Food was a determinant factor which

Food was a determinant factor which kept all the organisms alive throughout the 7 d bioassays (Bioassay 1 and 2), without which the animals would have died on the sixth day. If the food concentrations were not limited, the additional energy would be insignificant. With limited food concentrations, some supplementary sources of energy would be significant for the animals. For example, D. pulex survived longer in the presence of suspended sediments onto which organics had been adsorbed than without such organics, or without the presence of food. The dissolved organic
matter was obtained from a concentrated bacterial growth medium (Arruda et al., 1983). In some cases, with low concentrations of suspended clay the cladoceran fitness was increased, when combined with low food levels. This increase of fitness was due to
the organic matter which had been derived from natural sources,
i.e. released via Crvptoinonas excretion and zooplankton feeding
(Kirk and Gilbert, 1990). Suspension feeders assimilated dissolved
organic matter which was absorbed into the suspended clay (Marzolf,
1981; Arruda et al., 1983), thus indicating that the composition
of the test substance had a significant impact on the
survivorship of the test organisms, and even short-term inputs of
terrestrial inorganic sediments had impacts on benthic macroinvertebrates
(Vasconcelos and Melo, 2008). Nevertheless, when suspended clay was present, the availability of organic substrates
attached to the particles may have been the primary cause for increased
growth rates and maximal abundances of Bodo saltans and
Spumella sp. (Boenigk and Novarino, 2004). In the present study,
the organic substrates attached to NP and NPn (the percentage organic
matter of NP was 2.72% according to Pereira et al. (2006)),
such as 3-methylaminocarbonylpyridine, n-butyramide, butanoic
acid or other organic substrates that had not been identified
(Table 3), were probably assimilated by the animals, and may have
been responsible for the good survivorship and reproduction of the
test organisms in the treatments of Bioassays 1 and 4.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Food was a determinant factor which kept all the organisms alive throughout the 7 d bioassays (Bioassay 1 and 2), without which the animals would have died on the sixth day. If the food concentrations were not limited, the additional energy would be insignificant. With limited food concentrations, some supplementary sources of energy would be significant for the animals. For example, D. pulex survived longer in the presence of suspended sediments onto which organics had been adsorbed than without such organics, or without the presence of food. The dissolved organicmatter was obtained from a concentrated bacterial growth medium (Arruda et al., 1983). In some cases, with low concentrations of suspended clay the cladoceran fitness was increased, when combined with low food levels. This increase of fitness was due tothe organic matter which had been derived from natural sources,i.e. released via Crvptoinonas excretion and zooplankton feeding(Kirk and Gilbert, 1990). Suspension feeders assimilated dissolvedorganic matter which was absorbed into the suspended clay (Marzolf,1981; Arruda et al., 1983), thus indicating that the compositionof the test substance had a significant impact on thesurvivorship of the test organisms, and even short-term inputs ofterrestrial inorganic sediments had impacts on benthic macroinvertebrates(Vasconcelos and Melo, 2008). Nevertheless, when suspended clay was present, the availability of organic substratesกับอนุภาคอาจได้รับสาเหตุหลักสำหรับเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตและสูงสุด abundances ของ saltans โบโด และSp. Spumella (Boenigk และ Novarino, 2004) ในการศึกษาปัจจุบันวัสดุอินทรีย์ที่แนบกับ NP และ NPn (เปอร์เซ็นต์อินทรีย์เรื่องของ NP เป็น 2.72% ตาม Pereira et al. (2006)),3 methylaminocarbonylpyridine, n butyramide, butanoicกรดหรือพื้นผิวอื่น ๆ อินทรีย์ที่ไม่มีการระบุ(ตาราง 3), อาจมีขนบธรรมเนียมประเพณี โดยสัตว์ และอาจรับผิดชอบดีตกทอดการสืบพันธุ์ของการทดสอบสิ่งมีชีวิตในการรักษา Bioassays 1 และ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารเป็นปัจจัยปัจจัยที่ทำให้สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตตลอด 7 วัน bioassays (ชีวภาพ 1 และ 2) โดยที่สัตว์จะมีผู้เสียชีวิตในวันที่หก ถ้าความเข้มข้นของอาหารที่ไม่ได้ถูก จำกัด การใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นจะไม่มีนัยสำคัญ ที่มีความเข้มข้นอาหาร จำกัด บางแหล่งที่มาของพลังงานเสริมจะมีความสำคัญสำหรับสัตว์ ยกตัวอย่างเช่น D. พูเล็กรอดชีวิตอีกต่อไปในการปรากฏตัวของตะกอนที่ถูกระงับลงซึ่งสารอินทรีย์ที่ได้รับการดูดซับสารอินทรีย์กว่าโดยไม่ต้องดังกล่าวหรือไม่มีการปรากฏตัวของอาหาร อินทรีย์ละลายเรื่องที่ได้รับจากสื่อการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียที่มีความเข้มข้น (Arruda et al., 1983)
ในบางกรณีที่มีความเข้มข้นต่ำของดินที่ถูกระงับการออกกำลังกายไรน้ำกร่อยเพิ่มขึ้นเมื่อรวมกับอาหารระดับต่ำ การเพิ่มขึ้นของการออกกำลังกายนี้เป็นผลมาจากสารอินทรีย์ที่ได้รับมาจากแหล่งธรรมชาติที่ปล่อยออกมาคือผ่านการขับถ่ายและการให้อาหารCrvptoinonas แพลงก์ตอนสัตว์(เคิร์กและกิลเบิร์ 1990) ดูดระงับการหลอมละลายสารอินทรีย์ซึ่งถูกดูดซึมเข้าไปในดินที่ถูกระงับ (MARZOLF, 1981. Arruda, et al, 1983) จึงแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบของสารทดสอบมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิตการทดสอบและแม้กระทั่งสั้นปัจจัยการผลิตระยะยาวของตะกอนบกนินทรีย์มีผลกระทบต่อ macroinvertebrates หน้าดิน (Vasconcelos และ Melo 2008) แต่เมื่อดินที่ถูกระงับเป็นปัจจุบันพร้อมของพื้นผิวอินทรีย์ที่แนบมากับอนุภาคอาจจะเป็นสาเหตุหลักของการเพิ่มขึ้นของอัตราการเจริญเติบโตและปริมาณสูงสุดของsaltans โบเดอและSpumella SP (Boenigk และ Novarino, 2004) ในการศึกษาปัจจุบันพื้นผิวอินทรีย์ที่แนบมากับ NP และ NPN (ร้อยละอินทรีย์เรื่องของNP 2.72% ตาม Pereira et al. (2006)) เช่น 3 methylaminocarbonylpyridine, n-butyramide, butanoic กรดหรือพื้นผิวอินทรีย์อื่น ๆ ที่ไม่ได้รับการระบุ(ตารางที่ 3) อาจจะถูกหลอมรวมสัตว์และอาจจะได้รับความรับผิดชอบในการรอดที่ดีและการสืบพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตในการทดสอบการรักษาของbioassays 1 และ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตตลอด 7 D ละเอียด ( วิธีที่ 1 และ 2 ) โดยที่สัตว์อาจจะตายในวันที่ 6 ถ้าปริมาณอาหารไม่ได้ถูก จำกัด พลังงานเพิ่มเติมจะไม่สำคัญ ส่วนอาหาร จำกัด บางแหล่งสร้างพลังงานจะสำคัญสำหรับสัตว์ ตัวอย่างเช่น Dpulex อยู่รอดนานในการปรากฏตัวของตะกอนแขวนลอยลงซึ่งได้รับการดูดซับสารอินทรีย์กว่าโดยไม่ต้องเช่นสารอินทรีย์หรือโดยปราศจากอาหาร ละลายอินทรีย์
ไม่ว่าจะได้รับจากความเข้มข้นอาหารเลี้ยงเชื้อแบคทีเรีย ( arruda et al . , 1983 ) ในบางกรณีที่มีความเข้มข้นต่ำ ปริมาณดินคลาโดเซอแรนฟิตเนสเพิ่มขึ้นเมื่อรวมกับอาหารในระดับต่ำ นี้เพิ่มฟิต เนื่องจาก
อินทรีย์วัตถุที่ได้รับมาจากแหล่งธรรมชาติ คือ ปล่อยผ่าน
crvptoinonas การขับถ่ายน้ำและอาหาร
( Kirk และ Gilbert , 1990 ) การหลอมละลาย
feeders ระงับอินทรีย์ซึ่งถูกดูดซึมเข้าไประงับดิน ( marzolf
, 1981 ; arruda et al . , 1983 )จึงแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบ
ของการทดสอบสารที่มีผลกระทบต่อ
บนของสิ่งมีชีวิต ทดสอบ และแม้ระยะสั้นปัจจัยของ
บกอนินทรีย์ต่อดินตะกอนมีปัจจัย
( Vasconcelos และเมโล , 2008 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อระงับเคลย์ปัจจุบันความพร้อมของ
สารอาหารอินทรีย์ที่แนบมากับอนุภาคอาจมีสาเหตุหลักสำหรับอัตราการเจริญเติบโตเพิ่มขึ้น
สูงสุด abundances ของโบโด saltans และ
spumella sp . ( boenigk และ novarino , 2004 ) ในการศึกษา
อินทรีย์และพื้นผิวติด NP NPN ( ร้อยละอินทรีย์
เรื่องของ NP เป็น 2.72 % ตาม Pereira et al . ( 2006 ) ) ,
เช่น 3-methylaminocarbonylpyridine n-butyramide ในขณะที่
, ,กรดหรือพื้นผิวอินทรีย์อื่น ๆที่ไม่ได้ถูกระบุ
( ตารางที่ 3 ) อาจจะปรับตัวโดยสัตว์ และอาจมี
รับผิดชอบที่ดีของคุณและการสืบพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตในตำรับ
แบบละเอียด 1 และ 4