3. Financial crisis resolution in T

3. Financial crisis resolution in Thailand
This section provides evidence that measures taken to resolve Thailand’s financial crisis of
1997 were successful and provide a solid basis for more ambitious reforms thereafter.
The crisis starting with a heavy devaluation of the Thai Baht in July 1997 turned into a fully
fledged financial crisis within a few months. The exchange rate and the stock market collapsed,
most financial institutions were closed, virtually all financial institutions had to be recapitalized,
it came to a credit crunch and the economy shrank by almost 10% in 1998 (e.g.Warr, 1999). The
core of immediate measures taken aimed at keeping the financial sector existent: first, the state
stabilized the sector by guarantying most deposits and thus the existence of banks. This
emergency measure was the basis for the later plan to work out the cumulating non-performing
loans (NPL) with the help of bad-debt resolution mechanisms (so-called asset management
corporation) and a recapitalization of financial institutions. Fig. 2 shows the result of these
measures, i.e. the return of the ratio of NPLs to an almost conventional level to about 10% at the
end of 2001 and less thereafter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ความละเอียดวิกฤตเศรษฐกิจในประเทศไทยส่วนนี้แสดงหลักฐานที่วัดถ่ายแก้วิกฤตเศรษฐกิจของประเทศปี 1997 สำเร็จ และให้พื้นฐานแข็งสำหรับการปฏิรูปทะเยอทะยานมากขึ้นหลังจากนั้นเริ่ม devaluation หนักบาทในเดือน 1997 กรกฎาคมวิกฤตเปลี่ยนเป็นตัวเต็มfledged วิกฤตการณ์ทางการเงินภายในกี่เดือน อัตราแลกเปลี่ยนและตลาดหุ้นยุบส่วนใหญ่สถาบันการเงินถูกปิด สถาบันการเงินแทบทั้งหมดได้ถูก recapitalizedมันมาถึงวิกฤติการด้านสินเชื่อ และเศรษฐกิจ shrank โดยเกือบ 10% ในปี 1998 (e.g.Warr, 1999) ที่หลักนำมาตรการทันทีมุ่งให้ภาคการเงินที่มีอยู่: ครั้งแรก รัฐเสถียรภาค โดย guarantying เงินฝากส่วนใหญ่ จึงดำรงอยู่ของธนาคาร นี้วัดฉุกเฉินเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับแผนการหลังการทำงานจาก cumulating ไม่ก่อให้เกิดสินเชื่อ (NPL) โดยใช้กลไกการแก้ปัญหาหนี้เสีย (บริหารสินทรัพย์เรียกว่าบริษัท) และเพิ่มของสถาบันการเงิน Fig. 2 แสดงผลเหล่านี้วัด เช่นเที่ยวกลับของอัตราส่วนของการก่อให้เกิดระดับการเกือบปกติประมาณ 10% ที่จะสิ้นสุด ของปี 2001 และหลังจากนั้นน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . วิกฤตการณ์ทางการเงินความละเอียดในประเทศไทย
ส่วนนี้แสดงหลักฐานว่า มาตรการแก้ไขวิกฤติการเงินของประเทศไทย
1997 ประสบความสำเร็จและให้พื้นฐานที่มั่นคงสำหรับการปฏิรูปทะเยอทะยานมากขึ้นหลังจากนั้น
วิกฤตที่เริ่มต้นด้วยการลดค่าของเงินบาทหนักในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2540 กลายเป็นเต็ม fledged
วิกฤตการณ์ทางการเงินภายในไม่กี่เดือนอัตราแลกเปลี่ยน และตลาดหุ้นทรุด
สถาบันการเงินส่วนใหญ่ปิดแทบทุกสถาบันการเงินต้องเป็น recapitalized
, มันมาถึงวิกฤติสินเชื่อและเศรษฐกิจหดตัว โดยเกือบ 10% ในปี 1998 ( e.g.warr , 1999 )
แกนทันทีมาตรการที่มุ่งทำให้ภาคการเงินที่มีอยู่ก่อนสภาวะ
เสถียรภาพภาคโดย guarantying ที่สุดเงินฝากและดังนั้นการดำรงอยู่ของธนาคาร มาตรการฉุกเฉินนี้
คือพื้นฐานสำหรับแผนต่อไปในการทำงานจากหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ( NPL ) cumulating
ด้วยความช่วยเหลือของกลไกการแก้ปัญหาหนี้เสีย ( บริษัทบริหารสินทรัพย์
เรียกว่า ) และการเพิ่มทุนของสถาบันการเงิน รูปที่ 2 แสดงให้เห็นถึงผลของมาตรการเหล่านี้
)การกลับมาของอัตราส่วน NPL ให้อยู่ในระดับเกือบปกติประมาณ 10% ที่
ปลายปี 2001 และน้อยหลังจากนั้น