The industry continuesto feed more

The industry continues
to feed more protein and amino acid intake per
day than suggested by the NRC (1994) because of concern
of underfeeding for optimum hatching egg production and chick quality. Feeding breeders elevated levels
of dietary amino acids and protein is a major reason
for increased egg size. Research from Salas et al. (2010)
suggests that breeders producing to their genetic potential
for hatching eggs and egg mass may actually
produce smaller eggs. Breeders producing smaller eggs
may be able to partition more nutrients toward producing
more total eggs. Overfeeding amino acids and CP to
breeders in production may also elevate skeletal tissue
protein deposition (Ekmay et al., 2011). An increase
in skeletal protein deposition during egg production
would increase the daily ME requirement for maintenance
and decrease the amount of energy that would be
partitioned for egg production. Previous research has
also shown that high levels of dietary CP may negatively
affect fertility and hatchability. Pearson and Herron
(1982) reported that breeders consuming 27 g of
protein per d produced an increased number of dead
and deformed embryos and also reported a decrease
in hatchability of fertile eggs compared with breeders
consuming 23.1 g of protein/bird per d. Lopez and Leeson
(1995) showed a decrease in fertility in hens fed
high CP levels (16% vs. 10 to 14%). The objective of
the study reported here was to determine the digestible
amino acid requirement of each amino acid for product
(egg mass plus BW change/d) and feed conversion (g of
feed/ g product) for broiler breeder hens for the period
around peak egg production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุตสาหกรรมอย่างต่อเนื่องให้อาหารเพิ่มเติมโปรตีนและกรดอะมิโนปริมาณต่อวันกว่าที่แนะนำ โดย NRC (1994) เนื่องจากความกังวลของ underfeeding ไข่ฟักไข่ที่เหมาะสมผลิตและเจี๊ยบคุณภาพ อาหารบรีดเดอร์สยกระดับอาหารกรดอะมิโนและโปรตีนเป็นหลักสำหรับขนาดของไข่เพิ่มขึ้น วิจัยจากศาลา et al. (2010)แนะนำบรีดเดอร์สที่ผลิตเพื่อศักยภาพทางพันธุกรรมของพวกเขาการฟักไข่ไข่และไข่โดยรวมอาจจริงผลิตไข่ขนาดเล็ก บรีดเดอร์สผลิตไข่ขนาดเล็กอาจจะแบ่งพาร์ติชันเพิ่มเติมสารอาหารต่อการผลิตไข่ทั้งหมดเพิ่มเติม ต่อปลาเพียงกรดอะมิโนและ CP เพื่อบรีดเดอร์สในการผลิตยังอาจยกระดับพันธมิตรเนื้อเยื่ออีกโปรตีนสะสม (Ekmay et al., 2011) การเพิ่มขึ้นในการสะสมโปรตีนอีกในระหว่างการผลิตไข่จะเพิ่มขึ้นทุกวันฉันต้องการบำรุงรักษาและลดปริมาณพลังงานที่จะแบ่งพาร์ติชันสำหรับการผลิตไข่ มีงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงว่า อาหารสำหรับผู้ CP ระดับสูงอาจส่งผลเสียส่งผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์และ hatchability เพียร์สันและ Herron(1982) รายงานบรีดเดอร์สที่ใช้ g 27 ของโปรตีนต่อ d ผลิตจำนวนคนตายที่เพิ่มขึ้นdeformed โคลน และยัง รายงานลดลงใน hatchability ของไข่อุดมสมบูรณ์เมื่อเทียบกับบรีดเดอร์สใช้ 23.1 กรัมของโปรตีน/นกต่อ d. โลเปซและ Leeson(1995) พบว่าการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ในไก่เลี้ยงระดับ CP สูง (16% เทียบกับ 10-14%) วัตถุประสงค์ของรายงานการศึกษาที่นี่ถูกกำหนดที่ digestibleความต้องการกรดอะมิโนของกรดอะมิโนแต่ละผลิตภัณฑ์(ไข่มวลบวกเปลี่ยน BW/d) และแปลง (กรัมของอาหารอาหาร / ผลิตภัณฑ์ g) สำหรับไก่เนื้อไก่พันธุ์สำหรับรอบระยะเวลารอบการผลิตไข่สูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุตสาหกรรมยังคง
ให้อาหารปริมาณโปรตีนและกรดอะมิโนมากขึ้นต่อ
วันกว่าที่เสนอโดยอาร์ซี (1994) เนื่องจากความกังวล
ของ underfeeding เหมาะสมสำหรับการผลิตไข่ฟักและคุณภาพเจี๊ยบ พ่อพันธุ์แม่พันธุ์การให้อาหารระดับสูง
ของกรดอะมิโนในอาหารและโปรตีนเป็นเหตุผลที่สำคัญ
สำหรับขนาดไข่เพิ่มขึ้น วิจัยจากศาลาและคณะ (2010)
แสดงให้เห็นว่าการผลิตพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่มีศักยภาพทางพันธุกรรมของพวกเขา
สำหรับฟักไข่และมวลไข่จริงอาจ
ผลิตไข่ขนาดเล็ก พ่อพันธุ์แม่พันธุ์การผลิตไข่ขนาดเล็ก
อาจจะสามารถแบ่งสารอาหารมากขึ้นต่อการผลิต
ไข่รวมมากขึ้น น้ํายามากไปกรดอะมิโนและ CP ที่
พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ในการผลิตนอกจากนี้ยังอาจยกระดับโครงกระดูกเนื้อเยื่อ
สะสมโปรตีน (Ekmay et al., 2011) เพิ่มขึ้น
ในการสะสมโปรตีนโครงกระดูกในระหว่างการผลิตไข่
จะเพิ่มความต้องการในชีวิตประจำวัน ME สำหรับการบำรุงรักษา
และลดปริมาณของพลังงานที่จะได้รับการ
แบ่งพาร์ติชันสำหรับการผลิตไข่ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้
นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าระดับสูงของซีพีอาหารทางลบที่อาจ
ส่งผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์และฟัก เพียร์สันและเฮอรอน
(1982) รายงานว่าพ่อพันธุ์แม่พันธุ์การบริโภค 27 กรัมของ
โปรตีนต่อ D ผลิตจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ตาย
และตัวอ่อนผิดปกติและยังมีรายงานการลดลง
ในการฟักไข่ที่อุดมสมบูรณ์เมื่อเทียบกับพ่อพันธุ์แม่พันธุ์
การบริโภค 23.1 กรัมของโปรตีน / นกต่อง โลเปซและ Leeson
(1995) แสดงให้เห็นว่าการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ในไก่ที่เลี้ยงด้วย
ระดับ CP สูง (16% เทียบกับ 10-14%) วัตถุประสงค์ของ
การศึกษารายงานที่นี่คือเพื่อตรวจสอบย่อย
ต้องการกรดอะมิโนของกรดอะมิโนแต่ละสำหรับผลิตภัณฑ์
(มวลไข่บวก BW เปลี่ยนแปลง / D) และการเปลี่ยนอาหาร (กรัมของ
อาหาร / กรัมผลิตภัณฑ์) สำหรับไก่พ่อแม่พันธุ์ไก่เนื้อสําหรับงวด
รอบสูงสุด การผลิตไข่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุตสาหกรรมยังคง
อาหารเพิ่มเติมโปรตีน และกรดอะมิโน บริโภคต่อวัน
กว่าแนะนำโดย NRC ( 2537 ) เนื่องจากความกังวล
ของ underfeeding สำหรับการผลิตและคุณภาพไข่ที่ฟักลูกเจี๊ยบ การให้อาหารแม่พันธุ์ยกระดับระดับของกรดอะมิโนและโปรตีนในอาหาร

เหตุผลหลักคือเพื่อเพิ่มไข่ขนาด การวิจัยจากศาลา et al . ( 2010 )
แสดงให้เห็นว่าแม่พันธุ์ผลิต
ศักยภาพทางพันธุกรรมสำหรับการฟักไข่และมวลไข่อาจจริง
ผลิตไข่ที่มีขนาดเล็ก พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ในการผลิตขนาดเล็กไข่
อาจจะกั้นสารอาหารมากขึ้นต่อการผลิต
ไข่ทั้งหมดเพิ่มเติม overfeeding กรดอะมิโนและ CP

พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ในการผลิตอาจยกระดับโครงสร้างเนื้อเยื่อ
โปรตีนสะสม ( ekmay et al . , 2011 ) เพิ่ม
ในการสะสมโปรตีนในไข่ที่ผลิตจะเพิ่มขึ้นทุกวัน

ฉันต้องการการบำรุงรักษาและลดปริมาณของพลังงานที่ต้อง
แบ่งการผลิตไข่ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าระดับ

อาหาร CP ลบอาจมีผลต่อภาวะเจริญพันธุ์และการฟักออกเป็นตัว . เพียร์สัน และ แฮร์เริ่น
( 1982 ) ได้รายงานว่า นักบริโภค 27 g
โปรตีนต่อ D ผลิตเพิ่มรายชื่อและตัวอ่อนพิการและตาย

รายงานการลดลงในการฟักออกเป็นตัวของไข่เมื่อเทียบกับแม่พันธุ์
23.1 กรัม / ตัว การบริโภคโปรตีนต่อวันโลเปซและที่ผู้ค้า
( 1995 ) พบว่าลดลงในภาวะเจริญพันธุ์ในแม่ไก่
สูงระดับ 16% และ CP ( 10 - 14 ปี ) วัตถุประสงค์ของการศึกษารายงานที่นี่
หาย่อย
ความต้องการกรดอะมิโนของแต่ละกรดอะมิโนสำหรับผลิตภัณฑ์
( มวลไข่พลัส BW เปลี่ยน / D ) และประสิทธิภาพการใช้อาหาร ( กรัม / g
อาหารผลิตภัณฑ์สำหรับไก่พันธุ์แม่ไก่สำหรับระยะเวลา
รอบการผลิตไข่สูงสุด