Samson and colleagues’ paradigm eng

Samson and colleagues’ paradigm engages a medley of domain-specific processes, and that the effect tapped in the paradigm is not only similar to spatial cueing using arrows, but also, and in important ways, different from it. First of all, it has been shown that gaze cueing, unlike spatial cueing with arrows, is automatic in the sense that faces (but not arrows) trigger spatial cueing even if the gaze direction of the face has very low cue validity (20%), and participants are informed of this (Driver et al., 1999 and Friesen and Kingstone, 1998). Secondly, participants tend to evaluate faces in quasi-moral terms (i.e. as trustworthy or untrustworthy) depending on the cue validity of their gaze direction (Bayliss & Tipper, 2006). Thirdly, by systematically varying not only the locations of targets, but also the objects (i.e. rectangular figures) in which those targets appeared, Marotta, Lupiánez, Martella, and Casagrande (2012) were able to show that faces, unlike arrows, trigger a pure location-based cueing effect, whereas arrows, unlike faces, trigger a pure object-based cueing effect. They interpret this finding as evidence that faces and arrows engage qualitatively different (i.e. location-based versus object-based) orienting mechanisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แซมสันและเพื่อนร่วมงานของกระบวนทัศน์เกี่ยว medley ของกระบวนการเฉพาะโดเมน และว่า ผลเคาะในกระบวนทัศน์ไม่คล้ายกับปริภูมิ cueing ใช้ลูกศร แต่ยัง และ วิธีการสำคัญ แตกต่างจาก ประการแรก มันได้รับการแสดงที่สายตา cueing ต่างจากปริภูมิ cueing ลูกศร เป็นไปโดยอัตโนมัติในความรู้สึกที่ใบหน้า (แต่ลูกศรไม่) เรียกปริภูมิ cueing แม้ทิศทางสายตาของใบหน้ามีสัญลักษณ์ต่ำมีผลบังคับใช้ (20%), และผู้เรียนจะทราบนี้ (โปรแกรมควบคุม et al., 1999 และ Friesen และ Kingstone, 1998) ประการที่สอง คนมักประเมินหน้าในแง่คุณธรรมกึ่ง (เช่นเป็นน่าเชื่อถือ หรือทำ) ขึ้นตั้งแต่สัญลักษณ์ของทิศทางของสายตา (Bayliss และ Tipper, 2006) ประการ โดยระบบแตกต่างกันไม่เพียงแต่ตำแหน่งของเป้าหมาย แต่ยังวัตถุ (เช่นรูปสี่เหลี่ยม) ซึ่งเป้าหมายที่ ปรากฏ Marotta, Lupiánez, Martella และ Casagrande (2012) มีความสามารถที่ หน้า ซึ่งแตกต่างจากลูกศร ก่อผล cueing ตามสถานบริสุทธิ์ ในขณะที่ลูกศร ซึ่งแตกต่างจากใบหน้า ทำให้เกิดผล cueing ตามวัตถุบริสุทธิ์ พวกเขาตีความค้นหานี้เป็นหลักฐานที่ใบหน้า และลูกศรทำ qualitatively อื่น (เช่นจัดเทียบกับตามวัตถุ) orienting กลไก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบวนทัศน์แซมซั่นและเพื่อนร่วมงานเข้าร่วมการผสมของกระบวนการเฉพาะโดเมนและว่าผลการทาบทามในกระบวนทัศน์ไม่ได้เป็นเพียงคล้ายกับ cueing เชิงพื้นที่โดยใช้ลูกศร แต่ยังและในรูปแบบที่สำคัญแตกต่างจากมัน ครั้งแรกของทั้งหมดจะได้รับการแสดงให้เห็นว่าจ้องมอง cueing ซึ่งแตกต่างจาก cueing เชิงพื้นที่ที่มีลูกศรเป็นไปโดยอัตโนมัติในความรู้สึกที่ใบหน้า (แต่ไม่ใช่ลูกศร) เรียก cueing อวกาศแม้ว่าทิศทางสายตาของใบหน้ามีความถูกต้องคิวต่ำมาก (20%) และผู้เข้าร่วมจะได้รับแจ้งเรื่องนี้ (ไดรเวอร์ et al., 1999 และ Friesen และ Kingstone, 1998) ประการที่สองมีแนวโน้มที่จะเข้าร่วมการประเมินในแง่ใบหน้ากึ่งศีลธรรม (เช่นเป็นที่น่าเชื่อถือหรือไม่น่าไว้วางใจ) ขึ้นอยู่กับความถูกต้องของคิวทิศทางสายตาของพวกเขา (ลิสส์และดัมพ์, 2006) ประการที่สามโดยที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ระบบตำแหน่งของเป้าหมาย แต่ยังวัตถุ (เช่นตัวเลขสี่เหลี่ยม) ซึ่งเป้าหมายเหล่านั้นปรากฏ Marotta, Lupiánez, Martella และ Casagrande (2012) ก็สามารถที่จะแสดงให้เห็นว่าใบหน้าที่ไม่เหมือนลูกศรเรียก ตามสถานที่บริสุทธิ์ผล cueing ในขณะที่ลูกศรซึ่งแตกต่างจากใบหน้าเรียกวัตถ​​ุบริสุทธิ์ตามผล cueing พวกเขาตีความการค้นพบนี้เป็นหลักฐานที่ใบหน้าและลูกศรที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในเชิงคุณภาพ (เช่นตามสถานที่เมื่อเทียบกับวัตถุ based) ปรับกลไก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แซมสันและเพื่อนร่วมงาน ' กระบวนทัศน์เกี่ยวการผสมของกระบวนการที่เฉพาะเจาะจงโดเมน และว่าผลเคาะในกระบวนทัศน์เป็นไม่เพียง แต่คล้ายกับเชิงพื้นที่แบบโดยใช้ลูกศร แต่ยังและในวิธีที่สำคัญแตกต่างจากมัน แรกของทั้งหมดมันได้ถูกแสดงว่า สายตาแบบ ซึ่งแตกต่างจากการใช้กับลูกธนูเป็นอัตโนมัติในความรู้สึกที่ใบหน้า ( แต่ไม่ได้เรียกใช้ลูกศร ) พื้นที่แม้มองทิศทางของหน้าต่ำมากตามคิว ( 20% ) และผู้เข้าร่วมทราบนี้ ( Driver et al . , 1999 และฟรีสเซ่น และเชื่อ , 1998 ) ประการที่สอง ผู้เข้าร่วมมักจะประเมินใบหน้ากึ่งศีลธรรมในเงื่อนไข ( เช่นเป็นที่เชื่อถือได้ หรือเชื่อถือไม่ได้ ) ขึ้นอยู่กับความถูกต้องของทิศทางสายตาของคิว ( ที่ตั้ง& tipper , 2006 ) ประการที่สาม โดยมีระบบที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ที่ตั้งของเป้าหมาย แต่ยังวัตถุ ( เช่นตัวเลขสี่เหลี่ยม ) ซึ่งเป้าหมายเหล่านั้นปรากฏ มารอตตาลูปิเนส , . kgm martella , และการเปลี่ยนแปลง ( 2012 ) สามารถแสดงให้เห็นว่าหน้าเหมือนลูกศรเรียกใช้แบบบริสุทธิ์ ผล ในขณะที่ลูกศร ซึ่งแตกต่างจากใบหน้าบริสุทธิ์ วัตถุที่ใช้เรียกกลุ่มผล พวกเขาตีความผลการวิจัยนี้เป็นหลักฐานที่ใบหน้าและลูกศรประกอบที่แตกต่างกันในเชิงคุณภาพ ( เช่นใช้กับวัตถุที่ใช้ ) orienting กลไก