Astronomers now believe that the un

Astronomers now believe that the universe began at least 15 billion years ago, when the first clouds of the elements hydrogen and helium were formed. Gravitational forces collapsed these clouds to form stars, such as those shown in the upper center of the illustration. These stars converted hydrogen and helium into heavier elements, including those such as carbon, nitrogen, and oxygen, which are necessary for life. These elements were returned to interstellar space by explosions of some of these stars to form clouds (note nebula in illustration) in which simple molecules such as water, carbon monoxide, and hydrocarbons were formed. These clouds then collapsed to form a new generation of stars and solar systems. In at least one solar system, our own, a variety of objects were formed, including comets (believed to be the most primitive objects in our solar system), meteorites, asteroids, and planets (represented by Saturn in the illustration). One of the planets, the Earth, formed at a distance from the sun where conditions were favorable and the necessary chemical ingredients were available (note illustration's infalling comet and dust) for the origin of life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักดาราศาสตร์เชื่อว่า จักรวาลเริ่มน้อย 15 พันล้านปีที่ผ่านมา เมื่อมีเกิดเมฆแรกขององค์ประกอบของไฮโดรเจนและฮีเลียม ความโน้มถ่วงกองยุบเมฆเหล่านี้จะฟอร์มดาว เช่นที่แสดงในภาพประกอบด้านบน ดาวเหล่านี้แปลงไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นองค์ประกอบหนัก รวมทั้ง เช่นคาร์บอน ไนโตรเจน ออกซิเจน ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต องค์ประกอบเหล่านี้ถูกส่งกลับไปอวกาศดวงดาว โดยการระเบิดของดาวเหล่านี้จะเมฆแบบฟอร์ม (หมายเหตุเนบิวลาในภาพประกอบ) ซึ่งโมเลกุลอย่าง เช่นน้ำ คาร์บอนมอนอกไซด์ ไฮโดรคาร์บอนเกิดขึ้น เมฆแล้วยุบไปแบบฟอร์มรุ่นใหม่ของดาวและระบบสุริยะ ในระบบสุริยะน้อยหนึ่ง เราเอง ความหลากหลายของวัตถุที่เกิด ดาวหาง (เชื่อว่าเป็นวัตถุดั้งเดิมมากที่สุดในระบบสุริยะของเรา), meteorites ดาวเคราะห์น้อย และดาวเคราะห์ (แสดง โดยดาวเสาร์ในภาพประกอบ) หนึ่งของดาวเคราะห์ โลก ก่อตั้งอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ซึ่งสภาพดี และส่วนผสมทางเคมีจำเป็นมีการ (บันทึกภาพดาวหาง infalling และฝุ่น) สำหรับต้นกำเนิดของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักดาราศาสตร์เชื่อว่าตอนนี้จักรวาลเริ่มอย่างน้อย 15 พันล้านปีที่ผ่านมาเมื่อเมฆแรกของไฮโดรเจนและฮีเลียมกำลังก่อตัวขึ้น แรงโน้มถ่วงทรุดเมฆเหล่านี้ในรูปแบบดาวเช่นที่แสดงในศูนย์บนของภาพประกอบ ดาวเหล่านี้แปลงไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นองค์ประกอบหนักรวมทั้งเหล่านั้นเช่นคาร์บอนไนโตรเจนและออกซิเจนซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต องค์ประกอบเหล่านี้ถูกส่งกลับไปยังอวกาศระหว่างดวงดาวจากการระเบิดของบางส่วนของดาวเหล่านี้ในรูปแบบกลุ่มเมฆ (เนบิวลาทราบในภาพประกอบ) ซึ่งโมเลกุลง่ายเช่นน้ำก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์และไฮโดรคาร์บอนที่มีอยู่ เมฆเหล่านี้แล้วทรุดตัวลงไปในรูปแบบคนรุ่นใหม่ของดาวและระบบพลังงานแสงอาทิตย์ ในระบบสุริยะอย่างน้อยหนึ่งของเราเองความหลากหลายของวัตถุที่มีอยู่รวมถึงดาวหาง (เชื่อว่าเป็นวัตถุโบราณมากที่สุดในระบบสุริยจักรวาลของเรา) อุกกาบาตดาวเคราะห์น้อยและดาวเคราะห์ (แสดงโดยดาวเสาร์ในภาพประกอบ) หนึ่งของดาวเคราะห์โลกที่เกิดขึ้นในระยะห่างจากดวงอาทิตย์ที่มีสภาพดีและมีส่วนผสมของสารเคมีที่จำเป็นมีอยู่ (หมายเหตุดาวหางที่ตกลงภาพประกอบและฝุ่น) สำหรับต้นกำเนิดของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักดาราศาสตร์เชื่อว่าตอนนี้ที่จักรวาลเริ่มอย่างน้อย 15 พันล้านปีมาแล้ว เมื่อเมฆแรกของธาตุไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นรูปแบบ แรงโน้มถ่วงแรงยุบเมฆเหล่านี้เป็นรูปดาว เช่นที่แสดงในศูนย์ที่ด้านบนของภาพ ดาวเหล่านี้แปลงไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นธาตุที่หนัก รวมทั้ง เช่น คาร์บอน ไนโตรเจน และออกซิเจนซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต องค์ประกอบเหล่านี้ถูกส่งกลับไปอวกาศระหว่างดวงดาวโดยการระเบิดของดาวเหล่านี้ในรูปแบบเมฆเนบิวลาหมายเหตุภาพประกอบ ) ซึ่งในโมเลกุลอย่างง่าย เช่น น้ำ ก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ และสารไฮโดรคาร์บอนที่เป็นรูปแบบ เมฆเหล่านี้ แล้วล้มลงในรูปแบบใหม่ๆของดาวและระบบพลังงานแสงอาทิตย์ อย่างน้อยหนึ่งในระบบสุริยะของเราเองความหลากหลายของวัตถุที่ถูกสร้างขึ้น รวมทั้งดาวหาง ( เชื่อกันว่าเป็นวัตถุดั้งเดิมที่สุดในระบบสุริยะของเรา ) , อุกกาบาตดาวเคราะห์น้อยและดาวเคราะห์ ( แสดงโดยดาวเสาร์ในภาพประกอบ ) หนึ่งของดาวเคราะห์ , โลกเกิดขึ้นที่ระยะห่างจากดวงอาทิตย์ที่เงื่อนไขเป็นมงคล และส่วนผสมทางเคมีที่จำเป็นมีอยู่ ( หมายเหตุภาพประกอบของ infalling ดาวหางและฝุ่น ) สำหรับที่มาของชีวิต