History of Australia HISTORICAL BAC

History of Australia


HISTORICAL BACKGROUND

Bathurst Island Aborigines
Aborigines from Bathurst Island (1939), one of the Tiwi Islands in the Northern Territory. Australian Prehistory: Humans are thought to have arrived in Australia about 30,000 years ago. The original inhabitants, who have descendants to this day, are known as aborigines. In the eighteenth century, the aboriginal population was about 300,000. The aborigines, who have been described alternately as nomadic hunter-gatherers and fire-stick farmers (known for using fire to clear the brush and attract grass-eating animals instead of cultivating the land), settled primarily in the well-watered coastal areas. Some observers believe that poor treatment of the environment by aborigines over many centuries may have led to the barren nature of much of the Australian interior. Higher forms of mammals never reached Australia because the land bridge from Asia ceased to exist about 50 million years ago.


JC
Captain James Cook (1728 – 14 February 1779)
James Cook was a British explorer, navigator and cartographer, he reached the south-eastern coast of Australia on 19 April 1770, his expedition became the first recorded Europeans to have encountered Australia's eastern coastline. European Discovery and Settlement to 1850: The period of European discovery and settlement began on August 23, 1770, when Captain James Cook of the British Royal Navy took possession of the eastern coast of Australia in the name of George III. His party had spent four months in exploration along eastern Australia, from south to north. Unlike Dutch explorers, who deemed the land of doubtful value and preferred to focus on the rich Indies to the north, Cook and Joseph Banks of the Royal Society, who accompanied Cook for scientific observations, reported that the land was more fertile. Cook’s fame in Britain helped to fix the attention of the British government on the area, which had some strategic significance in the European wars of the late eighteenth and early nineteenth centuries.

In 1779 Joseph Banks recommended Botany Bay, named after the profusion of new plants found there, as a site for a penal settlement. A new outlet was needed for convicts to be transported overseas in continuance of British penal policy after the loss of the 13 North American colonies. In 1786 the British government decided to adopt Bank’s recommendation. Considerations other than the pressing need to reduce the convict population may have influenced Lord Sydney, the home minister, in his action. There was, for example, some expression of interest in supplies for the Royal Navy and in the prospects for trade in the future. The first fleet in the series that transported convicts arrived in January 1788, bringing 1,500 people, nearly half of them convicts. On January 26, Captain Arthur Phillip of the Royal Navy raised the British flag at Sydney Cove, which he decided was preferable to Botany Bay, slightly to the south, as a settlement site. The colony of New South Wales was formally proclaimed on February 7, 1788.

Transportation of convicts eventually brought a total of about 160,000 prisoners to Australia. The initial character of a penal colony lasted for about 60 years in the areas of major original settlement. It ended in 1840 in New South Wales and in 1852 in Van Diemen’s Land (modern Tasmania), which became a colony in 1825. Western Australia, which was founded in 1830 by free immigrants, added convicts to its population by its own choice from 1850 to 1868. Convicts were not sent to South Australia, which became a colony in 1836.

The major continuing problems of the colonies arose from efforts to carry out British policy designed for a penitentiary when other interests—fishing, sealing, farming, and trade—were developing. The economic development begun in the convict phase of settlement included the expansion of agriculture where conditions were favorable, as in Van Diemen’s Land, which started in 1815 to export grain to New South Wales. Roads, bridges, and other transportation facilities necessary for commerce were built by convict labor, as were government buildings. In the early nineteenth century, enterprising colonists successfully introduced merino sheep as a source of the fine wool increasingly demanded by the expanding British textile industry.

Individual immigrants to Australia increased in number in the 1820s. They were mostly people of some means with which to acquire land, which was in general granted only to those of substance. This land policy, favoring the so-called exclusives, or individuals of established position, over the freed convicts, or emancipists, who sought to advance themselves, facilitated the pastoral expansion of the 1820s. The colonies already established—New South Wales and Van Diemen’s Land—got most of the early immigrants, but some immigrants went to the newer colonies, Western Australia and South Australia. In the 1830s, the southern p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย พื้นหลังทางประวัติศาสตร์ ชาวพื้นเมืองเกาะบาเทิร์สต์ชาวพื้นเมืองจากเกาะบาเทิร์สต์ (1939), หนึ่งในหมู่เกาะ Tiwi ในเขต ประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย: มนุษย์มีความคิดที่ได้รับในออสเตรเลียประมาณ 30,000 ปีที่แล้ว ผู้อยู่อาศัยเดิม ที่มีลูกหลานวันนี้ จะเป็นชาวพื้นเมือง ในศตวรรษที่สิบแปด ประชากรพื้นเมืองได้ประมาณ 300,000 ชาวพื้นเมือง ที่ได้รับการอธิบายสลับ hunter-gatherers เร่ร่อนและเกษตรกรติดไฟ (รู้จักใช้ไฟเพื่อล้างแปรง และดึงดูดสัตว์ที่กินหญ้าแทนการเพาะปลูกที่ดิน), ส่วนใหญ่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลรดดีแล้ว ผู้สังเกตการณ์บางอย่างเชื่อว่า รักษาไม่ดีในสภาพแวดล้อมโดยชาวพื้นเมืองช่วงหลายศตวรรษอาจจะนำไปสู่ธรรมชาติแห้งแล้งของมากของออสเตรเลีย สูงกว่ารูปแบบของการเลี้ยงลูกด้วยนมไม่ถึงออสเตรเลียเนื่องจากสะพานจากเอเชียหยุดอยู่ประมาณ 50 ล้านปีมาเจซีกัปตันเจมส์คุก (1728 – 14 1779 กุมภาพันธ์)เจมส์คุกถูกอังกฤษ explorer, navigator และนัก เขามาถึงชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลียเมื่อ 19 1770 เมษายน สำรวจของเขากลายเป็น ชาวยุโรปบันทึกแรกที่พบชายฝั่งตะวันออกของออสเตรเลีย การค้นพบและการชำระไป 1850: ระยะเวลาของการค้นพบและการเริ่มต้นเมื่อ 23 สิงหาคม 1770 เมื่อกัปตันเจมส์คุกของราชนาวีอังกฤษเข้ายึดครองฝั่งตะวันออกของออสเตรเลียในชื่อ George III พรรคของเขาได้ใช้เวลาสี่เดือนในการสำรวจตามแนวตะวันออกออสเตรเลีย จากใต้ไปเหนือ ซึ่งแตกต่างจากนักสำรวจดัตช์ ผู้ถือที่ดินของมูลค่าหนี้สงสัยสูญ และต้องเน้นอินเดียอุดมไปด้วยทางเหนือ คุกและโจเซฟธนาคารของ Royal Society ที่พักพร้อมอาหารสำหรับการสังเกตทางวิทยาศาสตร์ รายงานว่า แผ่นดินไม่อุดมสมบูรณ์มาก ชื่อเสียงของคุกในสหราชอาณาจักรช่วยแก้ไขความสนใจของรัฐบาลอังกฤษบนพื้นที่ ซึ่งมีความสำคัญเชิงกลยุทธ์บางอย่างในปลายเดือนสิบแปด และต้น 19 ศตวรรษสงครามยุโรป ใน 1779 โจเซฟธนาคารแนะนำอ่าวโบตานี ชื่อหลังจากเขาของพืชใหม่ที่พบมี เป็นเว็บไซต์สำหรับการชำระเงินอาญา สาขาใหม่จำเป็นสำหรับการรวมที่จะขนส่งไปต่างประเทศในการต่อเนื่องของนโยบายอาญาที่อังกฤษหลังจากการสูญเสียอาณานิคมอเมริกาเหนือ ในปีค.ศ. 1786 รัฐบาลอังกฤษตัดสินใจที่จะนำคำแนะนำของธนาคาร พิจารณาไม่ใช่กดต้องลดประชากรลงโทษอาจมีผลต่อเจ้าซิดนีย์ บ้านกระทรวง การกระทำของเขา ได้ เช่น บางแสดงความสนใจ ในอุปกรณ์สำหรับทัพ และ ในอนาคตสำหรับการค้าในอนาคต ฝูงบินแรกในตระกูลที่ขนส่งรวมถึงใน 1788 มกราคม นำ 1,500 คน โทษเกือบครึ่งหนึ่งของพวกเขา บน 26 มกราคม กัปตันอาเธอร์ฟิลลิปของทัพยกธงชาติอังกฤษที่ซิดนีย์โคฟ ที่เขาตัดสินใจถูกดีกว่าอ่าวโบตานี เล็กน้อยทางใต้ เป็นเว็บไซต์การชำระ อาณานิคมของนิวเซาท์เวลส์มีประกาศอย่างเป็นทางการบน 7 กุมภาพันธ์ 1788 ขนส่งรวมในที่สุดมารวมนักโทษประมาณ 160,000 ถึงออสเตรเลีย อักขระตัวแรกของทัณฑ์กินเวลาประมาณ 60 ปีในพื้นที่ของการชำระเงินเดิมที่สำคัญ มันจบใน 1840 ในนิวเซาท์เวลส์ และ ในปี 1852 ใน Van Diemen แดน (ทัสมาเนียสมัย), ซึ่งกลายเป็นอาณานิคมในปีค.ศ. 1825 ออสเตรเลียตะวันตก ซึ่งก่อตั้งใน 1830 โดยผู้อพยพที่ฟรี เพิ่มรวมถึงประชากรตามที่ตัวเองเลือกจาก 1850 ถึงปี 1868 การรวมไม่ถูกส่งไปยังภาคใต้ ซึ่งกลายเป็นอาณานิคมใน 1836 ต่อปัญหาสำคัญของอาณานิคมที่เกิดขึ้นจากความพยายามที่จะดำเนินนโยบายอังกฤษที่ออกแบบมาสำหรับการ penitentiary เมื่ออื่น ๆ สนใจ — ประมง ปิดผนึก การเกษตร และการค้าซึ่งมีการพัฒนา การพัฒนาเศรษฐกิจที่เริ่มในขั้นตอนการลงโทษของการชำระเงินรวมการขยายตัวของเกษตรที่เงื่อนไขได้ดี เช่น Van Diemen แดน ซึ่งเริ่มต้นในปี 1815 การส่งออกข้าวไปนิวเซาท์เวลส์ ถนน สะพาน และอื่น ๆ เดินทางสะดวกที่จำเป็นเพื่อการพาณิชย์ถูกสร้างขึ้น โดยแรงงานนักโทษ ณอาคาร ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ต้น กล้าได้กล้าเสียอาณานิคมนำแกะเมอริโนเป็นแหล่งของขนสัตว์ละเอียดมากขึ้นต้องการอุตสาหกรรมสิ่งทออังกฤษขยายเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ละผู้อพยพไปยังประเทศออสเตรเลียเพิ่มขึ้นในจำนวนในซึ่งเป็นผลทำให้ พวกเขาคนส่วนใหญ่ของวิธีที่จะซื้อที่ดิน ซึ่งโดยทั่วไปต้องได้รับเท่าของสาร นโยบายนี้ที่ดิน นิยมเรียกว่าพิเศษ หรือบุคคลฐานะจัดตั้งขึ้น รวมอิสระ emancipists ที่ขอก้าวหน้าตัวเอง หรืออำนวยการซึ่งเป็นผลทำให้ขยายพระ อาณานิคมที่ก่อตั้งขึ้นแล้ว — ที่ดินนิวเซาท์เวลส์และ Van Diemen — มีส่วนใหญ่ของผู้อพยพก่อน แต่ผู้อพยพบางคนไปจากอาณานิคมใหม่ ออสเตรเลียตะวันตกและภาคใต้ ในยุค 1830, p ใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ของออสเตรเลียประวัติศาสตร์ภูมิหลังเทิร์สต์เกาะพื้นเมืองชาวพื้นเมืองจากเทิร์สต์ไอส์แลนด์ (1939) ซึ่งเป็นหนึ่งในหมู่เกาะ Tiwi เหนือดินแดน ประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย: มนุษย์คิดว่าจะได้มาถึงประเทศออสเตรเลียประมาณ 30,000 ปีที่ผ่านมา ที่อาศัยอยู่เดิมที่มีลูกหลานไปในวันนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นชาวพื้นเมือง ในศตวรรษที่สิบแปดที่มีประชากรเป็นชาวพื้นเมืองประมาณ 300,000 ชาวพื้นเมืองที่ได้รับการอธิบายสลับกันเร่ร่อนเธ่อและเกษตรกรไฟติด (ที่รู้จักกันสำหรับการใช้ไฟเพื่อล้างแปรงและดึงดูดสัตว์กินหญ้าแทนการเพาะปลูกที่ดิน) ตั้งรกรากอยู่ในขั้นต้นในพื้นที่ชายฝั่งทะเลอันอุดม ผู้สังเกตการณ์บางคนเชื่อว่าการรักษาที่ดีของสภาพแวดล้อมโดยชาวพื้นเมืองในช่วงหลายศตวรรษที่อาจจะนำไปสู่การเป็นหมันธรรมชาติของมากของการตกแต่งภายในที่ออสเตรเลีย รูปแบบที่สูงของสัตว์ไม่ถึงออสเตรเลียเพราะสะพานฝั่งจากเอเชียหยุดอยู่ประมาณ 50 ล้านปีที่ผ่านมา. JC กัปตันเจมส์คุก (1728 - 14 กุมภาพันธ์ 1779) เจมส์คุกเป็นนักสำรวจชาวอังกฤษ, Navigator และแผนเขามาถึงทางตะวันออกเฉียงใต้ ชายฝั่งของออสเตรเลียที่ 19 เมษายน 1770 การเดินทางของเขากลายเป็นคนแรกที่ชาวยุโรปบันทึกได้พบออสเตรเลียชายฝั่งทะเลตะวันออก การค้นพบของยุโรปและการตั้งถิ่นฐาน 1850: ช่วงเวลาของการค้นพบและการตั้งถิ่นฐานในยุโรปเริ่มต้นขึ้นเมื่อ 23 สิงหาคม 1770 เมื่อกัปตันเจมส์คุกของกองทัพเรืออังกฤษเข้าครอบครองชายฝั่งตะวันออกของออสเตรเลียในชื่อของจอร์จที่สาม พรรคของเขาได้ใช้เวลาสี่เดือนในการตรวจสอบข้อเท็จจริงพร้อมออสเตรเลียตะวันออกจากทางทิศใต้ไปทางทิศเหนือ ซึ่งแตกต่างจากนักสำรวจชาวดัตช์ที่ถือว่าที่ดินของมูลค่าหนี้สงสัยจะสูญและต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่อุดมไปด้วยหมู่เกาะอินเดียไปทางทิศเหนือคุกและโจเซฟธนาคารของ Royal Society ที่มาพร้อมกับการปรุงอาหารสำหรับการสังเกตการณ์ทางวิทยาศาสตร์รายงานว่าที่ดินที่อุดมสมบูรณ์มากขึ้น ชื่อเสียงของคุกในสหราชอาณาจักรจะช่วยแก้ไขความสนใจของรัฐบาลอังกฤษในพื้นที่ซึ่งมีความสำคัญเชิงกลยุทธ์บางอย่างในสงครามของยุโรปในช่วงปลายปีที่สิบแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้า. ใน 1779 โจเซฟแบ๊แนะนำอ่าวโบตาตั้งชื่อตามความอุดมสมบูรณ์ของพืชใหม่ พบว่ามีเป็นเว็บไซต์สำหรับการตั้งถิ่นฐานกฎหมายอาญา เต้าเสียบใหม่เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับนักโทษที่จะส่งในต่างประเทศต่อเนื่องของนโยบายทางอาญาของอังกฤษหลังจากการสูญเสียของ 13 นอร์ทอาณานิคมอเมริกัน ใน 1786 รัฐบาลอังกฤษตัดสินใจที่จะนำมาใช้คำแนะนำของธนาคาร การพิจารณาอื่น ๆ กว่าจำเป็นเร่งด่วนที่จะลดจำนวนประชากรนักโทษอาจมีอิทธิพลต่อพระเจ้าซิดนีย์, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงบ้านในการกระทำของเขา มีตัวอย่างเช่นการแสดงออกบางอย่างที่น่าสนใจในเสบียงกองทัพเรือและในโอกาสสำหรับการค้าในอนาคต เรือเดินสมุทรครั้งแรกในซีรีส์ที่ส่งนักโทษมาถึงในเดือนมกราคม 1788 นำ 1,500 คนเกือบครึ่งหนึ่งของพวกเขานักโทษ เมื่อวันที่ 26 มกราคมกัปตันอาร์เธอร์ฟิลลิปของกองทัพเรือยกธงอังกฤษที่อ่าวซิดนีย์ซึ่งเขาตัดสินใจที่เป็นที่นิยมในอ่าวโบตาเล็กน้อยไปทางทิศใต้เป็นเว็บไซต์การตั้งถิ่นฐาน อาณานิคมของนิวเซาธ์เวลส์ได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 1788 การขนส่งนักโทษในที่สุดก็นำมารวมประมาณ 160,000 นักโทษไปยังประเทศออสเตรเลีย ตัวละครเริ่มต้นของเรือนจำอาณานิคมกินเวลานานประมาณ 60 ปีที่ผ่านมาในพื้นที่ของการตั้งถิ่นฐานเดิมที่สำคัญ มันจบลงในปี 1840 ในนิวเซาธ์เวลส์และในปี 1852 ใน Diemen รถตู้ของ (ปัจจุบันแทสมาเนีย) ซึ่งกลายเป็นอาณานิคมใน 1825 เทิร์นออสเตรเลียซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1830 โดยผู้อพยพฟรีเพิ่มนักโทษประชากรโดยทางเลือกของตัวเองจาก 1850 เพื่อ 1868 นักโทษไม่ได้ถูกส่งไปยังใต้ของประเทศออสเตรเลียซึ่งกลายเป็นอาณานิคมในปี 1836 ปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องที่สำคัญของโคโลนีที่เกิดขึ้นจากความพยายามที่จะดำเนินการนโยบายของอังกฤษที่ออกแบบมาสำหรับเรือนจำเมื่ออื่น ๆ ผลประโยชน์ตกปลา, ปิดผนึก, การเกษตรและการค้า มีการพัฒนา การพัฒนาเศรษฐกิจเริ่มอยู่ในขั้นตอนของการตั้งถิ่นฐานนักโทษรวมถึงการขยายตัวของภาคการเกษตรที่เงื่อนไขที่ดีเช่นเดียวกับใน Diemen รถตู้ของซึ่งเริ่มต้นใน 1815 การส่งออกข้าวไปยังนิวเซาธ์เวลส์ ถนนสะพานและสิ่งอำนวยความสะดวกการขนส่งอื่น ๆ ที่จำเป็นสำหรับการค้าถูกสร้างขึ้นโดยผิดกฎหมายแรงงานเช่นเดียวกับสถานที่ราชการ ในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้าอาณานิคมกล้าได้กล้าเสียแนะนำประสบความสำเร็จแกะ Merino เป็นแหล่งที่มาของขนสัตว์ปรับเรียกร้องมากขึ้นจากการขยายตัวของอุตสาหกรรมสิ่งทออังกฤษ. อพยพไปยังประเทศออสเตรเลียส่วนบุคคลที่เพิ่มขึ้นในตัวเลขที่อยู่ในยุค 1820 พวกเขาเป็นคนส่วนใหญ่ของบางส่วนวิธีการที่จะได้มาซึ่งที่ดินซึ่งโดยทั่วไปได้รับเฉพาะกับบรรดาของสาร นโยบายที่ดินนี้นิยมพิเศษที่เรียกว่าหรือบุคคลที่จัดตั้งขึ้นตำแหน่งกว่านักโทษอิสระหรือ emancipists ที่พยายามที่จะก้าวไปสู่ตัวเอง, การอำนวยความสะดวกการขยายตัวของพระยุค 1820 อาณานิคมที่จัดตั้งขึ้นใหม่แล้วเซาธ์เวลส์และ Diemen รถตู้ของ-ได้มากที่สุดของผู้อพยพในช่วงต้น แต่ผู้อพยพบางส่วนไปอาณานิคมใหม่ออสเตรเลียตะวันตกและใต้ของประเทศออสเตรเลีย ในยุค 1830 ที่ P ภาคใต้