IntroductionPublic support for carn

Introduction
Public support for carnivore conservation is complex and complicated by historically widespread anecdotes that portray predators as a nuisance and instill fear of attacks on livestock, pets, and people [1]. The offending animals are not often observed in the act, and blame for the damage or attack is sometimes attributed to the wrong species [2, 3, 4]. These challenges support why conservation managers must increase efforts to understand local citizen attitudes and perceptions toward wildlife, especially since endangered species protection often relies on support from local communities [e.g., 5, 6]; as is the case for the endangered dhole (Cuon alpinus).
Dholes are a social, pack-living species that prefer to hunt large to medium sized ungulate prey. They are native to South and Southeast Asia and occur across a wide range of land cover types, including tropical dry and moist deciduous forest, evergreen forest, scrub forest, grassland, and alpine steppe. Dholes have been historically persecuted throughout their range and are often perceived by local citizens as nuisance predators and livestock killers. This perception has led to retaliatory killing by humans, and the subsequent eradication of many dhole populations throughout Asia. Dholes were regarded as “pests of the jungles,” and were trapped, shot, or poisoned [7]. Reports from the early 1900s spread negative stories of dholes and listed effective strychnine (a conventional predator poison) dosages for their extermination [8]. As late as 1972, the government of India paid bounties for dhole pelts [9], and in the 1980s, government officials and farmers in Bhutan poisoned dholes until the species was extirpated from the country [10]. In Thailand, managers in Khao Yai National Park (KYNP) recently reported an increased number of dhole sightings, concluded that the population was increasing, and became concerned that dhole packs might attack tourists and have a negative effect on sambar deer (Rusa unicolor; pers. comm. P. Wohandee [prior Superintendent at KYNP]). Senior managers debated culling as an option to curtail dhole populations, highlighting the impact of negative attitudes on ad-hoc approaches to managing the endangered canid.
Dholes are found in several protected areas in Thailand and perhaps in areas outside the parks [11]. Despite their extensive distribution and occurrence in human-use areas, their role as livestock predators and people’s perception of them have not been assessed. Here we report on interview surveys assessing local people’s knowledge about dholes and their perceptions of dholes as “nuisance” predators. We examine how geography, education, demography, and economics affect conservation attitudes toward these predators by people who live adjacent to national parks and wildlife sanctuaries in southeastern Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำการสนับสนุนสาธารณะสำหรับอนุรักษ์มังสวิรัติชอบดื่มแอลกอฮอล์จะซับซ้อน และมีความซับซ้อน โดยแพร่ประวัติ anecdotes ที่วาดภาพล่าเป็นรำคาญ และปลูกฝังความกลัวของการโจมตีในปศุสัตว์ สัตว์เลี้ยง และคน [1] สัตว์รุกรานไม่มักจะพบในการกระทำ และป้ายความผิดความเสียหายการโจมตีเป็นบางครั้งบันทึกชนิดที่ไม่ถูกต้อง [2, 3, 4] ความท้าทายเหล่านี้สนับสนุนทำไมผู้จัดการอนุรักษ์ต้องเพิ่มความพยายามเพื่อทำความเข้าใจทัศนคติของประชาชนในท้องถิ่น และการรับรู้ต่อสัตว์ป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่พันธุ์ป้องกันมักจะอาศัยการสนับสนุนจากชุมชนท้องถิ่น [เช่น 5, 6]; เป็นกรณีใกล้สูญพันธุ์หมาใน (Cuon alpinus)Dholes คือ สังคม พันธุ์ชุดนั่งเล่นที่ต้องการล่าขนาดใหญ่ปานกลางขนาดเหยื่อ ungulate พวกเขาจะเป็นเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเกิดขึ้นในหลากหลายชนิดครอบคลุมที่ดิน ป่าเขตร้อนแห้ง และชุ่มชื่นผลัดใบ ป่า ป่าละเมาะ กราสแลนด์ และอัลไพน์ทุ่งหญ้าสเตปป์ Dholes ได้รับอดีตได้รับตลอดช่วง และจะมักจะมองเห็น โดยประชาชนในท้องถิ่นเป็นรำคาญล่าและยาปศุสัตว์ การรับรู้นี้ได้นำไปท้นฆ่ามนุษย์ และขจัดของประชากรหมาในในเอเชียต่อมา Dholes ถูกถือว่าเป็น "ศัตรูพืชของป่า" และได้ ติด ยิง หรือยาพิษ [7] รายงานจากภาพกลายต้นเผยแพร่เรื่องราวเชิงลบของ dholes และแสดงผลสตริกนิน (พิษพรีเดเตอร์ธรรมดา) dosages สำหรับกำจัดของพวกเขา [8] สายที่ 1972 รัฐบาลอินเดียชำระ bounties หมาใน pelts [9], และในทศวรรษ 1980 เจ้าหน้าที่ของรัฐและเกษตรกรในประเทศภูฏานวางยา dholes จนกว่าสายพันธุ์ถูก extirpated จากประเทศ [10] ในประเทศไทย ผู้จัดการในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ (KYNP) รายงานจำนวนหมาใน sightings สรุปว่า ประชากรที่เกิดขึ้น และเป็นกังวลว่า หมาในชุดอาจโจมตีนักท่องเที่ยว และมีผลกระทบในกวาง (รูซาแสงอาทิตย์ การสื่อสารอาทิ Wohandee P. [Superintendent ก่อนที่ KYNP]) ที่เพิ่มขึ้นล่าสุด ผู้จัดการอาวุโสยังคง culling เป็นตัวเลือกรวบรัดประชากรหมาใน เน้นผลกระทบของทัศนคติลบบนแนวกิจการจัดการ canid ใกล้สูญพันธุ์Dholes พบในหลายพื้นที่ที่ได้รับการป้องกัน ในประเทศไทย และบางที ในพื้นที่นอกสวน [11] แม้ มีการกระจายกว้างขวางและเกิดขึ้นในพื้นที่ใช้มนุษย์ บทบาทของตนเป็นปศุสัตว์ล่าและประชาชนรับรู้ของพวกเขามีไม่การประเมิน ที่นี่เรารายงานเกี่ยวกับแบบสำรวจสัมภาษณ์ประเมินความรู้ของคนในท้องถิ่นเกี่ยวกับ dholes และการรับรู้ของ dholes เป็น "รำคาญ" ล่า เราตรวจสอบว่าภูมิศาสตร์ การศึกษา เฟนฮอว์ และเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อเจตคติอนุรักษ์เหล่านี้ล่าโดยคนที่อยู่ติดกับอุทยานแห่งชาติและศูนย์อนุรักษ์สัตว์ป่าในประเทศไทยตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำการสนับสนุนจากประชาชนในการอนุรักษ์สัตว์กินเนื้อมีความซับซ้อนและมีความซับซ้อนโดยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่แพร่หลายในอดีตที่แสดงให้เห็นถึงการล่าเป็นความรำคาญและปลูกฝังความกลัวของการโจมตีในปศุสัตว์สัตว์เลี้ยงและคน [1]
สัตว์ที่กระทำผิดจะไม่ได้สังเกตมักจะอยู่ในการกระทำและโทษสำหรับความเสียหายหรือการโจมตีบางครั้งประกอบกับสายพันธุ์ที่ไม่ถูกต้อง [2, 3, 4] ความท้าทายเหล่านี้สนับสนุนว่าทำไมผู้จัดการอนุรักษ์จะต้องเพิ่มความพยายามที่จะเข้าใจทัศนคติของประชาชนในท้องถิ่นและการรับรู้ที่มีต่อสัตว์ป่าโดยเฉพาะตั้งแต่การคุ้มครองสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ที่มักจะอาศัยการสนับสนุนจากชุมชนท้องถิ่น [เช่น, 5, 6] เป็นกรณีสำหรับหมาในที่ใกล้สูญพันธุ์ (Cuon alpinus) ได้.
Dholes เป็นสังคมชนิดที่อาศัยอยู่แพ็คที่ชอบที่จะล่าเหยื่อขนาดใหญ่ขนาดกลางที่มีกีบเท้า พวกเขามีถิ่นกำเนิดในภาคใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเกิดขึ้นในหลากหลายประเภทสิ่งปกคลุมดินรวมทั้งป่าเขตร้อนแห้งและชื้นป่าดิบป่าขัดทุ่งหญ้าและบริภาษอัลไพน์ Dholes ต้องถูกข่มเหงตลอดช่วงประวัติศาสตร์ของพวกเขาและมักจะมีการรับรู้โดยประชาชนในท้องถิ่นเป็นผู้ล่ารำคาญและฆ่าปศุสัตว์ การรับรู้นี้ได้นำไปสู่การฆ่าตอบโต้โดยมนุษย์และการกำจัดที่ตามมาของประชากรหมาในหลายแห่งทั่วเอเชีย Dholes ถูกมองว่าเป็น "ศัตรูพืชของป่า" และถูกขังอยู่ยิงหรือวางยาพิษ [7] รายงานจากช่วงต้นทศวรรษ 1900 การแพร่กระจายเรื่องราวเชิงลบของ Dholes และจดทะเบียนที่มีประสิทธิภาพสตริกนิน (พิษล่าธรรมดา) โดสำหรับการกำจัดของพวกเขา [8] เป็นปลายปี 1972 รัฐบาลอินเดียจ่ายเงินรางวัลสำหรับกวดหมาใน [9] และในปี 1980 ข้าราชการและเกษตรกรในภูฏาน Dholes วางยาพิษจนสายพันธุ์ที่ถูก extirpated จากประเทศ [10] ในประเทศไทยผู้บริหารในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ (KYNP) เมื่อเร็ว ๆ นี้รายงานจำนวนที่เพิ่มขึ้นของปรากฏการณ์หมาในสรุปว่าประชากรเพิ่มขึ้นและกลายเป็นความกังวลว่าแพ็คหมาในอาจโจมตีนักท่องเที่ยวและมีผลกระทบในทางลบต่อกวางป่า (สะ unicolor; pers . Comm. พี Wohandee [กำกับก่อนที่ KYNP]) ผู้บริหารระดับสูงที่ถกเถียงกันเลือกสรรเป็นตัวเลือกในการลดประชากรหมาในที่เน้นผลกระทบของทัศนคติเชิงลบต่อเฉพาะกิจวิธีการจัดการ canid ใกล้สูญพันธุ์.
Dholes ที่พบในหลายพื้นที่คุ้มครองในประเทศไทยและอาจจะอยู่ในพื้นที่นอกสวนสาธารณะ [11] แม้จะมีการจัดจำหน่ายที่กว้างขวางของพวกเขาและเกิดขึ้นในพื้นที่ที่มนุษย์ใช้บทบาทของพวกเขาเป็นนักล่าปศุสัตว์และการรับรู้ของผู้คนของพวกเขายังไม่ได้รับการประเมิน ที่นี่เรารายงานเกี่ยวกับการสำรวจการสัมภาษณ์การประเมินความรู้ของคนในท้องถิ่นเกี่ยวกับ Dholes และการรับรู้ของพวกเขา Dholes ว่า "รำคาญ" ล่า เราตรวจสอบวิธีการทางภูมิศาสตร์การศึกษาประชากรและเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อทัศนคติที่มีต่อการอนุรักษ์สัตว์นักล่าเหล่านี้โดยคนที่อาศัยอยู่ติดกับสวนสาธารณะแห่งชาติและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าในทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
สนับสนุนสาธารณะเพื่ออนุรักษ์สัตว์กินเนื้อมีความซับซ้อนและยุ่งยากโดยแพร่หลายในอดีตเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่วาดภาพล่าเป็นการรบกวนและปลูกฝังความกลัวของการโจมตีในปศุสัตว์ สัตว์เลี้ยง และคน [ 1 ] การรุกรานสัตว์ที่ไม่ได้มักจะพบในการกระทำและโทษสำหรับความเสียหายหรือโจมตีบางครั้งเกิดจากชนิดผิด [ 2 , 3 , 4 ]ความท้าทายเหล่านี้สนับสนุนทำไมผู้จัดการการอนุรักษ์ต้องเพิ่มความพยายามที่จะเข้าใจทัศนคติของประชาชนท้องถิ่นและการรับรู้ต่อสัตว์ป่า โดยเฉพาะตั้งแต่การป้องกันอันตรายบางชนิดมักจะอาศัยการสนับสนุนจากชุมชนท้องถิ่น [ เช่น 5 , 6 ] ; เป็นกรณีสำหรับพวกหมาใน ( หมาใน )
dholes เป็นสังคมแพ็คชนิดอาศัยอยู่ที่ชอบล่าขนาดใหญ่และขนาดกลางที่มีกีบเท้าเหยื่อ พวกเขาเป็นชาวใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเกิดขึ้นในหลากหลายประเภทสิ่งปกคลุมดิน รวมทั้งร้อนแห้งและชื้นป่าผลัดใบป่าไม่ผลัดใบ ขัด ป่าไม้ ทุ่งหญ้า และภูเขาที่ราบกว้างใหญ่ .dholes ได้รับในอดีตข่มเหงตลอดช่วงของพวกเขาและมักจะมีการรับรู้ของประชาชนในท้องถิ่นเป็นนักฆ่าล่ารบกวนและปศุสัตว์ การรับรู้นี้มี led เพื่อตอบโต้การฆ่าโดยมนุษย์ และต่อมาทำลายประชากรหมาในมากมายทั่วเอเชีย dholes ถูกถือว่าเป็น " ศัตรูของป่า " และถูกขัง ถูกยิง หรือโดนวางยา [ 7 ]รายงานจากต้นตอการแพร่กระจายเรื่องเชิงลบของ dholes แสดงขึ้นมาและมีประสิทธิภาพ ( พิษนักล่าธรรมดา ) ขนาดของการทำลายล้าง [ 8 ] เป็นสายเป็น 1972 รัฐบาลอินเดียจ่าย bounties สำหรับสาเกมา [ 9 ] และในปี 1980 , ข้าราชการ และเกษตรกรในภูฏานวางยา dholes จนถึงชนิดคือ extirpated จากประเทศ [ 10 ] ในประเทศไทยผู้จัดการในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ( kynp ) เพิ่งรายงานเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของหมาในภาพสรุปได้ว่าประชากรที่เพิ่มขึ้นและกลายเป็นความกังวลว่าหมาในชุดอาจจะจู่โจมนักท่องเที่ยว และมีผลกระทบในกระแสพระราชดำรัส ( รู แสงอาทิตย์ การพัฒ . เพราะว่าหน้า wohandee [ ก่อนที่ผู้กำกับที่ kynp ] ) ผู้จัดการอาวุโสอภิปรายคัดเป็นตัวเลือกในการตัดทอนประชากรหมาในเน้นผลกระทบของทัศนคติเชิงลบต่อธุรกิจแนวทางการจัดการที่ canid .
dholes พบในหลายพื้นที่ในประเทศไทย และบางทีในพื้นที่นอกคัน [ 11 ] แม้จะมีการกระจายอย่างกว้างขวางและเกิดในพื้นที่การใช้ประโยชน์ของมนุษย์ บทบาทของพวกเขาเป็นสัตว์ผู้ล่าและการรับรู้ของผู้คนของพวกเขายังไม่ได้รับการประเมินที่นี่เรารายงานเกี่ยวกับการสัมภาษณ์การสำรวจการประเมินความรู้ ประชาชนในท้องถิ่น และการ รับรู้เกี่ยวกับ dholes dholes " ล่าตัว " เราตรวจสอบว่าภูมิศาสตร์ การศึกษา ประชากร และเศรษฐกิจมีผลต่อเจตคติต่อการอนุรักษ์สัตว์เหล่านี้ โดยประชาชนที่อาศัยอยู่ติดกับอุทยานแห่งชาติและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศไทย