1. IntroductionDuring the last deca

1. Introduction
During the last decade, the health care sector has changed rapidly. Due to increased competition, the growing influence of patient-associations and a necessity to deliver health services in a more efficient and effective way, many health care organisations have started projects in the area of patient logistics, clinical pathways, data interchange and vertical integration (Aptel and Pourjalali, 2001). Moreover, the redesign of hospital services and the implementation of integrated care programmes are frequently addressed as being critical strategies to decrease resource utilization and improve health care quality. Clearly, not only in practice but also from a theoretical point of view the area of health service operations has changed significantly. During the last ten years an impressive number of studies originated in different disciplines like economics, organisational behaviour and logistics have drastically enlarged our knowledge regarding the health care sector (Beier, 1995; Jarett, 1998; Jennett et al., 1999; Bazzoli et al., 2004; Zinhan and Balazs, 2004). From a supply chain management perspective however, our body of knowledge regarding the health care sector still seems to be rather fragmented. Although many health care organisations have recognized the importance of adopting supply chain management practices, the application of techniques, methods and best practices originally developed in an industrial setting clearly is often problematic. Without doubt, the complexity of the technologies being used, the existence of multiple stakeholders, a dynamic internal and external environment and distinctive characteristics of health service operations often impede a straight forward application of industrial oriented supply chain management practices. The many problematic projects aiming at implementing integrated planning systems regarding patient flows and establishing partnership relationships between different health service organisations are a clear indication of the difficulties health care organisations are facing when adopting a supply chain management philosophy. The initiative for this special issue and the included papers, which have been selected after a careful review and revision process, are originated in these backgrounds and take the emerging field of supply chain management in a health service context as a starting point.
In the next section, first an overview is presented of developments, which have taken place in the area of supply chain management. In doing so, we concentrate on the question if any parallels can be found between the industrial sector and health care services with respect to the developments that have taken place. Starting from this comparative analysis, different modes of supply chain integration will be discussed. In doing so, the lessons learned from the studies presented in this special issue will be summarized in section four and placed into the perspective of future research that can be considered as necessary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ภาคการดูแลสุขภาพมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แข่งขันที่เพิ่มขึ้น อิทธิพลเจริญเติบโตของความสัมพันธ์ของผู้ป่วย และความจำเป็นเพื่อให้บริการสุขภาพอย่างมีประสิทธิภาพ และมีประสิทธิภาพมาก หลายองค์กรสุขภาพได้เริ่มโครงการในพื้นที่ของโลจิสติกส์ผู้ป่วย มนต์ทางคลินิก การแลกเปลี่ยนข้อมูล และบูรณาการในแนวตั้ง (Aptel และ Pourjalali, 2001) นอก ออกแบบของพยาบาลและการดำเนินการโครงการบูรณาการการดูแลมักระบุเป็น กลยุทธ์สำคัญเพื่อลดการใช้ทรัพยากร และปรับปรุงคุณภาพการดูแลสุขภาพ ชัดเจน ไม่เพียงแต่ ในทางปฏิบัติ แต่ จากมุมของทฤษฎีมองพื้นที่ของการดำเนินงานการบริการสุขภาพมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ในช่วงสิบปีที่มาของการศึกษาในสาขาวิชาต่าง ๆ เช่นเศรษฐศาสตร์ พฤติกรรม organisational และโลจิสติกส์ได้อย่างรวดเร็วขยายความรู้ของเราเกี่ยวกับภาคการดูแลสุขภาพ (Beier, 1995 Jarett, 1998 Al. ร้อยเอ็ด Jennett, 1999 Bazzoli et al., 2004 Zinhan ก Balazs, 2004) จากมุมมองการจัดการห่วงโซ่อุปทาน อย่างไร ตามร่างกายความรู้เกี่ยวกับภาคการดูแลสุขภาพยังดูเหมือนว่าค่อนข้างจะกระจัดกระจาย แม้ว่าหลายองค์กรสุขภาพได้รู้จักความสำคัญของการใช้วิธีการบริหารจัดการโซ่อุปทาน การประยุกต์ใช้เทคนิค วิธีการ และแนวทางปฏิบัติเดิม พัฒนาในอุตสาหกรรมการชัดเจนมักจะเป็นปัญหา โดยไม่ต้องสงสัย ความซับซ้อนของเทคโนโลยีที่ใช้ การดำรงอยู่ของเสียหลาย แวดล้อมภายนอก และภายในแบบไดนามิก และลักษณะเด่นของการดำเนินงานบริการสุขภาพมักจะถ่วงที่ประยุกต์วิธีบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทานอุตสาหกรรมแนวตรงไปข้างหน้า หลายปัญหาโครงการมุ่งที่การปฏิบัติตามระบบการวางแผนแบบบูรณาการเกี่ยวกับขั้นตอนที่ผู้ป่วย และสร้างความสัมพันธ์ร่วมมือระหว่างองค์กรการบริการสุขภาพที่แตกต่างกันมีการบ่งชี้ที่ชัดเจนขององค์กรสุขภาพปัญหากำลังเผชิญเมื่อใช้ปรัชญาการบริหารห่วงโซ่อุปทาน โครงการปัญหาพิเศษและเอกสารรวม ที่ได้ตรวจทานระวังและกระบวนการปรับปรุง มีกำเนิดในพื้นหลังเหล่านี้ และใช้ด้านการบริหารห่วงโซ่อุปทานในบริบทการบริการสุขภาพเป็นจุดเริ่มต้นเกิดใหม่ในส่วนถัดไป ก่อนภาพรวมการนำเสนอของการพัฒนา ซึ่งเกิดขึ้นในพื้นที่ของการบริหารห่วงโซ่อุปทาน ในการทำเช่นนั้น เราเน้นคำถามถ้าสามารถพบ parallels ใด ๆ ระหว่างภาคอุตสาหกรรมและบริการสุขภาพกับการพัฒนาที่เกิดขึ้น เริ่มต้นจากการวิเคราะห์เปรียบเทียบนี้ รูปแบบต่าง ๆ รวมห่วงโซ่อุปทานจะสามารถกล่าวถึง ในการทำเช่นนั้น บทเรียนที่ได้เรียนรู้จากการศึกษาที่นำเสนอในฉบับพิเศษนี้จะสรุปในส่วนที่ 4 และอยู่ในมุมมองของการวิจัยในอนาคตที่สามารถพิจารณาตามความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาภาคการดูแลสุขภาพที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นมีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของสมาคมผู้ป่วยและความจำเป็นในการให้บริการด้านสุขภาพในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีประสิทธิภาพหลายองค์กรด้านการดูแลสุขภาพได้เริ่มต้นโครงการในพื้นที่ของการขนส่งผู้ป่วยทางเดินทางคลินิกการแลกเปลี่ยนข้อมูลและบูรณาการในแนวตั้ง ( Aptel และ Pourjalali, 2001) นอกจากนี้การออกแบบของบริการของโรงพยาบาลและการดำเนินงานของโปรแกรมการดูแลแบบบูรณาการที่มีการแก้ไขบ่อยครั้งว่าเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญในการลดการใช้ทรัพยากรและปรับปรุงคุณภาพการดูแลสุขภาพ เห็นได้ชัดว่าไม่เพียง แต่ในทางปฏิบัติ แต่ยังมาจากจุดทฤษฎีในมุมมองของพื้นที่ของการดำเนินงานให้บริการด้านสุขภาพที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ในช่วงสิบปีที่ผ่านจำนวนที่น่าประทับใจของการศึกษาที่เกิดขึ้นในสาขาวิชาที่แตกต่างกันเช่นเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมองค์กรและโลจิสติกได้ขยายอย่างมากความรู้ของเราเกี่ยวกับภาคการดูแลสุขภาพ (Beier, 1995; Jarett 1998. Jennett et al, 1999; Bazzoli et al, ., 2004; Zinhan และ Balazs, 2004) จากมุมมองของอุปทานการจัดการห่วงโซ่อย่างไรก็ตามร่างกายของเราเกี่ยวกับความรู้ภาคการดูแลสุขภาพยังดูเหมือนว่าจะค่อนข้างแยกส่วน แม้ว่าจะมีหลายองค์กรด้านการดูแลสุขภาพที่ได้รับการยอมรับถึงความสำคัญของการใช้การจัดการห่วงโซ่อุปทาน, การประยุกต์ใช้เทคนิควิธีการและแนวทางปฏิบัติที่ดีการพัฒนามาในการตั้งค่าได้อย่างชัดเจนอุตสาหกรรมมักจะเป็นปัญหา โดยไม่ต้องสงสัยความซับซ้อนของเทคโนโลยีที่ใช้การดำรงอยู่ของผู้มีส่วนได้เสียหลายสภาพแวดล้อมทั้งภายในและภายนอกแบบไดนามิกและลักษณะที่โดดเด่นของการดำเนินงานบริการสุขภาพที่มักจะเป็นอุปสรรคต่อการประยุกต์ใช้ตรงไปข้างหน้าของอุปทานอุตสาหกรรมที่มุ่งเน้นการจัดการห่วงโซ่ โครงการที่มีปัญหาหลายเป้าหมายในการดำเนินการระบบการวางแผนแบบบูรณาการเกี่ยวกับกระแสของผู้ป่วยและการสร้างความสัมพันธ์ความร่วมมือระหว่างองค์กรที่ให้บริการด้านสุขภาพที่แตกต่างกันเป็นตัวบ่งชี้ที่ชัดเจนของความยากลำบากในการดูแลสุขภาพองค์กรกำลังเผชิญเมื่อการนำปรัชญาอุปทานการจัดการห่วงโซ่ ความคิดริเริ่มสำหรับฉบับพิเศษนี้และเอกสารรวมซึ่งได้รับเลือกหลังจากการตรวจสอบอย่างระมัดระวังและขั้นตอนการแก้ไขจะเกิดขึ้นในภูมิหลังเหล่านี้และใช้สนามใหม่ของการจัดการห่วงโซ่อุปทานในบริบทที่ให้บริการด้านสุขภาพเป็นจุดเริ่มต้น.
ในถัดไป ส่วนแรกจะนำเสนอภาพรวมของการพัฒนาที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ในการทำเช่นนั้นเรามีสมาธิในคำถามถ้าแนวใด ๆ ที่สามารถพบได้ระหว่างภาคอุตสาหกรรมและบริการด้านการดูแลสุขภาพที่เกี่ยวกับการพัฒนาที่มีการดำเนินการสถานที่ เริ่มต้นจากการวิเคราะห์เปรียบเทียบนี้โหมดที่แตกต่างของการรวมห่วงโซ่อุปทานจะมีการหารือ ในการทำเช่นบทเรียนที่ได้จากการศึกษาที่นำเสนอในฉบับพิเศษนี้จะถูกสรุปในส่วนที่สี่และวางไว้ในมุมมองของการวิจัยในอนาคตที่สามารถได้รับการพิจารณาตามความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา อุตสาหกรรมการดูแลสุขภาพมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น , อิทธิพลเติบโตของสมาคมผู้ป่วยและความจำเป็นที่จะให้บริการด้านสุขภาพในทางที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีประสิทธิภาพ องค์กรดูแลสุขภาพมากมายได้เริ่มโครงการในพื้นที่ของจิสติกส์ , ผู้ป่วยทางคลินิกแลกเปลี่ยนข้อมูลและบูรณาการในแนวตั้ง ( aptel และ pourjalali , 2001 ) นอกจากนี้ การออกแบบการบริการของโรงพยาบาล และการใช้งานของโปรแกรมการดูแลแบบผสมผสานมักให้ความสนใจเป็นกลยุทธ์สำคัญที่จะลดการใช้ทรัพยากรและการปรับปรุงคุณภาพของการดูแลสุขภาพ อย่างชัดเจนไม่เพียง แต่ในการปฏิบัติ แต่ยังจากจุดทฤษฎีในมุมมองของพื้นที่ปฏิบัติการบริการสุขภาพมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเป็นจำนวนที่น่าประทับใจของการศึกษามาในสาขาที่แตกต่างกัน เช่น เศรษฐศาสตร์ พฤติกรรม องค์กร และโลจิสติกส์ มีอย่างมากขยายความรู้ของเราเกี่ยวกับภาคการดูแลสุขภาพ ( ไบเออร์ , 1995 ; jarett , 1998 ; เจนนิต et al . ,2542 ; bazzoli et al . , 2004 ; zinhan และบาลา , 2004 ) จากมุมมองของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน แต่ร่างกายของความรู้เกี่ยวกับภาคการดูแลสุขภาพยังดูเหมือนจะค่อนข้างแตก แม้ว่าองค์กรดูแลสุขภาพมากได้รับการยอมรับความสำคัญของการใช้แนวทางปฏิบัติในการจัดการห่วงโซ่อุปทาน , การประยุกต์ใช้เทคนิคและวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดในการสร้างสรรค์พัฒนาอุตสาหกรรมอย่างชัดเจน มักมีปัญหา โดยไม่ต้องสงสัย , ความซับซ้อนของเทคโนโลยีที่ใช้ การมีอยู่ของผู้เกี่ยวข้องหลายสภาพแวดล้อมภายในและภายนอกแบบไดนามิกและลักษณะเด่นของการดำเนินงานบริการสุขภาพมักเป็นอุปสรรคขัดขวางการตรงไปข้างหน้าของอุปทานอุตสาหกรรมเชิงปฏิบัติการการจัดการห่วงโซ่