Chapter 176: “Handling Matters (2)”

Chapter 176: “Handling Matters (2)”

If it wasn’t for Jun Wu Xie’s decisive maneuvering, Mo Qian Yuan would never be able to take the throne!

Jun Wu Xie cast a glance at the defeated figure held by the guards, and her eyes went back to the one on the throne, to Mo Qian Yuan who looked heroic up on the podium.

“Why do you think he did it?”

The former Emperor paused, and said through gritted teeth: “Greed and ambitions, what more can it be?”

Jun Wu Xie did not shift her glance, “He was your loyal dog, but you reared him into a wolf. You killed his mother, executed his maternal family, and poisoned him. You cornered him too hard, and broke the father and son kinship. You still have the cheek to claim to be his father?”

This was only too familiar to her. In her past life, she had not been treated like a blood related family member either, she was treated like a dog, locked up all the time. Only in this present life, did she learnt from Jun Xian, what a grandfather was like.

You sowed the seeds, you reap the harvest.

For Mo Qian Yuan to have done what he did, it was all due to the what the former Emperor did to him.

The old man was rendered speechless, and slumped in defeat.

“It’s about time to deal with all of you.” Jun Wu Xie gestured to the Rui Lin Army guards.

The former Emperor was terrified, having developed an instinctive fear of Jun Wu Xie. He wanted to shout out, but was gagged mercilessly by the Rui Lin Army guards, and dragged away from the corner of the main hall.

The Imperial Dungeon had always been where the Imperial Family carried out their most dastardly deeds. It was very well concealed and was dark and dismal. Few beyond the Imperial Family knew of its existence. Over the generations of rule, countless executions of people who opposed the rulers were carried out here, including Jun Xian who was previously held here, to await his death.

The former Emperor was dragged into the dungeon, the chain from his leg irons dragged on the stone floor, the sound of metal hitting stone ringing clearly. In the quiet empty dungeon, the clear sound was magnified by the echoes.

On the two opposing sides of the dungeon, behind two sets of iron bars, Mo Xuan Fei and Bai Yun Xian were locked up separately. The ringing clatter of the chain shocked them awake them from their nightmare filled sleep. They opened their eyes wide, looking outside.

Mo Xuan Fei had long lost his haughty air of being the Second Prince with his contractual spirit destroyed, his legs crippled, and both his arms cuffed to the wheelchair. He had to sleep upright in the wheelchair with his head lolling around, and his clothes were already filthy, so covered with blood, grime and dirt that its colour was now indistinguishable. His messy mop of hair had strands of straw dangling, his face pale from the torment of pain, cheeks sunken, eyes devoid of any emotion, but terror.

He did not look human, even if this battered and decrepit cripple was thrown onto the streets, no one would believe he was once the suave, haughty Second Prince.

He was shocked awake by the noise from the chain, his face a mask of fear as he saw his father dragged into his cell like livestock, and thrown on the floor.

“Second Prince, I trust you have been well.” A cold chill voice sounded suddenly from outside the cell. Mo Xuan Fei shrank from the voice, and started trembling uncontrollably.

His teeth chattered as he turned his head, to see Jun Wu Xie standing just beyond the bars.

She wore a dress of light blue, the cool colour matching her cold personality, and her exquisite face was expressionless, her eyes like dry wells, looking upon a lifeless dog.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 176: "การจัดการเรื่อง (2)"ชอบหลบหลีกเด็ดขาดมิ.ย. Wu Xie, Mo Qian Yuan จะไม่สามารถใช้บัลลังก์มิ.ย. Wu Xie ชำเลืองที่รูปแพ้ที่จัดขึ้น โดยเจ้าหน้าที่ และดวงตาของเธอก็กลับไปอยู่บนราชบัลลังก์ การ Mo เคียนยวนที่ดูกล้าหาญขึ้นบนแท่น"ทำไมคุณคิดว่า เขาไม่ได้"อดีตจักรพรรดิหยุดชั่วคราว และกล่าวผ่านฟัน gritted: "ความโลภและความทะเยอทะยาน สิ่งเพิ่มเติมที่สามารถเป็นได้อย่างไร"มิ.ย. Xie วูก็ไม่เปลี่ยนอย่างรวดเร็วของเธอ "เขาเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ของคุณ แต่คุณเลี้ยงดูเขาเป็นหมาป่า คุณแม่ของเขาถูกฆ่าตาย ดำเนินครอบครัวมารดา และวางยาพิษเขา คุณจนมุมเขายากเกินไป และยากจนประสบบิดาและบุตร คุณยังเสือกเรียกร้องให้ พ่อของเขา"นี้เป็นเพียงคนคุ้นเคยกันกับเธอ ในอดีตเธอ เธอก็ไม่รับเช่นสมาชิกในครอบครัวที่เกี่ยวข้องกับเลือดอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอได้รับการรักษาเช่นสุนัข ล็อคขึ้นตลอดเวลา เฉพาะในชีวิตปัจจุบันนี้ ได้เธอได้เรียนรู้จากซีอานมิ.ย. ปู่เป็นอะไรเป็นเหมือนคุณ sowed เมล็ด คุณเก็บเกี่ยวการเก็บเกี่ยวสำหรับ Mo Qian Yuan เพื่อทำสิ่งที่เขาได้ มันก็เนื่องจากตัวอะไรจักรพรรดิอดีตทำให้เขาแสดงชราพูด และ slumped ในความพ่ายแพ้"มันเป็นเกี่ยวกับเวลาการจัดการกับทั้งหมดของคุณ" มิ.ย. Wu Xie gestured การเจ้าหน้าที่กองทัพหลินรุ่ยอดีตจักรพรรดิถูกหวาดกลัว ได้มีพัฒนามีสัญชาตญาณกลัวมิ.ย. Wu Xie เขาอยากจะตะโกนออกมา แต่ปิดปากอย่างไร้ความปราณี โดยเจ้าหน้าที่กองทัพหลินรุ่ย และลากออกไปจากมุมของห้องโถงใหญ่ดันเจี้ยนอิมพีเรียลได้เสมอที่จะดำเนินการกระทำที่ขี้ขลาดตาขาวที่สุดของพวกเขา มันดีมีการปกปิด และอึมครึม และมืด น้อยเกินกว่าจะรู้ว่าของการดำรง มากกว่ารุ่นของกฎ executions นับไม่ถ้วนของท่านซึ่งผู้ปกครองที่ดำเนินการที่นี่ รวมถึงซีอานมิ.ย.ที่ก่อนหน้านี้จัดขึ้นที่นี่ เพื่อรอความตายของเขาอดีตจักรพรรดิถูกลากเข้าคุกมืด โซ่จากเตารีดขาเขาลากบนพื้นหิน เสียงของโลหะตีหินเสียงชัดเจน ในดันเจี้ยนว่างเปล่าเงียบ เสียงใสถูกขยาย โดยสะท้อนสองด้านตรงข้ามของดันเจี้ยน หลังสองชุดของเหล็กแท่ง เฟยซวน Mo และ Bai Yun เซียนถูกล็อคขึ้นแยกต่างหาก Clatter เสียงของเชนตกใจพวกเขาตื่นตัวจากฝันร้ายของพวกเขาเต็มไปด้วยนอนหลับ พวกเขาเปิดตามองภายนอก กว้างเฟยซวน Mo ได้หายไปนานอากาศเขาตระหง่านอยู่ สองเจ้าชาย ด้วยจิตวิญญาณของเขาตามสัญญาที่ถูกทำลาย ขาง่อย และแขนทั้งสองของเขา cuffed ที่รถเข็น เขามีนอนในรถเข็นตรงกับหัวของเขารอบและนอนอาบแดด และเสื้อผ้าของเขาแล้วสกปรก ดังนั้น ปกคลุมไป ด้วยเลือด สิ่งสกปรก และสิ่งสกปรกที่ว่า สีของมันคือตอนนี้จำแนกไม่ ซับของเขายุ่งของผมมีเส้นฟางที่ห้อย ใบหน้าของเขาซีดจากการทรมานของความเจ็บปวด ซื้อสินค้าใด ๆ ครบจม ตาไร้อารมณ์ใด ๆ แต่ความหวาดกลัวเขาดูมนุษย์ แม้นี้ทารุณ cripple ระอาก็ถนน ไม่มีใครจะเชื่อว่า เขาเคยรู้สึก ตระหง่านสองเจ้าชายเขาก็ตกใจตื่นเสียงดังรบกวนจากโซ่ หน้าหน้ากากความกลัวเขาเห็นพ่อของเขาลากเข้าไปในเซลล์ของเขาเช่นปศุสัตว์ และโยนบนพื้น"เจ้าสอง ฉันไว้ใจคุณได้ดี" เย็นเย็นเสียงไพเราะก็จากภายนอกเซลล์ เฟยซวน Mo หดจากเสียง และเริ่มสั่นดะฟันของเขา chattered เขาเปิดศีรษะ ดูมิ.ย. Wu Xie ยืนท่าบาร์เธอสวมเครื่องแต่งกายสีดำ สีเย็นที่ตรงกับบุคลิกของเธอเย็น และใบหน้าของเธอสวยงาม expressionless ดวงตาของเธอชอบหลุมแห้ง มองเห็นสุนัขตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 176 : " การจัดการเรื่อง ( 2 )ถ้าไม่ใช่เพราะจุนวูเซี่ยเด็ดขาด การหลบหลีก โม เฉียนหยวนจะไม่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ !จุนวู เซี่ย โยนได้อย่างรวดเร็วที่แพ้รูปที่จัดขึ้นโดยทหาร และสายตาของเธอก็กลับไปหนึ่งบนบัลลังก์ กับ โม เฉียนหยวน ที่ดูเก่งขึ้นบนเวที" ทำไมคุณคิดว่าเขาทำ "ฝ่าบาทหยุดและพูดผ่าน gritted ฟัน " ความโลภและความทะเยอทะยาน มีอะไรอีกล่ะ "จุนวูเซียไม่ได้กะเหลือบมองเธอ เขาเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ แต่คุณเลี้ยงเขาเป็นหมาป่า คุณฆ่าแม่ ฆ่าครอบครัวของเขาและวางยาพิษเขา คุณกดดันเขามากเกินไป และก็พ่อลูกตระกูล . คุณยังมีหน้ามาอ้างว่าเป็นพ่อของเขา "นี้เป็นเพียงเกินไปคุ้นเคยกับเธอ ในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ เธอไม่ได้ถูกปฏิบัติเหมือนเลือดที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกในครอบครัวอีก เธอถูกปฏิบัติเยี่ยงสุนัข อยู่ตลอดเวลา แต่ในชีวิตปัจจุบัน เธอเรียนรู้จากจุนเซียน แล้วปู่ก็ชอบคุณหว่านเมล็ด คุณเก็บเกี่ยวการเก็บเกี่ยวสำหรับโมเชียนหยวนเพื่อทำในสิ่งที่เขาทำ มันเป็นเพราะอะไร ฝ่าบาทจะทำอะไรกับเขาชายชราคนนั้นพูดไม่ออกเลย และลดลงในความพ่ายแพ้" มันถึงเวลาที่จะจัดการกับพวกแกทุกคน " จุนวูเซียชี้นิ้วบอกว่าไปรุย หลิน ทหารองครักษ์ฝ่าบาทกลัวมีการพัฒนากลัวสัญชาตญาณของจุนวูเซี่ย . เขาอยากจะตะโกนออกมา แต่ก็ปิดปากหฤโหดโดยรุยกองทัพหลินยามและลากออกไปจากมุมของโถงทางเดินดันเจี้ยนจักรพรรดิได้เสมอที่ราชวงศ์ดำเนินการการกระทำเลวๆ ที่สุดของพวกเขา มันเป็นอย่างดีปกปิดและมืดและหดหู่ ไม่เกินราชวงศ์รู้ถึงการมีอยู่ของมัน ผ่านรุ่นของกฎนับไม่ถ้วนการประหารชีวิตของคนที่คัดค้านผู้ปกครองทดลองมา รวมทั้ง จุน เซียน ที่เคยจัดมา เพื่อรอความตายฝ่าบาทถูกลากเข้าไปในดันเจี้ยน , โซ่จากขาเหล็กลากไปบนพื้นหิน เสียงโลหะกระทบหินดังชัดเจน ในดันเจี้ยน ว่างเปล่า เงียบ เสียงชัดเจน เป็นที่ยกย่องโดยก้องบนสองข้างของฝ่ายตรงข้าม กรุ หลังสองชุดของแท่งเหล็ก โมซวนเฟย และ ไป่หยุนเซียน โดนขังแยก เสียงเสียงของโซ่ที่ตกใจ พวกเขาตื่นจากฝันร้ายของพวกเขาเต็มไป นอน พวกเขาเปิดดวงตากว้าง มองข้างนอกโมซวนเฟยก็หายไปนานอากาศเย่อหยิ่งของเขาถูกเจ้าชายที่สองกับเขาสัญญาวิญญาณทำลายขาของเขาพิการ และแขนทั้งสองข้างของเขาถูกใส่กุญแจมือกับรถเข็น เขาต้องนอนในรถเข็นตรงหัว lolling รอบและเสื้อผ้าของเขาสกปรกแล้วจึงเต็มไปด้วยเลือด , สิ่งสกปรกและสิ่งสกปรกที่สีของมันคือตอนนี้อก ไม้ถูพื้นยุ่งเหยิงของเขาผมมีเส้นฟางห้อย หน้าของเขาซีดจากความทรมานเจ็บปวด แก้มตอบ ตาไร้ความรู้สึกใด แต่ความหวาดกลัวเขาไม่ได้มองมนุษย์ แม้ว่านี้ซึ้งแก่คนพิการและถูกโยนลงบนถนน ไม่มีใครเชื่อว่าเขาคือเมื่ออ่อนโยนสูงศักดิ์สองเจ้าชายเขาตกใจตื่นด้วยเสียงจากห่วงโซ่ , หน้าหน้ากากแห่งความกลัว ที่เขาเห็นพ่อของเขาลากเข้าไปในเซลล์ของเขา เช่น ปศุสัตว์ และโยนลงบนพื้น" องค์ชายที่สอง ฉันเชื่อใจนายได้ " เย็นเย็นเป่าเสียงก็จากภายนอกเซลล์ โมซวนเฟย หดตัวจากเสียงและเริ่มสั่นจนควบคุมไม่ได้ .ฟันของเขา chattered ขณะที่เขาหันศีรษะของเขา ดูจุน วูเซียยืนอยู่นอกบาร์เธอใส่ชุดสีฟ้าอ่อน เย็น สีตรงกับบุคลิกของเธอเย็นและใบหน้าที่งดงามของเธอไร้อารมณ์ ดวงตาเหมือนบ่อน้ำแห้ง มองดูหมาตาย