“Indeed, Jing Yun, you need to have

“Indeed, Jing Yun, you need to have a rest. Old Wang and I are outside.” said another young man while smiling.





“Sister, they are right. Let’s sit.” said the young master whose family name was Duan while pushing Jing Yun inside the carriage. Even though Jing Yun had been a servant in their family since she was a child, the young master was like a sibling to her.



Jing Yun didn’t refuse and went into the spacious carriage.



At the same time, Lin Feng and Meng Qing arrived in Yun Yang.



“I hope that we’ll find a horse or a carriage which we can use.” said Lin Feng.



He felt desperate since it would be unlikely for him to find a horse or carriage for sale in such a small town. He couldn’t help but force a wry smile. His goal was to go to the Imperial City which was a great distance from that small town. Travelling there by foot wasn’t a realistic option. Lin Feng had completely neglected that aspect when leaving the Yun Hai Sect. He did not plan ahead and instead started to travel towards the capital on foot.



“Is that a carriage over there?”



Meng Qing was pointing to a place in the horizon and asked Lin Feng with her usual indifferent tone. Lin Feng raised his hand and looked to where she was pointing. He saw a few carriages coming towards them.



“What a coincidence.”



Lin Feng smiled and started walking towards the carriages. When they saw the youth approaching the carriages, the carriages were brought to a stop.



“Who are you? Let us pass.” shouted a young man furiously at Lin Feng who was blocking the way.



“My friend, you are only using one carriage and you still have others. Could we borrow one of them? I would happily give you a huge sum of money in exchange.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แน่นอน จิงยุน คุณจำเป็นต้องมีส่วนเหลือ วังเก่าและอยู่นอก"กล่าวว่า ชายหนุ่มอื่นพร้อมรอยยิ้ม "น้อง พวกเขาอยู่ ลองนั่ง "กล่าวว่า ต้นแบบหนุ่มที่มีชื่อครอบครัวถูกด้วนขณะกดจิงยุนภายในขนส่ง แม้ว่ายุนจิงได้รับราชการในครอบครัวตั้งแต่วัยเด็ก ต้นแบบหนุ่มเป็นเหมือนพี่น้องกับเธอ ยุนจิงไม่ปฏิเสธ และเดินเข้าไปในรถที่กว้างขวาง ในเวลาเดียวกัน หลินเฟิงและชิงเมงมาถึงในยางยุน "หวังว่า เราจะหาม้าหรือขนส่งซึ่งเราสามารถใช้งาน" เฟิงหลินกล่าวว่า เขารู้สึกหมดหวัง เพราะมันจะยากสำหรับเขาที่จะหาม้าหรือขนส่งขายในเมืองเล็ก เขาไม่สามารถช่วย แต่บังคับให้ยิ้ม wry เป้าหมายของเขาคือ Imperial City ซึ่งเป็นระยะทางที่ดีจากเมืองเล็กไป มีทางเท้าไม่ได้ตัวจริง หลินเฟิงได้ละเลยด้านที่สมบูรณ์เมื่อออกจากนิกาย Hai Yun เขาไม่ได้วางแผนล่วงหน้า และแทนเริ่มต่อเมืองหลวงมีทางเดินเท้า "คือที่ขนส่งนั่น เมงชิงถูกชี้ไปขอบฟ้าและถามหลินเฟิงโทนไม่แยแสเธอปกติ เฟิงหลินยกมือขึ้น และมองไปที่เธอถูกชี้ เขาเห็นรถม้ากี่มาต่อพวกเขา "สิ่งที่บังเอิญ" หลินเฟิงยิ้ม และเริ่มเดินไปในรถม้า เมื่อเห็นเยาวชนใกล้รถม้า รถม้าถูกนำไปหยุด "คุณเป็นใคร ให้ pass."ตะโกนเป็นชายหนุ่มอย่างดุเดือดที่เฟิงหลินที่ถูกปิดกั้นทาง "เพื่อนของฉัน คุณเพียงใช้สายการบินหนึ่ง และยังมีผู้อื่น เราสามารถขอยืมหนึ่งของพวกเขา ฉันจะมีความสุขให้คุณเป็นเงินก้อนใหญ่ใน exchange"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อันที่จริงจิงหยุนคุณจะต้องมีส่วนที่เหลือ วังเก่าและฉันอยู่นอก. "อีกคนกล่าวในขณะที่ชายหนุ่มยิ้ม. " น้องสาวที่พวกเขามีสิทธิ ลองนั่ง. "กล่าวว่าต้นแบบหนุ่มสาวที่มีชื่อครอบครัวด้วนขณะที่ผลักดันจิงหยุนภายในสายการบิน แม้ว่าจิงหยุนได้รับคนรับใช้ในครอบครัวของพวกเขาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กเป็นหนุ่มต้นแบบเป็นเหมือนพี่น้องเพื่อเธอ. จิงหยุนไม่ได้ปฏิเสธและเดินเข้าไปในสายการบินที่กว้างขวาง. ในเวลาเดียวกันหลินฮเม้งและชิง มาถึงในหยุนหยาง. "ผมหวังว่าเราจะได้พบกับม้าหรือสายการบินที่เราสามารถใช้." หลินกล่าวว่าฮ. เขารู้สึกหมดหวังเพราะมันจะไม่น่าสำหรับเขาที่จะได้พบกับม้าหรือสายการบินสำหรับขายในดังกล่าวมีขนาดเล็ก ตัวเมือง เขาไม่สามารถบังคับให้ช่วย แต่รอยยิ้มบอกบุญ เป้าหมายของเขาคือการไปที่ Imperial City ซึ่งเป็นระยะทางที่ดีจากเมืองเล็ก ๆ ที่ การเดินทางโดยมีเท้าไม่ได้เป็นตัวจริง หลินฮเคยให้ความสนใจอย่างสมบูรณ์ด้านว่าเมื่อออกจากหยุนไห่นิกาย เขาไม่ได้วางแผนล่วงหน้าและแทนที่จะเริ่มต้นที่จะเดินทางต่อทุนด้วยการเดินเท้า. "นั่นคือรถที่นั่น?" เม้งชิงถูกชี้ไปที่สถานที่ในขอบฟ้าและถามหลินฮกับเสียงของเธอไม่แยแสปกติ หลินฮยกมือขึ้นและมองไปยังที่ที่เธอได้รับการชี้ เขาเห็นรถม้าไม่กี่มาต่อพวกเขา. "สิ่งที่บังเอิญ." หลินฮยิ้มและเริ่มเดินไปทางม้า เมื่อพวกเขาเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้รถม้า, ม้าถูกนำตัวไปหยุด. "คุณเป็นใคร? ขอให้เราผ่าน. "ตะโกนชายหนุ่มที่คึกหลินฮที่ถูกปิดกั้นทาง. " เพื่อนของฉันคุณเป็นเพียงการใช้หนึ่งในสายการบินและคุณยังมีคนอื่น ๆ เราสามารถยืมหนึ่งของพวกเขา? ฉันมีความสุขที่จะให้คุณเงินก้อนใหญ่ของเงินในการแลกเปลี่ยน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แน่นอน จอง ยุน คุณต้องพักผ่อน วังเก่าและฉันอยู่ข้างนอก ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งกล่าวว่า " ในขณะที่ยิ้ม" น้องสาว พวกเขาจะถูก นั่งเถอะ ว่าคุณชายที่มีชื่อครอบครัวด้วนในขณะที่กดจิงหยุนภายในรถม้า ทั้งๆที่จิง ยุนเคยเป็นคนรับใช้ในครอบครัวตั้งแต่เด็ก นายน้อยเป็นเหมือนพี่น้องกับเธอจอง ยุนไม่ได้ปฏิเสธและเดินเข้าไปในรถม้า กว้างขวางในเวลาเดียวกัน , หลินฟง และ เม้งชิงมาถึงหยุนหยาง" ผมหวังว่า เราจะหาม้าหรือรถม้าซึ่งเราสามารถใช้ " บอกว่า หลินฟงเขารู้สึกสิ้นหวัง เพราะมันคงยากสำหรับเขาที่จะหาม้าหรือรถม้าขายในเมืองเล็ก ๆ เขาไม่สามารถช่วย แต่บังคับรอยยิ้มบอกบุญไม่รับ . เป้าหมายของเขาคือการไป Imperial City ซึ่งไกลมากจากเมืองเล็กๆ เดินทางโดยเท้าไม่ใช่ตัวเลือกที่สมจริง หลินฟงได้ทอดทิ้งด้านเมื่อออกจากหยุนไห่ นิกาย เขาไม่ได้วางแผนล่วงหน้า และแทนที่จะเริ่มต้นเดินทางไปสู่เมืองหลวงบนฝ่าเท้า" คือว่า รถที่นั่น ? "เม้งชิงชี้ไปยังสถานที่ในขอบฟ้าและถามหลินฟงด้วยน้ำเสียงไม่แยแสเธอปกติ หลินฟงยกมือของเขาและมองไปที่เธอชี้ เขาเห็นไม่กี่ม้ามาต่อพวกเขา" บังเอิญ "หลินฟงยิ้มและเริ่มเดินไปที่รถม้า . เมื่อพวกเขาได้เห็นเยาวชนใกล้รถม้า รถม้ามาหยุด" นายเป็นใคร ? ให้เราผ่าน " ตะโกนบอกหนุ่มหลินฟงที่ดุเดือดเลือดพล่านที่กั้นทาง" เพื่อนของฉัน คุณจะใช้แค่รถม้า และยังมีคนอื่น ๆ เรายืมของพวกเขา ฉันมีความสุขที่จะให้คุณผลรวมขนาดใหญ่ของเงินในการแลกเปลี่ยน”