The Georg in my memories had a wish

The Georg in my memories had a wishy-washy air, and was like a bright ray of sunlight in Spring. He and his mother were like two peas in a pod with their sweet good looks; his shy demeanor when he blushed was very charming.

I now got a completely different impression from the boy standing before me.
He had the same coloring, and I could sense the blood relationship between him and his mother from his well-defined features, but everything else was different. From his cool-headed point of view, to his tone of voice, and even the way he silently looked at others; rather than Lady Emma he probably took after the head of…he took after his father.
I smiled, come face to face with this boy who was clad in a cold and dignified air, like a wintry morning.

“It must have been four years since last met in person. If I remember correctly, the last time was for the celebration of your ninth birthday.”

“…………”

Even daunted to some extent by the atmosphere which made it hard to approach him, I forced myself to make conversation.
It really had been a long time, so I didn’t know how to start, but it was less discomforting than keeping silent. He wouldn’t respond, though!

“You’ve grown really tall. Although we were around the same height before.”

Silence.

“Is auntie doing well? It has been more than half a year since I’ve been able to visit, but I trust her physical condition hasn’t gotten worse?”

“…………”

Silence.

“She seemed to be in good spirits from the letters I received, but there really are a lot you wouldn’t know unless you met in person.”

“…………”

Silence.
Hey, please make some sort of response. This is really awkward.
Could it be he didn’t remember me? ……can’t be, earlier I swore I heard him say my name.

Georg kept looking at me like a block of stone, silent. It bothered me.

“Georg…?”

“…………Miss Marie……?”

Oh. He finally spoke.
Georg blinked, lashes so long women would be jealous slowly moving. I followed the motion with my eyes, and I smiled in response.

“Yes.”

“……!!”

There was the sound of breath catching. His stared at me with wide eyes.
Unknowingly, I copied his expression. What was his problem?

I tilted my head to the side, staring back at the confused and lost Georg.
His beautiful face flushed bright in an instant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอร์จในความทรงจำของฉันมีอากาศแบบ wishy-washy และเป็นเหมือนมีแสงสว่างจากแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ เขาและแม่ของเขาได้เช่นสองถั่วในฝักมีลักษณะที่ดีของพวกเขาหวาน demeanor อายของเขาเมื่อเขาขวยเขินถูกมีเสน่ห์มาก ตอนนี้ผมได้รับความประทับใจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจากเด็กชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน เขามีสีเดียวกัน และฉันสามารถรู้สึกความสัมพันธ์เลือดระหว่างเขาและแม่ของเขาจากคุณลักษณะที่ชัดเจนของเขา แต่เสร็จแตกต่างกัน เขา cool-headed มอง น้ำเสียงของเขา และแม้แต่ เขาเงียบมองผู้อื่น แทน Emma ผู้หญิงเขาคงเอาหลังหัวของ...เขาเอาหลังจากพ่อของเขา ฉันยิ้ม มาเผชิญหน้ากับเด็กคนนี้ที่ถูกห่มในเย็น และความภูมิฐานอากาศ เช่นเป็นเช้าหนาว "มันมีสี่ปีสุดท้ายที่เจอหน้ากัน ถ้าผมจำอย่างถูกต้อง ครั้งสุดท้ายได้สำหรับการเฉลิมฉลองวันเกิดเก้า" “…………” แม้ daunted ที่มีขอบเขต ด้วยบรรยากาศซึ่งทำยากเขา ผมบังคับตัวเองให้สนทนา มันจริง ๆ เป็นเวลานาน ดังนั้นฉันไม่ทราบวิธีการเริ่มต้น แต่มันก็ไม่น้อยกว่าปกปิด เขาจะไม่ตอบสนอง แม้ว่า "คุณได้เติบโตสูงจริง ๆ ถึงแม้ว่าเราได้รอบให้สูงก่อนทันที ความเงียบ "ป้าทำงานได้ดี มันเป็นมากกว่าครึ่งปีตั้งแต่ฉันได้รับสามารถเยี่ยมชม แต่ฉันเชื่อถือสภาพร่างกายของเธอยังไม่ได้อากาศที่เลวร้าย" “…………” ความเงียบ "เธอดูเหมือนจะยิ้มแย้มแจ่มใสจากตัวอักษรที่ได้รับ แต่จริง ๆ มีมากคุณจะไม่รู้เว้นแต่ว่าคุณได้พบกันต่อ" “…………” ความเงียบ เฮ้ โปรดให้เรียงลำดับของการตอบสนอง อึดอัดใจจริง ๆ อยู่ อาจจะเป็นเขาไม่จดจำ ...ไม่สามารถ ก่อนหน้านี้ฉันสาบานว่า ฉันได้ยินเขาพูดชื่อของฉันได้ จอร์จยังคงมองที่ฉันเช่นบล็อกของหิน เงียบ มันใส่ใจฉัน "จอร์จ..." “………… Miss Marie... โอ้ เขาพูดในที่สุด คันนั้นกะพริบจอร์จ ขนตานาน ผู้หญิงจะอิจฉาย้ายช้า ผมทำตามการเคลื่อนที่ ด้วยตาของฉัน และฉันยิ้มตอบ "ใช่" “……!!” เสียงของลมหายใจจับได้ เขาจ้องไปที่ฉัน ด้วยดวงตาสวย ไม่รู้ คัดนิพจน์ของเขา ปัญหาของเขาคืออะไร ผมเอียงหัวไปข้าง จ้องมองกลับมาที่จอร์จสับสน และสูญหาย หน้าสวยสดใสล้างในทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฟรดริกในความทรงจำของฉันมีอากาศโหลงโจ้งและเป็นเหมือน ray สดใสของแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ เขาและแม่ของเขาเป็นเหมือนสองถั่วฝักกับรูปลักษณ์ที่ดีของพวกเขาหวาน; ท่าทางขี้อายของเขาเมื่อเขาเขินก็มีเสน่ห์มาก. ตอนนี้ผมมีความประทับใจที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากเด็กผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าฉัน. เขามีสีเดียวกันและผมรู้สึกได้ถึงความความสัมพันธ์เลือดระหว่างเขาและแม่ของเขาจากคุณสมบัติที่ดีของเขาที่กำหนดไว้ แต่ ทุกอย่างอื่นที่แตกต่างกัน จากจุดเย็นหัวของเขาดูเพื่อให้เสียงของเสียงของเขาและแม้กระทั่งวิธีการที่เขาเงียบ ๆ มองไปที่คนอื่น ๆ ; มากกว่าเลดี้เอ็มม่าเขาอาจจะเอาหลังหัวของ ... เขาเอาหลังจากที่พ่อของเขา. ฉันยิ้มมาเผชิญหน้ากับเด็กคนนี้ที่ถูกเกราะในอากาศที่หนาวเย็นและสง่างามเหมือนตอนเช้าหนาว. "มันจะต้องได้รับสี่ปี ตั้งแต่พบกันครั้งสุดท้ายในคน ถ้าผมจำไม่ผิดเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับการฉลองวันเกิดที่เก้าของคุณ. " " ............ " แม้ daunted ไปบ้างโดยบรรยากาศที่ทำให้มันยากที่จะเข้าใกล้เขาฉันบังคับตัวเองที่จะทำให้การสนทนา. มันมีจริงๆ รับเป็นเวลานานดังนั้นผมจึงไม่ทราบว่าจะเริ่มต้น แต่มันก็ discomforting น้อยกว่าการรักษาความเงียบ เขาจะไม่ตอบสนอง แต่! "คุณได้เติบโตสูงจริงๆ แม้ว่าเราจะมีความสูงประมาณเดียวกันก่อน. " เงียบ. " คือคุณป้าทำดี? จะได้รับมากกว่าครึ่งปีตั้งแต่ฉันได้รับสามารถที่จะเยี่ยมชม แต่ผมเชื่อว่าสภาพร่างกายของเธอไม่ได้อากาศแย่ลง? " " ............ " เงียบ. " เธอดูเหมือนจะอยู่ในจิตวิญญาณที่ดีจากตัวอักษรที่ผม ได้รับ แต่มีจริงๆมีเป็นจำนวนมากที่คุณจะไม่ทราบจนกว่าคุณจะพบในคน. " " ............ " เงียบ. เฮ้โปรดทำให้การจัดเรียงของการตอบสนองบางส่วน นี้เป็นที่น่าอึดอัดใจจริงๆ. อาจจะเป็นเขาไม่ได้จำชื่อฉัน? ...... ไม่สามารถเป็นก่อนหน้านี้ฉันสาบานฉันได้ยินเขาพูดชื่อของฉัน. เฟรดเก็บไว้ดูที่ผมเหมือนบล็อกหินเงียบ มัน bothered ฉัน. "เฟรด ... ?" " ............ นางสาวมารี ...... ?" โอ้ ในที่สุดเขาก็พูด. เฟรดกระพริบตา, ขนตาเพื่อให้ผู้หญิงยาวจะอิจฉาค่อยๆเคลื่อน ผมทำตามการเคลื่อนไหวด้วยตาของฉันและฉันยิ้มในการตอบสนอง. "ใช่." " ...... !!" ไม่มีเสียงลมหายใจของการจับเป็น เขาจ้องมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง. ไม่รู้ผมคัดลอกการแสดงออกของเขา สิ่งที่เป็นปัญหาของเขา? ฉันเอียงหัวของฉันไปด้านข้างจ้องมองกลับมาที่สับสนและสูญเสียเฟรด. ใบหน้าที่สวยงามของเขาแดงสดใสในทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยจอร์จในความทรงจำมีลังเล อากาศ และเหมือนเป็นแสงสว่างของแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ เขาและแม่ของเขาเป็นเหมือนสองถั่วในฝักที่มีหน้าตาหวานดี ท่าทางเขาอายหน้าแดงเมื่อเขาเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ตอนนี้ผมมีความประทับใจที่แตกต่างจากเด็กชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเขาใช้สีเดียวกัน และผมก็รู้สึกเลือดความสัมพันธ์ระหว่างเขาและแม่ของเขา จากคุณสมบัติที่ชัดเจนของเขา แต่ทุกอย่างมันต่างกัน เขามุ่งหน้าไปที่เย็นมุมมอง โทนของเสียงและแม้กระทั่งวิธีการที่เขาเงียบ มองคนอื่น มากกว่าหญิง เอ็มม่า เขาอาจจะเอาหลังหัว . . . . . . . เขาเป็นเหมือนพ่อของเขาฉันยิ้ม มาเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ห่มในเย็นและสง่างามเหมือนตอนเช้าอากาศหนาวเย็น" มันต้องมี สี่ปี ตั้งแต่เจอกัน ถ้าผมจำไม่ผิดครั้งสุดท้ายสำหรับฉลองวันเกิด 9 ." . "แม้ไม่อยากให้บางส่วน โดยบรรยากาศซึ่งทำให้ยากที่จะเข้าใกล้เขา ฉันบังคับตัวเองเพื่อสร้างการสนทนามันได้รับเป็นเวลานานดังนั้นฉันไม่ทราบวิธีการเริ่มต้น แต่มันอึดอัดน้อยลงกว่าการเงียบ เขาไม่ตอบ แต่ !" คุณได้เติบโตขึ้นสูงมากจริงๆ แม้ว่าเราอยู่ความสูงเดียวกันมาก่อน " .ความเงียบ" ป้า สบายดีมั้ย มันมีมากกว่าครึ่งปีตั้งแต่ฉันได้เยี่ยม แต่ฉันเชื่อในสภาพร่างกายของเธอไม่ได้แย่ลง ? "" . "ความเงียบ" ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ดี จากจดหมายที่ผมได้รับ แต่ที่นี่มีเยอะจริงๆคุณไม่รู้จนกว่าคุณจะพบในคน . "" . "ความเงียบเฮ้ โปรดทำบางอย่างของการตอบสนอง มันน่าอึดอัดจริงๆหรือว่าเขาไม่ได้จำฉันได้มั้ย ? . . . . . . . เป็นไปไม่ได้ ก่อนหน้านี้ ฉันสาบานว่าฉันได้ยินเขาพูดชื่อของฉันจอร์จ เอาแต่มองผมเหมือนก้อนหิน เงียบ มันรบกวนฉัน" จอร์จ . . . . . . . ? "" . . . . . . . มิสแมรี่ ? "โอ้ เขาก็พูดออกมาจนได้จอร์จ กระพริบขนตาแล้วผู้หญิงจะอิจฉาค่อยๆเคลื่อน ผมตามการเคลื่อนไหวกับสายตาของผม และผมก็ยิ้มตอบ" ใช่ " ." . . . . . . . ! ! "มันเป็นเสียงของลมหายใจจับใจ เขาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่กว้างไม่รู้ว่าผมลอกการแสดงของเขา อะไรคือปัญหาของเขาฉันเอียงหัวไปข้างๆ ที่จ้องมองกลับมาที่สับสน และสูญเสียจอร์จ .ใบหน้าที่สวยงามของเขาหน้าแดงสดใสในทันที