3.2. StructureCereal b-glucans are

3.2. Structure
Cereal b-glucans are linear polysaccharides which can be
viewed as a cellulose chain (70% 4-O-linked b-Dglucopyranosyl
units) interrupted by 3-O-linked b-Dglucopyranosyl
units (30%). The (1-3) linkages occur
singly, leading to a structure of predominantly b-(1-3)-
linked cellotriosyl and cellotetraosyl units. This structure,
established many years ago, for oat b-glucan (Parrish et al.,
1960), has not required substantial modification as newer
techniques for evaluation, such as High-Performance
Anion-Exchange Chromatography (HPAEC) analysis of
enzyme released oligosaccharide structural units, have been
developed. These methods have however improved our
knowledge of finer details of structure and variations
between the cereals. The molar ratio of (1-3)-linked
cellotriosyl to (1-3)-linked cellotetraosyl units, which
constitute 85–90% by weight of the cereal b-glucan (Skendi
et al., 2003; Wood et al., 1994a), is lower in oats (2.1–2.4)
than in barley (2.8–3.3), rye (3.0–3.2) or wheat (3.0–4.5)
(Cui et al., 2000; Wood et al., 1994a). Celluloselike
sequences containing more than three consecutive
b-(1-4)-linked D-glucopyranosyl units are present at less
than 15% of the polysaccharide, and seem to be conserved
amongst all the cereal b-glucans.
3.3. Molecular weight
A considerable range in the average or peak MW of
cereal b-glucans has been reported in the literature. Many
of the lower values reported for oat and barley b-glucan
may be of isolates that have been depolymerized by
endogenous enzymes or by enzymes (such as amylases)
introduced during isolation. On the other hand, some of
the higher values reported may be overestimates caused by
use of inappropriate standards (such as pullulan) or an
overestimation of the MW of the b-glucan standards used
(Wood et al., 1991). Certainly the peak and weight average
MWs of oat and barley b-glucan are in excess of 1
million g/mole, and probably in the range of 2 million (Beer
et al., 1997a).
3.4. Rheology
b-Glucan is thus a high MW linear polysaccharides and
has a high volume occupancy in solution (high intrinsic
viscosity). The high volume occupancy leads to polymer
coil overlap and entanglement at low concentrations
(0.2–0.3%w/v) above which flow viscosities increase
exponentially with concentration and MW, to about the
fourth power (Doublier and Wood, 1995; Ren et al.,
2003).4 The solutions also show shear thinning behaviour,
in which the apparent viscosity decreases as shear rate of
measurement increases.
Despite the frequent classification together of the
descriptors ‘‘gelling’’ and ‘‘viscous’’ in the nutrition
literature on soluble fibres, the property of a gel is quite
different from that of a viscous solution, since a gel does
not flow, but instead elastically stretches or breaks under a
force of deformation. Although high MW cereal b-glucan
predominantly displays viscous flow behaviour, gelation
may be observed particularly in solutions of lower MW
material (Bo¨hm and Kulicke, 1999; Doublier and Wood,
1995). The flow viscosity behaviour of oat and barley
b-glucans of the same MW do not differ, but the gelation
characteristics do, since the higher the proportion of
(1-3)-linked cellotriosyl units in the structure the more
rapid the gelation. Thus barley b-glucan, at the same
concentration and of the same MW as oat b-glucan, will gel
more readily. The role of gelation, or gel properties, in
controlling physiological effects is unknown, although the
second polysaccharide to be allowed a health claim by the
FDA, psyllium, is predominantly a gelling p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 โครงสร้างB-glucans ธัญพืชมี polysaccharides เชิงเส้นซึ่งสามารถดูเป็นห่วงโซ่เซลลูโลส (70 4-O-ลิงค์บี-Dglucopyranosylหน่วย) ขัดจังหวะ โดย 3-O-ลิงค์บี-Dglucopyranosylหน่วย (30%) ลิงค์ (1-3) เกิดขึ้นนำเดี่ยว โครงสร้างเป็น b-(1-3)-เชื่อมโยง cellotriosyl และ cellotetraosyl หน่วย โครงสร้างนี้ก่อตั้งขึ้นหลายปีที่ผ่านมา สำหรับข้าวโอ๊ต b glucan (Parrish et al.,1960), มีไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนพบเป็นรุ่นใหม่เทคนิคการประเมินผล เช่นประสิทธิภาพสูงวิเคราะห์ anion Exchange Chromatography (HPAEC)เอนไซม์ออก oligosaccharide โครงสร้างหน่วยพัฒนา วิธีการเหล่านี้มีการปรับปรุงอย่างไรก็ตามของเราความรู้ในรายละเอียดปลีกย่อยของโครงสร้างและรูปแบบระหว่างธัญญาหาร อัตราส่วนสบ (1-3) -เชื่อมโยงcellotriosyl การ (1-3) -cellotetraosyl หน่วย การเชื่อมโยงที่เป็น 85-90% โดยน้ำหนักธัญพืชบี-glucan (Skendiและ al., 2003 ไม้และ al., 1994a), จะต่ำกว่าในข้าวโอ๊ต (2.1-2.4)กว่าในข้าวบาร์เลย์ (2.8-3.3), ข้าวไรย์ (3.0-3.2) หรือข้าวสาลี (3.0-4.5)(Cui et al., 2000 ไม้และ al., 1994a) Celluloselikeลำดับที่ประกอบด้วยมากกว่าสามคืนติดต่อกันb- (1-4) -เชื่อมโยงหน่วย D-glucopyranosyl มีที่น้อยกว่า 15% ของ polysaccharide และดูเหมือนจะมีอยู่หมู่ทั้งหมดธัญพืชบี-glucans3.3. น้ำหนักโมเลกุลช่วงจำนวนมากใน MW เฉลี่ย หรือช่วงของb-glucans ธัญพืชได้ถูกรายงานในวรรณคดี หลายค่าล่างรายงานสำหรับข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์บี-glucanอาจแยกที่มีการ depolymerized โดยendogenous เอนไซม์ หรือเอนไซม์ (เช่น amylases)แนะนำระหว่างแยก ในทางกลับกัน บางรายงานค่าสูงอาจ overestimates เกิดจากใช้มาตรฐานไม่เหมาะสม (เช่น pullulan) หรือoverestimation MW ใช้มาตรฐาน b glucan(ไม้ et al., 1991) แน่นอนสูงและน้ำหนักเฉลี่ยMWs ของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์บี-glucan มีเกินกว่า 1ล้าน g/ตุ่น และอาจจะ ในช่วง 2 ล้าน (เบียร์ร้อยเอ็ด al., 1997a)3.4 การใช้งานกับb-Glucan เป็น polysaccharides การเชิง MW สูง และมีพักสูงโซลูชัน (สูง intrinsicความหนืด) ผู้เข้าพักสูงนำพอลิเมอร์ม้วนทับซ้อนและ entanglement ที่ความเข้มข้นต่ำ(0.2–0.3%w/v) เหนือกระแสที่เพิ่ม viscositiesสร้าง ด้วยความเข้มข้นและ MW การประมาณการพลังงานสี่ (Doublier และไม้ 1995 เร็น et al.,2003) .4 โซลูชั่นแสดงบางพฤติกรรม แรงเฉือนความหนืดปรากฏลดลงเป็นอัตราเฉือนประเมินเพิ่มขึ้นแม้ มีการจัดประเภทบ่อยเข้าด้วยการตัวบอก '' gelling'' และ ''ข้น '' โภชนการวรรณกรรมในเส้นใยที่ละลายน้ำ คุณสมบัติของเจลค่อนไม่แตกต่างจากปัญหาความหนืด ตั้งแต่เจไม่ ไหล แต่แทน หมายถึงการปิดยืด หรือแบ่งภายใต้การกองทัพของแมพ แม้ว่าสูง MW ธัญพืชบี-glucanส่วนใหญ่แสดงพฤติกรรมการไหลความหนืด gelationอาจสังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโซลูชั่นของ MW ต่ำวัสดุ (Bo¨hm และ Kulicke, 1999 Doublier และ ไม้1995) . พฤติกรรมความหนืดการไหลของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์b-glucans ของ MW เดียวกันไม่แตกต่างกัน แต่ที่ gelationลักษณะทำ เนื่องจากสัดส่วนที่สูงของ(1-3) -cellotriosyl หน่วยในโครงสร้างที่เชื่อมโยงมากขึ้นอย่างรวดเร็วที่ gelation ดังนั้นข้าวบาร์เลย์บี-glucan ที่เดียวกันความเข้มข้น และของ MW เดียวเป็นข้าวโอ๊ต b glucan จะเจมากขึ้นพร้อมกัน บทบาทของ gelation เจลคุณสมบัติหรือ ในการควบคุมลักษณะสรีรวิทยาไม่รู้จัก แม้ว่าการpolysaccharide ที่สองจะได้รับอนุญาตการสุขภาพอ้างโดยองค์การอาหารและยา ดิชั้น จะเป็น gelling p

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 โครงสร้างธัญพืชขกลูแคนมี polysaccharides เชิงเส้นซึ่งสามารถมองว่าเป็นห่วงโซ่เซลลูโลส(70% 4-O-เชื่อมโยงข Dglucopyranosyl หน่วย) ขัดจังหวะด้วย 3-O-เชื่อมโยงข Dglucopyranosyl หน่วย (30%) (ที่ 1-3) การเชื่อมโยงที่เกิดขึ้นโดยลำพังที่นำไปสู่โครงสร้างของส่วนใหญ่B- (1-3) - เชื่อมโยง cellotriosyl และหน่วย cellotetraosyl โครงสร้างนี้จัดตั้งขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมาสำหรับข้าวโอ๊ตขกลูแคน (พาร์ริช et al., 1960) ได้ไม่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนที่สำคัญเป็นที่ใหม่กว่าเทคนิคสำหรับการประเมินผลเช่นประสิทธิภาพสูงลบแลกเปลี่ยนโครมาโต (HPAEC) การวิเคราะห์ของเอนไซม์ที่ปล่อยออกมาoligosaccharide โครงสร้างหน่วยได้รับการพัฒนา วิธีการเหล่านี้ได้ดีขึ้น แต่ของเราความรู้เกี่ยวกับรายละเอียดปลีกย่อยของโครงสร้างและรูปแบบระหว่างธัญพืช อัตราส่วนโมลของ (1-3) -linked cellotriosyl ไป (1-3) หน่วย cellotetraosyl -linked ซึ่งเป็น85-90% โดยน้ำหนักของธัญพืชขกลูแคน (Skendi et al, 2003;.. ไม้, et al, 1994a) เป็นที่ต่ำกว่าในข้าวโอ๊ต (2.1-2.4) กว่าในข้าวบาร์เลย์ (2.8-3.3) ข้าว (3.0-3.2) หรือข้าวสาลี (3.0-4.5) (Cui et al, 2000;. ไม้, et al, 1994a). Celluloselike ลำดับที่มีมากกว่าสามติดต่อกันB- (1-4) -linked หน่วย D-glucopyranosyl มีอยู่ที่น้อยกว่า15% ของ polysaccharide และดูเหมือนจะอนุรักษ์หมู่ทั้งหมดธัญพืชB-glucans. 3.3 น้ำหนักโมเลกุลช่วงมากในเมกะวัตต์หรือเฉลี่ยสูงสุดของธัญพืชขกลูแคนที่ได้รับรายงานในวรรณคดี หลายคนในค่าที่ต่ำกว่าการรายงานข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนอาจจะมีสายพันธุ์ที่ได้รับการเพเอนไซม์ภายนอกหรือเอนไซม์(เช่น amylases) แนะนำในช่วงการแยก ในทางกลับกันบางส่วนของค่าที่สูงขึ้นอาจจะรายงาน overestimates ที่เกิดจากการใช้มาตรฐานที่ไม่เหมาะสม(เช่น pullulan) หรือประเมินค่าสูงของMW มาตรฐานขกลูแคนที่ใช้(ไม้ et al., 1991) แน่นอนสูงสุดและน้ำหนักเฉลี่ยน้ำหนักโมเลกุลของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนที่อยู่ในส่วนที่เกิน 1 ล้านบาทกรัม / โมลและอาจจะอยู่ในช่วงของ 2 ล้าน (เบียร์et al., 1997a). 3.4 รีโอโลยีB-Glucan จึงเป็น polysaccharides เชิงเส้นสูงเมกะวัตต์และมีอัตราการเข้าพักที่มีปริมาณสูงในการแก้ปัญหา(ที่แท้จริงสูงความหนืด) อัตราการเข้าพักที่มีปริมาณสูงพอลิเมอนำไปสู่การทับซ้อนกันขดลวดและสิ่งกีดขวางที่ความเข้มข้นต่ำ(0.2-0.3% w / v) ข้างต้นซึ่งความหนืดไหลเพิ่มขึ้นชี้แจงกับความเข้มข้นและเมกะวัตต์ที่จะเกี่ยวกับอำนาจที่สี่(Doublier ไม้, 1995; et al, Ren , 2003) 0.4 การแก้ปัญหานอกจากนี้ยังแสดงพฤติกรรมบางเฉือนที่มีความหนืดลดลงเห็นได้ชัดในขณะที่อัตราการเฉือนของการเพิ่มขึ้นของการวัด. แม้จะมีการจัดหมวดหมู่ด้วยกันบ่อยของอธิบาย '' ก่อเจล '' และ '' หนืด '' ในโภชนาการหนังสือที่เกี่ยวกับเส้นใยที่ละลายน้ำได้ทรัพย์สินของเจลที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่ของการแก้ปัญหาที่มีความหนืดเนื่องจากเจลไม่ไม่ไหลแต่แทนที่จะยืดหยุ่นเหยียดหรือแบ่งภายใต้การบังคับของการเสียรูป แม้ว่าธัญพืชสูงเมกะวัตต์ B-glucan ส่วนใหญ่จะแสดงลักษณะการไหลหนืดเจอาจจะสังเกตเห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแก้ปัญหาของเมกะวัตต์ต่ำกว่าวัสดุ(Bohm และ Kulicke 1999; Doublier ไม้, 1995) พฤติกรรมความหนืดของการไหลของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนของ MW เดียวกันไม่แตกต่างกัน แต่เจลักษณะทำตั้งแต่ที่สูงกว่าสัดส่วนของ(1-3) หน่วย cellotriosyl -linked ในโครงสร้างมากขึ้นอย่างรวดเร็วเจ ดังนั้นข้าวบาร์เลย์ขกลูแคนที่เดียวกันความเข้มข้นและของ MW เดียวกับโอ๊ตขกลูแคนจะเจลมากขึ้นอย่างรวดเร็ว บทบาทของเจล, เจลหรือคุณสมบัติในการควบคุมผลกระทบทางสรีรวิทยาไม่เป็นที่รู้จักแต่polysaccharide ที่สองจะได้รับอนุญาตการเรียกร้องสุขภาพโดยองค์การอาหารและยา, psyllium เป็นส่วนใหญ่พีก่อเจล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . โครงสร้างเชิงเส้นเป็น polysaccharides ธัญพืช b-glucans

ซึ่งสามารถดูเป็นเซลลูโลสโซ่ ( 70% 4-o-linked b-dglucopyranosyl
หน่วย ) เพราะ 3-o-linked หน่วย b-dglucopyranosyl
( 30 % ) ( 1 ) ความเชื่อมโยงที่เกิดขึ้น
เดี่ยวไปสู่โครงสร้างเด่น B -
- ( 1-3 ) และเชื่อมโยง cellotriosyl cellotetraosyl หน่วย โครงสร้างนี้
ก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายปีก่อนสำหรับ b-glucan โอ๊ต ( ริช et al . ,
1960 ) ได้ไม่ต้องปรับเปลี่ยนมาก เป็นเทคนิคใหม่
การประเมิน เช่น โครมาโตกราฟีแลกเปลี่ยนแอนไอออนประสิทธิภาพสูง ( hpaec

) การวิเคราะห์เอนไซม์ออกหน่วยโครงสร้างโอลิโกแซคคาไรด์ได้
พัฒนา วิธีการเหล่านี้มีการปรับปรุง แต่ความรู้ของเรา
ของรายละเอียดปลีกย่อยของโครงสร้างและการเปลี่ยนแปลง
ระหว่างธัญพืชอัตราส่วนโดยโมลของ ( 1-3 ) - เชื่อมโยง
cellotriosyl ( 1-3 ) - เชื่อมโยงหน่วย cellotetraosyl ซึ่ง
เป็น 85 – 90% โดยน้ำหนักของธัญพืช b-glucan ( skendi
et al . , 2003 ; ไม้ et al . , 1994a ) ลดลงในข้าวโอ๊ต ( 2.1 - 2.4 )
กว่าในข้าวบาร์เลย์ 2.8 – 3.3 ) ข้าวไรย์ ( 3.0 ) 3.2 ) หรือข้าวสาลี ( 3.0 - 4.5 )
( j et al . , 2000 ; ไม้ et al . , 1994a ) celluloselike

ลำดับที่มีมากกว่าสามครั้งB - ( 1-4 ) - เชื่อมโยง d-glucopyranosyl หน่วยที่มีอยู่น้อย
กว่า 15% ของพอลิแซคคาไรด์ และดูเหมือนจะเป็นป่าสงวน
ในหมู่ b-glucans ทั้งหมดธัญพืช .
3 . น้ำหนักโมเลกุล
ช่วงเป็นอย่างมากในเฉลี่ยหรือยอดเมกะวัตต์
b-glucans ซีเรียลที่ได้รับรายงานในวรรณคดี หลาย
ล่างของค่ารายงานสำหรับข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ b-glucan
อาจจะมีสายพันธุ์ที่ได้รับ depolymerized
โดยโครงสร้างเอนไซม์หรือเอนไซม์ ( เช่นกลุ่ม พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย )
แนะนำในระหว่างการแยก . บนมืออื่น ๆ บางส่วนของรายงานอาจจะสูงกว่าค่า

overestimates ที่เกิดจากการใช้ของมาตรฐานที่ไม่เหมาะสม ( เช่นพูลลูแลน ) หรือ
ประเมินมากเกินไปของ MW ของ b-glucan ใช้มาตรฐาน
( ไม้ et al . , 1991 ) แน่นอนสูงสุดและน้ำหนักเฉลี่ย
mws ของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ b-glucan จะเกินกว่า 1
ล้านกรัม / โมล และ อาจจะอยู่ในช่วง 2 ล้าน ( เบียร์
et al . , 1997a ) .
3.4 . รีโอโลยี
b-glucan จึงเป็น MW สูงเชิงเส้นและมีการครอบครองโดย
ปริมาณสูงในสารละลายสูง ( แท้จริง
ความหนืด ) จำกัดปริมาณสูงนำไปสู่พอลิเมอร์
ม้วนซ้อนกัน และพัวพันที่ความเข้มข้นต่ำ ( 0.2 - 0.3
% w / v ) ซึ่งการไหลความหนืดเพิ่มขึ้น
ข้างบนชี้แจงด้วยสมาธิ และลดการเกี่ยวกับ
อำนาจที่สี่ ( doublier และไม้ , 1995 ; เรน et al . ,
2003 ) 4 โซลูชั่นแสดงเฉือนบางพฤติกรรม
ที่ความหนืดมีค่าลดลงเมื่อเพิ่มอัตราเฉือนของ

แม้จะมีการวัด บ่อยจัดของ
' 'gelling ในด้วยกัน ' ' และ ' ' 'viscous ' ' ในวรรณกรรมเกี่ยวกับโภชนาการ
ปริมาณเส้นใย ,คุณสมบัติของเจลค่อนข้าง
แตกต่างจากที่ของโซลูชั่นแบบหนืด เพราะเจลจะ
ไม่ไหล แต่ elastically เหยียดหรือแบ่งภายใต้
บังคับของการเสียรูป แม้ว่า
สูงธัญพืช b-glucan ส่วนใหญ่แสดงพฤติกรรมการไหลยังข้น เจลาติน
อาจจะสังเกตได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโซลูชั่นล่าง MW
วัสดุ ( โบตั้ง Hm และ kulicke , 1999 ; doublier และไม้
1995 )การไหลความหนืดพฤติกรรมของข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์
b-glucans ของบริษัทเดียวกัน ก็ไม่แตกต่างกัน แต่การเกิดเจล
ลักษณะทำตั้งแต่สูงกว่าสัดส่วนของ
( 1-3 ) - cellotriosyl หน่วยเชื่อมโยงในโครงสร้างมากขึ้น
อย่างรวดเร็วเจลาติน . ดังนั้น b-glucan ข้าวบาร์เลย์ที่ความเข้มข้นเดียวกัน
และของ MW เดียวกับ b-glucan โอ๊ต จะเจล
มากขึ้นพร้อม . บทบาทของการเกิดเจล หรือเจล
คุณสมบัติในการควบคุมทางสรีรวิทยา ผลคือไม่รู้จักแม้ว่า
ไรด์ที่สองจะได้รับอนุญาตเพื่อเรียกร้องโดย
FDA psyllium , เด่นเป็น gelling p