผู้บัญชาการอาวุโสเริ่มจากชนะเน่ทั่วไปและไหลตลอดทางผ่านนายพลอาวุโสตานฉ่วย .

มันคือวูตานฉ่วยผู้นำทหารชุดสุดท้ายที่เห็นชอบรัฐธรรมนูญ 2551 เวทีการจัดการ 2010 แห่งชาติโหวตแล้วปล่อยตัวนางออง ซาน ซูจี จากการกักบริเวณ ที่มีชื่อเสียงที่สุดของประธานาธิบดี U Thein Sein หมายเลขของพวกเขาและ hluttaw ลำโพงตูราฉ่วยมาน pyidaungsu U ,