April fox is a dancer. She works for the British dance company in Leeds. Her boss thereis Maria Grant. One Monday morning, April arrives early. She sees Maria at the coffeemachine. “I’ve got some good news,” says Maria.There is an envelope in her hand “Really? What is it?” April asks. Maria smiles. “Waitand see,” she says. At ten o’clock the dancers are finishing their first class. Suddenly,Maria walks into the room. “Can I have a word with you all, please?” she says.“What’s this about?” asks April friend, Laura. “I do not know,” April answers. Themusic stops. “I have a letter here from Moscow,” says Maria.“The Russians want us to dance there next month.” Six weeks later, April is atHeathrow airport in London. “You are going to have a very good time,” says her father.“Of course she is, George,” says Mrs. Fox. “Now, April, have you got everything? Ticket,passport, money…?” April smiles. “Yes, Mum.” She says goodbye to her parents. Thenshe sees Laura and Maria. “Come on,” says Laura. “It’s time to go.” On the plane Apriland Laura talk about Moscow. They are both very happy. “I want to see everything,”says Laura. “The Kremlin – Red Square – the Bolshoi…” “Me, too, says April, “and I want to meet lots of people.” “Don’t forget we’re going there to work,” says Maria witha smile.In Moscow a bus takes the dancers to their hotel. April and Laura’s hotel room is on the second floor. Laura walks in and puts her down.“Great! –there’s a TV,” she says and turns it on. A man is reading the news. She pushesanother button. Now there is a pop video. “Look, April,” she says. “Russian rock androll.” But April is not listening. She is looking out of the window. “Moscow,” she thinks.“I’m in Moscow.”Nextdaythedancersworkveryhard.Theirdanceforthefestival, GreenOceans,isnew and very difficult. They start at eight o’clock and finish at six. Then, after dinner, they go to the Bolshoi Theatre. “This is beautiful,” says April. Laura sits down next to her.“It really is,” she says.Then they watch the Russian dancers. They are all tall, strong, and very, very good. Theday after, April and Laura finish at three o’clock. They go to a café and drink Russiantea. Then Laura looks at her map of Moscow. “Where do you want to go? The PushkinMuseum’s near here,” she says. “OK –let’s go there,” says April.Then she looks at the people in the café. “I want to talk to them,” she thinks. “But how?I can’t speak Russian.” In a street near the museum there is a small market. “Oh Laura,look,” says April. She can see some red and yellow boxes on a table. “Those are pretty.”“They’re music boxes,” says a young man with glasses. “You speak English!” says April.Theboysmiles. “I’mstudying itatuniversity. Myfriend Nikolai andIonlyworkhereat weekends.”AprilandLauratalktotheboysforalongtime.Sasha–theonewithglasses–speaks English very well. Nikolai only speaks a little.
April in Moscow
English Easystarts
Reading
After twenty minutes, Sasha has an idea. “Listen,” he says. “We’re going to the country tomorrow for a week’s holiday. Some friends are going with us. Do you want to comefor the day? It’s not very far.”Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls´ hotel in their fathers´ cars. Thereare three other people with them –Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake nearMoscow.Everyone is that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it.Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. “It’s very beautiful here,” she says.Nikolai looks into her eyes. “Yes,” he says. “Beautiful. And you are… beautiful… too. Ithink I…” “April!” Laura shouts. “Come on. It’s time togo!” Back in Moscow there is alottodo. All the dancers work very hard and have no free time. April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again. “Buthow?” she thinks. “Where? When? He’s in the country and I’m here in Moscow.”Then, the British Dance Company’s big night arrives. “Good luck, everyone,” saysMaria. The evening goes very fast. April only thinks about one thing –Green Oceans.But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light.Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwingflowers. “I think they like us,” says Laura. There is a sad smile on April’s face “Yes,” shesays. “I think they do.” Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport.“Now I’m never going to see Nikolai again,” thinks April. “And I can’t write to him.I don’t know his add…” Then someone says her name. She turns. It’s Nikolai! “Thenplane’s leaving,” says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away. On the plane, April sitsnext to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. “Oh, look,” says Laura. “It’s oneof those music boxes –the ones in the market". And there’s a letter, too! What does it say?” But April is too happy to speak. She looksat the letter. “Can I come and see you in Engla
สุนัขจิ้งจอกเมษายนเป็นนักเต้น เธอทำงานสำหรับบริษัทอังกฤษเต้นในลีดส์ เจ้านายของเธอ thereis Grant มาเรีย เช้าวันหนึ่งในวันจันทร์ เมษายนมาถึงก่อน เธอเห็นมาเรียที่การเปลี่ยนง่ายดาย "ฉันมีบางข่าวที่ดี กล่าวว่า Maria.There เป็นซองในมือของเธอ" มันคืออะไร" เมษายนขอให้ รอยยิ้ม Maria "เห็น Waitand เธอกล่าว ที่สิบนาฬิกา นักเต้นจะจบเรียนครั้งแรกของพวกเขา ทันใดนั้น มาเรียเดินเข้ามาห้อง "ได้คำกับคุณทั้งหมด โปรดไหม" เธอกล่าว" นี้คืออะไรเกี่ยวกับ"ถามเพื่อนเมษายน ลอรา "ฉันไม่รู้ เมษายนคำตอบ Themusic หยุดทำงาน "ฉันมีจดหมายนี่จากมอสโก กล่าวมาเรีย" รัสเซียต้องเราเต้นมีเดือนถัดไป" หกสัปดาห์ภายหลัง เมษายนคือ สนามบิน atHeathrow ในลอนดอน "คุณจะมีช่วงเวลาดี กล่าวว่า พ่อของเธอ" แน่นอนเธอคือ จอร์จ นางสุนัขจิ้งจอกกล่าว "ตอนนี้ เมษายน คุณมีทุกอย่าง ตั๋ว หนังสือ เงิน..." เมษายนยิ้ม "ใช่ แม่" เธอบอกลาพ่อแม่ของเธอ Thenshe เห็นลอร่าและมาเรีย "มา กล่าวว่า ลอร่า "มันเป็นเวลาที่จะไป" บนเครื่องบิน Apriland Laura พูดคุยเกี่ยวกับมอสโก พวกเขามีทั้งความสุขมาก "อยากเห็นทุกอย่าง ลอร่ากล่าว "เครมลิน –จัตุรัสแดง – Bolshoi..." "ฉัน เกินไป กล่าวว่า เมษายน, " และต้องการพบปะผู้คนมากมาย" "อย่าลืมเราจะมีการทำงาน กล่าวว่า มาเรีย ด้วยรอยยิ้ม รถบัสใช้นักเต้นไปยังโรงแรมในมอสโก เมษายนและของ Laura ห้องอยู่บนชั้นสอง ลอร่าเดินใน และทำให้เธอลง" ดี -มีทีวี, "เธอกล่าว และจะเปิด คนกำลังอ่านข่าว เธอ pushesanother ปุ่ม ตอนนี้ มีวิดีโอป๊อป "ดู เมษายน เธอกล่าว "ร็อครัสเซีย androll" แต่เมษายนจะไม่ฟัง เธอกำลังมองจากหน้าต่าง "มอสโก เธอคิด" ฉันในมอสโก" Nextdaythedancersworkveryhard.Theirdanceforthefestival, GreenOceans, isnew และยากมากขึ้น พวกเขาเริ่มต้นที่แปดนาฬิกา และจบที่หก แล้ว หลังอาหาร พวกเขาไปที่โรงละครบอลชอย "นี่คือความสวยงาม เมษายนกล่าว ลอร่านั่งลงข้าง ๆ เธอ" จริง ๆ มันเป็น เธอกล่าว แล้ว พวกเขาดูนักเต้นชาวรัสเซีย มีทั้งหมดสูง แข็งแรง มาก มากดี และ Theday หลัง เดือนเมษายนและลอร่าจบที่สามนาฬิกา พวกเขาไปที่ร้านกาแฟ และเครื่องดื่ม Russiantea แล้ว ลอร่าดูในแผนที่ของเธอของมอสโก "ที่คุณต้องการไปหรือไม่ PushkinMuseum ของร้าน เธอกล่าว "OK – ขอไปมี กล่าวว่า เธอดูคนในคาเฟ่ April.Then เธอคิดว่า "ฉันต้องการพูดคุยกับพวกเขา "แต่อย่างไร ฉันไม่สามารถพูดภาษารัสเซีย" ถนนใกล้กับพิพิธภัณฑ์มีตลาดขนาดเล็ก "โอ้ ลอร่า ดู, " กล่าวว่า เมษายนนี้ เธอสามารถมองเห็นกล่องบางสีแดง และเหลืองบนโต๊ะ "คนจะสวย" " พวกเขากำลังกล่องเพลง กล่าวว่า กับแว่นตา "คุณพูดภาษาอังกฤษ" April.Theboysmiles กล่าว "I'mstudying itatuniversity นิโคไล Myfriend andIonlyworkhereat วันหยุดสุดสัปดาห์นี้" ภาษาอังกฤษ AprilandLauratalktotheboysforalongtime.Sasha–theonewithglasses–speaks ดี นิโคไลเพียงพูดเล็กน้อย April in Moscow English EasystartsReading After twenty minutes, Sasha has an idea. “Listen,” he says. “We’re going to the country tomorrow for a week’s holiday. Some friends are going with us. Do you want to comefor the day? It’s not very far.”Next morning, Sasha and Nikolai arrive at the girls´ hotel in their fathers´ cars. Thereare three other people with them –Lara, Igor and Sonya. They all drive to a lake nearMoscow.Everyone is that Nikolai plays his guitar and sings Russian songs. April listens to him.There is a boat beside the lake. Late in the afternoon, April and Nikolai go out in it.Nikolai looks at April and smiles. April smiles, too. “It’s very beautiful here,” she says.Nikolai looks into her eyes. “Yes,” he says. “Beautiful. And you are… beautiful… too. Ithink I…” “April!” Laura shouts. “Come on. It’s time togo!” Back in Moscow there is alottodo. All the dancers work very hard and have no free time. April is tired. Sad, too. She wants to see Nikolai again. “Buthow?” she thinks. “Where? When? He’s in the country and I’m here in Moscow.”Then, the British Dance Company’s big night arrives. “Good luck, everyone,” saysMaria. The evening goes very fast. April only thinks about one thing –Green Oceans.But then, two hours later, the music stops. She stands under a white light.Laura and all the other dancers are beside her. Everyone in the theatre is throwingflowers. “I think they like us,” says Laura. There is a sad smile on April’s face “Yes,” shesays. “I think they do.” Twenty-four hours later, all the British dancers are at Moscow airport.“Now I’m never going to see Nikolai again,” thinks April. “And I can’t write to him.I don’t know his add…” Then someone says her name. She turns. It’s Nikolai! “Thenplane’s leaving,” says Maria Grant. April looks at Nikolai. He gives her a parcel and walks away. On the plane, April sitsnext to Laura. Her eyes are wet. She opens the parcel. “Oh, look,” says Laura. “It’s oneof those music boxes –the ones in the market". And there’s a letter, too! What does it say?” But April is too happy to speak. She looksat the letter. “Can I come and see you in Engla
การแปล กรุณารอสักครู่..