On May 24, 1937, she took her Final

On May 24, 1937, she took her Final Profession of Vows to a life of poverty, chastity and obedience. As was the custom for Loreto nuns, she took on the title of "mother" upon making her final vows and thus became known as Mother Teresa. Mother Teresa continued to teach at Saint Mary's, and in 1944 she became the school's principal. Through her kindness, generosity and unfailing commitment to her students' education, she sought to lead them to a life of devotion to Christ. "Give me the strength to be ever the light of their lives, so that I may lead them at last to you," she wrote in prayer.

A New Calling

However, on September 10, 1946, Mother Teresa experienced a second calling that would forever transform her life. She was riding a train from Calcutta to the Himalayan foothills for a retreat when Christ spoke to her and told her to abandon teaching to work in the slums of Calcutta aiding the city's poorest and sickest people. "I want Indian Nuns, Missionaries of Charity, who would be my fire of love amongst the poor, the sick, the dying and the little children," she heard Christ say to her on the train that day. "You are I know the most incapable person—weak and sinful but just because you are that—I want to use You for My glory. Wilt thou refuse?"

Since Mother Teresa had taken a vow of obedience, she could not leave her convent without official permission. After nearly a year and a half of lobbying, in January 1948 she finally received approval from the local Archbishop Ferdinand Périer to pursue this new calling. That August, wearing the blue and white sari that she would always wear in public for the rest of her life, she left the Loreto convent and wandered out into the city. After six months of basic medical training, she voyaged for the first time into Calcutta's slums with no more specific goal than to aid "the unwanted, the unloved, the uncared for."

The Missionaries of Charity

Mother Teresa quickly translated this somewhat vague calling into concrete actions to help the city's poor. She began an open-air school and established a home for the dying destitute in a dilapidated building she convinced the city government to donate to her cause. In October 1950, she won canonical recognition for a new congregation, the Missionaries of Charity, which she founded with only 12 members—most of them former teachers or pupils from St. Mary's School.

As the ranks of her congregation swelled and donations poured in from around India and across the globe, the scope of Mother Teresa's charitable activities expanded exponentially. Over the course of the 1950s and 1960s, she established a leper colony, an orphanage, a nursing home, a family clinic and a string of mobile health clinics.

In 1971, Mother Teresa traveled to New York City to open her first American-based house of charity, and in the summer of 1982, she secretly went to Beirut, Lebanon, where she crossed between Christian East Beirut and Muslim West Beirut to aid children of both faiths. In 1985, Mother Teresa returned to New York and spoke at the 40th anniversary of the United Nations General Assembly. While there, she also opened Gift of Love, a home to care for those infected with HIV/AIDS. 

International Charity and Recognition

In February 1965, Pope Paul VI bestowed the Decree of Praise upon the Missionaries of Charity, which prompted Mother Teresa to begin expanding internationally. By the time of her death in 1997, the Missionaries of Charity numbered over 4,000—in addition to thousands more lay volunteers—with 610 foundations in 123 countries on all seven continents. 

The Decree of Praise was just the beginning, as Mother Teresa received various honors for her tireless and effective charity. She was awarded the Jewel of India, the highest honor bestowed on Indian civilians, as well as the now-defunct Soviet Union's Gold Medal of the Soviet Peace Committee. And in 1979, Mother Teresa won her highest honor when she was awarded the Nobel Peace Prize in recognition of her work "in bringing help to suffering humanity."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 24 พฤษภาคม 1937 เธอเอาของเธอสุดท้ายอาชีพของว่าชีวิตของความยากจน ความบริสุทธิ์ และเชื่อฟัง เป็นการกำหนดเองสำหรับแม่ชี Loreto เธอเอาในชื่อของ "แม่" เมื่อทำว่าสุดท้ายเธอ และจึง กลายเป็นว่าแม่ชีเทเรซา แม่ชีเทเรซายังคงสอนที่เซนต์มารีย์ และในปี 1944 เธอกลายเป็นครูใหญ่ของโรงเรียน เธอเมตตา ความเอื้ออาทร และมั่น unfailing การศึกษาของนักเรียนของเธอ เธอพยายามที่จะนำชีวิตของความจงรักภักดีกับพระคริสต์ "ให้ฉันกำลังถูกไฟของชีวิต เคยที่ฉันอาจนำพวกเขาในที่สุดให้คุณ เธอเขียนในคำอธิษฐานโทรศัพท์ใหม่อย่างไรก็ตาม บน 10 กันยายน 1946 แม่ชีเทเรซาพบโทรศัพท์ที่สองที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอตลอดไป เธอถูกขี่รถไฟจากเมืองกัลกัตตาไปตีนเขาหิมาลัยสำหรับการพักผ่อนเมื่อคริสต์ได้พูดกับเธอ และบอกเธอสละสอนงาน slums ของกัตต้าช่วยงานคนยากจนที่สุด และ sickest แห่ง เธอ "อยากให้แม่ชีอินเดีย ข้าฯ ของกุศล คนมีไฟแห่งความรักท่ามกลางคนยากจน ผู้ป่วย ตาย และเด็กน้อยของฉัน ได้ยินพูดกับเธอบนรถไฟวันคริสต์ "คุณจะทราบแต่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถ — อ่อนแอ และบาป แต่เพียง เพราะคุณมีที่ — ต้องใช้คุณในเกียรติของฉัน เหี่ยวพระองค์ปฏิเสธ"ตั้งแต่แม่ชีเทเรซาได้รับคำปฏิญาณของเชื่อฟัง เธอไม่สามารถปล่อยเธอคอนแวนต์ไม่ได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการ หลังเกือบเป็นปีครึ่งของการวิ่งเต้น ในเดือนมกราคมค.ศ. 1948 เธอสุดท้ายได้รับอนุมัติจาก Périer เฟอร์ดินานด์อาร์ชบิชอปแห่งท้องถิ่นไล่นี้โทรศัพท์ใหม่ สิงหาคมที่ สวมใส่ส่าหรีสีน้ำเงิน และสีขาวที่เธอเสมอจะสวมใส่ในที่สาธารณะในส่วนเหลือของชีวิตของเธอ เธอซ้ายคอนแวนต์ Loreto และตัวที่เดินเข้าออกในเมือง หลังจาก 6 เดือนของการฝึกอบรมทางการแพทย์พื้นฐาน เธอ voyaged เป็นครั้งแรกเป็นของเมืองกัลกัตตามีเป้าหมายเฉพาะอีกกว่าจะช่วยเหลือ "ที่ไม่พึงประสงค์ การ unloved การ uncared สำหรับการ"ข้าฯ ของกุศลแม่ชีเทเรซาแปลโทรศัพท์ค่อนข้างคลุมเครือนี้เป็นการดำเนินการที่คอนกรีตเพื่อช่วยคนจนของเมืองอย่างรวดเร็ว เธอเริ่มมีโรงเรียนที่เปิดโล่ง และก่อตั้งขึ้นบ้านตายสถานบำบัดในอาคารศัทธาเข้าไปเธอมั่นใจรัฐบาลเมืองบริจาคเพื่อสาเหตุของเธอ ในเดือนตุลาคมค.ศ. 1950 เธอชนะรู้มาตรฐานสำหรับคณะใหม่ ข้าฯ ของกุศล ที่เธอก่อตั้ง มีสมาชิกเพียง 12 — ส่วนใหญ่ของพวกเขาอดีตครูหรือนักเรียนจากโรงเรียนเซนต์มารีย์เป็นยศของชุมนุมชน swelled และบริจาคของเธอ poured ในจากอินเดีย และ ทั่วโลก ขอบเขตของแม่ชีเทเรซากุศลกิจกรรมขยายสร้าง ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s เธอสร้างอาณานิคม leper พินอิน การพยาบาล คลินิกครอบครัว และสายคลินิกเคลื่อนในปี 1971 แม่ชีเทเรซาเดินทางไปนิวยอร์กเพื่อเปิดแรกอเมริกันตามบ้านของกุศล และในฤดูร้อนของปี 1982 เธอแอบไปเบรุต เลบานอน ที่เธอเดินข้ามระหว่างคริสเตียนตะวันออกเบรุตเบรุตตะวันตกมุสลิมเพื่อช่วยเหลือเด็กของ faiths ทั้งนั้น ในปี 1985 แม่ชีเทเรซากลับไปนิวยอร์กและพูดที่ในรอบ 40 ปีของสหประชาชาติสมัชชา ในขณะที่มี เธอยังเปิดของขวัญรัก บ้านดูแลผู้ติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ องค์กรการกุศลนานาชาติและการรับรู้ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1965 สมเด็จพระสันตะปาปา Paul VI ประทานพรสรรเสริญตามข้าฯ ของกุศล ที่ให้แม่ชีเทเรซาจะเริ่มขยายในระดับสากล โดยเวลาเธอตายในปี 1997 ข้าฯ กุศลเลข 4000 กว่า — นอกจากหลักพัน ขึ้นไปวางอาสาสมัคร — กับ 610 รากฐานประเทศ 123 ในทั้งหมดเจ็ดทวีป พรสรรเสริญเป็นเพียงการเริ่มต้น เป็นแม่ชีเทเรซาได้รับเกียรตินิยมต่าง ๆ การกุศลของเธอ tireless และมีประสิทธิภาพ เธอได้รับรางวัลอัญมณีของอินเดีย เกียรติสูงสุดที่ประทานบนพลเรือนอินเดีย เป็นเหรียญทองวันนี้ defunct สหภาพโซเวียตของคณะกรรมการสันติภาพโซเวียต และในปีค.ศ. 1979 แม่ชีเทเรซาได้รับรางวัลเกียรติยศสูงสุดของเธอเมื่อเธอได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพรับเธอทำงาน "ในการนำความช่วยเหลือเพื่อมนุษย์ทุกข์ทรมาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 1937 เธอก็เอาอาชีพสุดท้ายของปฏิญาณกับชีวิตของความยากจน ความบริสุทธิ์ และวินัย เพราะธรรมเนียมสำหรับแม่ชี Loreto , เธอเอาในชื่อของ " แม่ " เมื่อทำคำสาบานสุดท้ายของเธอและจึงกลายเป็นที่รู้จักกันเป็นแม่เทเรซ่า คุณแม่เทเรซายังคงสอนอยู่ที่ เซนต์ แมรี่ และใน ค.ศ. 1944 เธอเป็นเจ้าของโรงเรียน จากความใจดีของเธอความเอื้ออาทรและความผูกพันที่มั่นคงเพื่อการศึกษาของนักศึกษาของเธอ เธอพยายามที่จะนำพวกเขาไปสู่ชีวิตที่อุทิศเพื่อพระคริสต์ " ให้พลังกับฉันได้ แสงสว่างของชีวิตของพวกเขา , เพื่อที่ฉันอาจจะนำพวกเขาไปที่ล่าสุดให้คุณ " เธอเขียนในบทสวดใหม่ โทร .



อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 10 กันยายน 1946 , แม่ชีเทเรซ่าพบที่สองเรียกว่าจะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล .เธอนั่งรถไฟจากกัลกัตตา หิมาลัย ตีนเขาเพื่อหนีเมื่อพระคริสต์ได้พูดกับเธอและบอกให้เธอทิ้งการสอนงานในชุมชนแออัดของเมืองกัลกัตตาการช่วยงานของเมืองที่ยากจนและคน sickest ” ฉันต้องการให้แม่ชีอินเดียมิชชันนารีขององค์กรการกุศลที่เป็นไฟของความรักในหมู่คนจน คนป่วย คนตาย และเด็กเล็ก" เธอได้ยินพระเจ้าพูดกับเธอบนรถไฟวันนั้น " คุณจะรู้ว่าความสามารถส่วนใหญ่คนที่อ่อนแอและบาป แต่เพียงเพราะคุณเป็น that-i ต้องการใช้คุณเพื่อชัยชนะของฉัน พระองค์จะทรงปฏิเสธ ? "

ตั้งแต่คุณแม่เทเรซาได้สาบานว่าจะเชื่อฟัง เธอไม่สามารถออกจากคอนแวนต์ของเธอโดยปราศจากการอนุญาตอย่างเป็นทางการ . หลังจากเกือบหนึ่งปีครึ่งในการล็อบบี้ในเดือนมกราคมพ.ศ. 2491 เธอจนได้รับอนุมัติจากหัวหน้าของบิชอพท้องถิ่นเฟอร์ดินานด์ P é rier ไล่โทรหาใหม่ ที่สิงหาคม , ใส่ชุดฟ้าขาว ผ้าส่าหรีที่เธอมักจะสวมใส่ในที่สาธารณะสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอ เธอออกจากโบสถ์ Loreto และเดินออกไปในเมือง หลังจากหกเดือนของการฝึกอบรมทางการแพทย์พื้นฐานเธอ voyaged ครั้งแรกในเมืองกัลกัตตาเป็นชุมชนแออัดที่มีไม่เกินเป้าหมายกว่าเพื่อช่วยเหลือ " ที่ไม่พึงประสงค์ , ไม่มีใครรัก , uncared . "



คุณแม่เทเรซามิชชันนารีของการกุศลเร็วๆนี้ค่อนข้างคลุมเครือแปลเรียกเข้าไปในคอนกรีต การกระทำที่จะช่วยให้เมืองที่น่าสงสารเธอเริ่มเรียนแบบเปิดโล่งและก่อตั้งบ้านตายอนาถาในอาคารทรุดโทรมเธอเชื่อว่ารัฐบาลเมืองที่จะบริจาคเพื่อก่อให้เกิดของเธอ ในเดือนตุลาคม ปี 1950 , เธอได้รับการยอมรับมาตรฐานสำหรับการชุมนุมใหม่ มิชชันนารีขององค์กรการกุศลที่เธอก่อตั้งมีสมาชิกเพียง 12 ส่วนใหญ่ของพวกเขาอดีตครู หรือ นักเรียนจากโรงเรียนเซนต์แมรี่ .

เป็นตำแหน่งของการชุมนุมเธอบวมและบริจาคเทในจากทั่วอินเดียและทั่วโลก ขอบเขตของแม่เทเรซ่า กิจกรรมการกุศลขยายชี้แจง ผ่านหลักสูตรของปี 1950 และ 1960 เธอก่อตั้งโรคเรื้อน Colony , สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า , สถานพยาบาล , คลินิกครอบครัวและสตริงของคลินิกสุขภาพเคลื่อนที่ .

ในปี 1971คุณแม่เทเรซาได้เดินทางไปยังนครนิวยอร์กเพื่อเปิดแรกของเธออเมริกันตามบ้านการกุศลและในฤดูร้อนของปี 1982 เธอแอบไปเบรุต , เลบานอน , ที่เธอข้ามระหว่างคริสเตียนตะวันออกเบรุตและมุสลิมตะวันตกเบรุตเพื่อช่วยเหลือเด็กของทั้งสองศาสนา ในปี 1985 , แม่ชีเทเรซ่ากลับไปนิวยอร์คและพูดที่ครบรอบ 40 ปีของสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ . ในขณะที่มีเธอยังเปิดของขวัญแห่งความรัก , บ้านในการดูแลผู้ติดเชื้อเอชไอวี / เอดส์ ไหม

การกุศลระหว่างประเทศและการรับรู้

ในเดือนกุมภาพันธ์ 1965 สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 ให้ประกาศสรรเสริญบนมิชชันนารีของการกุศล ซึ่งส่งผลให้คุณแม่เทเรซาเริ่มขยายต่างประเทศ โดยเวลาของการตายของเธอใน 1997 , มิชชันนารีของการกุศล จำนวนกว่า 4 ,