The basis for Roman law was the ide

The basis for Roman law was the idea that the exact form, not the intention, of words or of actions produced legal consequences. Romans recognized that there are witnesses to actions and words, but not to intentions. Roman civil law allowed great flexibility in adopting new ideas or extending legal principles in the complex environment of the empire. Without replacing older laws, the Romans developed alternative procedures that allowed greater fairness.

For example, a Roman was entitled by law to make a will as he wished, but, if he did not leave his children at least 25 percent of his property, the magistrate would grant them an action to have the will declared invalid as an "irresponsible testament." Instead of simply changing the law to avoid confusion, the Romans preferred to humanize a rigid system by flexible adaptation.

It was not until much later in the 6th century AD that the emperor Justinian I, who ruled over the Byzantine Empire in the east, began to publish a comprehensive code of laws, collectively known as the Corpus Juris Civilis, but more familiarly as the Justinian Code.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นฐานสำหรับกฎหมายโรมันเป็นความคิดที่ว่ารูปแบบที่แน่นอนไม่ได้ตั้งใจของคำหรือการกระทำผลิตผลทางกฎหมาย ชาวโรมันได้รับการยอมรับว่ามีพยานกับการกระทำและคำพูด แต่ไม่ให้ความตั้งใจ กฎหมายแพ่งโรมันได้รับอนุญาตให้ความยืดหยุ่นที่ดีในการนำความคิดใหม่หรือการขยายหลักกฎหมายในสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนของจักรวรรดิ โดยไม่ต้องเปลี่ยนกฎหมายเก่าชาวโรมันพัฒนาวิธีการทางเลือกที่ได้รับอนุญาตเป็นธรรมมากขึ้น. ตัวอย่างเช่นโรมันก็มีสิทธิตามกฎหมายที่จะทำจะเป็นเขาอยาก แต่ถ้าเขาไม่ได้ปล่อยให้ลูก ๆ ของเขาอย่างน้อยร้อยละ 25 ของสถานที่ให้บริการของเขา ผู้พิพากษาจะให้พวกเขามีการดำเนินการเพื่อจะประกาศที่ไม่ถูกต้องในฐานะที่เป็น "ข้อพิสูจน์ที่ขาดความรับผิดชอบ." แทนการเพียงแค่การเปลี่ยนกฎหมายเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนชาวโรมันต้องการที่จะมีเมตตากรุณาเป็นระบบที่เข้มงวดโดยการปรับตัวมีความยืดหยุ่น. มันไม่ได้จนกว่ามากต่อมาในศตวรรษที่ 6 ที่จักรพรรดิจัสติเนียนผมที่ปกครองจักรวรรดิไบเซนไทน์ในภาคตะวันออกที่เริ่ม ที่จะเผยแพร่รหัสที่ครอบคลุมของกฎหมายเรียกว่าคอร์ปัส Juris Civilis แต่เป็นกันเองประมวลกฎหมายจัสติเนียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นฐานกฎหมายของโรมันคือว่าแบบฟอร์มที่แน่นอน ไม่ใช่เจตนาของคำพูดหรือการกระทำของผลิตผลทางกฏหมาย โรมันได้รับการยอมรับว่ามีพยานรู้เห็นในการกระทำและคำพูด แต่ไม่ใช่นะคะ โรมัน กฎหมายอนุญาตให้ความยืดหยุ่นที่ดีในการนำความคิดใหม่หรือการขยายหลักเกณฑ์ทางกฎหมายในสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนของจักรวรรดิ โดยไม่ต้องเปลี่ยนกฎหมายเก่าชาวโรมันได้พัฒนาทางเลือกวิธีการที่อนุญาตให้ความเป็นธรรมมากขึ้น

เช่น โรมันก็เป็นสิทธิตามกฎหมายเพื่อให้จะได้ตามที่เขาหวังไว้ แต่ถ้าเขาไม่ทิ้งลูกของเขาอย่างน้อย 25 เปอร์เซ็นต์ของทรัพย์สินของเขา ผู้พิพากษาจะอนุญาตให้พวกเขาการกระทำมีจะประกาศที่ไม่ถูกต้องเป็น " พินัยกรรม ไร้ความรับผิดชอบ " แทนที่จะเปลี่ยนกฎหมายเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนชาวโรมันนิยมมนุษย์ระบบเข้มงวดโดยการปรับตัวยืดหยุ่น .

มันไม่จนมากภายหลังในศตวรรษที่ 6 จักรพรรดิจัสติเนียนผมโฆษณาว่า ผู้ปกครองจักรวรรดิไบแซนไทน์ในตะวันออก เริ่มประกาศรหัสที่ครอบคลุมของกฎหมาย ซึ่งเรียกว่าประมวลกฎหมายจัสติเนียน แต่วิสาสะเป็นรหัส จัสติเนียน .