In order to institutionalize this c

In order to institutionalize this compromise solution, a series of increasingly
elaborated non-binding model conventions (MCs) were drafted,
which could be used as templates for bilateral double tax treaties (DTTs).
The MC refers to a series of legal constructs establishing a nexus between
the transnational tax base and a country (Bird andWilkie, 2000: 91–95). For
example, the concept of a permanent establishment (PE) codifies what is
taxable as a separate entity of anMNE in the source country. The important
point about this and other constructs, still in use today, is that internationally
defined rules are kept to aminimum. TheMC and the bilateral treaties
based on it provide general guidelines (although these can be quite complex
in order to ensure universal applicability) about the nexus between a
person or an entity and the respective jurisdiction. Bilateral DTTs achieve
no more (nor less) than disentangling the transnational tax base and assigning
it to different jurisdictions. Once the jurisdiction to tax has been
established, a country is then free to apply its own national tax law to its
share of the income. This approach is not aimed at harmonizing national
tax laws; the internal qualities of national tax systems are not subject to
the regime rules. The DTA regime merely regulates the interfaces of autonomous
national tax systems and, in consequence, governments retain
almost unlimited sovereignty over their share of the transnational tax base
(Li, 2003: 31; Vann, 1991: 102).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อ institutionalize โซลูชันนี้ประนีประนอม ชุดมากขึ้นได้ร่างระเบียบของรุ่นไม่ใช่ผูก elaborated (เอ็มซี)ซึ่งสามารถใช้เป็นแม่แบบสำหรับสนธิสัญญาทวิภาคีคู่ภาษี (DTTs)MC อ้างอิงถึงชุดของโครงสร้างทางกฎหมายที่สร้าง nexus ระหว่างฐานภาษีข้ามชาติและประเทศ (นก andWilkie, 2000:91 – 95) สำหรับตัวอย่าง แนวคิดของสถานประกอบการถาวร (PE) codifies คืออะไรเสียภาษีเป็นแยกต่างหากของ anMNE ในประเทศต้นทาง สำคัญจุดเกี่ยวกับเรื่องนี้และโครงสร้างอื่น ๆ วันนี้ ใช้ว่าในระดับสากลกฎที่กำหนดไว้จะยังคงอยู่ aminimum TheMC และสนธิสัญญาทวิภาคีโดยในนั้นมีแนวทางทั่วไป (ถึงแม้ว่าเหล่านี้จะค่อนข้างซับซ้อนเพื่อให้ความเกี่ยวข้องของสากล) เกี่ยวกับระหว่างการบุคคล หรือองค์กร และอำนาจศาลที่เกี่ยวข้อง DTTs ทวิภาคีบรรลุไม่มาก (หรือน้อย) disentangling ฐานภาษีข้ามชาติ และการกำหนดเรื่องการดูแลที่แตกต่างกัน เมื่อเขตพื้นที่ดูแลภาษีได้ก่อตั้ง ประเทศจากนั้นจะสามารถใช้กฎหมายภาษีแห่งชาติของตนเองเพื่อความส่วนแบ่งรายได้ วิธีการนี้จะไม่มุ่ง harmonizing แห่งชาติภาษีกฎหมาย คุณภาพภายในของระบบภาษีประเทศจะไม่กติกาของระบอบการปกครอง ระบอบ DTA เพียงกำหนดอินเทอร์เฟซของเขตปกครองตนเองระบบภาษีของชาติ และ ในผล รัฐบาลรักษาการอำนาจอธิปไตยไม่ผ่านกันของฐานภาษีข้ามชาติ(Li, 2003:31 Vann, 1991:102)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อให้สถาบันการแก้ปัญหาการประนีประนอมนี้ชุดของมากขึ้นเนื้อหาไม่ผูกพันการประชุมรูปแบบ (พิธีกร) ได้รับการเกณฑ์ทหารซึ่งสามารถนำมาใช้เป็นแม่แบบสำหรับอนุสัญญาภาษีซ้อนทวิภาคี(DTTs). พิธีกรหมายถึงชุดของโครงสร้างทางกฎหมายจัดตั้งเป็น เชื่อมต่อระหว่างฐานภาษีข้ามชาติและประเทศ(นก andWilkie, 2000: 91-95) สำหรับตัวอย่างเช่นแนวคิดของสถานประกอบการถาวร (PE) codifies สิ่งที่เป็นที่ต้องเสียภาษีเป็นนิติบุคคลแยกต่างหากจากแหล่งanMNE ในประเทศ ที่สำคัญจุดเกี่ยวกับเรื่องนี้และโครงสร้างอื่น ๆ ยังคงใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นที่ต่างประเทศกฎระเบียบที่กำหนดไว้จะถูกเก็บไว้เพื่อaminimum TheMC และสนธิสัญญาทวิภาคีบนพื้นฐานของมันให้คำแนะนำทั่วไป(แม้ว่าเหล่านี้จะค่อนข้างซับซ้อนในการสั่งซื้อเพื่อให้แน่ใจว่าการบังคับใช้สากล) เกี่ยวกับการเชื่อมต่อระหว่างที่บุคคลหรือนิติบุคคลและอำนาจที่เกี่ยวข้อง DTTs ทวิภาคีบรรลุไม่มาก(หรือน้อยกว่า) disentangling ฐานภาษีข้ามชาติและกำหนดให้มันเขตอำนาจศาลที่แตกต่างกัน เมื่ออำนาจภาษีที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นประเทศที่เป็นแล้วมีอิสระที่จะใช้กฎหมายภาษีแห่งชาติของตัวเองเพื่อที่ส่วนแบ่งของรายได้ วิธีการนี้ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่สอดคล้องกันในระดับชาติกฎหมายภาษี; คุณภาพภายในของระบบภาษีของชาติไม่ใช่เรื่องที่จะกฎระบอบการปกครอง ระบอบการปกครอง DTA เพียงควบคุมการเชื่อมต่อของตนเองระบบภาษีในระดับชาติและในผลให้รัฐบาลรักษาอธิปไตยเกือบจะไม่จำกัด มากกว่าหุ้นของฐานภาษีข้ามชาติ(Li, 2003: 31; วาน, 1991: 102)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อ institutionalize การประนีประนอมนี้ ชุดดังกล่าวไม่ผูกพันรูปแบบการประชุมมากขึ้น

( MCS ) ร่าง , ซึ่งสามารถใช้เป็นแม่แบบสำหรับทวิภาคีสนธิสัญญาภาษีซ้อน ( dtts ) .
MC หมายถึงชุดของกฎหมายสร้างสร้างการเชื่อมต่อระหว่าง
ข้ามชาติฐานภาษี และ ประเทศ ( นก andwilkie , 2000 : 91 - 95 ) สำหรับ
ตัวอย่างแนวคิดของสถานประกอบการถาวร ( PE ) ประมวลอะไร
ต้องเสียภาษีเป็นนิติบุคคลแยกต่างหากจาก anmne แหล่งในประเทศ ที่สำคัญ
จุดเกี่ยวกับเรื่องนี้และอื่น ๆสร้างยังคงใช้วันนี้ คือ กำหนดกฎสากล
เก็บไว้เพื่อ aminimum . themc และสนธิสัญญาทวิภาคี
ยึดแนวทางทั่วไป ( แม้ว่าเหล่านี้จะค่อนข้างซับซ้อน
ในการสั่งซื้อเพื่อให้แน่ใจว่าสากลมาส ) เกี่ยวกับการเชื่อมต่อระหว่างบุคคล หรือ นิติบุคคล
และสังกัดที่เกี่ยวข้อง dtts ทวิภาคีให้ได้
ไม่มี ( หรือน้อยกว่า ) กว่า disentangling ฐานภาษีข้ามชาติและมอบหมาย
ไปยังศาลที่แตกต่างกัน เมื่ออำนาจภาษีได้รับ
ก่อตั้งประเทศแล้วฟรีเพื่อใช้กฎหมายภาษีของตนเองแห่งชาติที่จะแบ่งปัน
ของรายได้วิธีการนี้ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่สอดคล้องกฎหมายภาษีแห่งชาติ
; คุณภาพภายในของระบบภาษีของประเทศไม่ได้มีเรื่อง
ระบอบการปกครองของกฎระเบียบ การ dta ระบอบการปกครองเพียงควบคุมการเชื่อมต่อของระบบภาษีอิสระแห่งชาติ
และ ด้วยเหตุนี้ รัฐบาลรักษาอธิปไตยเกือบไม่ จำกัด มากกว่า
ส่วนแบ่งของฐานภาษีข้ามชาติ
( Li , 2546 : 31 ; ยัง , 1991 : 102 )