Antimicrobial resistance in Staphyl

Antimicrobial resistance in Staphylococcus spp., Escherichia coli and Enterococcus spp. in dogs given antibiotics for chronic dermatological disorders, compared with non-treated control dogs
M Rantala, E Lahti, J Kuhalampi, S Pesonen, A-K Järvinen, L Saijonmaa-Koulumies and T Honkanen-Buzalski
Acta Veterinaria Scandinavica200445:37
DOI: 10.1186/1751-0147-45-37© The Author(s) 2002
Received: 01 November 2003Accepted: 17 November 2003Published: 31 March 2004
Abstract

The aim of this study was to evaluate antimicrobial resistance in canine staphylococci, Escherichia coli and enterococci, which were isolated from 22 dogs with pyoderma and a history of previous antibiotic treatment, compared to bacterial isolates from 56 non-treated control dogs. Two isolates of each bacterial species per dog were investigated, if detected. Staphylococcal isolates from dogs with pyoderma (35 isolates) were more resistant to sulphatrimethoprim than the isolates from controls (56 isolates) (57% vs. 25%, p < 0.004). Multiresistance in staphylococci was also more common in dogs with pyoderma (29% vs. 9%, p = 0.02). A similar trend among isolates of E. coli was detected (24 and 74 isolates from treated and control dogs, respectively), but the differences were not significant. Resistance for macrolide-lincosamides was approximately 20% among staphylococci in both groups. Resistance to ampicillin among enterococci was 4%–7%. The age of the dogs might have an impact on resistance: multiresistance among staphylococcal isolates from younger dogs (≤5 years) was more common than in older dogs (≥6 years) (24%, vs. 0%, 63 and 27 isolates, respectively, p = 0.02). Staphylococci in younger dogs were more resistant to tetracycline (48% vs. 11%, p < 0.001) and sulphatrimethoprim (48% vs. 15%, p < 0.01) than those in older dogs. In contrast, the isolates of E. coli from older dogs tended to be more resistant, although a significant difference was detected only in resistance to tetracycline (13% vs. 2% of 40 and 50 isolates respecthely, p = 0.04)). The results of this small study indicate that resistance in canine staphylococci in the capital area of Finland is comparable with many other countries in Europe. Resistance in indicator bacteria, E. coli and enterococci, was low.

Keywords

antimicrobial resistance normal flora Staphylococcus spp. Enterococcus faecalis Enterococcus faecium Escherichia coli pyoderma dog.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพในออกซิเจน Staphylococcus, Escherichia coli และ Enterococcus ออกซิเจนในสุนัขที่ได้รับยาปฏิชีวนะสำหรับโรคผิวหนังเรื้อรัง เมื่อเทียบกับสุนัขไม่ได้รับการรักษาควบคุมM Rantala, E Lahti, J Kuhalampi, S Pesonen, Järvinen A-K, L Saijonmaa-Koulumies และ T Honkanen-BuzalskiActa Veterinaria Scandinavica200445:37ดอย: 10.1186/1751-0147-45-37 © Author(s) 2002รับ: 01 พฤศจิกายน 2003Accepted: 2003Published 17 พฤศจิกายน: 31 2547 มีนาคมบทคัดย่อจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ประเมินความต้านทานต่อต้านจุลชีพในสุนัขสแตฟฟิล Escherichia coli และ enterococci ซึ่งแยกจากสุนัข 22 pyoderma และประวัติของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้ เมื่อเทียบกับแบคทีเรียที่แยกได้จากสุนัขไม่ได้รับการรักษาควบคุม 56 สองแยกแต่ละสายพันธุ์แบคทีเรียต่อสุนัขถูกตรวจสอบ หากตรวจพบ ที่แยกได้จากสุนัขด้วย (แยก 35) pyoderma staphylococcal ได้ทนต่อการ sulphatrimethoprim กว่าแยกออกจากตัวควบคุม (แยก 56) (57% เทียบกับ 25%, p < 0.004) Multiresistance ในสแตฟฟิลก็พบมากในสุนัขที่มี pyoderma (29% เทียบกับ 9%, p = 0.02) พบแนวโน้มคล้ายกันในหมู่ของ E. coli ที่แยกได้ (24 และ 74 แยกจากรับการรักษา และควบคุมสุนัข ตามลำดับ), แต่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ความต้านทานสำหรับแมคโคไรด์ lincosamides ประมาณ 20% ระหว่างสแตฟฟิลในทั้งสองกลุ่มได้ ความต้านทานระหว่าง enterococci โกคอคือ 4% – 7% อายุของสุนัขอาจมีผลต่อความต้านทาน: multiresistance ระหว่าง staphylococcal แยกจากสุนัขอายุน้อยกว่า (ปี ≤5) ได้มากขึ้นกว่าในสุนัขสูงอายุ (≥6 ปี) (24% เจอ 0%, 63 และ 27 แยก ตามลำดับ p = 0.02) สแตฟฟิลในสุนัขอายุน้อยถูกทนต่อการเตตราไซคลีน (48% เทียบกับ 11%, p < 0.001) และ sulphatrimethoprim (48% เทียบกับ 15%, p < 0.01) กว่าในสุนัขสูงอายุ In contrast แยกของ E. coli จากสุนัขสูงอายุมีแนวโน้มที่จะทนมากขึ้น แม้ว่าตรวจพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเฉพาะในทนต่อเตตราไซคลีน (13% กับ 2% ของ 40 และ 50 แยก respecthely, p = 0.04)) ผลของการศึกษาขนาดเล็กนี้บ่งชี้ว่า ความต้านทานในสแตฟฟิลสุนัขในพื้นที่เมืองหลวงของฟินแลนด์ไม่เทียบกับประเทศอื่น ๆ ในยุโรป ความต้านทานในตัวบ่งชี้แบคทีเรีย E. coli และ enterococci ได้ต่ำคำสำคัญความต้านทานต่อต้านจุลชีพพืชปกติ Staphylococcus ออกซิเจน Enterococcus faecalis Enterococcus faecium Escherichia coli pyoderma สุนัข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดื้อยาในเชื้อ Staphylococcus spp. Escherichia coli และ Enterococcus spp ในสุนัขได้รับยาปฏิชีวนะสำหรับโรคผิวหนังเรื้อรังเมื่อเทียบกับสุนัขที่ไม่ได้รับการรักษาควบคุม
M Rantala อีลาห์เจ Kuhalampi, S Pesonen, AK Järvinen, L Saijonmaa-Koulumies และ T Honkanen-Buzalski
Acta Veterinaria Scandinavica200445: 37
ดอย: 10.1186 / 1751 -0147-45-37 ©ผู้เขียน (s) 2002
ที่ได้รับ: 1 พฤศจิกายน 2003Accepted: 17 พฤศจิกายน 2003Published: 31 มีนาคม 2004
บทคัดย่อ

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินการดื้อยาในเชื้อสุนัข Escherichia coli และ enterococci ซึ่งถูกแยกออกจาก 22 สุนัขที่มี pyoderma และประวัติของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้เมื่อเทียบกับแบคทีเรียจาก 56 ควบคุมสุนัขที่ไม่ได้รับการรักษา สองสายพันธุ์ของแต่ละสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียต่อสุนัขถูกตรวจสอบหากตรวจพบ เชื้อที่แยกได้จากสุนัขที่มี pyoderma (35 แยก) เป็นทนต่อการ sulphatrimethoprim กว่าสายพันธุ์จากการควบคุม (56 ไอโซเลท) (57% เทียบกับ 25%, p <0.004) Multiresistance ในเชื้อก็ยังพบมากในสุนัขที่มี pyoderma (29% เมื่อเทียบกับ 9%, p = 0.02) แนวโน้มที่คล้ายกันในหมู่สายพันธุ์ของเชื้อ E. coli ที่ตรวจพบ (24 และ 74 สายพันธุ์จากได้รับการรักษาและการควบคุมสุนัขตามลำดับ) แต่ความแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญ ต้านทาน macrolide-lincosamides อยู่ที่ประมาณ 20% ในหมู่เชื้อในทั้งสองกลุ่ม ความต้านทานต่อ ampicillin หมู่ enterococci 4% -7% อายุของสุนัขอาจมีผลกระทบต่อความต้านทาน: multiresistance ในหมู่เชื้อที่แยกได้จากสุนัขที่อายุน้อยกว่า (≤5ปี) เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นกว่าในสุนัขเก่า (≥6ปี) (24% เทียบกับ 0%, 63 และ 27 สายพันธุ์, ตามลำดับ p = 0.02) เชื้อในสุนัขที่อายุน้อยกว่าก็ทนต่อการ tetracycline (48% เทียบกับ 11%, p <0.001) และ sulphatrimethoprim (48% เทียบกับ 15%, p <0.01) มากกว่าผู้ที่อยู่ในสุนัขที่มีอายุมากกว่า ในทางตรงกันข้ามสายพันธุ์ของเชื้อ E. coli จากสุนัขที่มีอายุมากกว่ามีแนวโน้มที่จะทนมากขึ้นแม้จะมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ตรวจพบได้เฉพาะในความต้านทานต่อการ tetracycline (13% เทียบกับ 2% ของ 40 และ 50 แยก respecthely, P = 0.04)) ผลการศึกษาขนาดเล็กนี้แสดงให้เห็นว่าในความต้านทานเชื้อสุนัขในพื้นที่เมืองหลวงของประเทศฟินแลนด์ก็เปรียบได้กับประเทศอื่น ๆ อีกมากมายในยุโรป ต้านทานเชื้อแบคทีเรียในตัวบ่งชี้เชื้อ E. coli และ enterococci เป็นต่ำ.

คำ

ดื้อยาพืชปกติ Staphylococcus spp Enterococcus faecalis Enterococcus faecium Escherichia coli pyoderma สุนัข