Snow (1968) calculated fracture ape

Snow (1968) calculated fracture apertures in granite,gneiss and metavolcanic rocks from measurements of permeability derivedfrom packer tests in drill holes. Computed apertures ranged from 75–400 μmin the upper 10 m of bedrock, decreasing to 50–100 μm at 15–60 m depth.Similarly, Gale et al. (1982) estimated fracture apertures between 5 and 20 μmat depths of several hundred metres in granites at Stripa, Sweden. Rocha andBarroso (1971) measured the apertures of open fractures in granite using aspecially designed coring method. The average fracture aperture was 400 μmat 2.5–4.5 m depth into the bedrock, decreasing to 100 μm at 13.5 – 14.5 m(Trainer, 1988).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Snow (1968) คำนวณช่องเปิดรอยแตกร้าวในหินแกรนิตหินไนต์ และหินเมตาโวลคานิกจากการวัดความสามารถในการซึมผ่านที่ได้จากการทดสอบการบรรจุหีบห่อในรูเจาะ รูรับแสงที่คำนวณได้อยู่ระหว่าง 75–400 μm ในหินชั้นบน 10 ม. ลดลงเหลือ 50–100 μm ที่ความลึก 15–60 ม. ในทำนองเดียวกัน Gale และคณะ (1982) ประมาณช่องเปิดรอยแตกระหว่าง 5 ถึง 20 ไมโครเมตรที่ระดับความลึกหลายร้อยเมตรในหินแกรนิตที่ Stripa ประเทศสวีเดน Rocha และBarroso (1971) วัดช่องเปิดของรอยแตกแบบเปิดในหินแกรนิตโดยใช้วิธีการเจาะที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ ช่องรับแสงแตกหักโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 400 μm ที่ความลึก 2.5–4.5 ม. ลงไปที่พื้นหิน ลดลงเหลือ 100 μm ที่ 13.5 – 14.5 ม. (Trainer, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สโนว์ (1968) คำนวณรูพรุนในหินแกรนิต
การวัดการซึมผ่านของหินป่านและหินภูเขาไฟ
จากการทดสอบการบรรจุหีบห่อในหลุมเจาะ คำนวณช่วงรูรับแสง 75 - 400 μm
ที่ 10 เมตรส่วนบนของหินฐานจะลดลงเป็น 50 - 100 ไมโครเมตรที่ความลึก 15 - 60 เมตร
ในทำนองเดียวกัน Gale et al. (1982) ประมาณรูรับแสงของรอยแตกระหว่าง 5 ถึง 20 μm
ในหินแกรนิตลึกหลายร้อยเมตรในเมืองสตริปา ประเทศสวีเดน Rocha และ
Barroso (1971) ใช้
วิธีการเจาะแกนที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ รูรับแสงเฉลี่ย 400 μm
ที่ระดับความลึก 2.5 - 4.5 เมตรของหินฐานลดลงถึง 100 ไมโครเมตรที่ 13.5 - 14.5 เมตร
（Trainer，1988）。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สโนว์( 1968 )คํานวณขนาดรูพรุนในหินแกรนิต,
หินกัญชาและหินภูเขาไฟที่ผ่านการวัดความสามารถในการซึมผ่าน
จากการทดสอบซีลในหลุมเจาะ คํานวณขนาดรูพรุนตั้งแต่75-400ไมครอน
10 เมตรที่ด้านบนของรากฐานราก ลดลงไปที่ 50-100 ไมครอน ที่ความลึก 15-20 เมตร.
ในทํานองเดียวกันgale et al . ( 1982 )ประมาณการขนาดรูพรุนของรอยแตกระหว่าง5ถึง20ไมครอน
ในหินแกรนิตหลายร้อยเมตรลึกในสตรียาสวีเดน โรชาร์ดและ
Barroso ( 1971 )ใช้เครื่องมือวัดเพื่อวัดขนาดรูพรุนของรอยแตกเปิดในหินแกรนิต
การออกแบบพิเศษของวิธีการแกน รูรับแสงเฉลี่ย400ไมครอน
ลึกลงไปในหินฐาน 2.5 - 4.5 เมตร ลดลงไปที่ 100 ไมครอนที่ 13.5 - 14.5 เมตร
(ผู้ฝึกสอน,1988).