ยายหมาขาว นิทานเรื่องยายหมาขาว เป็น

ยายหมาขาว

นิทานเรื่องยายหมาขาว เป็นนิทานสอนใจเยาวชนชาวอีสานมาช้านาน หมอลำหมู่นิยมเอามาแสดงเสมอ ในตอนจบเรื่องก็จะมีคำกลอนสอนใจให้ทุกคนกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ไม่เฉพาะเป็นคนแม้เป็นสัตว์ที่ทำคุณให้กับตนยังต้องรู้จักบุญคุณด้วย

ยังมีสองผัวเมียอาศัยอยู่ในหมู่บ้านจันทคาม ซึ่งฝ่ายเป็นเมียนั้นได้ท้องแก่จวนคลอดแล้วในตอนนั้นเกิดโรคระบาด ผู้คนล้มตายเป็นอันมาก สองผัวเมียจึงอพยพหนีจากหมู่บ้านมาอยู่กลางป่า ต่อมาเมียคลอดลูกแล้วก็ตาย ผัวเห็นก็ตรอมใจตายตามด้วย ปล่อยให้เด็กทารกเกิดใหม่ร้องไห้อยู่ในป่าอย่างนั้น

ต่อมายังมีหมาขาวตัวหนึ่งเป็นตัวเมียออกมาหากิน มาเห็นเด็กทั้งสองก็เกิดสงสาร จึงเอาไปเลี้ยงเป็นลูก ให้กินนมของตัวและหาอาหารเลี้ยงมาจนเติบโตเป็นสาวสวย ทุกวันนางหมาขาวตัวนี้จะพาลูกสาวทั้งสองออกไปหากินในป่า

ในวันหนึ่งเกิดพายุพัดให้นางหมาขาวต้องพลัดพรากจากลูกไป ลูกสาวทั้งสองก็โดนลมพัดไปถึงเขตบ้านนายพราน เมื่อนายพรานเห็นหญิงสาวทั้งสองงดงามมาก อยากได้รางวัลจึงนำหญิงสาว ทั้งสองขึ้นถวายแก่พระราชาซึ่งยังโสด พระราชามีพระอนุชาซึ่งยังโสดเหมือนกัน ฝ่ายพระราชาก็ได้ผู้พี่เป็นมเหสี ฝ่ายอนุชาก็รับผู้น้องเป็นชายา

กล่าวถึงนางหมาขาว เมื่อพลัดพรากจากลูกแล้ว นางก็ติดตามหาลูก จนได้ยินข่าวว่านายพรานเป็นผู้อุปการะจึงมาหานายพรานเพื่อถามหาลูกสาว เมื่อนายพรานรู้ก็บอกความจริง นางหมาขาวจึงขอร้องให้นายพรานพาไปหาลูกสาวที่ในวัง เมื่อพามาถึงพระราชวัง นายพรานก็ทูลพระราชาตามความจริง แต่พระมเหสีนั้นอับอายขายหน้าเกรงว่าคนจะรู้ว่าตนเป็นลูกของหมาขาว จึงทูลเท็จต่อพระสวามีไปว่า ไม่เป็นความจริง พร้อมทั้งขับไล่นายพรานและหมาขาวตัวนั้นไป แต่นางหมาขาวไม่ยอมไป นางจึงเอาน้ำร้อนเทสาดใส่กลางหลังนางหมาขาว นางหมาขาวถูกน้ำร้อนลงกลางหลังทำให้นางบาดเจ็บสาหัส นางก็ซัดเซพเนจรไปล้มลงที่วังของลูกสาวคนเล็ก เมื่อลูกสาวคนเล็กมาพบมารดา ก็จำได้ จึงอุ้มมารดามาเพื่อจะรักษา แต่นางทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงสิ้นใจตาย ก่อนตายนางบอกว่าห้ามเผาหรือฝัง ให้เก็บกระดูกไว้บูชาในวัง ลูกสาวก็ทำตาม

จากนั้นไม่นานก็เกิดเป็นทองคำ ข่าวนั้นเลื่องลือไปถึงผู้พี่สาว พี่สาวก็มาขอส่วนแบ่งทองคำ แต่น้องไม่ยินยอมให้จึงเกิดโต้เถียงกัน จนดังขึ้นไปถึงหูพระราชา พระราชาจึงได้เรียกทั้งสองเข้ามาถามความจริง ในที่สุดเรื่องจริงก็ปรากฏ พระราชาก็โกรธที่พระมเหสีของพระองค์นั้นทูลเท็จและอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ จึงตัดสินให้ประหารชีวิตเสีย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยายหมาขาวนิทานเรื่องยายหมาขาว หมอลำหมู่นิยมเอามาแสดงเสมอ ผู้คนล้มตายเป็นอันมาก ต่อมาเมียคลอดลูกแล้วก็ตายผัวเห็นก็ตรอมใจตายตามด้วย มาเห็นเด็กทั้งสองก็เกิดสงสารจึงเอาไปเลี้ยงเป็นลูก อยากได้รางวัลจึงนำหญิงสาว ฝ่ายพระราชาก็ได้ผู้พี่เป็นมเหสี เมื่อพลัดพรากจากลูกแล้วนางก็ติดตามหาลูก เมื่อนายพรานรู้ก็บอกความจริง เมื่อพามาถึงพระราชวังนายพรานก็ทูลพระราชาตามความจริง จึงทูลเท็จต่อพระสวามีไปว่าไม่เป็นความจริง แต่นางหมาขาวไม่ยอมไป เมื่อลูกสาวคนเล็กมาพบมารดาก็จำได้จึงอุ้มมารดามาเพื่อจะรักษา ก่อนตายนางบอกว่าห้ามเผาหรือฝังให้เก็บกระดูกไว้บูชาในวัง ข่าวนั้นเลื่องลือไปถึงผู้พี่สาวพี่สาวก็มาขอส่วนแบ่งทองคำ จนดังขึ้นไปถึงหูพระราชา ในที่สุดเรื่องจริงก็ปรากฏ จึงตัดสินให้ประหารชีวิตเสีย ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยายหมาขาว

นิทานเรื่องยายหมาขาวเป็นนิทานสอนใจเยาวชนชาวอีสานมาช้านานหมอลำหมู่นิยมเอามาแสดงเสมอในตอนจบเรื่องก็จะมีคำกลอนสอนใจให้ทุกคนกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
ยังมีสองผัวเมียอาศัยอยู่ในหมู่บ้านจันทคามซึ่งฝ่ายเป็นเมียนั้นได้ท้องแก่จวนคลอดแล้วในตอนนั้นเกิดโรคระบาดผู้คนล้มตายเป็นอันมากสองผัวเมียจึงอพยพหนีจากหมู่บ้านมาอยู่กลางป่าต่อมาเมียคลอดลูกแล้วก็ตายปล่อยให้เด็กทารกเกิดใหม่ร้องไห้อยู่ในป่าอย่างนั้น

ต่อมายังมีหมาขาวตัวหนึ่งเป็นตัวเมียออกมาหากินมาเห็นเด็กทั้งสองก็เกิดสงสารจึงเอาไปเลี้ยงเป็นลูกให้กินนมของตัวและหาอาหารเลี้ยงมาจนเติบโตเป็นสาวสวยทุกวันนางหมาขาวตัวนี้จะพาลูกสาวทั้งสองออกไปหากินในป่า

ในวันหนึ่งเกิดพายุพัดให้นางหมาขาวต้องพลัดพรากจากลูกไปลูกสาวทั้งสองก็โดนลมพัดไปถึงเขตบ้านนายพรานเมื่อนายพรานเห็นหญิงสาวทั้งสองงดงามมากอยากได้รางวัลจึงนำหญิงสาวทั้งสองขึ้นถวายแก่พระราชาซึ่งยังโสดฝ่ายพระราชาก็ได้ผู้พี่เป็นมเหสีฝ่ายอนุชาก็รับผู้น้องเป็นชายา

กล่าวถึงนางหมาขาวเมื่อพลัดพรากจากลูกแล้วนางก็ติดตามหาลูกจนได้ยินข่าวว่านายพรานเป็นผู้อุปการะจึงมาหานายพรานเพื่อถามหาลูกสาวเมื่อนายพรานรู้ก็บอกความจริงเมื่อพามาถึงพระราชวังนายพรานก็ทูลพระราชาตามความจริงแต่พระมเหสีนั้นอับอายขายหน้าเกรงว่าคนจะรู้ว่าตนเป็นลูกของหมาขาวจึงทูลเท็จต่อพระสวามีไปว่าไม่เป็นความจริงพร้อมทั้งขับไล่นายพรานและหมาขาวตัวนั้นไปนางจึงเอาน้ำร้อนเทสาดใส่กลางหลังนางหมาขาวนางหมาขาวถูกน้ำร้อนลงกลางหลังทำให้นางบาดเจ็บสาหัสนางก็ซัดเซพเนจรไปล้มลงที่วังของลูกสาวคนเล็กเมื่อลูกสาวคนเล็กมาพบมารดาก็จำได้จึงอุ้มมารดามาเพื่อจะรักษาก่อนตายนางบอกว่าห้ามเผาหรือฝังให้เก็บกระดูกไว้บูชาในวังลูกสาวก็ทำตาม

จากนั้นไม่นานก็เกิดเป็นทองคำข่าวนั้นเลื่องลือไปถึงผู้พี่สาวพี่สาวก็มาขอส่วนแบ่งทองคำแต่น้องไม่ยินยอมให้จึงเกิดโต้เถียงกันจนดังขึ้นไปถึงหูพระราชาพระราชาจึงได้เรียกทั้งสองเข้ามาถามความจริงพระราชาก็โกรธที่พระมเหสีของพระองค์นั้นทูลเท็จและอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณจึงตัดสินให้ประหารชีวิตเสีย .. . . . . . .