Meaning, intention, and context wha

Meaning, intention, and context
what determines meaning? Sometimes we say that the meaning of an utterance is what someone means by it, as though the intention of a speaker determined meaning. Sometimes we say meaning is in the text you may have intended to say x. but what you said actually means y as if meaning were the product of the language itself Sometimes we say context is what determines meaning: to know what this particular utterance means, you have to look at the circumstances or the historical context in which it figures. Some critics claim, as I have mentioned, that the meaning of a text is the experience of the reader Intention, text context, reader-what determines meaning7
Now the very fact that arguments are made for all four factors shows that meaning is complex and elusive, not something once and for all determined by any one of these factors. A long-standing argument in literary theory concerns the role of intention in the determination of The m literary meaning. A famous article called The Intentional Fallacy'aques reader that for literary works arguments about interpretation are not settled by consulting the oracle(the author). The meaning of a work is not simple what the writer had in mind at some moment during composition of the subjec work, or what the writer thinks the work means after it is finished. but what i rather what he or she succeeded in embodying in the work. If in always ordinary conversation we often treat the meaning of an utterance as decide what the utterer intends, it is because we are more interested in what adopt determ the speaker is thinking at that moment than in his or her words, but literary wors are valued for the particular structures of words that they situatio have put into circulation. Restricting the meaning of a work to what an conce author might have intended remains a possible critical strategy, but then w usually these days such meaning is tied not to an inner intention but to advance analysis of the author's personal or historical circumstances what sort be able of act was this author performing. given the situation of the moment? context This strategy denigrates later responses to te work, suggesting that the work answers the concerns of its moment of creation and only Majors accidentally the concerns of subsequent readers.

critics who defend the notion that intention determines meaning seem argues to fear that if we deny this, we place readers above authors and decree unackr that'anything goes in interpretation. But if you come up with an engag interpretation. you have to persuade others of its pertinence, or else it road, will be dismissed. No one claims that'anything goes'. As for authors enslav isn't it better to honour them for the power of their creations to sugge stimulate endless thought and give rise to a variety of readings than backg for what we imagine to be a work's original meaning? None of this is colon to say that authors statements about a work have no interest: for life at many critical projects they are especially valuable, as texts to bound juxtapose with the text of the work. They may be crucial, for example discus analysing the thought of an author or discussing the ways in which a work might have complicated or subverted an announced view or Intention.

The meaning of a work is not what the author had in mind at some point, nor ist simply a property of the text or the experience of a reader. Meaning is an inescapablenoton because itis not something simple or simply determined. It is simultaneously an experience ofa subject and a property of a text. It is both what we understand and what in the text we try to understand. Arguments about meaning are always possible, and in that sense meaning is undecided, always to be decided. subject to decisions which are never irrevocable. If we must adopt some overall principle or formula, we might say that meaning is determined by context. since context includes rules of language, the situation of the author and the reader, and anything else that might conceivably be relevant. But if we say that meaning is context-bound then we must add that context is boundless: there is no determining in advance what might count as relevant. what enlarging of context might be able to shift what we regard as the meanng of a text Mean ng is context-bound, but context is boundless

Major shifts in the interpretation of literature brought about by theoretical discourses might. in fact. be thought of as the result of the widening or redescription of context. For example. Toni Morrison argues that American literature has been deeply marked by the often E unacknowledged historical presence of slavery. and that this literature's engagements with freedom the freedom of the frontier, of the open road, of the unfettered imagination should be read in the context of enslavement. from which they take significance. And Edward Said has suggested that Jane Austen's novels should be interpreted against a background which is excluded from them: the exploitation of the colonies of the Empire which provides the wealth to support a decorous life at home in Britain. Meaning is context-bound. but context is boundless, always open to mutations under the pressure of theoretical discussions.

Accounts of hermeneutics frequently distinguish a hermeneutics of recovery. which seeks to reconstruct the original context of production (the circumstances and intentions of the author and the meanings a text might have had for its original readers, from a hermeneutics of suspicion. which seeks to expose the unexamined assumptions on which a text may rely(political. sexual. philosophical, linguistic). The first may celebrate the text and its author as it seeks to make an original message accessible to readers today, while the second is often said to deny the authority of the text. But these associations are not fixed and can we be reversed: a hermeneutics of recovery, in restricting the text to some supposedly original meaning remote from our concerns may reduce its power, while a hermeneutics of suspicion may value the text for the way in which. unbeknownst to its author, it engages and helps us to rethink issues of moment today perhaps subverting assumptions of its author in the process. More pertinent than this distinction may be a distinction between(1) interpretation which takes the text, in its functioning, to have something valuable to say(this might be either reconstructive or suspicious hermeneutics) and(2) 'symptomatic' interpretation which treats the text as the symptom of something non- textual. something supposedly deeper. which is the real source of interest, be it the psychic life of the author or the socal tensions of an era or the homophobia of bourgeois society. Symptomatic interpretation neglects the specificity of the object- it is a sign of something else and so is not very satisfying as a mode of interpretation. but when it focuses on the cultural practice of which the work is an instance, it can be useful to an account of that practice Interpreting a poem as a symptom or instance of features of the lyric. for example, might be unsatisfactory hermeneutics but a useful contribution to poetics. To this I now turn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความหมาย เจตนา และบริบท อะไรเป็นตัวกำหนดความหมายหรือไม่ บางครั้งเรากล่าวว่า ความหมายของการ utterance คนหมายความว่า เป็น เหมือนเจตนาของลำโพงที่กำหนดความหมาย บางครั้งที่เราบอกว่า ความหมายเป็นข้อความคุณอาจมีจุดประสงค์ว่าไฟร์ แต่สิ่งที่คุณพูดจริงหมายความว่า y หมายถึง มีสินค้าของภาษาตัวเองบางครั้งเราพูดบริบทเป็นสิ่งกำหนดความหมายว่า: รู้อะไร utterance นี้เฉพาะหมายความว่า คุณจะต้องดูสถานการณ์หรือบริบททางประวัติศาสตร์ที่ได้ตัวเลข นักวิจารณ์บางอย่างเรียกร้อง ฉันมีไว้ ว่าความหมายของข้อความประสบการณ์ของผู้อ่านเจตนา ข้อความบริบท อ่านอะไรกำหนด meaning7 ตอนนี้ จริงอย่างที่อาร์กิวเมนต์สำหรับปัจจัยทั้งหมด 4 แสดงความหมายซับซ้อน และเข้าใจ ยาก ไม่บางทีถูกกำหนด โดยหนึ่งปัจจัยเหล่านี้ อาร์กิวเมนต์ยาวนานในวรรณกรรมทฤษฎีเกี่ยวข้องกับบทบาทของความตั้งใจในการกำหนดความหมายวรรณคดี m บทความมีชื่อเสียงเรียกว่าอ่าน Fallacy'aques ตกที่อาร์กิวเมนต์งานวรรณกรรมเกี่ยวกับการตีความยังไม่ได้ชำระให้คำปรึกษา oracle (ผู้เขียน) ความหมายของงานไม่ได้เรื่องอะไรผู้เขียนมีในจิตใจบางขณะในระหว่างองค์ประกอบของงาน subjec หรือสิ่งที่ผู้เขียนคิดว่า งานหมายความว่า หลังจากเสร็จ แต่ฉันว่าเป็น อะไรก็ประสบความสำเร็จในชงในงาน ถ้าในการสนทนาเสมอธรรมดาเรามักจะเก็บความหมายของ utterance การที่ตัดสินใจว่า มีที่ utterer มันเป็น เพราะเรามีความสนใจใน สิ่ง adopt determ ผู้เป็นคิดที่ว่า ขณะนี้กว่าคำ พูดของเขา หรือเธอ แต่วรรณกรรม wors คุณค่าโครงสร้างเฉพาะของคำที่พวกเขา situatio ได้นำไปหมุนเวียน การจำกัดความหมายของการทำงานเพื่ออะไรผู้เขียน conce อาจมีจุดประสงค์ยังคง กลยุทธ์สำคัญได้ แต่แล้ว w ปกติวันเหล่านี้เชื่อมโยงความหมายดังกล่าวไม่มีเจตนาภายใน แต่ล่วงหน้าวิเคราะห์สถานการณ์ส่วนบุคคล หรือประวัติศาสตร์ของผู้เขียนเรียงลำดับใดสามารถกระทำ ผู้เขียนคนนี้ทำ ระบุสถานการณ์ขณะนี้หรือไม่ บริบทกลยุทธ์นี้บุคลิกตอบติงาน แนะนำงานตอบปัญหาของช่วงเวลาของการสร้าง และ Majors ตั้งใจเท่านั้น ความกังวลของผู้อ่านที่ตามมาในภายหลัง นักวิจารณ์ผู้ปกป้องความตั้งใจที่กำหนดหมายถึง ดูเหมือน จนกลัวว่า ถ้าเราปฏิเสธนี้ เราให้อ่านข้างต้นผู้เขียน และพร unackr that'anything ไปในการตีความ แต่ ถ้าคุณมา ด้วยความ engag คุณต้องจูงถนนอื่น ๆ ของ pertinence นั้น มิฉะนั้นก็ จะไล่ ไม่มีใครอ้าง that'anything ไป สำหรับผู้เขียน enslav ไม่ได้ดีให้เกียรติพวกเขากระตุ้นความคิดสิ้นสุดอำนาจของการสร้างสรรค์ของพวกเขา sugge และให้ขึ้นไปอ่านมากกว่า backg สำหรับสิ่งที่เราคิดเป็น ความหมายเดิมของงาน เรื่องนี้เป็นคู่ที่ ผู้เขียนรายงานเกี่ยวกับงานมีความสนใจไม่ว่า: ชีวิตที่สำคัญหลายโครงการ จะมีคุณค่าโดยเฉพาะ เป็นข้อความที่ผูก juxtapose กับข้อความของงาน พวกเขาอาจจะสำคัญ เช่นปลาปอมปาดัวร์วิเคราะห์ความคิดของผู้เขียน หรือสนทนาวิธีการงานอาจมีซับซ้อน หรือ subverted มุมมองการกำหนดหรือตั้งใจไว้ความหมายของงานไม่ได้ผู้ใดมีจิตใจที่บางจุด หรือไอเอสทีเพียงแค่คุณสมบัติของข้อความหรือประสบการณ์ของผู้อ่าน ความหมายก็คือ การ inescapablenoton เนื่องจากไม่ใช่สิ่งธรรมดา หรือกำหนดเพียงแค่ มันเป็นพร้อมมีประสบการณ์เสิร์ฟเรื่องและคุณสมบัติของข้อความ มันเป็นสิ่งที่เราเข้าใจและอะไรในข้อความที่เราพยายามทำความเข้าใจ อาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับความหมายมักเป็นไปได้ และใน ความหมายเป็นลังเล เสมอให้เลือก ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจที่จะไม่เพิกถอนไม่ได้ ถ้าเราต้องนำหลักการหรือสูตรบางโดยรวม เราอาจพูดได้ว่า ความหมายจะถูกกำหนด โดยบริบท เนื่องจากบริบทมีกฎของภาษา สถานการณ์ของผู้เขียน และผู้อ่าน และอะไร ที่ดักรออาจเกี่ยวข้อง แต่ ถ้าเราบอกว่า ความหมายก็คือบริบทที่ถูกผูกไว้ แล้วเราต้องเพิ่มบริบทที่เป็นทาง: มีความไม่กำหนดล่วงหน้าว่าอาจนับเป็นที่เกี่ยวข้อง อะไรขยายบริบทอาจเปลี่ยนสิ่งที่เราพิจารณาเป็น meanng ของ ng หมายถึงข้อความผูกกับบริบท แต่บริบทมากมายกะหลักในการตีความวรรณกรรมโดยประการทฤษฎีอาจ อันที่จริง คิดเป็นผลของการขยับขยายหรือ redescription ของบริบท ตัวอย่างการ Toni มอร์ริสันจนว่า วรรณคดีอเมริกันได้ลึกทำเครื่องหมายโดย E มักแสดง unacknowledged อดีตทาส และว่า งานวรรณกรรมนี้ มีเสรีภาพเสรีภาพชายแดน ถนนเปิด จินตนาการนี่ควรอ่านในบริบทของ enslavement ไม่ว่าจะสำคัญ และเอ็ดเวิร์ดกล่าวว่าได้แนะนำว่า ควรจะตีความนิยายของเจนออสเตนกับพื้นหลังซึ่งจะถูกแยกออกจากพวกเขา: เอารัดเอาเปรียบของอาณานิคมของจักรวรรดิที่มั่งคั่งเพื่อสนับสนุนชีวิต decorous บ้านในสหราชอาณาจักร ความหมายก็คือบริบทที่ถูกผูกไว้ แต่บริบทเสมอเปิดกลายพันธุ์ภายใต้แรงกดดันของทฤษฎีสนทนา มากมายบัญชีของอรรถปริวรรตศาสตร์มักแยกอรรถปริวรรตศาสตร์ของการฟื้นตัว ซึ่งพยายามสร้างบริบทเดิมของการผลิต (สถานการณ์และความตั้งใจของผู้เขียนและความหมายอาจจะมีข้อความสำหรับของผู้อ่านต้นฉบับ จากอรรถปริวรรตศาสตร์ของความสงสัยซึ่งพยายามที่จะเปิดเผยสมมติฐาน unexamined อาจใช้ข้อความ (ทางการเมืองได้เพศ. ปรัชญา ภาษาศาสตร์) ครั้งแรกอาจฉลองข้อความและผู้เขียนพยายามทำให้ข้อความต้นฉบับสามารถเข้าถึงผู้อ่านวันนี้ ในขณะที่สองมักจะกล่าวปฏิเสธอำนาจของข้อความ แต่ไม่คงที่ความสัมพันธ์ของเหล่านี้เราสามารถกลับรายการ: อรรถปริวรรตศาสตร์ของกู้คืน ในการจำกัดข้อความระยะไกลบางความหมายเดิมคาดคะเนจากความกังวลของเราอาจลดพลังงาน ในขณะที่อรรถปริวรรตศาสตร์ของความสงสัยอาจค่าข้อความสำหรับวิธีการที่ได้ unbeknownst ให้ผู้เขียน มันเกี่ยว และช่วยเรา rethink ปัญหาขณะทีวันนี้ subverting สมมติฐานของผู้เขียนในกระบวนการ นโดยมากกว่าความแตกต่างนี้อาจตีความ between(1) ความแตกต่างที่ใช้ข้อความ ในการทำงาน มีบางสิ่งบางอย่างมีคุณค่าว่า (นี้อาจอรรถปริวรรตศาสตร์ศัลยศาสตร์ หรือสงสัย) and(2) ตีความ 'อาการ' ที่ปฏิบัติข้อเป็นอาการของบางสิ่งบางอย่างไม่ใช่-ข้อความ บางลึกคาดคะเน ซึ่งเป็นแหล่งที่มาจริงน่าสนใจ psychic ชีวิตของผู้เขียนหรือความตึงเครียด socal ของยุคหรือโฮโมโฟเบียของสังคมชนชั้นกลาง Neglects ตีความอาการ specificity ของวัตถุ-มันเป็นเครื่องหมายของสิ่งอื่น และดังนั้น ไม่ใช่ความพึงพอใจมากเป็นวิธีการตีความ แต่เมื่อเน้นปฏิบัติวัฒนธรรมที่ซึ่งการทำงานเป็นอินสแตนซ์ มันจะมีประโยชน์การฝึกการตีความบทกวีเป็นอาการหรืออินสแตนซ์ของการลเซียน ตัวอย่าง อาจอรรถปริวรรตศาสตร์เฉย ๆ แต่ประโยชน์บริจาค poetics นี้ ตอนนี้เปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหมายความตั้งใจและบริบท
สิ่งที่กำหนดความหมาย? บางครั้งเราบอกว่าความหมายของคำพูดเป็นสิ่งที่ใครบางคนหมายถึงมันเป็น แต่ความตั้งใจของลำโพงที่กำหนดความหมาย บางครั้งเราบอกความหมายอยู่ในข้อความที่คุณอาจจะมีความตั้งใจที่จะพูด x แต่สิ่งที่คุณกล่าวว่าจริงหมายถึงและเป็นถ้าความหมายเป็นผลิตภัณฑ์ของภาษาของตัวเองบางครั้งเราพูดบริบทเป็นสิ่งที่กำหนดความหมายที่จะรู้ว่าสิ่งที่คำพูดนี้โดยเฉพาะหมายความว่าคุณต้องมองไปที่สถานการณ์หรือบริบททางประวัติศาสตร์ที่เป็นตัวเลข นักวิจารณ์บางคนเรียกร้องที่ผมได้กล่าวว่าความหมายของข้อความเป็นประสบการณ์ของผู้อ่านเจตนาบริบทข้อความอ่านสิ่งที่กำหนด meaning7
ตอนนี้ความเป็นจริงมากที่ข้อโต้แย้งที่จะทำสำหรับปัจจัยทั้งสี่แสดงให้เห็นว่ามีความหมายมีความซับซ้อนและเข้าใจยาก ไม่ใช่สิ่งและทุกครั้งที่กำหนดโดยคนใดคนหนึ่งของปัจจัยเหล่านี้ อาร์กิวเมนต์ยาวนานในทฤษฎีวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของความตั้งใจในการกำหนดความหมายเมตรวรรณกรรม บทความที่มีชื่อเสียงที่เรียกว่าอ่านเจตนา Fallacy'aques ว่าวรรณกรรมข้อโต้แย้งเกี่ยวกับการตีความที่ไม่ได้ตัดสินโดยการให้คำปรึกษาของออราเคิล (ผู้เขียน) ความหมายของการทำงานเป็นสิ่งที่ไม่ง่ายนักเขียนมีอยู่ในใจในขณะที่บางส่วนในระหว่างองค์ประกอบของการทำงาน subjec หรือสิ่งที่ผู้เขียนคิดว่าการทำงานหมายความว่าหลังจากที่มีการดำเนินการเสร็จสิ้น แต่สิ่งที่ผมค่อนข้างสิ่งที่เขาหรือเธอประสบความสำเร็จในเชิงในการทำงาน ถ้าในการสนทนาสามัญเสมอเรามักจะรักษาความหมายของคำพูดเป็นสิ่งที่ตัดสินใจ utterer ตั้งใจมันเป็นเพราะเรามีความสนใจในสิ่งที่นำมาใช้ determ ลำโพงมีความคิดในขณะนี้กว่าในคำพูดของเขาหรือเธอว่า แต่ wors วรรณกรรมมีมูลค่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโครงสร้างของคำที่ว่าพวกเขาได้ situatio ใส่ลงไปในการไหลเวียน การ จำกัด ความหมายของการทำงานกับสิ่งที่ผู้เขียนคอนเสิร์ตอาจจะมีจุดมุ่งหมายที่ยังคงเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญที่เป็นไปได้ แต่แล้วกมักจะวันนี้ความหมายดังกล่าวจะเชื่อมโยงไม่ได้ที่จะตั้งใจภายใน แต่จะก้าวไปสู่การวิเคราะห์ของผู้เขียนสถานการณ์ส่วนบุคคลหรือในอดีตสิ่งที่จัดเรียงสามารถ ของการกระทำเป็นผู้เขียนดำเนินการนี้ รับสถานการณ์ในขณะนี้? บริบทกลยุทธ์นี้ใส่ร้ายป้ายสีการตอบสนองต่อมาในการทำงาน TE ชี้ให้เห็นว่าการทำงานที่ตอบความกังวลของช่วงเวลาของการสร้างและการแข่งขันเพียงตั้งใจความกังวลของผู้อ่านที่ตามมา. นักวิจารณ์ที่ปกป้องความคิดความตั้งใจที่จะเป็นตัวกำหนดความหมายดูเหมือนระบุกลัวว่าถ้าเราปฏิเสธเรื่องนี้ เราวางอ่านข้างต้นผู้เขียนและพระราชกฤษฎีกา unackr that'anything ไปในการตีความ แต่ถ้าคุณมากับการตีความ engag คุณจะต้องชักชวนคนอื่น ๆ ความสัมพันธ์กันของหรืออื่น ๆ บนท้องถนนจะถูกยกเลิก ไม่มีใครอ้าง that'anything ไป ' ในฐานะที่เป็นผู้เขียน enslav ไม่ได้ดีกว่าที่จะให้เกียรติพวกเขาสำหรับพลังของความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขาที่จะกระตุ้นให้เกิดความคิด Sugge ไม่มีที่สิ้นสุดและก่อให้เกิดความหลากหลายของการอ่านกว่า backg สำหรับสิ่งที่เราคิดว่าจะเป็นความหมายเดิมทำงาน? ไม่มีนี้เป็นลำไส้ใหญ่ที่จะบอกว่างบผู้เขียนเกี่ยวกับการทำงานไม่มีที่น่าสนใจ: สำหรับชีวิตในโครงการที่สำคัญหลายอย่างที่พวกเขามีคุณค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นตำราที่จะถูกผูกไว้แนบกับข้อความของการทำงาน พวกเขาอาจจะมีความสำคัญเช่นจานวิเคราะห์ความคิดของผู้เขียนหรือพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่ทำงานอาจมีความซับซ้อนหรือล้มเลิกมุมมองหรือประกาศเจตนา. ความหมายของการทำงานไม่ได้เป็นสิ่งที่ผู้เขียนมีอยู่ในใจในบางจุด หรือ ist เพียงทรัพย์สินของข้อความหรือประสบการณ์ของผู้อ่าน ความหมายเป็น inescapablenoton ITIS เพราะไม่ใช่สิ่งที่เรียบง่ายหรือกำหนดเพียง มันเป็นเรื่องพร้อมกัน OFA ประสบการณ์และทรัพย์สินของข้อความ มันเป็นทั้งสิ่งที่เราเข้าใจและสิ่งที่อยู่ในข้อความที่เราพยายามที่จะเข้าใจ ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความหมายมักจะเป็นไปได้และความหมายในความรู้สึกที่มีความไม่แน่นอนเสมอที่จะตัดสินใจ ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจที่จะไม่เอาคืนไม่ได้ ถ้าเราต้องนำมาใช้บางส่วนหลักการโดยรวมหรือสูตรเราอาจจะบอกว่าความหมายที่ถูกกำหนดโดยบริบท ตั้งแต่บริบทรวมถึงกฎระเบียบของภาษาสถานการณ์ของผู้เขียนและผู้อ่านและสิ่งอื่นที่น่ากลัวอาจเกี่ยวข้อง แต่ถ้าเราบอกว่าความหมายที่เป็นบริบทที่ถูกผูกไว้แล้วเราจะต้องเพิ่มบริบทที่เป็นไม่มีที่สิ้นสุด: ไม่มีการกำหนดล่วงหน้าสิ่งที่อาจนับเป็นที่เกี่ยวข้อง สิ่งที่การขยายบริบทอาจจะสามารถที่จะเปลี่ยนสิ่งที่เราถือว่าเป็น meanng ของข้อความ Mean ศึกษาเป็นบริบทที่ถูกผูกไว้ แต่บริบทคือไม่มีที่สิ้นสุดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการตีความของวรรณกรรมโดยนำเกี่ยวกับวาทกรรมทางทฤษฎีอาจ ในความเป็นจริง จะคิดว่าเป็นผลมาจากการขยายหรือ redescription จากบริบท เช่น โทนีมอร์ริสันระบุว่าวรรณคดีอเมริกันได้รับการทำเครื่องหมายอย่างล้ำลึกโดยปรากฏตัวของประวัติศาสตร์มักจะไม่ถูกยอมรับ E ของการเป็นทาส และนัดหมายวรรณกรรมนี้มีอิสระเสรีภาพในชายแดนของถนนเปิดของจินตนาการอิสระควรจะอ่านในบริบทของความเป็นทาส จากการที่พวกเขาใช้เวลาอย่างมีนัยสำคัญ และเอ็ดเวิร์ดพูดได้ชี้ให้เห็นว่านิยายของเจนออสเตนควรจะตีความกับพื้นหลังที่ได้รับการยกเว้นจากพวกเขา: การใช้ประโยชน์จากอาณานิคมของจักรวรรดิซึ่งให้ความมั่งคั่งเพื่อสนับสนุนการมีชีวิตที่มีมารยาทที่บ้านในสหราชอาณาจักร ความหมายเป็นบริบทที่ถูกผูกไว้ แต่บริบทคือไม่มีที่สิ้นสุด, มักจะเปิดให้การกลายพันธุ์ภายใต้ความกดดันของการอภิปรายทางทฤษฎี. บัญชีของการแปลบ่อยแยกแยะความแตกต่างของการกู้คืนการแปล ซึ่งพยายามที่จะสร้างบริบทเดิมของการผลิต (สถานการณ์และความตั้งใจของผู้เขียนและความหมายของข้อความที่อาจจะมีผู้อ่านเดิมจากการแปลของความสงสัย. ซึ่งพยายามที่จะเปิดเผยสมมติฐาน unexamined ที่ข้อความอาจพึ่งพา ( ทางการเมือง. ทางเพศ. ปรัชญาภาษาศาสตร์). ครั้งแรกอาจจะเฉลิมฉลองข้อความและผู้เขียนขณะที่มันพยายามที่จะทำให้ข้อความต้นฉบับสามารถเข้าถึงได้ให้กับผู้อ่านในวันนี้ในขณะที่สองมักจะพูดที่จะปฏิเสธอำนาจของข้อความ. แต่สมาคมเหล่านี้ไม่ได้ คงที่และเราสามารถกลับ. การแปลของการกู้คืนในการ จำกัด ข้อความที่บางความหมายเดิมที่คาดคะเนระยะไกลจากความกังวลของเราอาจลดการใช้พลังงานในขณะที่การแปลของความสงสัยอาจคุณค่าของข้อความสำหรับวิธีการที่ผู้เขียนถิ่นของตน มันประกอบและช่วยให้เราที่จะคิดใหม่ปัญหาของช่วงเวลาในวันนี้อาจจะบ่อนทำลายสมมติฐานของผู้เขียนในกระบวนการ. ที่เกี่ยวข้องมากกว่าความแตกต่างนี้อาจจะมีความแตกต่างระหว่าง (1) การตีความซึ่งจะนำข้อความในการทำงานของตนที่จะมีสิ่งที่มีคุณค่าที่จะบอกว่า (ซึ่งอาจจะเป็นได้ทั้งคราฟท์หรือการแปลที่น่าสงสัย) และ (2) การตีความ 'อาการ' ซึ่งถือว่าข้อความที่เป็นอาการของบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับใจไม่ บางสิ่งบางอย่างที่คาดคะเนลึก ซึ่งเป็นแหล่งที่มาที่แท้จริงของความสนใจไม่ว่าจะเป็นชีวิตจิตของผู้เขียนหรือความตึงเครียด SoCal ของยุคหรือหวั่นเกรงของสังคมชนชั้นกลาง การตีความอาการละเลยความจำเพาะของวัตถุมันเป็นสัญญาณอย่างอื่นและเพื่อให้เป็นที่น่าพอใจมากไม่เป็นโหมดของการตีความ แต่เมื่อมันมุ่งเน้นไปที่การปฏิบัติทางวัฒนธรรมของที่ทำงานเป็นตัวอย่างก็สามารถเป็นประโยชน์กับบัญชีของการปฏิบัติที่การตีความบทกวีเป็นอาการหรือตัวอย่างของคุณสมบัติของบทกวี ตัวอย่างเช่นอาจจะมีการแปลที่น่าพอใจ แต่ผลงานที่มีประโยชน์ในการเขียนบทกวี นี้ตอนนี้ผมเปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตั้งใจในความหมายและบริบท
สิ่งที่กำหนดความหมาย บางครั้งเราพูดได้ให้ความหมายของการพูดเป็นสิ่งที่คนหมายถึงมันเหมือนเจตนาของผู้พูดกำหนดความหมาย บางครั้งเราพูด ความหมายในข้อความ คุณอาจจะตั้งใจว่า Xแต่คุณบอกจริงหมายถึง Y ถ้าความหมายเป็นผลิตภัณฑ์ของภาษาตัวเองบางครั้งเราพูดบริบทคือสิ่งที่กำหนดความหมาย : ที่จะรู้ว่านี้โดยเฉพาะการพูด หมายถึงคุณต้องดูสถานการณ์หรือบริบททางประวัติศาสตร์ซึ่งตัวเลข นักวิจารณ์บางคนอ้างว่า เป็นฉันได้กล่าวว่า ความหมายของข้อความที่เป็นประสบการณ์ของผู้อ่านตั้งใจข้อความบริบทอ่านสิ่งที่กำหนด meaning7
ตอนนี้ความเป็นจริงมากว่าอาร์กิวเมนต์จะทำสำหรับทั้งหมด 4 ปัจจัย พบว่า ความหมายมันซับซ้อนและเข้าใจยาก ไม่ได้อะไรเลย โดยพิจารณาใด ๆ หนึ่งของปัจจัยเหล่านี้ อาร์กิวเมนต์ที่ยืนยาวในหนังสือทฤษฎีเกี่ยวกับบทบาทของความตั้งใจในการหา M วรรณคดีความหมายบทความที่มีชื่อเสียงเรียกว่าเจตนา fallacy'aques อ่านวรรณกรรมแปลว่าข้อโต้แย้งเกี่ยวกับการไม่ตัดสินโดยปรึกษาเทพพยากรณ์ ( ผู้เขียน ) คำแปล / ความหมาย : งานไม่ง่ายสิ่งที่เขียนไว้ในบางช่วงเวลาระหว่างองค์ประกอบของ subjec ผลงาน หรือสิ่งที่ผู้เขียนคิดว่างานหมายความว่า หลังจากเสร็จแต่สิ่งที่ผมค่อนข้างสิ่งที่เขาหรือเธอประสบความสำเร็จในเชิงในการทํางาน ถ้าในการสนทนาธรรมดาที่เรามักจะทำเสมอ ความหมายของคําพูดที่ตัดสินใจว่า ความเต็มที่ ตั้งใจ เพราะเราสนใจในสิ่งที่รับการรกร้างกำหนดไวลำโพงอยู่ในขณะนั้นมากกว่าคำพูดของเขา หรือเธอแต่วรรณกรรม wors มีคุณค่าสำหรับเฉพาะโครงสร้างของคำที่พวกเขา situatio ได้ใส่ลงในการไหลเวียน การให้ความหมายของงานว่ามีแนวคิดเขียนอาจตั้งใจยังคงเป็นไปได้อย่างมีกลยุทธ์แต่แล้ว W มักจะวันเหล่านี้ความหมายดังกล่าวจะเชื่อมโยงไม่เจตนาภายใน แต่ล่วงหน้า การวิเคราะห์ของผู้เขียนประวัติส่วนบุคคลหรือสถานการณ์อะไรสามารถของพระราชบัญญัตินี้ ผู้เขียนแสดง จากสถานการณ์ในตอนนี้ บริบทนี้กลยุทธ์ denigrates ภายหลังการตอบสนองไปยังงานแนะนำว่า งานตอบความกังวลของช่วงเวลาของการสร้างและเกิดความกังวลของผู้อ่านต่อเฉพาะสาขาวิชา

นักวิจารณ์ที่ปกป้องความคิดความตั้งใจที่จะกำหนดความหมายดูเหมือนแย้ง เพราะกลัวถ้าเราปฏิเสธ เราวางข้างต้นผู้เขียน และผู้อ่านพระ unackr that'anything ไปในการตีความ แต่ถ้าคุณมากับการตีความ engag .คุณต้องโน้มน้าวผู้อื่นมีความเกี่ยวข้องหรือคนอื่นด้วย เพราะถนนจะถูกยกเลิก ไม่มีใครเรียกร้อง that'anything ไป ' สำหรับผู้ที่ enslav มันไม่ดี ให้เกียรติให้พลังแห่งการสร้างสรรค์ของพวกเขาเพื่อ sugge กระตุ้นความคิดและไม่มีที่สิ้นสุด ก่อให้เกิดความหลากหลายของการอ่านมากกว่า backg สำหรับสิ่งที่เราคิดเป็น ความหมายดั้งเดิมของงานไม่มีนี้เป็นเครื่องหมายว่าผู้เขียนข้อความเกี่ยวกับการทำงานไม่มีดอกเบี้ย : ชีวิตในโครงการสำคัญหลายพวกเขาที่มีคุณค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นข้อความผูกพันนำมาวางข้างๆกันเพื่อเปรียบเทียบกับข้อความของงาน พวกเขาอาจจะสำคัญ ตัวอย่างเช่นจานวิเคราะห์ความคิดของผู้เขียนหรือพูดถึงวิธีการที่งานอาจจะซับซ้อนหรือ subverted การประกาศดู

หรือความตั้งใจความหมายของการทำงานเป็นสิ่งที่เขียนไว้ในบางจุด หรือเป็นเพียงคุณสมบัติของข้อความหรือประสบการณ์ของผู้อ่าน ความหมายคือ inescapablenoton เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ง่ายหรือเพียงแค่มุ่งมั่น มันพร้อมกันประสบการณ์ของเรื่องและคุณสมบัติของข้อความ มันมีทั้งสิ่งที่เราเข้าใจและอะไรในข้อความที่เราพยายามที่จะเข้าใจข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความหมายเป็นไปได้เสมอ และในแง่ที่ความหมายคือลังเลที่จะตัดสินใจเสมอ เรื่องการตัดสินใจซึ่งไม่เคยถูกเพิกถอนไม่ได้ ถ้าเราต้องนำเอาหลักการโดยรวม หรือสูตร เราอาจพูดได้ว่า ความหมายขึ้นอยู่กับบริบท เนื่องจากบริบทรวมถึงกฎของภาษา สถานการณ์ของผู้เขียนและผู้อ่านและสิ่งอื่น ๆที่อาจเข้ามาเกี่ยวข้อง . แต่ถ้าเรากล่าวว่า ความหมายคือ บริบท ผูกพัน แล้วเราต้องเพิ่มว่า บริบท ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีการกำหนดล่วงหน้าว่าอาจจะนับที่เกี่ยวข้อง แล้วขยายบริบทอาจจะเปลี่ยนสิ่งที่เราถือว่าเป็น meanng ของหมายถึงข้อความหลุดบริบท ผูกพัน แต่บริบทไม่มีที่สิ้นสุด

กะหลักในการตีความวรรณกรรมโดยนำเกี่ยวกับวาทกรรมเชิงทฤษฎี อาจจะ ในความเป็นจริง จะคิดว่าเป็นผลของการขยับขยาย หรือ redescription ของบริบท ตัวอย่างเช่น โทนี มอร์ริสัน ระบุว่า วรรณกรรมอเมริกันได้รับเครื่องหมายลึก โดยมัก E ชื่อประวัติศาสตร์สถานะของความเป็นทาสและ ที่ นี้ วรรณกรรมก็นัดหมายกับเสรีภาพของชายแดนเสรีภาพของถนนเปิดของจินตนาการที่อิสระ ควรอ่านในบริบทของการเป็นทาส จากที่พวกเขาจะกำหนด และเอ็ดเวิร์ดกล่าวว่า ได้พบว่า นวนิยายของเจน ออสเตนควรจะตีความกับพื้นหลังที่แยกออกจากพวกเขาการใช้ประโยชน์ของอาณานิคมของจักรวรรดิซึ่งมีความมั่งคั่งที่จะสนับสนุนชีวิตตกแต่งบ้านในอังกฤษ ความหมายคือบริบทที่ถูกผูกไว้ แต่บริบทไม่มีที่สิ้นสุด เสมอเปิดการกลายพันธุ์ภายใต้ความกดดันของการอภิปรายทฤษฎี

บัญชีของตีความมักแยกแยะตีความของการกู้คืน