Both case study cities perform rela

Both case study cities perform relatively well in regards to all GI principles and at least partially mirror the theoretical discourse on green infrastructure planning. Nevertheless, the cities could intensify the consideration of GI principles in all three dimensions. Transdisciplinarity—in our case, ranging from interdepartmental cooperation to collaborative planning with stakeholders and citizens—especially shows room for improvement. Although overcoming the structure and tradition of separately working municipal departments is challenging (Primmer and Furmann 2012) and extending public participation requires considerable commitment and resources, transdisciplinary planning is increasingly viewed as an instrumental component of land use management (Antrop 2006; Angelstam et al. 2013).
In relation to connectivity, the case study shows that cities like Berlin already consider the importance of an interconnected system of green and open space that serves multiple purposes. This is not surprising as green space systems, such as green rings and habitat networks, have long been discussed in Germany and many other European countries.
Unlike Sandström’s (2002) conclusion for green structure planning in Sweden—that planners do not seize the multifunctional potential of urban green and still remain in traditional realms of cultural issues of urban green—the analyzed documents for green planning, such as the Urban Landscape Strategy exhibit a comparably broad thematic scope. As the documents analyzed by Sandström mainly originated in the 1990s, our results may be indicative of an increased emphasis on multifunctionality. The coverage of all groups of ecosystem services by both cities also supports our assessment that both cities—with potential for improvement—can be considered as familiar with holistic perspectives. However, the question of how intertwined and synergistic these different functions and services are discussed cannot be answered with our study approach.
Due to our selection of only two case study cities, the lens of implementation we have provided is limited in representativeness.* Additionally, our document analysis approach can only illuminate fragments of the planning process, namely the ones that are present within official planning documents. To get more complete insights, for example, if the level of awareness is truly higher in one city or whether the theoretical approaches might be understood by planners but not indicated in plans (see, e.g., Niemelä et al. 2010), a multi-method approach would be necessary, including interviews with stakeholders. Nevertheless, our study represents a first step toward an evaluation of gaps between theory and practice of green infrastructure planning and promotion of ecosystem services in urban areas based on empirical data that could be extended to other cities. Such an analysis can be used to deduce research gaps in terms of theory and tool development that hinder an exchange between research discourses and real-world planning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองทั้งสองกรณีศึกษาทำค่อนข้างดีในหลักการทั้งหมด GI และน้อยบางส่วนสะท้อนวาทกรรมทางทฤษฎีในการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว อย่างไรก็ตาม ในเมืองสามารถกระชับพิจารณาหลัก GI ในสามมิติทั้งหมด Transdisciplinarity — ในกรณีของเรา ตั้งแต่ความร่วมมือระหว่างฝ่ายการวางแผนร่วมกันกับส่วนได้เสียและประชาชน — โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงปรับ แม้ว่าเอาชนะโครงสร้างและประเพณีของการทำงานเทศบาลแผนกแยกต่างหากเป็นความท้าทาย (Primmer และ Furmann 2012) และประชาชนมีส่วนร่วมในการขยายต้องมุ่งมั่นมากและทรัพยากร transdisciplinary วางแผนมากขึ้นดูเป็นองค์ประกอบเป็นเครื่องมือของที่ดินใช้จัดการ (Antrop 2006 Angelstam et al. 2013)เกี่ยวกับการเชื่อมต่อ กรณีศึกษาแสดงว่า เมืองเช่นเบอร์ลินแล้วควรพิจารณาถึงความสำคัญของระบบการเชื่อมต่อกันพื้นที่สีเขียว และเปิดให้บริการอาหารหลากหลายเมนู นี้ไม่น่าแปลกใจเป็นพื้นที่สีเขียวระบบ เช่นแหวนสีเขียวและเครือข่ายที่อยู่อาศัย ยาวได้อภิปรายไว้ในเยอรมนีและประเทศอื่น ๆ ในยุโรปซึ่งแตกต่างจาก Sandström ของข้อสรุป (2002) สำหรับโครงสร้างสีเขียวการวางแผนในสวีเดน — ที่ผู้วางแผนไม่ยึดศักยภาพอเนกประสงค์สีเขียวในเมือง และยังคง อยู่ในอาณาจักรโบราณของปัญหาทางวัฒนธรรมสีเขียวในเมือง — เอกสารวิเคราะห์การวางแผนเขียว เช่นกลยุทธ์ภูมิทัศน์เมืองแสดงขอบเขตใจกว้างปาน เป็นเอกสารที่วิเคราะห์ โดยส่วนใหญ่เกิดขึ้นในปี 1990 Sandström ผลลัพธ์ของเราอาจส่อ multifunctionality เน้นเพิ่มขึ้น ความครอบคลุมของบริการระบบนิเวศโดยเมืองทั้งยังรองรับการประเมินของเราที่เมืองทั้งสอง — มีศักยภาพในการพัฒนาซึ่งถือได้ว่าเป็นที่คุ้นเคยกับมุมมองแบบองค์รวม อย่างไรก็ตาม คำถามวิธีการพัน และเสริมฤทธิ์กันกล่าวถึงฟังก์ชั่นต่าง ๆ และบริการเหล่านี้ไม่สามารถตอบรับกับแนวทางการศึกษาของเราได้เนื่องจากตัวเลือกของเรากรณีศึกษาเพียงสองเมือง เลนส์ของเรามีให้ใช้งานจำกัดอยู่ใน representativeness.* นอกจากนี้ วิธีการวิเคราะห์เอกสารของเราเท่านั้นสามารถส่องสว่างชิ้นส่วนของกระบวนการวางแผน คือคนที่อยู่ภายในวางแผนเอกสารอย่างเป็นทางการ จะได้รับสมบูรณ์ข้อมูลเชิงลึก เช่น ถ้าระดับของจิตสำนึกสูงอย่างแท้จริงในเมืองหนึ่ง หรือว่าวิธีการทางทฤษฎีอาจเข้าใจ โดยผู้วางแผน แต่ไม่ได้ระบุไว้ในแผน (ดู เช่น Niemelä et al. 2010), วิธีการหลายวิธีจะจำเป็น รวมทั้งสัมภาษณ์เสีย แต่ การศึกษาของเราแสดงเป็นขั้นตอนแรกในการประเมินช่องว่างระหว่างทฤษฎีและปฏิบัติของการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวและส่งเสริมระบบนิเวศบริการตามข้อมูลเชิงประจักษ์ที่สามารถขยายไปยังเมืองอื่น ๆ ในเขตเมือง การวิเคราะห์สามารถใช้การวิจัยช่องว่างในแง่ของทฤษฎีและเครื่องมือการพัฒนาที่เป็นอุปสรรคต่อการแลกเปลี่ยนระหว่างวิจัย discourses และการวางแผนจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสองกรณีศึกษาเมืองดำเนินการค่อนข้างดีในเรื่องที่เกี่ยวกับหลักการ GI และอย่างน้อยบางส่วนสะท้อนวาทกรรมทางทฤษฎีเกี่ยวกับการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว อย่างไรก็ตามเมืองสามารถกระชับการพิจารณาของหลักการ GI ในทุกสามมิติ Transdisciplinarity ในกรณีของเราตั้งแต่ความร่วมมือทบวงกับการวางแผนการทำงานร่วมกันกับผู้มีส่วนได้เสียและประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงห้อง แม้ว่าการเอาชนะโครงสร้างและประเพณีของการแยกการทำงานหน่วยงานเทศบาลเป็นสิ่งที่ท้าทาย (Primmer และ Furmann 2012) และการขยายการมีส่วนร่วมของประชาชนต้องมุ่งมั่นมากและทรัพยากรการวางแผน transdisciplinary ถูกมองมากขึ้นเป็นองค์ประกอบที่มีประโยชน์ในการบริหารจัดการการใช้ประโยชน์ที่ดิน (Antrop 2006 Angelstam et al, 2013).
ในความสัมพันธ์กับการเชื่อมต่อกรณีศึกษาแสดงให้เห็นว่าเมืองเช่นเบอร์ลินแล้วพิจารณาถึงความสำคัญของระบบที่เชื่อมต่อกันของพื้นที่สีเขียวและเปิดที่ให้บริการเพื่อวัตถุประสงค์หลาย นี้ไม่น่าแปลกใจเป็นระบบพื้นที่สีเขียวเช่นแหวนสีเขียวและเครือข่ายที่อยู่อาศัยได้รับการกล่าวถึงในเยอรมนีและอีกหลายประเทศในยุโรปอื่น ๆ .
ซึ่งแตกต่างจากSandströmของ (2002) สรุปสำหรับการวางแผนโครงสร้างสีเขียวในสวีเดนที่วางแผนไม่ยึดศักยภาพมัลติฟังก์ชั่ ของสีเขียวในเมืองและยังคงอยู่ในอาณาจักรดั้งเดิมของปัญหาทางวัฒนธรรมของเมืองสีเขียวเอกสารการวิเคราะห์สำหรับการวางแผนสีเขียวเช่นการจัดแสดงในเมืองภูมิทัศน์กลยุทธ์ปานกว้างขอบเขตใจ ในฐานะที่เป็นเอกสารที่วิเคราะห์โดยSandströmส่วนใหญ่เกิดขึ้นในปี 1990, ผลของเราอาจจะบ่งบอกถึงความสำคัญที่เพิ่มขึ้นใน multifunctionality ครอบคลุมทุกกลุ่มบริการของระบบนิเวศโดยทั้งสองเมืองนอกจากนี้ยังสนับสนุนการประเมินของเราที่เมืองทั้งสองที่มีศักยภาพในการพัฒนาได้รับการพิจารณาเป็นที่คุ้นเคยกับมุมมองแบบองค์รวม แต่คำถามของวิธีการทำงานพันและการทำงานร่วมกันเหล่านี้แตกต่างกันและการบริการที่ได้รับการกล่าวถึงไม่สามารถตอบได้ด้วยวิธีการศึกษาของเรา.
เนื่องจากตัวเลือกเพียงสองเมืองกรณีศึกษาของเราเลนส์ของการดำเนินงานที่เราได้ให้มีข้อ จำกัด ในมูล. * นอกจากนี้ วิธีการวิเคราะห์เอกสารของเราเท่านั้นที่สามารถเปล่งชิ้นส่วนของขั้นตอนการวางแผนคือคนที่มีอยู่ภายในเอกสารการวางแผนอย่างเป็นทางการ ที่จะได้รับข้อมูลเชิงลึกที่สมบูรณ์มากขึ้นตัวอย่างเช่นถ้าระดับของการรับรู้อย่างแท้จริงที่สูงขึ้นในเมืองหนึ่งหรือไม่ว่าวิธีการทางทฤษฎีอาจจะเข้าใจได้โดยวางแผน แต่ไม่ระบุไว้ในแผน (ดูเช่น Niemela et al. 2010) เป็นหลาย วิธีการวิธีการที่จำเป็นจะต้องรวมถึงการสัมภาษณ์กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย อย่างไรก็ตามการศึกษาของเราแสดงให้เห็นถึงขั้นตอนแรกในการประเมินผลของช่องว่างระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติของการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวและการส่งเสริมการบริการของระบบนิเวศในพื้นที่เขตเมืองอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลเชิงประจักษ์ที่อาจจะขยายไปยังเมืองอื่น ๆ การวิเคราะห์ดังกล่าวสามารถใช้ในการอนุมานช่องว่างการวิจัยในแง่ของทฤษฎีและเครื่องมือในการพัฒนาที่เป็นอุปสรรคต่อการแลกเปลี่ยนระหว่างวาทกรรมวิจัยและการวางแผนในโลกความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งกรณีศึกษาเมืองดำเนินการค่อนข้างดีในการไปถึงหลักกิและอย่างน้อยบางส่วนของกระจกวาทกรรมเชิงทฤษฎีเกี่ยวกับการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว อย่างไรก็ตาม เมืองที่สามารถกระชับการพิจารณาหลักการกีใน 3 มิติ transdisciplinarity ในกรณีของเราตั้งแต่ความร่วมมือลูกค้าเพื่อร่วมกันวางแผนกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงการปรับปรุงห้อง แม้ว่าการแยกงานโครงสร้างและประเพณีของหน่วยงานเทศบาลเป็นสิ่งที่ท้าทาย ( primmer และ furmann 2012 ) และการขยายการมีส่วนร่วมของประชาชนต้องมีความมุ่งมั่นมาก และทรัพยากร การวางแผน transdisciplinary มากขึ้นดูเป็นส่วนประกอบของเครื่องมือการจัดการการใช้ที่ดิน ( antrop 2006 ; angelstam et al . 2013 )ในส่วนของการเชื่อมต่อ กรณีศึกษาที่แสดงให้เห็นว่า เมือง เช่น เบอร์ลิน ได้พิจารณาถึงความสำคัญของการเชื่อมโยงระบบของสีเขียวและพื้นที่เปิดโล่งที่ให้บริการเพื่อวัตถุประสงค์หลาย นี้ไม่น่าแปลกใจที่ระบบพื้นที่สีเขียว เช่น แหวนสีเขียวและเครือข่ายสิ่งแวดล้อม ได้รับการกล่าวถึงในเยอรมัน และหลายประเทศในยุโรปอื่น ๆซึ่งแตกต่างจาก sandstr ö m ( 2002 ) บทสรุปสำหรับการวางแผนโครงสร้างสีเขียวในสวีเดนที่วางแผนไม่ยึดศักยภาพโดยเมืองสีเขียว และยังคงอยู่ในอาณาจักรดั้งเดิมของปัญหาทางวัฒนธรรมของเมืองสีเขียว วิเคราะห์เอกสารแผนสีเขียว เช่น ยุทธศาสตร์เมืองน่าอยู่ที่จัดแสดงปานกันกว้างในขอบเขต เป็น เอกสารที่ใช้ sandstr ö m ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในทศวรรษ 1990 ผลของเราอาจจะบ่งบอกถึงการเน้นที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับ multifunctionality ครอบคลุมทุกกลุ่มของบริการของระบบนิเวศ โดยทั้งสองเมืองยังสนับสนุนการประเมินของเราว่า ทั้งสองเมืองมีศักยภาพในการปรับปรุงถือได้ว่าเป็นคุ้นเคยกับมุมมองแบบองค์รวม แต่คำถามของวิธีการที่แตกต่างกันเหล่านี้มาเกี่ยวข้องและฟังก์ชั่นและบริการที่กล่าวถึงไม่สามารถตอบได้ ด้วยวิธีการศึกษาของเราเนื่องจากมีเพียงสองกรณีศึกษาเมืองของเรา การเลือกเลนส์ให้ถูก จำกัด ในการดำเนินงานเราได้ representativeness * นอกจากนี้ การวิเคราะห์เอกสารของเราเท่านั้นที่สามารถเปล่ง ชิ้นส่วนของกระบวนการวางแผน คือ คนที่อยู่ภายในเอกสารการวางแผนอย่างเป็นทางการ ที่จะได้รับข้อมูลเชิงลึกที่สมบูรณ์มากขึ้นตัวอย่างเช่นหากระดับของความตระหนักอย่างแท้จริงสูงกว่าในเมืองหนึ่ง หรือ ว่า แนวคิดเชิงทฤษฎี อาจจะเข้าใจ โดยเฉพาะ แต่ไม่ได้ระบุในแผน ( ดู เช่น niemel และ et al . 2010 ) จำเป็นจะต้องใช้หลายวิธี รวมทั้งการสัมภาษณ์กับผู้มีส่วนได้เสีย อย่างไรก็ตาม การศึกษาของเราเป็นขั้นตอนแรกที่มีต่อการประเมินช่องว่างระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติในการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว และการส่งเสริมบริการของระบบนิเวศในพื้นที่เขตเมือง บนพื้นฐานของข้อมูลเชิงประจักษ์ที่สามารถขยายไปยังเมืองอื่น ๆ เช่นการวิเคราะห์สามารถใช้อนุมานช่องว่างงานวิจัยในแง่ของทฤษฎีและการพัฒนาเครื่องมือที่ขัดขวางการแลกเปลี่ยนระหว่างวาทกรรมด้านวิจัย และวางแผนที่เป็นจริง