Anxiety and Depression in YouthAnxi

Anxiety and Depression in Youth
Anxiety disorders are among the most common psychological difficulties in youth (Dierker et al., 2001; Fisak et al., 2011; McLoone, Hudson, & Rapee, 2006): Between 5.6% and 18.1% of children experience such disorders (Baumeister & Harter, 2007; Costello, Mustillo, Erkanli, Keeler, & Angold, 2003). Depression is similarly a common disorder in youth (Horowitz & Garber, 2006): Point prevalence estimates range between 1% to 2% for children and 3% to 8% for adolescents (Costello et al., 1996). The lifetime prevalence rate is higher, with 28.8% for any anxiety disorder and 20.8% for any mood disorder
(Kessler et al., 2005). In addition, children with problems that do not reach diagnostic criteria would add to these estimates as many children with mental health needs do not receive evaluation or mental health services (Jensen et al., 2011). Both anxiety and depression can have a chronic course if left untreated and the problems impact youth negatively inmany life domains (e.g., lower academic performance, more peer and family problems; Birmaher, Ryan, Williamson, & Brent, 1996; Costello et al., 2003; Le, Muñoz, Ippen, & Stoddard, 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในเยาวชนโรควิตกกังวลมีความยากลำบากจิตใจทั่วไปในเยาวชน (Dierker et al. 2001 Fisak et al. 2011 McLoone ฮัดสัน และสวน กล 2006): ระหว่าง 5.6% และ 18.1% ของเด็กที่พบความผิดปกติ (Baumeister & กิจการ 2007 การอัลพอร์ต Mustillo, Erkanli, Keeler, & Angold, 2003) ภาวะซึมเศร้ามีความผิดปกติที่พบในเยาวชน (ฮอไม่ & Garber, 2006): จุดความชุกประมาณช่วง 1-2% สำหรับเด็กอายุระหว่าง 3-8% สำหรับวัยรุ่น (การอัลพอร์ต et al. 1996) อัตราความชุกตลอดชีวิตจะสูง 28.8% โรควิตกกังวลใด ๆ และ 20.8% สำหรับโรคอารมณ์ใด ๆ(Kessler et al. 2005) นอกจากนี้ เด็กที่ มีปัญหาที่ไม่ถึงเกณฑ์การวินิจฉัยจะเพิ่มการประเมินเหล่านี้เป็นเด็ก มีสุขภาพจิตต้องการไม่ได้รับการประเมินหรือบริการสุขภาพจิต (เจนเซ่น et al. 2011) ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าสามารถมีหลักสูตรเรื้อรังถ้าปล่อยทิ้งไว้และเยาวชนปัญหาผลกระทบในเชิงลบ inmany ชีวิตโดเมน (เช่น ผลการเรียนต่ำ เพิ่มเติมเพียร์ และ ปัญหาครอบครัว Birmaher ไรอัน วิลเลียมสัน และ เบรนท์ 1996 การอัลพอร์ต et al. 2003 เลอ ยุค Ippen และ Stoddard, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในเยาวชน
โรควิตกกังวลอยู่ในหมู่ที่ยากลำบากทางจิตวิทยาที่พบมากที่สุดในวัยหนุ่ม (Dierker et al, 2001; Fisak et al, 2011; McLoone, ฮัดสันและรพี 2006..) ระหว่าง 5.6% และ 18.1% ของประสบการณ์เด็ก ความผิดปกติดังกล่าว (Baumeister & Harter 2007; คอสเตลโล Mustillo, Erkanli, คีลเลอร์และ Angold, 2003) อาการซึมเศร้าเป็นทำนองเดียวกันโรคที่พบบ่อยในวัยหนุ่ม (ฮอและการ์เบอร์, 2006): ช่วงประมาณการจุดชุกระหว่าง 1% ถึง 2% สำหรับเด็กและ 3% ถึง 8% สำหรับวัยรุ่น (คอสเตลโล et al, 1996). อัตราความชุกอายุการใช้งานจะสูงกว่า 28.8% สำหรับโรควิตกกังวลใด ๆ และ 20.8% สำหรับโรคอารมณ์ใด ๆ
(เคสเลอร์ et al., 2005) นอกจากนี้เด็กที่มีปัญหาที่ไม่ถึงเกณฑ์การวินิจฉัยจะเพิ่มการประมาณการเหล่านี้เป็นเด็กจำนวนมากที่มีความต้องการด้านสุขภาพจิตไม่ได้รับการประเมินผลหรือการบริการด้านสุขภาพจิต (เซ่น et al. 2011) ทั้งความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าสามารถมีแน่นอนเรื้อรังถ้าเหลือดิบและเยาวชนปัญหาผลกระทบในเชิงลบ inmany โดเมนชีวิต (เช่นผลการเรียนต่ำกว่าเพื่อนและครอบครัวมากขึ้นปัญหา Birmaher ไรอันวิลเลียมสันและเบรนต์ 1996. คอสเตลโล, et al, 2003 เลอออนซ์ Ippen และดาร์ด, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นความผิดปกติของความวิตกกังวลในปัญหาด้านจิตใจที่พบบ่อยที่สุดในเด็กและเยาวชน ( dierker et al . , 2001 ; fisak et al . , 2011 ; mcloone ฮัดสัน และระพี , 2006 ) : ประสบการณ์ระหว่าง 5.6 % และ 18.1 % ของเด็กผิดปกติ ( เบาไมสเตอร์ & มะเขือเทศ , 2007 ; Costello mustillo erkanli คีเลอร์ และ angold , , , 2003 ) อาการซึมเศร้าและโรคที่พบบ่อยในเด็กและเยาวชน ( โฮโรวิทซ์ & การ์เบอร์ , 2006 ) : จุดความชุกประมาณช่วงระหว่าง 1% ถึง 2% สำหรับเด็กและ 3% เป็น 8% สำหรับวัยรุ่น ( Costello et al . , 1996 ) ชีวิตอัตราความชุกสูง กับ 28.8 % สำหรับความผิดปกติของความวิตกกังวลใด ๆและ 20.8% สำหรับอารมณ์ใด ๆโรค( เคสเลอร์ et al . , 2005 ) นอกจากนี้เด็กที่มีปัญหาว่าทำไม่ถึงเกณฑ์การวินิจฉัยจะเพิ่มประมาณการเหล่านี้เด็กเป็นจำนวนมากที่มีความต้องการสุขภาพจิตไม่ได้รับการประเมิน หรือบริการสุขภาพจิต ( เจนเซ่น et al . , 2011 ) ทั้งความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าสามารถมีหลักสูตรเรื้อรังถ้าไม่ถูกรักษาซ้ายและปัญหาผลกระทบในชีวิตเยาวชนในหลายโดเมน ( เช่น ลดการปฏิบัติงานวิชาการมากขึ้น เพื่อนและครอบครัว ปัญหา birmaher ไรอัน วิลเลียมสัน และเบรนท์ , 1996 ; Costello et al . , 2003 ; เลอหมู่ที่ 15 oz อิปเปิ้น และดาร์ด , 2546 )