Tatsuya watched the fight between t

Tatsuya watched the fight between the Parasite and the masked
magician from the shadow of a tree.
He had gotten to the park three minutes before the battle broke out.
When they had reached the predicted point of capture he had let out a
sound despite himself, but now he concealed his breathing and erased
his presence, awaiting an opportunity to intervene.
According to the information from Mayumi there were multiple
vampires and multiple hunters after them, but seeing the two before
him he was certain they were the same two from yesterday. He had
merely looked at the movement of the groups and predicted where the
first contact would occur, but he hadn’t identified the individuals.
(…This is a coincidence, right?)
A shiver ran down Tatsuya’s spine and he almost inadvertently
revealed his position. Somehow holding it back, he complained in his
mind. –Something along the lines of ‘if this is fate, it’s far too
disagreeable’.
He looked back to the state of the battle. The momentum was clearly
on the side of the masked magician. By comparison, the white masked
vampire was attempting to get away. And the net to block that escape
was yet incomplete.
(Four people. As I thought, it’s not enough.)
As three forces — if you include the police who weren’t working with
the Saegusa, it’d be four — ran together and got in each others way,
four magicians were converging here from four different directions.
They were the away team, without any street monitoring equipment,
yet had impressively managed to call in four other people unnoticed
by the others, is what he would have thought, but at the end of the day
it was safe to say such numbers could not hope to cut off all the escape
routes in this three-dimensional city.
Which was why this situation would soon become not 'hide and seek'
but 'tag'...
(Your enemy's enemy is, in the end, just another party. That one fact
alone doesn't automatically make them an ally, huh.)
If all the forces pursuing the Parasites were to work together, each
team had only to send this many people out and then herding them in
would be a simple matter. But due to the differences in intent, it
wouldn't work out. Even his own goals did not completely match with
that of Mayumi or Erika.
But for the moment, the vampire was more of an enemy.
(Now then, how to make my entrance.)
Whilst predicting the various reactions the masked character could
make, Tatsuya pulled from his waist not his CAD but a gun. Of course
it was illegal, but that was about the furthest thing on his mind at this
point. He pointed the gun at the vampire which had just made a huge
leap to avoid a knife stroke with complete calm, aimed at around the
belly, and casually pulled the trigger.
The average effective range of a handgun is 50 metres, while in real
combat the effective range is said to be more within 20m. This had
changed little from the last century, and the reason was because
handguns were a weapon made with those needs in mind.
The distance between the shaded tree under which Tatsuya was hiding
and the longcoat wearing phantom was about 10m. Although Tatsuya
had exceeded the minimum necessary training time, he by no means
practiced with a handgun every day, and it was a still a fairly difficult
distance.
The gun in his hand was a single shot chambered gun designed for a
special bullet. There were no second chances. He would have
preferred to aim for an area of exposed skin, but he had to give up on
what he couldn't do.
Besides, as the target was wearing a hat over the eyes as well as a
longcoat which stretched down to the ankles in addition to a white
mask which completely covered the face, it was a fair bet that there
was no exposed skin in any case. There was nothing to fret over.
The low speed heavy bullet absorbed more of the discharge than a
suppressor would have, yet as aimed, the bullet hit the abdomen of the
coat. While the weight of the bullet was twice that of a standard 9mm,
the lack of speed was compensated by the fact the vampire had been
falling back towards the bullet

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทะสึยะเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างปรสิตและการหลอกลวงนักมายากลจากเงาของต้นไม้เขาได้รับอุทยานสามนาทีก่อนที่การต่อสู้เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาได้ถึงจุดที่คาดการณ์ของจับได้ให้ออกเป็นเสียง แม้ตนเอง แต่ตอน นี้เขาหายใจเขาปกปิด และลบสถิตอยู่ของพระองค์ รอโอกาสเข้าแทรกแซงตามข้อมูลจากมายูมิ มีหลายแวมไพร์และนักล่าหลายพวกเขา แต่เห็นสองก่อนเขาเขาได้บางอย่างพวกเขาทั้งสองเหมือนกันจากเมื่อวานนี้ เขามีเพียงมองการเคลื่อนไหวของกลุ่ม และคาดการณ์ที่จะติดต่อแรกจะเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้ระบุบุคคล(… นี่คือความบังเอิญ ขวา)ศิวะเป็นวิ่งทะสึยะของกระดูกสันหลังและเขาเกือบจะไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยตำแหน่งของเขา อย่างใด ถือมันกลับ เขาแนะนำในเขาจิตใจ -บางสิ่งบางอย่างตามสายของ ' ถ้าเป็นชะตากรรม มันจะเกินไปไม่ 'เขาดูกลับไปยังสถานะของการต่อสู้ โมเมนตัมได้อย่างชัดเจนด้านของนักเล่นกลหลอกลวง โดยการเปรียบเทียบ การหลอกลวงของขาวแวมไพร์พยายามที่จะได้รับ และสุทธิบล็อกหนียังไม่สมบูรณ์(สี่คน ฉันคิดว่า จะไม่เพียงพอ)เป็นกองกำลังที่สาม — ถ้าคุณตำรวจที่ไม่ได้ทำงานกับSaegusa มันจะสี่ — วิ่งเข้าด้วยกัน และได้รับในแต่ละอื่น ๆมายากลที่สี่ได้บรรจบที่นี่จากสี่ทิศพวกทีมเก็บ โดยถนนใด ๆ ตรวจสอบอุปกรณ์ยัง มีน่าประทับใจได้ในสี่คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่อื่น เป็นอะไรเขาจะได้คิด แต่ ในตอนท้ายของวันก็พูดตัวเลขดังกล่าวไม่อาจหวังจะตัดทั้งหมดหนีเส้นทางในเมืองแบบสามมิติซึ่งเป็นเหตุให้สถานการณ์นี้เร็ว ๆ นี้จะกลายเป็น ไม่ "ซ่อน และแสวงหา"แต่ 'ป้าย' ...(ศัตรูของศัตรูได้ ในตอนท้าย พรรคเพียง ข้อเท็จจริงนั้นคนเดียวไม่โดยอัตโนมัติทำให้พันธมิตร ฮะ กัน)หากกองกำลังทั้งหมดที่ใฝ่หากับการ ทำงานร่วมกัน แต่ละทีมงานที่มีเฉพาะการส่งคนจำนวนมากนี้ และ herding ในจะเป็นเรื่องง่าย แต่เนื่อง จากความแตกต่างในเจตนา มันจะไม่ทำงานออก แม้เป้าหมายของเขาไม่สมบูรณ์ตรงกับที่มายูมิหรือเอริกาแต่ตอนนี้ พยาบาทของศัตรู(ตอนนั้น วิธีการทำทางเข้าของฉัน)ขณะที่คาดการณ์ปฏิกิริยาต่างๆ ตัวละครหลอกลวงได้ทำ ทะสึยะดึงจากเอวไม่ CAD เขาแต่ปืน แน่นอนมันไม่ถูกต้อง แต่ไม่เกี่ยวกับสิ่งอยู่ไกลสุดในจิตใจของเขาที่นี้จุด เขาชี้ปืนที่แวมไพร์ซึ่งเพียงมีมากเผ่นเพื่อหลีกเลี่ยงจังหวะมีดกับสงบสมบูรณ์ มุ่งสถานสลาย และตั้งใจดึงทริกเกอร์ช่วงปืนพกมีประสิทธิภาพเฉลี่ยเป็น 50 เมตร ในจริงต่อสู้ช่วงประสิทธิภาพว่า จะเพิ่มเติมภายใน 20 เมตร นี้ได้เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากศตวรรษที่ผ่านมา และเหตุผลเนื่องจากhandguns อาวุธทำ ด้วยความต้องการเหล่านั้นในใจได้ระยะห่างระหว่างต้นไม้เงาที่ถูกซ่อนทะสึยะและ longcoat ที่ผีสวมใส่ได้ประมาณ 10 เมตร แม้ทะสึยะมีเกินเวลาการฝึกอบรมที่จำเป็นต่ำสุด เขาด้วยไม่ประสบการณ์กับปืนพกทุกวัน และก็ยังคงที่ค่อนข้างยากห่างจากที่พักปืนในมือของเขาถูกยิง chambered ปืนแห่งเดียวสัญลักษณ์พิเศษ โอกาสที่สองไม่ได้ เขาจะมีเพื่อจุดมุ่งหมายสำหรับพื้นที่ของผิวสัมผัสที่ต้องการ แต่เขาจะให้ขึ้นบนเขาไม่สามารถทำอะไรจองห้องพัก เป็นเป้าหมายถูกสวมหมวกผ่านตา ตลอดจนการlongcoat ซึ่งยืดลงเท้านอกจากสีขาวเป็นรูปแบบที่สมบูรณ์ครอบคลุมหน้า มันเป็นเดิมพันที่มีเป็นธรรมมีผิวสัมผัสไม่ในกรณีใด ๆ ไม่มีอะไรต้องกังวลไปกระสุนหนักความเร็วต่ำดูดซึมมากกว่าปล่อยมากกว่าการมีตัวป้องกันไฟเกิน ยังเป็นวัตถุประสงค์ กระสุนตีหน้าท้องของเสื้อคลุม ในขณะที่น้ำหนักของกระสุนสองที่เป็นมาตรฐาน 9mmขาดความเร็วถูกชดเชยความพยาบาทได้จริงกลับตกไปอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทัตสึยะเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างปรสิตและสวมหน้ากากนักมายากลจากเงาของต้นไม้.
เขามีอากาศที่สวนสาธารณะสามนาทีก่อนที่จะต่อสู้โพล่งออกมา. เมื่อพวกเขามาถึงจุดที่คาดการณ์ของการจับภาพเขาได้ให้ออกเสียงแม้ตัวเองแต่ตอนนี้เขามองไม่เห็นการหายใจของเขาและลบปรากฏตัวของเขารอโอกาสที่จะเข้าไปแทรกแซง. ตามข้อมูลจากมายูมิมีอยู่หลายแวมไพร์และนักล่าหลายหลังจากที่พวกเขาแต่เห็นทั้งสองก่อนที่เขาได้รับการบางอย่างที่พวกเขาเป็นเหมือนกันสองจากเมื่อวานนี้ เขาได้มองเพียงที่การเคลื่อนไหวของกลุ่มและการคาดการณ์ที่ติดต่อครั้งแรกจะเกิดขึ้นแต่เขาไม่ได้ระบุบุคคล. (... นี้เป็นเรื่องบังเอิญใช่มั้ย?) ตัวสั่นวิ่งลงกระดูกสันหลังของทัตสึยะและเขาเกือบจะไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยของเขาตำแหน่ง. อย่างใดถือมันกลับมาเขาบ่นของเขาในใจ บางสิ่งบางอย่างตามสายของ 'ถ้าเป็นชะตากรรมก็ไกลเกินไปไม่ถูกใจ'. เขามองกลับไปที่รัฐของการต่อสู้ โมเมนตัมได้อย่างชัดเจนในด้านของนักมายากลสวมหน้ากาก โดยเปรียบเทียบสวมหน้ากากสีขาวแวมไพร์เป็นความพยายามที่จะได้รับไป และสุทธิเพื่อป้องกันการหลบหนีที่ไม่สมบูรณ์ยัง. (สี่คนขณะที่ผมคิดว่ามันไม่พอ..) ในฐานะที่เป็นกองกำลังสาม - ถ้าคุณรวมถึงตำรวจที่ไม่ได้ทำงานกับSaegusa ก็ต้องการจะสี่ - วิ่งด้วยกัน และได้รับในแต่ละวิธีที่คนอื่น ๆสี่ผู้วิเศษถูกบรรจบนี่จากสี่ทิศทางที่แตกต่างกัน. พวกเขาเป็นทีมที่อยู่ห่างออกไปไม่ต้องใช้อุปกรณ์การตรวจสอบสถานที่ใด ๆยังมีการจัดการที่น่าประทับใจที่จะเรียกในสี่คนอื่น ๆ ไม่มีใครสังเกตเห็นจากคนอื่นๆ คือสิ่งที่เขาจะมีความคิด แต่ในตอนท้ายของวันที่มันปลอดภัยที่จะบอกว่าตัวเลขดังกล่าวอาจไม่ได้หวังว่าจะตัดออกทั้งหมดหลบหนีเส้นทางในเมืองสามมิติ. ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมสถานการณ์นี้เร็ว ๆ นี้จะกลายเป็นไม่ได้ 'ซ่อนและแสวงหา' แต่ 'แท็ก' ... (ศัตรูศัตรูของคุณคือในท้ายที่สุดเพียงบุคคลอื่น. ที่หนึ่งในความเป็นจริงเพียงอย่างเดียวไม่ได้โดยอัตโนมัติทำให้พวกเขาเป็นพันธมิตรเหรอ.) หากกองกำลังทั้งหมดที่ใฝ่หาปรสิตมีการทำงานร่วมกันในแต่ละทีมจะมีเพียงส่งหลาย ๆ คนนี้ออกมาแล้วต้อนพวกเขาในการที่จะเป็นเรื่องง่าย แต่เนื่องจากความแตกต่างในความตั้งใจก็จะไม่ทำงานออก แม้เป้าหมายของตัวเองของเขาไม่สมบูรณ์ตรงกับที่มายูมิหรือ Erika. แต่สำหรับขณะนี้แวมไพร์ได้มากขึ้นของศัตรู. (ตอนนี้แล้ววิธีที่จะทำให้ทางเข้าของฉัน.) ในขณะที่การคาดการณ์ปฏิกิริยาต่างๆของตัวละครสวมหน้ากากอาจทำให้ทัตสึยะดึงออกมาจากเอวไม่ CAD เขา แต่ปืนของเขา แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องผิดกฎหมายแต่ที่เกี่ยวกับสิ่งที่ไกลในใจของเขานี้จุด เขาชี้ปืนที่แวมไพร์ที่ได้ทำเพียงขนาดใหญ่ก้าวกระโดดเพื่อหลีกเลี่ยงโรคหลอดเลือดสมองมีดที่มีความสงบสมบูรณ์มุ่งเป้าไปที่รอบท้องและตั้งใจเหนี่ยวไก. ช่วงที่มีประสิทธิภาพเฉลี่ยของปืนพก 50 เมตรในขณะที่จริงการต่อสู้ช่วงที่มีประสิทธิภาพมีการกล่าวถึงจะมีมากขึ้นภายใน 20 เมตร เรื่องนี้ได้มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ จากศตวรรษที่ผ่านมาและเหตุผลเป็นเพราะปืนเป็นอาวุธที่ทำด้วยความต้องการของผู้ที่อยู่ในใจ. ระยะห่างระหว่างต้นสีเทาตามที่ทัตสึยะซ่อนตัวและสวมใส่ longcoat ผีประมาณ 10 เมตร แม้ว่าทัตสึยะได้เกินเวลาการฝึกอบรมขั้นต่ำที่จำเป็นเขาโดยไม่ได้มีประสบการณ์กับปืนทุกวันและมันก็ยังคงเป็นงานที่ยากพอสมควรระยะ. ปืนในมือของเขาก็คือการยิงปืนลำเดียวที่ออกแบบมาสำหรับกระสุนพิเศษ ไม่มีโอกาสที่สองเป็น เขาจะได้อยากจะมีจุดมุ่งหมายเพื่อพื้นที่ผิวสัมผัสแต่เขาจะต้องให้ขึ้นกับสิ่งที่เขาไม่สามารถทำอะไร. นอกจากนี้ยังเป็นเป้าหมายที่ถูกสวมหมวกเกินตาเช่นเดียวกับlongcoat ซึ่งทอดยาวลงไปที่ข้อเท้า นอกเหนือไปจากสีขาวหน้ากากที่สมบูรณ์ปกคลุมใบหน้ามันเป็นทางออกที่เป็นธรรมว่ามีก็ไม่ได้ผิวสัมผัสในกรณีใดๆ ไม่มีอะไรที่จะทำให้ไม่สบายใจมากกว่าเป็น. ต่ำความเร็วกระสุนหนักดูดซึมมากขึ้นของการปล่อยกว่าต้านจะมีแต่เป็นที่มุ่งกระสุนตีหน้าท้องของเสื้อ ในขณะที่น้ำหนักของกระสุนเป็นสองเท่าของ 9mm มาตรฐานขาดความเร็วในการได้รับการชดเชยโดยความเป็นจริงแวมไพร์ได้รับลดลงกลับไปกระสุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทัตซึยะมองดูการต่อสู้ระหว่างปรสิตและสวมหน้ากาก
นักมายากลจากเงาของต้นไม้
เขาได้รับการสวนสามนาทีก่อนการสู้รบ .
เมื่อพวกเขามาถึงจุดที่คาดการณ์ของจับเขาได้ปล่อยออกมา
เสียงแม้ตัวเอง แต่ตอนนี้ เขาซ่อนลมหายใจของเขาและลบ
ตน เขารอโอกาสที่จะแทรกแซง
ตามข้อมูลจากมายูมิมีแวมไพร์หลาย
และหลายนักล่าหลังจากพวกเขา แต่เห็นสองก่อน
เขาแน่นอนพวกเขาเหมือนกันสองจากเมื่อวาน เขามี
เพียงมองการเคลื่อนไหวของกลุ่มและการทำนายที่
ติดต่อก่อนจะเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้ระบุบุคคล .
( . . . . . . . นี่เป็นเรื่องบังเอิญใช่ไหม ? )
สั่น วิ่งลง ทัตสึยะ กระดูกสันหลังและเขาเกือบจะไม่ได้ตั้งใจ
เปิดเผยตำแหน่ง บางทีถือมันกลับมา เขาบ่นในใจ

และสิ่งที่ตามเส้นของ " ถ้ามันเป็นโชคชะตา มันไกลเกินไป

เขาไม่เห็นด้วย ' หันกลับไปมองสภาพของการต่อสู้ โมเมนตัมคือชัดเจน
บนด้านข้างของหน้ากากของผู้วิเศษ โดยการเปรียบเทียบ , สีขาวสวมหน้ากาก
แวมไพร์พยายามจะหนีและสุทธิเพื่อป้องกันการหลบหนี

( ยังไม่ครบนะ สี่คน ฉันคิดว่ามันไม่เพียงพอ )
3 กองกำลัง - ถ้าคุณรวมตำรวจที่ไม่ได้ทำงานกับ
ผู้บัญชาการ จะสี่ - วิ่งกันได้ในแต่ละอื่น ๆ ,
4 ผู้วิเศษได้บรรจบที่นี่จากสี่ทิศทางที่แตกต่างกัน .
พวกเขาเป็นทีมเยือน โดยไม่มีถนน การตรวจสอบอุปกรณ์
แต่ก็ยังคงจัดการการโทรในอีกสี่คนสังเกต
โดยคนอื่น ๆ เขาคงคิดว่า แต่ในตอนท้ายของวัน
มันปลอดภัยที่จะกล่าวว่าตัวเลขดังกล่าวไม่อาจหวังที่จะตัดออกทั้งหมดหนี
เส้นทางในเมืองสามมิตินี้ .
ซึ่งเป็นเหตุผลที่สถานการณ์นี้จะเร็ว ๆนี้กลายเป็นไม่ ซ่อนและแสวงหา '
' แต่ ' แท็ก ' . . . . . . .
( ศัตรูของศัตรู คือ ในตอนท้าย อีกพรรคที่ความเป็นจริง
อยู่คนเดียวไม่ได้โดยอัตโนมัติให้นะ เฮ้อ . . . )
ถ้ากองกำลังติดตามปรสิตได้ทำงานด้วยกัน แต่ละทีมมี
เท่านั้นที่ส่งหลายคนออกมา แล้วต้อนพวกเขาใน
เป็นเรื่องง่าย แต่เนื่องจากความแตกต่างในความตั้งใจ มัน
ไม่ได้ผล แม้เป้าหมายของเขาไม่ได้สมบูรณ์ตรงกับที่ของมายูมิ

หรือ เอริกะ แต่ในตอนนี้แวมไพร์มีมากกว่าศัตรู .
( ตอนนี้ทำทางเข้า ของผม )
ขณะที่ทำนายต่าง ๆปฏิกิริยา หน้ากากตัวละครอาจ
ให้ ทัตซึยะถูกดึงออกมาจากเอวของเขา CAD แต่ปืน แน่นอน
มันผิดกฎหมาย แต่นั่นไม่เคยอยู่ในความคิดของเขา ในจุดนี้

เขาจ่อปืนที่แวมไพร์ซึ่งได้ทำเผ่นใหญ่
เพื่อหลีกเลี่ยงการตีมีดกับความสงบที่สมบูรณ์มีรอบ
ท้องไปเหนี่ยวไก
ช่วงที่มีประสิทธิภาพเฉลี่ยของปืนสั้น 50 เมตร ในขณะที่จริง
ต่อสู้ช่วงที่มีประสิทธิภาพกล่าวจะเพิ่มเติมภายใน 20m . นี้
เปลี่ยนเล็ก ๆน้อย ๆจากศตวรรษที่แล้ว เหตุผลคือ เพราะปืนเป็นอาวุธ
ด้วยเหล่านั้น ความต้องการในจิตใจ
ระยะห่างระหว่างต้นไม้ร่มรื่นภายใต้ซึ่งทัตสึยะแอบ
และ longcoat ใส่ผี คือ ประมาณ 10 เมตร แม้ว่าทัตซึยะ
เกินขั้นต่ำที่จำเป็นเวลาฝึก เขาไม่มีทาง
ซ้อมกับปืนทุกวัน และมันก็ค่อนข้างยาก

ไกล ปืนในมือของเขาถูกยิงเดี่ยวที่ดัดแปลงให้ใช้ปืนที่ออกแบบมาสำหรับ
กระสุนพิเศษ ไม่มีโอกาสครั้งที่สอง เขาคง
ต้องการเล็งพื้นที่สัมผัสผิวแต่เขาก็ยอม

สิ่งที่เขาทำไม่ได้ นอกจาก เป็นเป้าหมายถูกสวมหมวกทางสายตาเช่นเดียวกับ
longcoat ซึ่งขึงลงกับข้อเท้านอกจากสีขาว
หน้ากากที่สมบูรณ์ครอบคลุมใบหน้ามันขี้โกงนั่น
ไม่เปิดเผยผิวหนัง ในกรณีใด ๆ ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลมากกว่า
ความเร็วต่ำหนักกระสุนดูดมากขึ้นของผู้ป่วยมากกว่า