A learning curve measures how much

A learning curve measures how much labor productivity (or output per labor
input) increases with cumulative experience. Thus, a Swedish ironworks increased
its output per worker-hour 2 percent per year despite no new investment and no
new production methods for 15 years. Likewise, U.S. Air Force engineers assume
a constant relative decline in labor required for an airplane body as the number of
airframes previously produced increases. A constant relative decline in labor requirements
as output expands means labor costs approach zero as cumulative production
tends to infinity – a nonsensical idea if output runs were long, but because in practice
they tend to be less than 20 years, economists can safely use this form of the learning
curve (Arrow 1962:154–194). Furthermore, the British scholars of technical progress
Charles Kennedy and A. P. Thirlwall (1972:38–39) argue that, even where learning
by doing from a good ends, where product types are constantly changing, we can
assume there is no aggregate limit to the learning process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เส้นโค้งการเรียนรู้วัดจำนวนแรงงานผลิต (หรือผลผลิตต่อแรงงานป้อน) เพิ่มขึ้นกับประสบการณ์ที่สะสม ดังนั้น การเพิ่มขึ้นของ ironworks สวีเดนของผลผลิตต่อชั่วโมงของผู้ปฏิบัติงานร้อยละ 2 ต่อปีแม้จะไม่ลงทุนใหม่และไม่มีวิธีการผลิตใหม่ปี 15 ในทำนองเดียวกัน ถือว่าวิศวกรของกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกาลดลงคงสัมพัทธ์ในแรงงานที่จำเป็นสำหรับร่างกายเป็นเครื่องบินเป็นจำนวนairframes ผลิตขึ้นก่อนหน้านี้ ลดลงในความต้องการแรงงานสัมพันธ์คงเป็นขยายผลผลิต หมายถึงแรงงานวิธีต้นทุนเป็นศูนย์เป็นการผลิตสะสมมีแนวโน้มที่ระยะอินฟินิตี้ – ความคิด nonsensical ทำผลผลิตได้ยาวนาน แต่เนื่องจากในทางปฏิบัติพวกเขามักจะ น้อยกว่า 20 ปี นักเศรษฐศาสตร์อย่างปลอดภัยสามารถใช้แบบฟอร์มนี้ของการเรียนรู้เส้นโค้ง (ศร 1962:154-194) นอกจากนี้ นักปราชญ์อังกฤษความก้าวหน้าทางเทคนิคเคนเนดี้ชาร์ลส์และ A. P. Thirlwall (1972:38 – 39) โต้เถียงที่ แม้เรียนรู้โดยทำจากปลายดี ที่ชนิดของผลิตภัณฑ์เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เราสามารถสมมติว่า มีข้อจำกัดรวมถึงกระบวนการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรการการเรียนรู้วิธีการผลิตแรงงานมาก (หรือเอาท์พุทต่อแรงงาน
input) เพิ่มขึ้นกับประสบการณ์ที่สะสม ดังนั้นสวีเดนหลอมเพิ่ม
ผลผลิตของตนต่อผู้ปฏิบัติงานชั่วโมงร้อยละ 2 ต่อปีแม้จะไม่มีการลงทุนใหม่และยังไม่มี
วิธีการผลิตใหม่สำหรับ 15 ปี ในทำนองเดียวกันวิศวกรของกองทัพอากาศสหรัฐถือว่า
ลดลงเมื่อเทียบคงที่ในแรงงานที่จำเป็นสำหรับร่างกายของเครื่องบินเป็นจำนวน
ลำก่อนหน้านี้การผลิตที่เพิ่มขึ้น ลดลงเมื่อเทียบอย่างต่อเนื่องในความต้องการแรงงาน
เป็นขยายตัวการส่งออกหมายถึงค่าใช้จ่ายแรงงานเข้าใกล้ศูนย์การผลิตสะสม
มีแนวโน้มที่จะอินฟินิตี้ - ความคิดที่ไร้สาระถ้าวิ่งเอาท์พุทยาว แต่เป็นเพราะในทางปฏิบัติ
พวกเขามีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า 20 ปีที่ผ่านมานักเศรษฐศาสตร์ได้อย่างปลอดภัยสามารถใช้แบบฟอร์มนี้ ของการเรียนรู้
โค้ง (ลูกศร 1962: 154-194) นอกจากนี้นักวิชาการอังกฤษของความก้าวหน้าทางเทคนิคที่
ชาร์ลส์เคนเนดี้และ AP Thirlwall (1972: 38-39) ยืนยันว่าแม้ที่การเรียนรู้
โดยการทำจากปลายดีที่ประเภทสินค้าที่มีการเปลี่ยนแปลงเราสามารถ
สมมติไม่มีขีด จำกัด ในการรวม กระบวนการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โค้งการเรียนรู้การวัดผลิตภาพแรงงานเท่าใด ( หรือผลผลิตต่อป้อนแรงงาน
) เพิ่มขึ้น ด้วยประสบการณ์ที่สะสม ดังนั้น , สวีเดนเหล็กเพิ่มขึ้นของผลผลิตต่อแรงงาน
ชั่วโมงร้อยละ 2 ต่อปี แม้จะไม่มีการลงทุนใหม่ และไม่มี
วิธีการผลิตใหม่เป็นเวลา 15 ปี อนึ่ง สหรัฐฯ วิศวกรกองทัพอากาศสมมติ
ลดลงสัมพัทธ์อย่างต่อเนื่องในแรงงานที่จำเป็นสำหรับเครื่องบินลำตัวเป็นจำนวน
airframes ก่อนหน้านี้ที่ผลิตเพิ่มขึ้น คงที่สัมพัทธ์ลดลงในความต้องการแรงงาน
เป็นออกขยายหมายถึง ต้นทุนแรงงานเข้าหาศูนย์เป็น
การผลิตสะสมมีแนวโน้มที่จะอินฟินิตี้ ซึ่งไร้สาระคิดถ้าออกวิ่งได้นาน แต่เนื่องจากในทางปฏิบัติ
พวกเขามีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า 20 ปี นักเศรษฐศาสตร์สามารถใช้แบบฟอร์มนี้ของ
โค้งการเรียนรู้ ( ลูกศร 1962:154 ( 194 ) . นอกจากนี้นักวิชาการอังกฤษความคืบหน้า
เทคนิคชาร์ลส์เคนเนดี้และ A . P . ( 1972:38 thirlwall ( 39 ) ยืนยันว่า แม้ที่ที่การเรียนรู้
ทำจากดีจบที่ประเภทของผลิตภัณฑ์มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เราสามารถ
ถือว่าไม่มีรวมจำกัดการเรียนรู้