- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
42 PAUL TH. VAN DE LAARMuseum Rotte
42 PAUL TH. VAN DE LAAR
Museum Rotterdam’s current vision started around 2005 with a so-called
Panorama Project, which focused on ten different areas in Rotterdam.
17
Several of these neighborhoods belong to the most ethnically and culturally
diverse areas in Rotterdam. Through schools and interviews with key figures
in the neighborhood, the museum started to map the recent past of these
areas, collecting pictures and neighborhood stories and turning them into
local panoramas that were exhibited in public places like social welfare agencies
and shops. Especially, the elderly used this project to share their own memories
with other inhabitants. We asked children from elementary schools to present
their favorite objects and write down why they wanted their personal belongings to be collected by the museum. We photographed the children and
assembled their pictures, along with neighborhood panoramas, into collages.
To many children this was their first acquaintance with a city museum and
their first opportunity to observe the community activities of museum professionals. We used the experiences in an overall exhibition in Museum Rotterdam’s main building. The team gained a lot of experience working on this
project, which was used in other experiments. In particular, it showed us
how museum educators can enhance social cohesion using personal heritage
as a key linkage factor.
In 2007, Museum Rotterdam started a program focusing on young adults in
Rotterdam South, the part of Rotterdam that was developed in the 1870s into a
port area populated by dockworkers and migrant labor families. Originally it
was a white urban working-class neighborhood and it turned into an ethnic
zone in the 1970s. Almost 80% of the population today is of non-Dutch
origin in this socially and culturally marginalized area of Rotterdam. The heritage and participation project was named Roffa 5314 when a curator noticed
that in this part of Rotterdam young adults associated themselves with
“5314,”the postal code for Rotterdam South. Roffa is a Surinamese nickname
for“tough”and is used as slang for Rotterdam. The young, mostly unemployed
adults in this area associate themselves very strongly with their urban zone
5314. In their typical Rotterdam South lifestyle, through tattoos, clothing,
and graffiti, they express a strong local identity, a cultural response to their
fellow residents living on the northern city center, the richer part of Rotterdam.
Our museum professionals developed the heritage and participation program
Roffa 5314 as an outreach program in line with the heritage and participation
agenda of the museum.
Roffa 5314 organized events and performances (hip hop and rap open mic
nights) for the young 5314 artists, supported by their own local Rotterdam
THECONTEMPORARYCITYASBACKBONE 43
South fan groups, which we recorded on video. During these events, interviews
were conducted and lifestyle elements, clothes, personal identity markers, and
accessories were collected and catalogued by Museum Rotterdam staff. We
issued four periodicals containing articles on the background of local Roffa
groups, which were distributed freely to the inhabitants of the district 5314.
The Internet played an important role in the Roffa project.
A Facebook-like website was set up, where the Roffa youth posted their own
pictures and web logs, and created their own virtual Roffa 5314 world. The
results of this program were presented in a neighborhood exhibition hall and
curated by members of 5314. This project attracted national attention and
was considered a ground-breaking participation project from a modern
urban heritage point of view.
18
The neighborhood documentation project is another example of our changing approach to local heritage. It operated by the mantra: one must look
behind the scenes in order to know how people actually live. The project concentrated on the transnational western part of town, an area that contrasts
sharply—physically, socially, as well as culturally—with the modern inner
city. From the 1960s onwards, Rotterdam’s western area offered abundant
cheap homes for low-income households, often migrant families from the Mediterranean. From the mid-1970s the left-leaning city government targeted these
areas for an urban renewal scheme, in essence the renovation of existing
Houses in a Rotterdam-South neighborhood that are to be demolished. This area has
become a favorite place for“5314”pieces. The graffiti ranges from detailed pieces to
short, messy tags. Photo taken by Hans Walgenbach.
44 PAUL TH. VAN DE LAAR
housing stock and the building of socially acceptable new homes. The central
idea was building for the neighborhood, which implied not only improvement
of housing conditions, but also a renewal of the physical, social and cultural
environment. We selected one of these neighborhoods for the pilot project.
The pilot started with statistical data assembled by the Centre for Research
and Statistics of the municipality of Rotterdam. This centre gathers rafts of relevant statistical data: demographic patterns, ethnicity, types of households,
migration and emigration figures, public health, labor and housing conditions,
welfare related data (average incomes, rents of real estate prices, social provisions, level of education), and so on. This representative dataset helped us
to place the household studies in an urban context.
Streets and households in this neighborhood were selected at random. For
instance, the pilot project started with the selection of every 10th household
in four randomly chosen streets. We invited these households to participate
in the documentation project, which was introduced in the local newspaper
and advertised in free copies of the neighborhood press. The interviews concentrated on 11 topics. Apart from vital facts (name, address, number of
family residents), several questions about migration history and living conditions were listed. We analyzed household data and compared with the
The urban neighborhood, a place to collect future heritage? Photo taken on an urban
heritage tour in Rotterdam-West, by Henk van der Kroon, Rotterdam.
THE CONTEMPORARY CITY AS BACKBONE 45
general statistical data on a city level. Our in-depth interviews and inquiries
focused, however, on issues related to daily life in a transnational city.
19
The City as Muse
These aforementioned urban heritage initiatives laid the groundwork for a
three-year intensive community-based heritage and participation program,
named the“City as Muse,”which began in 2010. In its first year Museum Rotterdam’s urban curator did extensive fieldwork among an intercultural
women’s group, some of them single mothers, living in one of the poorer
parts of Rotterdam. She interviewed them on a regular basis, made photographs
and used their personal stories to set up a heritage agenda based on participation by these women.
The women live in a Rotterdam neighborhood that used to be one of the
landmarks of the post-war welfare society. However, this housing area
proved not to be suitable as a living area for an intercultural society and is
slated for redevelopment in a few years’ time. Upon learning the plans for
the neighborhood, the women did not sit down passively and await their
Proud women“Van de Velden,”the cover of the special magazineEvery Women, a glossy
dedicated to this women’s group. The women are styled as important representatives of
their Rotterdam communities, resembling the members of the Rotterdam elite, whose
pictures are collected by the museum. Photo by Mark Janssen.
46 PAUL TH. VAN DE LAAR
uncertain future. They joined forces and started an informal group, which
meets on a weekly basis and has become the contact group for local officials
and social housing agencies. These women have breakfast together and
discuss the major social issues of living in the neighborhood. Together they
plan social activities, assist other parents with the education of their children
and are widely involved in community programs. In order to document these
women’s stories, the Museum Rotterdam team created a glossy magazine,
Every Woman.
20
Exhibition installers and artists were involved in turning the
heritage project into a public performance. Some works of art were collected
and have become part of the museum’s contemporary heritage collections.
Museum Rotterdam’s Heritage Model
These heritage initiatives opened up new doors to the city. From 2013 onwards,
Museum Rotterdam will present exhibitions in various locations around the
city and will be branded as "Museum Rotterdam-on-location.”This is a kind
of community museum network that combines urban stories and participation
programs and turns them into accessible, public-profiled exhibitions. This city
museum network uses concepts of social and learning curatorship, which are
based on urban historical anthropologists’ skills of participating and close
empirical observation models using an inductive methodology. The urban
stories and participation projects are being used to reformulate our collecting
strategy with a focus on contemporary transnational issues. Museum
Rotterdam-on-location uses a strategy whereby museum professionals integrate with urban communities and base their research agenda on active participation. Collecting is thus not a passive undertaking, and in the end the
cooperation needs to be conveyed in a Museum Rotterdam-on-location
exhibition.
Conclusions
City museums, as promoted by David Fleming and others, should be“agents of
social changes and break up the city museum’s wall.”
21
Reframing history is
thus essential, and more energy and efforts are needed to mobilize communities. In the 21st century, communities should be entitled to share their expertise with professionals. The future urban curator will be a kind of heritage
broker, an intermediary between the public and the museum. Museums need
to follow this path to enlarge their representativeness and help to feed the
Museum Rotterdam’s current vision started around 2005 with a so-called
Panorama Project, which focused on ten different areas in Rotterdam.
17
Several of these neighborhoods belong to the most ethnically and culturally
diverse areas in Rotterdam. Through schools and interviews with key figures
in the neighborhood, the museum started to map the recent past of these
areas, collecting pictures and neighborhood stories and turning them into
local panoramas that were exhibited in public places like social welfare agencies
and shops. Especially, the elderly used this project to share their own memories
with other inhabitants. We asked children from elementary schools to present
their favorite objects and write down why they wanted their personal belongings to be collected by the museum. We photographed the children and
assembled their pictures, along with neighborhood panoramas, into collages.
To many children this was their first acquaintance with a city museum and
their first opportunity to observe the community activities of museum professionals. We used the experiences in an overall exhibition in Museum Rotterdam’s main building. The team gained a lot of experience working on this
project, which was used in other experiments. In particular, it showed us
how museum educators can enhance social cohesion using personal heritage
as a key linkage factor.
In 2007, Museum Rotterdam started a program focusing on young adults in
Rotterdam South, the part of Rotterdam that was developed in the 1870s into a
port area populated by dockworkers and migrant labor families. Originally it
was a white urban working-class neighborhood and it turned into an ethnic
zone in the 1970s. Almost 80% of the population today is of non-Dutch
origin in this socially and culturally marginalized area of Rotterdam. The heritage and participation project was named Roffa 5314 when a curator noticed
that in this part of Rotterdam young adults associated themselves with
“5314,”the postal code for Rotterdam South. Roffa is a Surinamese nickname
for“tough”and is used as slang for Rotterdam. The young, mostly unemployed
adults in this area associate themselves very strongly with their urban zone
5314. In their typical Rotterdam South lifestyle, through tattoos, clothing,
and graffiti, they express a strong local identity, a cultural response to their
fellow residents living on the northern city center, the richer part of Rotterdam.
Our museum professionals developed the heritage and participation program
Roffa 5314 as an outreach program in line with the heritage and participation
agenda of the museum.
Roffa 5314 organized events and performances (hip hop and rap open mic
nights) for the young 5314 artists, supported by their own local Rotterdam
THECONTEMPORARYCITYASBACKBONE 43
South fan groups, which we recorded on video. During these events, interviews
were conducted and lifestyle elements, clothes, personal identity markers, and
accessories were collected and catalogued by Museum Rotterdam staff. We
issued four periodicals containing articles on the background of local Roffa
groups, which were distributed freely to the inhabitants of the district 5314.
The Internet played an important role in the Roffa project.
A Facebook-like website was set up, where the Roffa youth posted their own
pictures and web logs, and created their own virtual Roffa 5314 world. The
results of this program were presented in a neighborhood exhibition hall and
curated by members of 5314. This project attracted national attention and
was considered a ground-breaking participation project from a modern
urban heritage point of view.
18
The neighborhood documentation project is another example of our changing approach to local heritage. It operated by the mantra: one must look
behind the scenes in order to know how people actually live. The project concentrated on the transnational western part of town, an area that contrasts
sharply—physically, socially, as well as culturally—with the modern inner
city. From the 1960s onwards, Rotterdam’s western area offered abundant
cheap homes for low-income households, often migrant families from the Mediterranean. From the mid-1970s the left-leaning city government targeted these
areas for an urban renewal scheme, in essence the renovation of existing
Houses in a Rotterdam-South neighborhood that are to be demolished. This area has
become a favorite place for“5314”pieces. The graffiti ranges from detailed pieces to
short, messy tags. Photo taken by Hans Walgenbach.
44 PAUL TH. VAN DE LAAR
housing stock and the building of socially acceptable new homes. The central
idea was building for the neighborhood, which implied not only improvement
of housing conditions, but also a renewal of the physical, social and cultural
environment. We selected one of these neighborhoods for the pilot project.
The pilot started with statistical data assembled by the Centre for Research
and Statistics of the municipality of Rotterdam. This centre gathers rafts of relevant statistical data: demographic patterns, ethnicity, types of households,
migration and emigration figures, public health, labor and housing conditions,
welfare related data (average incomes, rents of real estate prices, social provisions, level of education), and so on. This representative dataset helped us
to place the household studies in an urban context.
Streets and households in this neighborhood were selected at random. For
instance, the pilot project started with the selection of every 10th household
in four randomly chosen streets. We invited these households to participate
in the documentation project, which was introduced in the local newspaper
and advertised in free copies of the neighborhood press. The interviews concentrated on 11 topics. Apart from vital facts (name, address, number of
family residents), several questions about migration history and living conditions were listed. We analyzed household data and compared with the
The urban neighborhood, a place to collect future heritage? Photo taken on an urban
heritage tour in Rotterdam-West, by Henk van der Kroon, Rotterdam.
THE CONTEMPORARY CITY AS BACKBONE 45
general statistical data on a city level. Our in-depth interviews and inquiries
focused, however, on issues related to daily life in a transnational city.
19
The City as Muse
These aforementioned urban heritage initiatives laid the groundwork for a
three-year intensive community-based heritage and participation program,
named the“City as Muse,”which began in 2010. In its first year Museum Rotterdam’s urban curator did extensive fieldwork among an intercultural
women’s group, some of them single mothers, living in one of the poorer
parts of Rotterdam. She interviewed them on a regular basis, made photographs
and used their personal stories to set up a heritage agenda based on participation by these women.
The women live in a Rotterdam neighborhood that used to be one of the
landmarks of the post-war welfare society. However, this housing area
proved not to be suitable as a living area for an intercultural society and is
slated for redevelopment in a few years’ time. Upon learning the plans for
the neighborhood, the women did not sit down passively and await their
Proud women“Van de Velden,”the cover of the special magazineEvery Women, a glossy
dedicated to this women’s group. The women are styled as important representatives of
their Rotterdam communities, resembling the members of the Rotterdam elite, whose
pictures are collected by the museum. Photo by Mark Janssen.
46 PAUL TH. VAN DE LAAR
uncertain future. They joined forces and started an informal group, which
meets on a weekly basis and has become the contact group for local officials
and social housing agencies. These women have breakfast together and
discuss the major social issues of living in the neighborhood. Together they
plan social activities, assist other parents with the education of their children
and are widely involved in community programs. In order to document these
women’s stories, the Museum Rotterdam team created a glossy magazine,
Every Woman.
20
Exhibition installers and artists were involved in turning the
heritage project into a public performance. Some works of art were collected
and have become part of the museum’s contemporary heritage collections.
Museum Rotterdam’s Heritage Model
These heritage initiatives opened up new doors to the city. From 2013 onwards,
Museum Rotterdam will present exhibitions in various locations around the
city and will be branded as "Museum Rotterdam-on-location.”This is a kind
of community museum network that combines urban stories and participation
programs and turns them into accessible, public-profiled exhibitions. This city
museum network uses concepts of social and learning curatorship, which are
based on urban historical anthropologists’ skills of participating and close
empirical observation models using an inductive methodology. The urban
stories and participation projects are being used to reformulate our collecting
strategy with a focus on contemporary transnational issues. Museum
Rotterdam-on-location uses a strategy whereby museum professionals integrate with urban communities and base their research agenda on active participation. Collecting is thus not a passive undertaking, and in the end the
cooperation needs to be conveyed in a Museum Rotterdam-on-location
exhibition.
Conclusions
City museums, as promoted by David Fleming and others, should be“agents of
social changes and break up the city museum’s wall.”
21
Reframing history is
thus essential, and more energy and efforts are needed to mobilize communities. In the 21st century, communities should be entitled to share their expertise with professionals. The future urban curator will be a kind of heritage
broker, an intermediary between the public and the museum. Museums need
to follow this path to enlarge their representativeness and help to feed the
0/5000
42 PAUL TH. VAN DE LAARMuseum Rotterdam’s current vision started around 2005 with a so-calledPanorama Project, which focused on ten different areas in Rotterdam.17Several of these neighborhoods belong to the most ethnically and culturallydiverse areas in Rotterdam. Through schools and interviews with key figuresin the neighborhood, the museum started to map the recent past of theseareas, collecting pictures and neighborhood stories and turning them intolocal panoramas that were exhibited in public places like social welfare agenciesand shops. Especially, the elderly used this project to share their own memorieswith other inhabitants. We asked children from elementary schools to presenttheir favorite objects and write down why they wanted their personal belongings to be collected by the museum. We photographed the children andassembled their pictures, along with neighborhood panoramas, into collages.To many children this was their first acquaintance with a city museum andtheir first opportunity to observe the community activities of museum professionals. We used the experiences in an overall exhibition in Museum Rotterdam’s main building. The team gained a lot of experience working on thisproject, which was used in other experiments. In particular, it showed ushow museum educators can enhance social cohesion using personal heritageas a key linkage factor.In 2007, Museum Rotterdam started a program focusing on young adults inRotterdam South, the part of Rotterdam that was developed in the 1870s into aport area populated by dockworkers and migrant labor families. Originally itwas a white urban working-class neighborhood and it turned into an ethniczone in the 1970s. Almost 80% of the population today is of non-Dutchorigin in this socially and culturally marginalized area of Rotterdam. The heritage and participation project was named Roffa 5314 when a curator noticedthat in this part of Rotterdam young adults associated themselves with“5314,”the postal code for Rotterdam South. Roffa is a Surinamese nicknamefor“tough”and is used as slang for Rotterdam. The young, mostly unemployedadults in this area associate themselves very strongly with their urban zone5314. In their typical Rotterdam South lifestyle, through tattoos, clothing,and graffiti, they express a strong local identity, a cultural response to theirfellow residents living on the northern city center, the richer part of Rotterdam.Our museum professionals developed the heritage and participation programRoffa 5314 as an outreach program in line with the heritage and participationagenda of the museum.Roffa 5314 organized events and performances (hip hop and rap open micnights) for the young 5314 artists, supported by their own local RotterdamTHECONTEMPORARYCITYASBACKBONE 43South fan groups, which we recorded on video. During these events, interviewswere conducted and lifestyle elements, clothes, personal identity markers, andaccessories were collected and catalogued by Museum Rotterdam staff. Weissued four periodicals containing articles on the background of local Roffagroups, which were distributed freely to the inhabitants of the district 5314.The Internet played an important role in the Roffa project.A Facebook-like website was set up, where the Roffa youth posted their ownpictures and web logs, and created their own virtual Roffa 5314 world. Theresults of this program were presented in a neighborhood exhibition hall andcurated by members of 5314. This project attracted national attention andwas considered a ground-breaking participation project from a modernurban heritage point of view.18The neighborhood documentation project is another example of our changing approach to local heritage. It operated by the mantra: one must lookbehind the scenes in order to know how people actually live. The project concentrated on the transnational western part of town, an area that contrastssharply—physically, socially, as well as culturally—with the modern innercity. From the 1960s onwards, Rotterdam’s western area offered abundantcheap homes for low-income households, often migrant families from the Mediterranean. From the mid-1970s the left-leaning city government targeted theseareas for an urban renewal scheme, in essence the renovation of existingHouses in a Rotterdam-South neighborhood that are to be demolished. This area hasbecome a favorite place for“5314”pieces. The graffiti ranges from detailed pieces toshort, messy tags. Photo taken by Hans Walgenbach.44 PAUL TH. VAN DE LAARhousing stock and the building of socially acceptable new homes. The centralidea was building for the neighborhood, which implied not only improvementof housing conditions, but also a renewal of the physical, social and culturalenvironment. We selected one of these neighborhoods for the pilot project.The pilot started with statistical data assembled by the Centre for Researchand Statistics of the municipality of Rotterdam. This centre gathers rafts of relevant statistical data: demographic patterns, ethnicity, types of households,migration and emigration figures, public health, labor and housing conditions,welfare related data (average incomes, rents of real estate prices, social provisions, level of education), and so on. This representative dataset helped usto place the household studies in an urban context.Streets and households in this neighborhood were selected at random. Forinstance, the pilot project started with the selection of every 10th householdin four randomly chosen streets. We invited these households to participatein the documentation project, which was introduced in the local newspaperand advertised in free copies of the neighborhood press. The interviews concentrated on 11 topics. Apart from vital facts (name, address, number offamily residents), several questions about migration history and living conditions were listed. We analyzed household data and compared with theThe urban neighborhood, a place to collect future heritage? Photo taken on an urbanheritage tour in Rotterdam-West, by Henk van der Kroon, Rotterdam.THE CONTEMPORARY CITY AS BACKBONE 45general statistical data on a city level. Our in-depth interviews and inquiriesfocused, however, on issues related to daily life in a transnational city.19The City as MuseThese aforementioned urban heritage initiatives laid the groundwork for athree-year intensive community-based heritage and participation program,named the“City as Muse,”which began in 2010. In its first year Museum Rotterdam’s urban curator did extensive fieldwork among an interculturalwomen’s group, some of them single mothers, living in one of the poorerparts of Rotterdam. She interviewed them on a regular basis, made photographsand used their personal stories to set up a heritage agenda based on participation by these women.The women live in a Rotterdam neighborhood that used to be one of thelandmarks of the post-war welfare society. However, this housing areaproved not to be suitable as a living area for an intercultural society and isslated for redevelopment in a few years’ time. Upon learning the plans forthe neighborhood, the women did not sit down passively and await theirProud women“Van de Velden,”the cover of the special magazineEvery Women, a glossy
dedicated to this women’s group. The women are styled as important representatives of
their Rotterdam communities, resembling the members of the Rotterdam elite, whose
pictures are collected by the museum. Photo by Mark Janssen.
46 PAUL TH. VAN DE LAAR
uncertain future. They joined forces and started an informal group, which
meets on a weekly basis and has become the contact group for local officials
and social housing agencies. These women have breakfast together and
discuss the major social issues of living in the neighborhood. Together they
plan social activities, assist other parents with the education of their children
and are widely involved in community programs. In order to document these
women’s stories, the Museum Rotterdam team created a glossy magazine,
Every Woman.
20
Exhibition installers and artists were involved in turning the
heritage project into a public performance. Some works of art were collected
and have become part of the museum’s contemporary heritage collections.
Museum Rotterdam’s Heritage Model
These heritage initiatives opened up new doors to the city. From 2013 onwards,
Museum Rotterdam will present exhibitions in various locations around the
city and will be branded as "Museum Rotterdam-on-location.”This is a kind
of community museum network that combines urban stories and participation
programs and turns them into accessible, public-profiled exhibitions. This city
museum network uses concepts of social and learning curatorship, which are
based on urban historical anthropologists’ skills of participating and close
empirical observation models using an inductive methodology. The urban
stories and participation projects are being used to reformulate our collecting
strategy with a focus on contemporary transnational issues. Museum
Rotterdam-on-location uses a strategy whereby museum professionals integrate with urban communities and base their research agenda on active participation. Collecting is thus not a passive undertaking, and in the end the
cooperation needs to be conveyed in a Museum Rotterdam-on-location
exhibition.
Conclusions
City museums, as promoted by David Fleming and others, should be“agents of
social changes and break up the city museum’s wall.”
21
Reframing history is
thus essential, and more energy and efforts are needed to mobilize communities. In the 21st century, communities should be entitled to share their expertise with professionals. The future urban curator will be a kind of heritage
broker, an intermediary between the public and the museum. Museums need
to follow this path to enlarge their representativeness and help to feed the
dedicated to this women’s group. The women are styled as important representatives of
their Rotterdam communities, resembling the members of the Rotterdam elite, whose
pictures are collected by the museum. Photo by Mark Janssen.
46 PAUL TH. VAN DE LAAR
uncertain future. They joined forces and started an informal group, which
meets on a weekly basis and has become the contact group for local officials
and social housing agencies. These women have breakfast together and
discuss the major social issues of living in the neighborhood. Together they
plan social activities, assist other parents with the education of their children
and are widely involved in community programs. In order to document these
women’s stories, the Museum Rotterdam team created a glossy magazine,
Every Woman.
20
Exhibition installers and artists were involved in turning the
heritage project into a public performance. Some works of art were collected
and have become part of the museum’s contemporary heritage collections.
Museum Rotterdam’s Heritage Model
These heritage initiatives opened up new doors to the city. From 2013 onwards,
Museum Rotterdam will present exhibitions in various locations around the
city and will be branded as "Museum Rotterdam-on-location.”This is a kind
of community museum network that combines urban stories and participation
programs and turns them into accessible, public-profiled exhibitions. This city
museum network uses concepts of social and learning curatorship, which are
based on urban historical anthropologists’ skills of participating and close
empirical observation models using an inductive methodology. The urban
stories and participation projects are being used to reformulate our collecting
strategy with a focus on contemporary transnational issues. Museum
Rotterdam-on-location uses a strategy whereby museum professionals integrate with urban communities and base their research agenda on active participation. Collecting is thus not a passive undertaking, and in the end the
cooperation needs to be conveyed in a Museum Rotterdam-on-location
exhibition.
Conclusions
City museums, as promoted by David Fleming and others, should be“agents of
social changes and break up the city museum’s wall.”
21
Reframing history is
thus essential, and more energy and efforts are needed to mobilize communities. In the 21st century, communities should be entitled to share their expertise with professionals. The future urban curator will be a kind of heritage
broker, an intermediary between the public and the museum. Museums need
to follow this path to enlarge their representativeness and help to feed the
การแปล กรุณารอสักครู่..
42 PAUL TH แวนเดอ Laar
พิพิธภัณฑ์วิสัยทัศน์ปัจจุบันร็อตเตอร์เริ่มรอบปี 2005 กับสิ่งที่เรียกว่า
โครงการพาโนรามาซึ่งมุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่แตกต่างกันสิบในร็อตเตอร์.
17
หลายคนในละแวกใกล้เคียงเหล่านี้เป็นส่วนใหญ่เชื้อชาติและวัฒนธรรมที่
มีความหลากหลายในพื้นที่ตเตอร์ดัม ผ่านโรงเรียนและการสัมภาษณ์กับตัวเลขที่สำคัญ
ในพื้นที่ใกล้เคียงพิพิธภัณฑ์เริ่ม map อดีตที่ผ่านมาของทั้ง
พื้นที่เก็บภาพและเรื่องราวที่ใกล้เคียงและเปลี่ยนเป็น
ภาพพาโนรามาในท้องถิ่นที่ได้รับการจัดแสดงในสถานที่สาธารณะเช่นหน่วยงานสวัสดิการสังคม
และร้านค้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สูงอายุที่ใช้ในโครงการนี้เพื่อแบ่งปันความทรงจำของตัวเอง
กับคนที่อาศัยอยู่ที่อื่น ๆ เราถามเด็กที่มาจากโรงเรียนประถมศึกษาที่จะนำเสนอ
วัตถุที่ชื่นชอบและเขียนลงว่าทำไมพวกเขาต้องการข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของพวกเขาจะเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ เราถ่ายภาพเด็ก ๆ และ
ประกอบภาพของพวกเขาพร้อมกับพาโนรามาที่พื้นที่ใกล้เคียงเข้ามาในภาพตัดปะ.
เพื่อเด็กจำนวนมากนี้คือความใกล้ชิดเป็นครั้งแรกของพวกเขากับพิพิธภัณฑ์เมืองและ
โอกาสแรกของพวกเขาที่จะสังเกตกิจกรรมของชุมชนของผู้เชี่ยวชาญด้านพิพิธภัณฑ์ เราใช้ประสบการณ์ในการจัดนิทรรศการโดยรวมในพิพิธภัณฑ์อาคารหลักของร็อตเตอร์ ทีมงานได้รับจำนวนมากประสบการณ์ในการทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้
โครงการซึ่งถูกใช้ในการทดลองอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เราเห็น
ว่าการศึกษาพิพิธภัณฑ์สามารถเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานร่วมกันทางสังคมโดยใช้มรดกส่วนบุคคล
เป็นปัจจัยสำคัญที่เชื่อมโยง.
ในปี 2007 พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์เริ่มต้นโปรแกรมมุ่งเน้นไปที่คนหนุ่มสาวใน
รอตเตอร์ดัใต้ส่วนหนึ่งของร็อตเตอร์ที่ได้รับการพัฒนาในยุค 1870 เป็น
บริเวณท่าเรือประชากร dockworkers และครอบครัวของแรงงานข้ามชาติ เดิมทีมัน
เป็นย่านชนชั้นแรงงานในเมืองสีขาวและมันกลายเป็นชาติพันธุ์
โซนในปี 1970 เกือบ 80% ของประชากรในวันนี้คือการไม่ดัตช์
กำเนิดในบริเวณนี้ในทางสังคมและวัฒนธรรมของคนชายขอบตเตอร์ดัม มรดกทางวัฒนธรรมและการมีส่วนร่วมโครงการเป็นชื่อ Roffa 5314 เมื่อผู้ปกครองสังเกตเห็น
ว่าในส่วนของคนหนุ่มสาวร็อตเตอร์นี้ที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
"5314" รหัสไปรษณีย์สำหรับร็อตเตอร์ภาคใต้ Roffa เป็นชื่อเล่นของซูรินาเม
สำหรับ "ยาก" และใช้เป็นคำสแลงสำหรับตเตอร์ดัม หนุ่มสาวส่วนใหญ่ว่างงาน
ผู้ใหญ่ในพื้นที่นี้เชื่อมโยงตัวเองอย่างมากกับเขตเมืองของพวกเขา
5314 ในการดำเนินชีวิตปกติของพวกเขารอตเตอร์ดัใต้ผ่านรอยสัก, เสื้อผ้า,
และกราฟฟิตีพวกเขาแสดงเอกลักษณ์ของท้องถิ่นที่แข็งแกร่ง, การตอบสนองทางวัฒนธรรมของพวกเขา
ที่อาศัยอยู่ในเพื่อนที่อาศัยอยู่บนใจกลางเมืองเหนือส่วนที่ดียิ่งขึ้นของร็อตเตอร์.
พิพิธภัณฑ์ของเราผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนามรดกทางวัฒนธรรมและการมีส่วนร่วม โปรแกรม
Roffa 5314 เป็นโปรแกรมการขยายในแนวเดียวกันกับมรดกทางวัฒนธรรมและมีส่วนร่วม
ในวาระของพิพิธภัณฑ์.
Roffa 5314 การจัดกิจกรรมและการแสดง (ฮิปฮอปและแร็พเปิดไมค์
คืน) สำหรับเด็ก 5314 ศิลปินโดยการสนับสนุนจากท้องถิ่นของตัวเองรอตเตอร์ดั
THECONTEMPORARYCITYASBACKBONE 43
แฟนใต้ กลุ่มที่เราบันทึกไว้ในวิดีโอ ช่วงนี้เหตุการณ์การสัมภาษณ์
ได้ดำเนินการและองค์ประกอบการดำเนินชีวิต, เสื้อผ้า, เครื่องหมายส่วนบุคคลและ
อุปกรณ์ที่ถูกเก็บรวบรวมและจัดหมวดหมู่โดยเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ตเตอร์ดัม เรา
ออกสี่วารสารที่มีบทความเกี่ยวกับพื้นหลังของ Roffa ท้องถิ่น
กลุ่มซึ่งถูกกระจายได้อย่างอิสระที่จะอาศัยอยู่ในอำเภอ 5314.
อินเทอร์เน็ตมีบทบาทสำคัญในโครงการ Roffa.
เว็บไซต์ Facebook เหมือนถูกจัดตั้งขึ้นที่เยาวชน Roffa โพสต์ของตัวเอง
ภาพและบันทึกการใช้เว็บและสร้างตัวเองเสมือน Roffa โลก 5314
ผลของโปรแกรมนี้ถูกนำเสนอในห้องโถงนิทรรศการพื้นที่ใกล้เคียงและ
curated โดยสมาชิกของ 5314. โครงการนี้ดึงดูดความสนใจระดับชาติและ
ได้รับการพิจารณาโครงการการมีส่วนร่วมพื้นทำลายจากที่ทันสมัย
ในเมืองมรดกจุดของมุมมอง.
18
โครงการเอกสารพื้นที่ใกล้เคียงเป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง การเปลี่ยนแปลงของวิธีการของเราที่จะเป็นมรดกท้องถิ่น มันดำเนินการโดยมนต์: หนึ่งต้องดู
เบื้องหลังในการสั่งซื้อที่จะรู้ว่าผู้คนอาศัยอยู่ โครงการความเข้มข้นในส่วนตะวันตกข้ามชาติของเมืองในพื้นที่ที่แตกต่าง
อย่างมาก-ร่างกายสังคมเช่นเดียวกับวัฒนธรรมที่มีภายในที่ทันสมัย
เมือง จากปี 1960 เป็นต้นมาในพื้นที่ทางตะวันตกของร็อตเตอร์ที่นำเสนอความอุดมสมบูรณ์
ที่อยู่อาศัยราคาถูกสำหรับครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำมักจะอพยพครอบครัวจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน จากช่วงกลางทศวรรษ 1970 รัฐบาลเมืองซ้ายพิงเป้าหมายเหล่านี้
พื้นที่สำหรับโครงการฟื้นฟูเมืองในสาระสำคัญที่มีอยู่ในการปรับปรุงใหม่ของ
บ้านในพื้นที่ใกล้เคียงที่ร็อตเตอร์ใต้ที่จะถูกทำลาย พื้นที่นี้ได้
กลายเป็นสถานที่ที่ชื่นชอบสำหรับ "5314" ชิ้น ช่วงกราฟฟิตีจากชิ้นรายละเอียด
สั้น, แท็กยุ่ง ภาพที่ถ่ายโดยฮันส์ Walgenbach.
44 PAUL TH แวนเดอ Laar
หุ้นที่อยู่อาศัยและการสร้างบ้านใหม่ที่ยอมรับของสังคม กลาง
คิดเป็นอาคารสำหรับพื้นที่ใกล้เคียงซึ่งโดยนัยปรับปรุงเพียง แต่ไม่
ของสภาพที่อยู่อาศัย แต่ยังต่ออายุทางกายภาพทางสังคมและวัฒนธรรม
สภาพแวดล้อม เราเลือกหนึ่งในละแวกใกล้เคียงเหล่านี้สำหรับโครงการนำร่อง.
นำร่องเริ่มต้นด้วยข้อมูลสถิติรวบรวมโดยศูนย์เพื่อการวิจัย
และสถิติของมหานครแห่งร็อตเตอร์ ศูนย์นี้จะรวบรวมแพข้อมูลทางสถิติที่เกี่ยวข้อง: รูปแบบประชากรเชื้อชาติประเภทของผู้ประกอบ
การย้ายถิ่นและตัวเลขผู้อพยพสาธารณสุขแรงงานและสภาพที่อยู่อาศัย,
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสวัสดิการ (รายได้โดยเฉลี่ยของค่าเช่าที่ราคาอสังหาริมทรัพย์บทบัญญัติทางสังคมระดับการศึกษา ) และอื่น ๆ ชุดนี้ช่วยให้เราเป็นตัวแทน
ที่จะวางการศึกษาครัวเรือนในบริบทของเมือง.
ถนนและผู้ประกอบการในละแวกนี้ได้รับการคัดเลือกโดยการสุ่ม สำหรับ
ตัวอย่างเช่นโครงการนำร่องเริ่มต้นด้วยการเลือกของทุกครัวเรือน 10
ถนนสี่สุ่มเลือก เราได้เชิญผู้ประกอบการเหล่านี้จะมีส่วนร่วม
ในโครงการของเอกสารซึ่งเป็นที่รู้จักในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น
และลงโฆษณาในชุดฟรีกดพื้นที่ใกล้เคียง สัมภาษณ์เข้มข้นใน 11 กระทู้ นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่สำคัญ (ชื่อ, ที่อยู่, หมายเลขของ
ผู้อยู่อาศัยในครอบครัว), หลายคำถามเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การย้ายถิ่นและสภาพความเป็นอยู่ที่ระบุ เราวิเคราะห์ข้อมูลที่ใช้ในครัวเรือนและเมื่อเทียบกับ
เขตเมืองสถานที่ในการเก็บรวบรวมมรดกทางวัฒนธรรมในอนาคต? ภาพที่ถ่ายในเมือง
ท่องเที่ยวมรดกในรอตเตอร์ดัตะวันตกโดย Henk แวนเดอร์ Kroon, ร็อตเตอร์.
เมืองร่วมสมัยเป็นกระดูกสันหลัง 45
ข้อมูลสถิติทั่วไปเกี่ยวกับระดับเมือง สัมภาษณ์ในเชิงลึกและสอบถามข้อมูลของเรา
มุ่งเน้น แต่ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันในเมืองข้ามชาติ.
19
เมืองเป็น Muse
เหล่านี้ความคิดริเริ่มในเมืองมรดกดังกล่าวข้างต้นวางรากฐานสำหรับ
สามปีที่เข้มข้นมรดกทางวัฒนธรรมชุมชนและโปรแกรมการมีส่วนร่วม
ตั้งชื่อ "เมืองเป็น Muse" ซึ่งเริ่มต้นขึ้นในปี 2010 ในปีแรกของภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์เมืองร็อตเตอร์ของสนามได้อย่างกว้างขวางในหมู่วัฒนธรรม
กลุ่มของผู้หญิงบางคนมารดาเดียวที่อาศัยอยู่ในหนึ่งในยากจน
ส่วนของร็อตเตอร์ เธอให้สัมภาษณ์พวกเขาเป็นประจำทำให้การถ่ายภาพ
และใช้เรื่องส่วนตัวของพวกเขาในการตั้งค่าวาระการประชุมมรดกทางวัฒนธรรมบนพื้นฐานของการมีส่วนร่วมของผู้หญิงเหล่านี้.
ผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่ร็อตเตอร์ที่ใช้ในการเป็นหนึ่งใน
สถานที่สำคัญของสังคมสวัสดิการหลังสงคราม . แต่พื้นที่ที่อยู่อาศัยนี้
ได้รับการพิสูจน์จะไม่เหมาะที่จะเป็นพื้นที่ใช้สอยสำหรับสังคมวัฒนธรรมและมีการ
กำหนดไว้สำหรับการปรับปรุงในระยะเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อรู้การวางแผนสำหรับ
พื้นที่ใกล้เคียงผู้หญิงไม่ได้นั่งลงและรอคอยอย่างอดทนของพวกเขา
ผู้หญิงภูมิใจ "แวนเดอ Velden" ปกพิเศษ magazineEvery ผู้หญิงที่ผิวมัน
โดยเฉพาะกลุ่มนี้ของผู้หญิง ผู้หญิงที่มีสไตล์เป็นตัวแทนที่สำคัญของ
ชุมชนที่ร็อตเตอร์ของพวกเขาคล้ายกับสมาชิกของชนชั้นตเตอร์ดัมซึ่ง
ภาพจะถูกเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ ภาพถ่ายโดยมาร์ค Janssen.
46 PAUL TH แวนเดอ Laar
อนาคตที่ไม่แน่นอน พวกเขาเข้าร่วมกองกำลังและเริ่มกลุ่มทางการซึ่ง
ตรงกับความเป็นประจำทุกสัปดาห์และได้กลายเป็นกลุ่มที่ติดต่อสำหรับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น
และหน่วยงานที่อยู่อาศัยทางสังคม ผู้หญิงเหล่านี้มีอาหารเช้าร่วมกันและ
หารือเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมที่สำคัญของที่อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียง พวกเขาช่วยกัน
วางแผนกิจกรรมทางสังคมช่วยพ่อแม่อื่น ๆ ที่มีการศึกษาของเด็กของพวกเขา
และมีส่วนร่วมกันอย่างแพร่หลายในโปรแกรมชุมชน เพื่อที่จะทำเอกสารเหล่านี้
เรื่องราวของผู้หญิงทีมพิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์สร้างนิตยสาร,
ผู้หญิงทุกคน.
20
การติดตั้งและการแสดงนิทรรศการศิลปินมีส่วนร่วมในการเปิด
โครงการมรดกเป็นที่สาธารณะ บางงานศิลปะที่ถูกเก็บรวบรวม
และได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์มรดกทางวัฒนธรรมร่วมสมัย.
พิพิธภัณฑ์มรดกร็อตเตอร์รุ่น
มรดกความคิดริเริ่มเหล่านี้เปิดประตูขึ้นใหม่ในเมือง จาก 2013 เป็นต้นไป
พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์จะนำเสนอการจัดนิทรรศการในสถานที่ต่างๆทั่ว
เมืองและจะถูกตราหน้าว่าเป็น "พิพิธภัณฑ์ตเตอร์ดัมในสถานที่." นี้เป็นชนิด
ของเครือข่ายพิพิธภัณฑ์ชุมชนที่รวมเรื่องราวในเมืองและการมีส่วนร่วม
โปรแกรมและเปลี่ยนไปเป็นสามารถเข้าถึงได้ การจัดนิทรรศการประวัติสาธารณะ. เมือง
เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ใช้แนวคิดของการเรียนรู้ทางสังคมและ curatorship ซึ่งจะ
ขึ้นอยู่กับทักษะนักมานุษยวิทยาประวัติศาสตร์เมืองของการมีส่วนร่วมและใกล้
รูปแบบการสังเกตการทดลองใช้วิธีการอุปนัย. เมือง
เรื่องราวและโครงการการมีส่วนร่วมจะถูกใช้ในการกำหนดใหม่ของเรา การเก็บรวบรวม
กลยุทธ์ที่มีความสำคัญในประเด็นข้ามชาติร่วมสมัย. พิพิธภัณฑ์
ตเตอร์ดัมในสถานที่ใช้กลยุทธ์โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการทำงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ชุมชนเมืองและฐานวาระการวิจัยของพวกเขาในการมีส่วนร่วม. เก็บจึงไม่ได้ดำเนินการเรื่อย ๆ และในที่สุด
ความต้องการความร่วมมือ จะถูกลำเลียงในพิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์เกี่ยวกับสถานที่
จัดแสดงนิทรรศการ.
สรุป
พิพิธภัณฑ์เมืองเช่นการส่งเสริมโดยเดวิดเฟลมมิ่งและอื่น ๆ ควรจะเป็น "ตัวแทนของ
การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเลิกพิพิธภัณฑ์เมืองผนัง. "
21
ประวัติศาสตร์ Reframing เป็น
สิ่งสำคัญดังนั้นและอื่น ๆ พลังงานและความพยายามที่มีความจำเป็นในการระดมชุมชน ในศตวรรษที่ 21 ชุมชนควรจะมีสิทธิ์ที่จะแบ่งปันความเชี่ยวชาญของพวกเขากับผู้เชี่ยวชาญ ผู้ปกครองเมืองในอนาคตจะเป็นชนิดของมรดก
นายหน้าคนกลางระหว่างประชาชนและพิพิธภัณฑ์ พิพิธภัณฑ์ต้อง
ไปตามเส้นทางนี้เพื่อขยายมูลของพวกเขาและช่วยให้อาหาร
พิพิธภัณฑ์วิสัยทัศน์ปัจจุบันร็อตเตอร์เริ่มรอบปี 2005 กับสิ่งที่เรียกว่า
โครงการพาโนรามาซึ่งมุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่แตกต่างกันสิบในร็อตเตอร์.
17
หลายคนในละแวกใกล้เคียงเหล่านี้เป็นส่วนใหญ่เชื้อชาติและวัฒนธรรมที่
มีความหลากหลายในพื้นที่ตเตอร์ดัม ผ่านโรงเรียนและการสัมภาษณ์กับตัวเลขที่สำคัญ
ในพื้นที่ใกล้เคียงพิพิธภัณฑ์เริ่ม map อดีตที่ผ่านมาของทั้ง
พื้นที่เก็บภาพและเรื่องราวที่ใกล้เคียงและเปลี่ยนเป็น
ภาพพาโนรามาในท้องถิ่นที่ได้รับการจัดแสดงในสถานที่สาธารณะเช่นหน่วยงานสวัสดิการสังคม
และร้านค้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สูงอายุที่ใช้ในโครงการนี้เพื่อแบ่งปันความทรงจำของตัวเอง
กับคนที่อาศัยอยู่ที่อื่น ๆ เราถามเด็กที่มาจากโรงเรียนประถมศึกษาที่จะนำเสนอ
วัตถุที่ชื่นชอบและเขียนลงว่าทำไมพวกเขาต้องการข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของพวกเขาจะเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ เราถ่ายภาพเด็ก ๆ และ
ประกอบภาพของพวกเขาพร้อมกับพาโนรามาที่พื้นที่ใกล้เคียงเข้ามาในภาพตัดปะ.
เพื่อเด็กจำนวนมากนี้คือความใกล้ชิดเป็นครั้งแรกของพวกเขากับพิพิธภัณฑ์เมืองและ
โอกาสแรกของพวกเขาที่จะสังเกตกิจกรรมของชุมชนของผู้เชี่ยวชาญด้านพิพิธภัณฑ์ เราใช้ประสบการณ์ในการจัดนิทรรศการโดยรวมในพิพิธภัณฑ์อาคารหลักของร็อตเตอร์ ทีมงานได้รับจำนวนมากประสบการณ์ในการทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้
โครงการซึ่งถูกใช้ในการทดลองอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เราเห็น
ว่าการศึกษาพิพิธภัณฑ์สามารถเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานร่วมกันทางสังคมโดยใช้มรดกส่วนบุคคล
เป็นปัจจัยสำคัญที่เชื่อมโยง.
ในปี 2007 พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์เริ่มต้นโปรแกรมมุ่งเน้นไปที่คนหนุ่มสาวใน
รอตเตอร์ดัใต้ส่วนหนึ่งของร็อตเตอร์ที่ได้รับการพัฒนาในยุค 1870 เป็น
บริเวณท่าเรือประชากร dockworkers และครอบครัวของแรงงานข้ามชาติ เดิมทีมัน
เป็นย่านชนชั้นแรงงานในเมืองสีขาวและมันกลายเป็นชาติพันธุ์
โซนในปี 1970 เกือบ 80% ของประชากรในวันนี้คือการไม่ดัตช์
กำเนิดในบริเวณนี้ในทางสังคมและวัฒนธรรมของคนชายขอบตเตอร์ดัม มรดกทางวัฒนธรรมและการมีส่วนร่วมโครงการเป็นชื่อ Roffa 5314 เมื่อผู้ปกครองสังเกตเห็น
ว่าในส่วนของคนหนุ่มสาวร็อตเตอร์นี้ที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
"5314" รหัสไปรษณีย์สำหรับร็อตเตอร์ภาคใต้ Roffa เป็นชื่อเล่นของซูรินาเม
สำหรับ "ยาก" และใช้เป็นคำสแลงสำหรับตเตอร์ดัม หนุ่มสาวส่วนใหญ่ว่างงาน
ผู้ใหญ่ในพื้นที่นี้เชื่อมโยงตัวเองอย่างมากกับเขตเมืองของพวกเขา
5314 ในการดำเนินชีวิตปกติของพวกเขารอตเตอร์ดัใต้ผ่านรอยสัก, เสื้อผ้า,
และกราฟฟิตีพวกเขาแสดงเอกลักษณ์ของท้องถิ่นที่แข็งแกร่ง, การตอบสนองทางวัฒนธรรมของพวกเขา
ที่อาศัยอยู่ในเพื่อนที่อาศัยอยู่บนใจกลางเมืองเหนือส่วนที่ดียิ่งขึ้นของร็อตเตอร์.
พิพิธภัณฑ์ของเราผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนามรดกทางวัฒนธรรมและการมีส่วนร่วม โปรแกรม
Roffa 5314 เป็นโปรแกรมการขยายในแนวเดียวกันกับมรดกทางวัฒนธรรมและมีส่วนร่วม
ในวาระของพิพิธภัณฑ์.
Roffa 5314 การจัดกิจกรรมและการแสดง (ฮิปฮอปและแร็พเปิดไมค์
คืน) สำหรับเด็ก 5314 ศิลปินโดยการสนับสนุนจากท้องถิ่นของตัวเองรอตเตอร์ดั
THECONTEMPORARYCITYASBACKBONE 43
แฟนใต้ กลุ่มที่เราบันทึกไว้ในวิดีโอ ช่วงนี้เหตุการณ์การสัมภาษณ์
ได้ดำเนินการและองค์ประกอบการดำเนินชีวิต, เสื้อผ้า, เครื่องหมายส่วนบุคคลและ
อุปกรณ์ที่ถูกเก็บรวบรวมและจัดหมวดหมู่โดยเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ตเตอร์ดัม เรา
ออกสี่วารสารที่มีบทความเกี่ยวกับพื้นหลังของ Roffa ท้องถิ่น
กลุ่มซึ่งถูกกระจายได้อย่างอิสระที่จะอาศัยอยู่ในอำเภอ 5314.
อินเทอร์เน็ตมีบทบาทสำคัญในโครงการ Roffa.
เว็บไซต์ Facebook เหมือนถูกจัดตั้งขึ้นที่เยาวชน Roffa โพสต์ของตัวเอง
ภาพและบันทึกการใช้เว็บและสร้างตัวเองเสมือน Roffa โลก 5314
ผลของโปรแกรมนี้ถูกนำเสนอในห้องโถงนิทรรศการพื้นที่ใกล้เคียงและ
curated โดยสมาชิกของ 5314. โครงการนี้ดึงดูดความสนใจระดับชาติและ
ได้รับการพิจารณาโครงการการมีส่วนร่วมพื้นทำลายจากที่ทันสมัย
ในเมืองมรดกจุดของมุมมอง.
18
โครงการเอกสารพื้นที่ใกล้เคียงเป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง การเปลี่ยนแปลงของวิธีการของเราที่จะเป็นมรดกท้องถิ่น มันดำเนินการโดยมนต์: หนึ่งต้องดู
เบื้องหลังในการสั่งซื้อที่จะรู้ว่าผู้คนอาศัยอยู่ โครงการความเข้มข้นในส่วนตะวันตกข้ามชาติของเมืองในพื้นที่ที่แตกต่าง
อย่างมาก-ร่างกายสังคมเช่นเดียวกับวัฒนธรรมที่มีภายในที่ทันสมัย
เมือง จากปี 1960 เป็นต้นมาในพื้นที่ทางตะวันตกของร็อตเตอร์ที่นำเสนอความอุดมสมบูรณ์
ที่อยู่อาศัยราคาถูกสำหรับครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำมักจะอพยพครอบครัวจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน จากช่วงกลางทศวรรษ 1970 รัฐบาลเมืองซ้ายพิงเป้าหมายเหล่านี้
พื้นที่สำหรับโครงการฟื้นฟูเมืองในสาระสำคัญที่มีอยู่ในการปรับปรุงใหม่ของ
บ้านในพื้นที่ใกล้เคียงที่ร็อตเตอร์ใต้ที่จะถูกทำลาย พื้นที่นี้ได้
กลายเป็นสถานที่ที่ชื่นชอบสำหรับ "5314" ชิ้น ช่วงกราฟฟิตีจากชิ้นรายละเอียด
สั้น, แท็กยุ่ง ภาพที่ถ่ายโดยฮันส์ Walgenbach.
44 PAUL TH แวนเดอ Laar
หุ้นที่อยู่อาศัยและการสร้างบ้านใหม่ที่ยอมรับของสังคม กลาง
คิดเป็นอาคารสำหรับพื้นที่ใกล้เคียงซึ่งโดยนัยปรับปรุงเพียง แต่ไม่
ของสภาพที่อยู่อาศัย แต่ยังต่ออายุทางกายภาพทางสังคมและวัฒนธรรม
สภาพแวดล้อม เราเลือกหนึ่งในละแวกใกล้เคียงเหล่านี้สำหรับโครงการนำร่อง.
นำร่องเริ่มต้นด้วยข้อมูลสถิติรวบรวมโดยศูนย์เพื่อการวิจัย
และสถิติของมหานครแห่งร็อตเตอร์ ศูนย์นี้จะรวบรวมแพข้อมูลทางสถิติที่เกี่ยวข้อง: รูปแบบประชากรเชื้อชาติประเภทของผู้ประกอบ
การย้ายถิ่นและตัวเลขผู้อพยพสาธารณสุขแรงงานและสภาพที่อยู่อาศัย,
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสวัสดิการ (รายได้โดยเฉลี่ยของค่าเช่าที่ราคาอสังหาริมทรัพย์บทบัญญัติทางสังคมระดับการศึกษา ) และอื่น ๆ ชุดนี้ช่วยให้เราเป็นตัวแทน
ที่จะวางการศึกษาครัวเรือนในบริบทของเมือง.
ถนนและผู้ประกอบการในละแวกนี้ได้รับการคัดเลือกโดยการสุ่ม สำหรับ
ตัวอย่างเช่นโครงการนำร่องเริ่มต้นด้วยการเลือกของทุกครัวเรือน 10
ถนนสี่สุ่มเลือก เราได้เชิญผู้ประกอบการเหล่านี้จะมีส่วนร่วม
ในโครงการของเอกสารซึ่งเป็นที่รู้จักในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น
และลงโฆษณาในชุดฟรีกดพื้นที่ใกล้เคียง สัมภาษณ์เข้มข้นใน 11 กระทู้ นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่สำคัญ (ชื่อ, ที่อยู่, หมายเลขของ
ผู้อยู่อาศัยในครอบครัว), หลายคำถามเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การย้ายถิ่นและสภาพความเป็นอยู่ที่ระบุ เราวิเคราะห์ข้อมูลที่ใช้ในครัวเรือนและเมื่อเทียบกับ
เขตเมืองสถานที่ในการเก็บรวบรวมมรดกทางวัฒนธรรมในอนาคต? ภาพที่ถ่ายในเมือง
ท่องเที่ยวมรดกในรอตเตอร์ดัตะวันตกโดย Henk แวนเดอร์ Kroon, ร็อตเตอร์.
เมืองร่วมสมัยเป็นกระดูกสันหลัง 45
ข้อมูลสถิติทั่วไปเกี่ยวกับระดับเมือง สัมภาษณ์ในเชิงลึกและสอบถามข้อมูลของเรา
มุ่งเน้น แต่ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันในเมืองข้ามชาติ.
19
เมืองเป็น Muse
เหล่านี้ความคิดริเริ่มในเมืองมรดกดังกล่าวข้างต้นวางรากฐานสำหรับ
สามปีที่เข้มข้นมรดกทางวัฒนธรรมชุมชนและโปรแกรมการมีส่วนร่วม
ตั้งชื่อ "เมืองเป็น Muse" ซึ่งเริ่มต้นขึ้นในปี 2010 ในปีแรกของภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์เมืองร็อตเตอร์ของสนามได้อย่างกว้างขวางในหมู่วัฒนธรรม
กลุ่มของผู้หญิงบางคนมารดาเดียวที่อาศัยอยู่ในหนึ่งในยากจน
ส่วนของร็อตเตอร์ เธอให้สัมภาษณ์พวกเขาเป็นประจำทำให้การถ่ายภาพ
และใช้เรื่องส่วนตัวของพวกเขาในการตั้งค่าวาระการประชุมมรดกทางวัฒนธรรมบนพื้นฐานของการมีส่วนร่วมของผู้หญิงเหล่านี้.
ผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่ร็อตเตอร์ที่ใช้ในการเป็นหนึ่งใน
สถานที่สำคัญของสังคมสวัสดิการหลังสงคราม . แต่พื้นที่ที่อยู่อาศัยนี้
ได้รับการพิสูจน์จะไม่เหมาะที่จะเป็นพื้นที่ใช้สอยสำหรับสังคมวัฒนธรรมและมีการ
กำหนดไว้สำหรับการปรับปรุงในระยะเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อรู้การวางแผนสำหรับ
พื้นที่ใกล้เคียงผู้หญิงไม่ได้นั่งลงและรอคอยอย่างอดทนของพวกเขา
ผู้หญิงภูมิใจ "แวนเดอ Velden" ปกพิเศษ magazineEvery ผู้หญิงที่ผิวมัน
โดยเฉพาะกลุ่มนี้ของผู้หญิง ผู้หญิงที่มีสไตล์เป็นตัวแทนที่สำคัญของ
ชุมชนที่ร็อตเตอร์ของพวกเขาคล้ายกับสมาชิกของชนชั้นตเตอร์ดัมซึ่ง
ภาพจะถูกเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ ภาพถ่ายโดยมาร์ค Janssen.
46 PAUL TH แวนเดอ Laar
อนาคตที่ไม่แน่นอน พวกเขาเข้าร่วมกองกำลังและเริ่มกลุ่มทางการซึ่ง
ตรงกับความเป็นประจำทุกสัปดาห์และได้กลายเป็นกลุ่มที่ติดต่อสำหรับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น
และหน่วยงานที่อยู่อาศัยทางสังคม ผู้หญิงเหล่านี้มีอาหารเช้าร่วมกันและ
หารือเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมที่สำคัญของที่อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียง พวกเขาช่วยกัน
วางแผนกิจกรรมทางสังคมช่วยพ่อแม่อื่น ๆ ที่มีการศึกษาของเด็กของพวกเขา
และมีส่วนร่วมกันอย่างแพร่หลายในโปรแกรมชุมชน เพื่อที่จะทำเอกสารเหล่านี้
เรื่องราวของผู้หญิงทีมพิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์สร้างนิตยสาร,
ผู้หญิงทุกคน.
20
การติดตั้งและการแสดงนิทรรศการศิลปินมีส่วนร่วมในการเปิด
โครงการมรดกเป็นที่สาธารณะ บางงานศิลปะที่ถูกเก็บรวบรวม
และได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์มรดกทางวัฒนธรรมร่วมสมัย.
พิพิธภัณฑ์มรดกร็อตเตอร์รุ่น
มรดกความคิดริเริ่มเหล่านี้เปิดประตูขึ้นใหม่ในเมือง จาก 2013 เป็นต้นไป
พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์จะนำเสนอการจัดนิทรรศการในสถานที่ต่างๆทั่ว
เมืองและจะถูกตราหน้าว่าเป็น "พิพิธภัณฑ์ตเตอร์ดัมในสถานที่." นี้เป็นชนิด
ของเครือข่ายพิพิธภัณฑ์ชุมชนที่รวมเรื่องราวในเมืองและการมีส่วนร่วม
โปรแกรมและเปลี่ยนไปเป็นสามารถเข้าถึงได้ การจัดนิทรรศการประวัติสาธารณะ. เมือง
เครือข่ายพิพิธภัณฑ์ใช้แนวคิดของการเรียนรู้ทางสังคมและ curatorship ซึ่งจะ
ขึ้นอยู่กับทักษะนักมานุษยวิทยาประวัติศาสตร์เมืองของการมีส่วนร่วมและใกล้
รูปแบบการสังเกตการทดลองใช้วิธีการอุปนัย. เมือง
เรื่องราวและโครงการการมีส่วนร่วมจะถูกใช้ในการกำหนดใหม่ของเรา การเก็บรวบรวม
กลยุทธ์ที่มีความสำคัญในประเด็นข้ามชาติร่วมสมัย. พิพิธภัณฑ์
ตเตอร์ดัมในสถานที่ใช้กลยุทธ์โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการทำงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ชุมชนเมืองและฐานวาระการวิจัยของพวกเขาในการมีส่วนร่วม. เก็บจึงไม่ได้ดำเนินการเรื่อย ๆ และในที่สุด
ความต้องการความร่วมมือ จะถูกลำเลียงในพิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์เกี่ยวกับสถานที่
จัดแสดงนิทรรศการ.
สรุป
พิพิธภัณฑ์เมืองเช่นการส่งเสริมโดยเดวิดเฟลมมิ่งและอื่น ๆ ควรจะเป็น "ตัวแทนของ
การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเลิกพิพิธภัณฑ์เมืองผนัง. "
21
ประวัติศาสตร์ Reframing เป็น
สิ่งสำคัญดังนั้นและอื่น ๆ พลังงานและความพยายามที่มีความจำเป็นในการระดมชุมชน ในศตวรรษที่ 21 ชุมชนควรจะมีสิทธิ์ที่จะแบ่งปันความเชี่ยวชาญของพวกเขากับผู้เชี่ยวชาญ ผู้ปกครองเมืองในอนาคตจะเป็นชนิดของมรดก
นายหน้าคนกลางระหว่างประชาชนและพิพิธภัณฑ์ พิพิธภัณฑ์ต้อง
ไปตามเส้นทางนี้เพื่อขยายมูลของพวกเขาและช่วยให้อาหาร
การแปล กรุณารอสักครู่..
42 พอล th ภาพปัจจุบัน แวน laar
พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์ดัมเริ่มรอบปี 2005 กับโครงการ พาโนรามา เรียกว่า
ซึ่งเน้น 10 ด้าน ที่แตกต่างกันใน Rotterdam . 17
หลายย่านเหล่านี้เป็นของมากที่สุดและหลากหลายเชื้อชาติวัฒนธรรม
พื้นที่ใน Rotterdam . ผ่านโรงเรียนและการสัมภาษณ์
แป้นตัวเลขในแถว , พิพิธภัณฑ์เริ่มแผนที่ล่าสุดที่ผ่านมาของพื้นที่เหล่านี้
,รวบรวมภาพและเรื่องราวที่ใกล้เคียงและเปลี่ยนมันเป็น
ท้องถิ่น panoramas ที่ถูกจัดแสดงในที่สาธารณะ เช่น หน่วยงานสวัสดิการสังคม
และร้านค้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สูงอายุใช้โครงการนี้เพื่อแบ่งปัน
ความทรงจำตนเอง ด้วยประชากรอื่น ๆ เราถามเด็กจากโรงเรียนถึงปัจจุบัน
วัตถุที่ชื่นชอบของพวกเขาและเขียนทำไมพวกเขาต้องการของใช้ส่วนตัวที่จะถูกเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ เราถ่ายภาพเด็กและ
ประกอบภาพของพวกเขาพร้อมกับละแวก panoramas , เป็นปะ .
หลายเด็กนี้เป็นคนรู้จักครั้งแรกกับพิพิธภัณฑ์เมืองและ
โอกาสแรกของพวกเขาเพื่อสังเกตกิจกรรมชุมชนของผู้เชี่ยวชาญด้านพิพิธภัณฑ์เราใช้ประสบการณ์ในการจัดแสดงนิทรรศการในพิพิธภัณฑ์รอตโดยรวมของอาคารหลัก ทีมที่ได้รับมากประสบการณ์การทำงานในโครงการนี้
, ซึ่งถูกใช้ในการทดลองอื่น ๆ โดยเฉพาะ ก็พบว่าอาจารย์เรา
พิพิธภัณฑ์สามารถเพิ่มสามัคคี สังคมใช้มรดกส่วนตัว
เป็นปัจจัยเชื่อมโยงที่สำคัญ ในปี 2007 พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์ดัมเริ่มโปรแกรมเน้นคนหนุ่มสาวใน
ร็อตเตอร์ดัมใต้ส่วนของประเทศเนเธอร์แลนด์ ที่ถูกพัฒนาขึ้นในยุค 1870 ใน
พอร์ตพื้นที่ประชากรโดย dockworkers แรงงานข้ามชาติและครอบครัว เดิมมันเป็นสีขาว ใกล้กับเมือง
ชนชั้นกรรมกรและมันกลายเป็นเขตชาติพันธุ์
ในทศวรรษนี้ เกือบ 80% ของประชากรในวันนี้ไม่ใช่ชาวดัตช์
ที่มาในสังคมและวัฒนธรรมชายขอบพื้นที่ Rotterdam .มรดกและการมีส่วนร่วมโครงการชื่อ roffa 5314 เมื่อคนสังเกตเห็น
ที่ในส่วนนี้ของเด็กผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับตัวเองรอต
" 5314 " รหัสไปรษณีย์ที่ใกล้ใต้ roffa คือ
ชื่อเล่นซูดาน " เหนียว " และใช้เป็นศัพท์สแลงสำหรับ Rotterdam . หนุ่มส่วนใหญ่ว่างงาน
ผู้ใหญ่ในพื้นที่นี้เชื่อมโยงตัวเองกับโซนในเมืองของพวกเขาแข็งแกร่งมาก
5314 .ในแบบฉบับของพวกเขาใกล้ใต้วิถีชีวิตผ่านรอยสัก เสื้อผ้า และ การ
, พวกเขาแสดงแข็งแรงเอกลักษณ์ท้องถิ่น , การตอบสนองทางวัฒนธรรมของ
เพื่อนอาศัยอยู่ในศูนย์ภาคเหนือเมืองคนรวยส่วนหนึ่งของ Rotterdam .
ผู้เชี่ยวชาญของเราพัฒนาและ พิพิธภัณฑ์มรดกการโปรแกรม
roffa 5314 เป็นโปรแกรมที่เผยแพร่ในบรรทัดกับ มรดกและการมีส่วนร่วม
วาระของพิพิธภัณฑ์ 5314
roffa จัดกิจกรรมและการแสดง ( ฮิปฮอปและแร็พเปิดไมค์
คืน ) สำหรับเด็ก 5314 ศิลปิน ได้รับการสนับสนุนจากท้องถิ่นของตนเอง
รอต thecontemporarycityasbackbone 43 พัดลมใต้กลุ่มที่เราบันทึกไว้ในวิดีโอ ในระหว่างเหตุการณ์เหล่านี้การสัมภาษณ์
มีวัตถุประสงค์และองค์ประกอบ ไลฟ์สไตล์เสื้อผ้า เครื่องหมาย
เอกลักษณ์ส่วนบุคคลอุปกรณ์เก็บตัวอย่างถี่ถ้วน โดยเจ้าหน้าที่ Cologne พิพิธภัณฑ์ เรา
ออกสี่วารสารประกอบด้วยบทความเกี่ยวกับพื้นหลังของกลุ่ม roffa
ท้องถิ่นซึ่งมีการกระจายได้อย่างอิสระเพื่อชาวตำบล 5314 .
อินเทอร์เน็ตมีบทบาทสำคัญในโครงการ roffa .
Facebook เช่นเว็บไซต์ตั้งขึ้น ซึ่ง roffa เยาวชนโพสต์รูปของตัวเอง
และเว็บบันทึก
พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์ดัมเริ่มรอบปี 2005 กับโครงการ พาโนรามา เรียกว่า
ซึ่งเน้น 10 ด้าน ที่แตกต่างกันใน Rotterdam . 17
หลายย่านเหล่านี้เป็นของมากที่สุดและหลากหลายเชื้อชาติวัฒนธรรม
พื้นที่ใน Rotterdam . ผ่านโรงเรียนและการสัมภาษณ์
แป้นตัวเลขในแถว , พิพิธภัณฑ์เริ่มแผนที่ล่าสุดที่ผ่านมาของพื้นที่เหล่านี้
,รวบรวมภาพและเรื่องราวที่ใกล้เคียงและเปลี่ยนมันเป็น
ท้องถิ่น panoramas ที่ถูกจัดแสดงในที่สาธารณะ เช่น หน่วยงานสวัสดิการสังคม
และร้านค้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สูงอายุใช้โครงการนี้เพื่อแบ่งปัน
ความทรงจำตนเอง ด้วยประชากรอื่น ๆ เราถามเด็กจากโรงเรียนถึงปัจจุบัน
วัตถุที่ชื่นชอบของพวกเขาและเขียนทำไมพวกเขาต้องการของใช้ส่วนตัวที่จะถูกเก็บรวบรวมโดยพิพิธภัณฑ์ เราถ่ายภาพเด็กและ
ประกอบภาพของพวกเขาพร้อมกับละแวก panoramas , เป็นปะ .
หลายเด็กนี้เป็นคนรู้จักครั้งแรกกับพิพิธภัณฑ์เมืองและ
โอกาสแรกของพวกเขาเพื่อสังเกตกิจกรรมชุมชนของผู้เชี่ยวชาญด้านพิพิธภัณฑ์เราใช้ประสบการณ์ในการจัดแสดงนิทรรศการในพิพิธภัณฑ์รอตโดยรวมของอาคารหลัก ทีมที่ได้รับมากประสบการณ์การทำงานในโครงการนี้
, ซึ่งถูกใช้ในการทดลองอื่น ๆ โดยเฉพาะ ก็พบว่าอาจารย์เรา
พิพิธภัณฑ์สามารถเพิ่มสามัคคี สังคมใช้มรดกส่วนตัว
เป็นปัจจัยเชื่อมโยงที่สำคัญ ในปี 2007 พิพิธภัณฑ์ร็อตเตอร์ดัมเริ่มโปรแกรมเน้นคนหนุ่มสาวใน
ร็อตเตอร์ดัมใต้ส่วนของประเทศเนเธอร์แลนด์ ที่ถูกพัฒนาขึ้นในยุค 1870 ใน
พอร์ตพื้นที่ประชากรโดย dockworkers แรงงานข้ามชาติและครอบครัว เดิมมันเป็นสีขาว ใกล้กับเมือง
ชนชั้นกรรมกรและมันกลายเป็นเขตชาติพันธุ์
ในทศวรรษนี้ เกือบ 80% ของประชากรในวันนี้ไม่ใช่ชาวดัตช์
ที่มาในสังคมและวัฒนธรรมชายขอบพื้นที่ Rotterdam .มรดกและการมีส่วนร่วมโครงการชื่อ roffa 5314 เมื่อคนสังเกตเห็น
ที่ในส่วนนี้ของเด็กผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับตัวเองรอต
" 5314 " รหัสไปรษณีย์ที่ใกล้ใต้ roffa คือ
ชื่อเล่นซูดาน " เหนียว " และใช้เป็นศัพท์สแลงสำหรับ Rotterdam . หนุ่มส่วนใหญ่ว่างงาน
ผู้ใหญ่ในพื้นที่นี้เชื่อมโยงตัวเองกับโซนในเมืองของพวกเขาแข็งแกร่งมาก
5314 .ในแบบฉบับของพวกเขาใกล้ใต้วิถีชีวิตผ่านรอยสัก เสื้อผ้า และ การ
, พวกเขาแสดงแข็งแรงเอกลักษณ์ท้องถิ่น , การตอบสนองทางวัฒนธรรมของ
เพื่อนอาศัยอยู่ในศูนย์ภาคเหนือเมืองคนรวยส่วนหนึ่งของ Rotterdam .
ผู้เชี่ยวชาญของเราพัฒนาและ พิพิธภัณฑ์มรดกการโปรแกรม
roffa 5314 เป็นโปรแกรมที่เผยแพร่ในบรรทัดกับ มรดกและการมีส่วนร่วม
วาระของพิพิธภัณฑ์ 5314
roffa จัดกิจกรรมและการแสดง ( ฮิปฮอปและแร็พเปิดไมค์
คืน ) สำหรับเด็ก 5314 ศิลปิน ได้รับการสนับสนุนจากท้องถิ่นของตนเอง
รอต thecontemporarycityasbackbone 43 พัดลมใต้กลุ่มที่เราบันทึกไว้ในวิดีโอ ในระหว่างเหตุการณ์เหล่านี้การสัมภาษณ์
มีวัตถุประสงค์และองค์ประกอบ ไลฟ์สไตล์เสื้อผ้า เครื่องหมาย
เอกลักษณ์ส่วนบุคคลอุปกรณ์เก็บตัวอย่างถี่ถ้วน โดยเจ้าหน้าที่ Cologne พิพิธภัณฑ์ เรา
ออกสี่วารสารประกอบด้วยบทความเกี่ยวกับพื้นหลังของกลุ่ม roffa
ท้องถิ่นซึ่งมีการกระจายได้อย่างอิสระเพื่อชาวตำบล 5314 .
อินเทอร์เน็ตมีบทบาทสำคัญในโครงการ roffa .
Facebook เช่นเว็บไซต์ตั้งขึ้น ซึ่ง roffa เยาวชนโพสต์รูปของตัวเอง
และเว็บบันทึก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- it was translated to english version on
- Beauty and the Beast Once upon a time as
- respond
- You are welcome
- พรุ่งปาร์ตี้เลี้ยงส่ง
- ไม่ไป กลัวไม่อยากกลับ
- เพื่อนทุกคนน่ารักและห้องเราไม่เคยมีปัญหา
- เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 1964 ที่ ซานอ
- Do you go to the concert Maroon5 with me
- Beauty and the Beast Once upon a time as
- เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 1964 ที่ ซานอ
- Glad to know u safe landing
- Ready
- Beauty and the Beast Once upon a time as
- But you look so cute.
- วันนี้เป็นวันอาทิตย์ วันแห่งครอบครัว ฉัน
- there must be a lot of people around
- มันมีปากกว้าง และใบพัดที่หัว
- in which most pig and poultry farms do n
- เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 1964 ที่ ซานอ
- you too
- Courts
- Well,let’s do something different… rock
- I've never been
