IntroductionProblem-based learning

Introduction
Problem-based learning purposefully combines cognitive
and metacognitive teaching and learning. It is an approach
that has been around since the late 1960s (Neufeld &
Barrows, 1974) and engages language students in learning how to learn while they also learn language and content. Roschelle (1999) held that problem-based learning is
rooted in John Dewey’s project-based pedagogy of the early
20th century (e.g., Dewey, 1929, 1933, 1938). Within the
area of second language learning and teaching, problembased learning aligns with approaches in which students
learn the target language by using it, rather than being
presented with and then practicing predetermined language structures. Approaches based on similar principles
include task-based learning (Ellis, 2003; Skehan, 1998;
Willis, 1996), content-based learning (Garner & Borg, 2005;
Rodgers, 2006), and project-based learning (Alan & Stoller,
2005; Lee, 2002; Moss & Van Duzer, 1998). What makes
problem-based learning unique is its core focus on learn

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำปัญหาการเรียนรู้ทุกรวมองค์ความรู้และอภิปัญญาการเรียนการสอน และการเรียนรู้ มันเป็นวิธีการที่ได้รับรอบตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 60 (ยเฟลด์ &Barrows, 1974) และเกี่ยวเรียนภาษาในการเรียนรู้วิธีการเรียนรู้ในขณะที่พวกเขายังเรียนรู้ภาษาและเนื้อหา Roschelle (1999) ถือว่า เป็นปัญหาจากการเรียนรู้ใน John Dewey ตามโครงการศึกษาของช่วงต้นศตวรรษที่ 20 (เช่น Dewey, 1929, 1933, 1938) ภายในการของภาษาการเรียนรู้ และการส อน problembased การเรียนรู้ที่สอดคล้องกับแนวทางในการที่นักเรียนเรียนภาษาเป้าหมาย โดยใช้ แทนนำเสนอ และการฝึกโครงสร้างภาษาที่กำหนดไว้แล้ว วิธียึดหลักคล้ายรวมถึงงานการเรียนรู้ (Ellis, 2003 Skehan, 1998Willis, 1996) ตามเนื้อหาการเรียนรู้ (การ์เนอร์และบอร์ก 2005นายใหญ่ 2006), และโครงการการเรียนรู้ (Alan & Stoller2005 Lee, 2002 มอส & Van Duzer, 1998) สิ่งที่ทำให้ปัญหาเรียนไม่ซ้ำกันเป็นหลักสำคัญในการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำ
การเรียนรู้ปัญหาตามเด็ดเดี่ยวรวมองค์ความรู้
การเรียนการสอนและการเรียนรู้อภิปัญญาและ มันเป็นวิธีการ
ที่ได้รับรอบตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1960 (Neufeld &
หย็อย 1974) และนักเรียนเข้าร่วมในการเรียนรู้ภาษาวิธีการที่จะเรียนรู้ในขณะที่พวกเขายังได้เรียนรู้ภาษาและเนื้อหา Roschelle (1999) ถือได้ว่าการเรียนรู้ปัญหาที่ใช้เป็น
รากฐานในจอห์นดิวอี้ของการเรียนการสอนตามโครงการของต้น
ศตวรรษที่ 20 (เช่นดิวอี้ 1929 1933 1938) ภายใน
พื้นที่ของการเรียนรู้ภาษาที่สองและการเรียนการสอนการเรียนรู้ปัญหาเป็นสอดคล้องกับวิธีการที่นักเรียน
ได้เรียนรู้ภาษาเป้าหมายโดยใช้มันแทนที่จะถูก
นำเสนอด้วยแล้วการฝึกโครงสร้างภาษาที่กำหนดไว้ วิธีบนพื้นฐานของหลักการที่คล้ายกัน
รวมถึงการเรียนรู้ตามงาน (เอลลิส 2003; Skehan 1998;
วิลลิส, 1996) เนื้อหาการเรียนรู้ (การ์เนอร์และแอนเดอ 2005
ร็อดเจอร์ส, 2006) และตามโครงการการเรียนรู้ (อลันและโตล
2005 ลี 2002; & มอสแวน Duzer, 1998) สิ่งที่ทำให้
ปัญหาการเรียนรู้ที่ไม่ซ้ำกันคือการมุ่งเน้นหลักในการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน มีปัญญา รวมการสอนกลวิธีการเรียนรู้ มันเป็นวิธีการที่ได้รับรอบตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1960 ( นูเฟลด์ &barrows , 1974 ) และเกี่ยวนักเรียนภาษาในการเรียนรู้วิธีที่จะเรียนรู้ในขณะที่พวกเขายังได้เรียนรู้ภาษาและเนื้อหา roschelle ( 2542 ) กล่าวว่า การเรียนรู้ คือจอห์นดิวอี้ rooted ในโครงการสอนของแต่เช้าศตวรรษที่ 20 ( e.g . , ดิวอี้ , 1929 , 1933 , 1938 ) ภายในพื้นที่สองภาษา การเรียน การสอน การเรียนรู้หลักสอดคล้องกับแนวทางที่นักเรียนเรียนรู้ภาษาเป้าหมายโดยการใช้มันมากกว่าเป็นนำเสนอด้วยแล้ว การกำหนดโครงสร้างของภาษา แนวทางบนพื้นฐานของหลักการที่คล้ายคลึงกันรวมถึงการเรียนรู้ภาษา ( Ellis , 2003 ; skehan , 1998 ;วิลลิส , 1996 ) เนื้อหาการเรียนรู้ ( การ์เนอร์ & Borg , 2005Rodgers , 2006 ) และการเรียนรู้แบบโครงงาน ( Alan & สโตลเล่อร์2005 ; ลี , 2002 ; มอส และรถตู้ duzer , 1998 ) อะไรที่ทำให้การเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นหลัก เป็นหลัก เน้นเรียนรู้กัน