They had transferred from the small

They had transferred from the small shrine and arrived at the forest capital, Maple.

After a simple greeting to the manager in charge of Maple’s shrine and requesting for someone to transport the sacks of gold coins to central government office, Dylan and Ariane left the shrine.

What awaited them outside the shrine was an enormous city.

Not only were there similar sparse large tree buildings to those in Raratoia, even larger trees also stood in lines here and there. Weaving their way through the roads running in every direction, an overflowing number of elves could be seen.

The early morning blue sky with its chilly atmosphere was concealed by the tops of the large tree-like buildings; the light of the sun, which was still low in the sky, wasn’t sufficient enough to reach the valley.

However, the streets lined with shops, with people touting full of energy, and shoppers gazing at goods in a commotion, weren’t any less lively than that which was displayed on streets filled with humans.

While barter was still the dominant form of trade for the elves, it was common to use gold coins here in Maple.

Ariane, after such a long time away from the capital, took a deep breath so as to ascertain the air, and stretched.

The forest capital was a metropolis where more than 100,000 people lived. The appearance of such a large city in the Great Canada Forest where a monster supposedly rampaged in its interior was something that the humans would never be able to believe.

After all, in the 800 years since its founding, there was never a time when capital Maple had invited a human inside. Not even people from the Rinburuto Grand Duchy who were trading partners have been graced with a view of this city.

The reason was because various things would cause inconveniences if the humans were to become aware of this place. One of those reasons just so happened to pass before Ariane’s eyes.

He had a short stature of around 130 centimetres, but that doesn’t mean he’s a small child. Large burly arms thicker than those of dark elves along with an overall firmly-built body, short pointed ears, and a lengthy beard extending to his waist.

The person who just passed by was a man of the dwarf race.

Formerly the leaders in metallurgy and consequently being targeted, they were a race officially known by the human society as having perished. If you strained your eye and looked properly, you can catch sight of them here and there throughout the town, blended with the abundant crowds of elves.

The metropolis of Maple was a magical city formed through the combination of elves’ spirit magic and the dwarves’ metallurgy technology, while it was the founding patriarch who created the opportunity to build this city.

The founding patriarch also strictly prohibited inviting any humans to Maple.

However, the other villages in the outer circumference were left to the discretion of the elders. Villages on the outskirts of the forest traded with humans as their towns had the advantage of being relatively close to the villages. However, most of the villages further within the forest’s depths and away from human habitats rarely encountered them. Hence, it was rare for a human to enter the other villages as well.

Arc’s invitation to Raratoia was a case where Ariane, unexpectedly the elder’s daughter, acted as the mediator ─ a considerable exception.

After Ariane thoroughly enjoyed Maple’s invariant scenery, with her father’s beckoning ahead, she ran toward Dylan’s direction.

Dylan advanced through the intervening roads in the valley of large tree buildings, weaving through the crowd without hesitation.

A short time later, they emerged in a place where the view that was previously blocked by the large tree buildings suddenly opened up. In the center of the vast clearing stood the largest structure they’d seen so far: made from a giant tree, it was like a tower as it soared before their eyes.

It was at such a towering height that your neck would become sore looking at it as you approached.

Many guards stood in front of the spacious entrance, constantly keeping a watchful eye on the people entering and exiting the building. After passing through the front entrance to the front counter and conveying that they had business, they were met with a female elf receptionist immediately.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาได้ถูกโอนย้ายจากศาลเจ้าขนาดเล็ก และมาถึงเมืองหลวงป่า เมเปิ้ล หลังจากคำทักทายอย่างง่าย ๆ การดูแลศาลเจ้าของเมเปิ้ลและร้องขอให้บุคคลอื่นขนกระสอบเหรียญทองสำนักงานรัฐบาลกลาง ดีแลนและ Ariane ทิ้งศาลเจ้าสิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่นอกศาลการเมืองใหญ่ได้ไม่เพียงแต่ ก็มีต้นไม้ใหญ่ห่างอาคารผู้ที่อยู่ใน Raratoia ต้นไม้ใหญ่ยังยืนในบรรทัดที่นี่และมีการ ทอผ้าทางผ่านถนนที่ทำงานในทุกทิศทาง จำนวนเอลฟ์ล้นอาจจะเห็นเช้าฟ้ากับบรรยากาศความหนาวเย็นถูกปกปิด โดยท็อปส์ของต้นไม้เช่นอาคารขนาดใหญ่ แสงของดวงอาทิตย์ ซึ่งยังคงต่ำในท้องฟ้า ไม่ได้พอไปถึงหุบเขาอย่างไรก็ตาม ถนนที่เรียงรายไป ด้วยร้านค้า มีมลทินเต็มพลังงาน และผู้ที่เฝ้ามองสินค้าทันสมัย คนไม่มีชีวิตชีวาใด ๆ น้อยกว่าที่ได้แสดงบนถนนที่เต็มไป ด้วยมนุษย์ในขณะที่แลกเปลี่ยนยังคง รูปแบบหลักของการค้าสำหรับเอลฟ์ มันเป็นธรรมดาที่จะใช้เหรียญทองนี่ในเมเปิ้ลAriane หลังจากใช้เวลานานอยู่ห่างจากเมืองหลวง เอาหายใจลึก ๆ เพื่อตรวจอากาศ และยืดป่าหลวงเป็นราชธานีที่มากกว่า 100,000 คนอาศัยอยู่ ลักษณะดังกล่าวในเมืองขนาดใหญ่ในป่าแคนาดาดีที่สัตว์ประหลาดคาดคะเน rampaged ในการตกแต่งภายในเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่เคยจะได้เชื่อใน 800 ปีตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง มีไม่เคยเป็นเวลาเมื่อทุนเมเปิ้ลได้เชิญภายในตัวมนุษย์ ไม่แม้แต่คนจาก Rinburuto แกรนด์ขุนนางที่ถูกค้าได้รับปูของเมืองนี้เหตุผลเป็น เพราะสิ่งต่าง ๆ จะทำให้เกิดความไม่สะดวกถ้ามนุษย์จะ ทราบสถานที่แห่งนี้ หนึ่งในเหตุผลเหล่านั้นก็เกิดขึ้นผ่านก่อนที่ตาของ Arianeเขามีรูปร่างสั้นของประมาณ 130 เซนติเมตร แต่ไม่ว่า เขาเป็นเด็กเล็ก ใหญ่กำยำแขนหนากว่าของพวกเอลฟ์มืดพร้อมกับร่างกายสร้างขึ้นอย่างมั่นคงโดยรวม หูแหลมสั้น และหนวดเครายาวคลุมเอวบุคคลที่เพิ่งผ่านไปโดยมีคนของการแข่งขันแคระเดิม ผู้นำในโลหะและเป็นเป้าหมายดังนั้น พวกเขามีการแข่งขันที่รู้จักกันในสังคมมนุษย์เป็นคร่า ถ้าคุณเครียดตา และมองอย่างถูกต้อง คุณสามารถจับสายตาของพวกเขาที่นี่และมีไปทั่วเมือง ผสมกับฝูงชนมากมายของเอลฟ์มหานครเปิ้ลเป็นเมืองมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นผ่านชุดมายากลวิญญาณของเอลฟ์และเทคโนโลยีโลหะของคนแคระ ในขณะที่เป็นพระผู้ก่อตั้งที่สร้างโอกาสในการสร้างเมืองนี้พระผู้ก่อตั้งยังห้ามเชิญมนุษย์ใด ๆ จะเมเปิ้ล อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านอื่น ๆ ในวงรอบนอกถูกทิ้งกับดุลพินิจของผู้สูงอายุ หมู่บ้านในป่าซื้อขายกับมนุษย์เป็นเมืองของพวกเขาได้เปรียบค่อนข้างเป็นหมู่บ้านหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านต่อไปภาย ในส่วนลึกของป่า และอยู่ห่าง จากแหล่งที่อยู่อาศัยมนุษย์ไม่ค่อยพบพวกเขา ด้วยเหตุนี้ มันก็หายากสำหรับมนุษย์ป้อนหมู่บ้านอื่น ๆ เป็นอย่างดีหนังสือเชิญของ arc Raratoia แก้ไขกรณีที่ Ariane โดยไม่คาดคิดลูกสาวของผู้สูงอายุ ทำหน้าที่เป็น mediator ─มีข้อยกเว้นมากหลังจากที่ Ariane อย่างเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพการบล็อกของเมเปิ้ล กับพ่อของเธอไปข้างหน้า ขอเธอวิ่งไปทางทิศทางของ Dylanดีแลนขั้นสูงผ่านถนนในหุบเขาต้นไม้ใหญ่อาคาร แทรกแซงทอผ่านฝูงชนโดยไม่ลังเลเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ในภายหลัง พวกเขาโผล่ออกมาในที่เปิดมุมมองที่ก่อนหน้านี้ถูกบล็อก โดยอาคารต้นไม้ใหญ่ก็ ในล้างใหญ่ยืนโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดที่ได้เห็นเพื่อให้ห่างไกล: ทำจากต้นไม้ยักษ์ มันเป็นเหมือนหอคอยมันเพิ่มสูงขึ้นก่อนที่ตาของพวกเขามันถูกที่เช่นสูงตระหง่านสูงว่า คอของคุณจะกลายเป็นเจ็บมองมันเป็นคุณทาบทามหลายยามยืนอยู่หน้าทางเข้ากว้างขวาง ให้ตาจับผู้คนเข้า และออกอาคาร หลังจากผ่านทางเข้าด้านหน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับและถ่ายทอดให้ พวกเขามีธุรกิจ พวกเขาก็ได้พบกับเอลฟ์หญิงรองเท้าทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาได้รับโอนมาจากศาลเจ้าขนาดเล็กและมาถึงที่เมืองหลวงป่าเมเปิล. หลังจากที่ง่ายอวยพรให้กับผู้จัดการในความดูแลของศาลเจ้าเมเปิ้ลและขอให้คนที่จะขนส่งกระสอบเหรียญทองไปยังสำนักงานของรัฐบาลกลาง, ดีแลนและอาริอานซ้ายศาล . สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่นอกศาลเป็นเมืองที่ใหญ่หลวง. ไม่เพียง แต่อยู่ที่นั่นคล้ายเบาบางอาคารต้นไม้ใหญ่ผู้ที่อยู่ใน Raratoia ต้นไม้ขนาดใหญ่ยังยืนอยู่ในเส้นที่นี่และมี . การทอผ้าของพวกเขาผ่านทางถนนที่ใช้ในทุกทิศทางเป็นจำนวนล้นของเอลฟ์อาจจะเห็นเช้าวันฟ้าต้นกับบรรยากาศที่หนาวเย็นของมันถูกซ่อนไว้โดยท็อปส์ซูของอาคารที่มีลักษณะเหมือนต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่; แสงของดวงอาทิตย์ซึ่งยังคงอยู่ในระดับต่ำท้องฟ้าก็ยังไม่เพียงพอที่จะไปถึงหุบเขา. แต่ถนนที่เรียงรายไปด้วยร้านค้าที่มีผู้คนมลทินเต็มไปด้วยพลังงานและผู้ซื้อจ้องที่สินค้าในความวุ่นวายที่ weren ' t ใด ๆ ที่มีชีวิตชีวาน้อยกว่าที่ถูกแสดงบนท้องถนนที่เต็มไปด้วยมนุษย์. ในขณะที่การแลกเปลี่ยนยังคงเป็นรูปแบบที่โดดเด่นของการค้าสำหรับเอลฟ์มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะใช้เหรียญทองที่นี่ในเมเปิล. อาริอานหลังจากนั้นเป็นเวลานานออกไปจากเมืองหลวง เอาหายใจลึก ๆ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจอากาศและยืด. เมืองหลวงป่าเป็นมหานครที่มากกว่า 100,000 คนที่อาศัยอยู่ การปรากฏตัวของเช่นเมืองใหญ่ในแคนาดาป่าอันดีที่มอนสเตอร์ที่คาดคะเนตระเวนในการตกแต่งภายในของมันคือสิ่งที่มนุษย์จะไม่สามารถที่จะเชื่อ. หลังจากที่ทุกคนใน 800 ปีนับตั้งแต่การก่อตั้งไม่เคยมีช่วงเวลาที่เงินทุน เมเปิลได้เชิญมนุษย์ภายใน ไม่ได้คนแม้จะมาจาก Rinburuto ราชรัฐที่ถูกคู่ค้าได้รับเกียรติที่มีวิวเมืองนี้. เหตุผลคือเพราะสิ่งต่างๆที่จะทำให้เกิดความไม่สะดวกถ้ามนุษย์ได้ตระหนักถึงสถานที่แห่งนี้ หนึ่งในเหตุผลที่ผู้ที่เพิ่งเกิดขึ้นเพื่อที่จะผ่านไปต่อหน้าต่อตาของอาริอาน. เขามีความสูงสั้นความยาวประมาณ 130 เซนติเมตร แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นเด็กเล็ก แขนขนาดใหญ่กำยำหนากว่าของเอลฟ์มืดพร้อมกับร่างกายโดยรวมอย่างมั่นคงสร้างหูแหลมสั้นและเครายาวยื่นออกไปเอวของเขา. คนที่เพิ่งผ่านไปได้โดยเป็นคนที่มีการแข่งขันแคระ. เดิมเป็นผู้นำในโลหะ และจึงมีการกำหนดเป้าหมายที่พวกเขาเป็นที่รู้จักในการแข่งขันอย่างเป็นทางการจากสังคมมนุษย์ว่ามีการเสียชีวิต หากคุณเครียดตาของคุณและมองอย่างถูกต้องคุณสามารถจับสายตาของพวกเขาที่นี่และมีบ้านทั่วเมืองผสมกับฝูงชนที่อุดมสมบูรณ์ของเอลฟ์. นครหลวงของเมเปิลเป็นเมืองที่มีมนต์ขลังรูปแบบที่ผ่านการรวมกันของเวทมนตร์จิตวิญญาณของเอลฟ์และคนแคระ เทคโนโลยีโลหะ, ขณะที่มันเป็นปรมาจารย์ผู้ก่อตั้งที่สร้างโอกาสที่จะสร้างเมืองนี้. พระสังฆราชผู้ก่อตั้งยังเด็ดขาดเชิญชวนมนุษย์ใด ๆ กับเมเปิ้ล. อย่างไรก็ตามหมู่บ้านอื่น ๆ ในรอบนอกถูกทิ้งให้อยู่กับดุลยพินิจของผู้สูงอายุ หมู่บ้านในเขตชานเมืองของป่าแลกกับมนุษย์เป็นเมืองของพวกเขามีข้อได้เปรียบของการเป็นที่ค่อนข้างใกล้กับหมู่บ้าน แต่ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านต่อไปภายในส่วนลึกของป่าและอยู่ห่างจากแหล่งที่อยู่อาศัยของมนุษย์ไม่ค่อยพบพวกเขา ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากสำหรับมนุษย์ที่จะเข้าสู่หมู่บ้านอื่น ๆ เช่นกัน. เชิญอาร์เพื่อ Raratoia เป็นกรณีที่อาริอานโดยไม่คาดคิดพี่สาวที่ทำหน้าที่เป็นคนกลาง─ข้อยกเว้นมากก. หลังจาก Ariane ความสุขอย่างทั่วถึงทิวทัศน์คงที่เมเปิ้ลของเธอกับ พ่อ beckoning ข้างหน้าเธอวิ่งต่อทิศทางของดีแลน. ดีแลนก้าวผ่านถนนแทรกแซงในหุบเขาของอาคารต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่, การทอผ้าผ่านฝูงชนโดยไม่ลังเล. หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาโผล่ออกมาในสถานที่ที่เห็นว่าถูกบล็อกโดยก่อนหน้านี้ได้ อาคารต้นไม้ใหญ่อยู่ ๆ ก็เปิดขึ้น ในใจกลางของสำนักหักบัญชีใหญ่ยืนโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดที่พวกเขาต้องการเห็นจนถึง: ทำจากต้นไม้ยักษ์มันเป็นเหมือนหอคอยที่มันเพิ่มสูงขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา. มันอยู่ที่ความสูงดังกล่าวสูงตระหง่านที่คอของคุณจะกลายเป็นเจ็บมอง ที่มันเป็นคุณเข้าหา. ยามหลายคนยืนอยู่หน้าประตูทางเข้ากว้างขวางอย่างต่อเนื่องการรักษาตาตื่นตัวกับคนที่เข้าและออกจากอาคาร หลังจากผ่านหน้าประตูทางเข้าที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าและลำเลียงว่าพวกเขามีธุรกิจที่พวกเขาได้พบกับพนักงานต้อนรับหญิงเอลฟ์ทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาได้ย้ายจากศาลเจ้าเล็ก ๆและมาถึงป่าทุน , เมเปิ้ลหลังจากที่วิทักทายผู้จัดการดูแลศาลเจ้าเมเปิ้ลและขอคนขนส่งกระสอบของเหรียญทองที่ราชการส่วนกลาง ดีแลนและอาริแอนออกจากศาลเจ้าอะไรที่รอคอยพวกเขานอกศาลเจ้า เป็นเมืองใหญ่ไม่เพียงมีขนาดใหญ่คล้ายป่าโปร่ง ต้นไม้ อาคาร ที่อยู่ใน raratoia ต้นไม้ใหญ่ยังยืนอยู่ในบรรทัดที่นี่และมี สานทางของพวกเขาผ่านถนนวิ่งในทุกทิศทาง ท่วมจำนวนเอลฟ์ไม่สามารถมองเห็นได้ยามเช้ากับท้องฟ้าสีฟ้าที่หนาวเย็นของบรรยากาศถูกปกปิดโดยตัวของต้นไม้ใหญ่ เช่น อาคาร แสงสว่างของดวงอาทิตย์ ซึ่งยังต่ำในท้องฟ้า ไม่เพียงพอที่จะไปถึงหุบเขาอย่างไรก็ตาม ถนนเรียงรายไปด้วยร้านค้า , มีคนช่วยเต็มพลัง และผู้ซื้อมองสินค้าในความวุ่นวายไม่ใช่น้อย มีชีวิตชีวากว่าที่ปรากฏบนถนนที่เต็มไปด้วยมนุษย์ในขณะที่การแลกเปลี่ยนสินค้าก็เด่น รูปแบบของการค้าสำหรับเอลฟ์ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะใช้เหรียญทองในเมเปิ้ลอารีน หลังจากผ่านมานาน ห่างจากเมืองหลวง สูดหายใจลึกๆ เพื่อให้อากาศ และยืดป่าเมืองเป็นมหานครที่มากกว่า 100000 คนอาศัยอยู่ ลักษณะของเมืองใหญ่นี้ในดีแคนาดาป่าที่สัตว์ประหลาดคาดคะเน rampaged ในภายในของตนเป็นสิ่งที่มนุษย์จะไม่มีวันเชื่อหลังจากที่ทั้งหมดใน 800 ปีนับตั้งแต่ก่อตั้ง ไม่เคยมีเวลาเมื่อทุน เมเปิ้ล ได้เชิญบุคคลภายใน แม้แต่คนใน rinburuto ราชรัฐที่คู่ค้าได้รับการ graced กับมุมมองของเมืองนี้เหตุผลคือ เพราะสิ่งต่างๆ จะทำให้เกิดความไม่สะดวก หากมนุษย์ได้ตระหนักถึงสถานที่นี้ หนึ่งในเหตุผลเหล่านั้นก็เกิดขึ้นที่จะผ่านก่อนที่อาริแอน . .เขามีต้นเตี้ยประมาณ 130 เซนติเมตร แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นเด็กเล็ก แขนแข็งแกร่งมากข้นกว่าพวกเอลฟ์มืดพร้อมกับการรวมแน่นขึ้น ตัวสั้น หูแหลม และมีเครายาวที่ยื่นไปที่เอวของเขาคนที่เพิ่งจะผ่านไปเป็นผู้ชายของการแข่งขันแคระอดีตผู้นำในโลหะผสมและจึงเป็นเป้าหมาย พวกเขามีการแข่งขันอย่างเป็นทางการที่รู้จักกันโดยสังคมมนุษย์มีเสียแล้ว ถ้าคุณใช้สายตาของคุณและดูอย่างถูกต้อง คุณสามารถจับสายตาของพวกเขาที่นี่และมี ตลอดเมือง ผสมกับฝูงชนมากมายของเอลฟ์มหานครแห่งเมเปิ้ลเป็นขลังเมืองที่เกิดขึ้นผ่านการรวมกันของเอลฟ์ " วิญญาณเวทมนตร์และเทคโนโลยีโลหะแคระ " , ในขณะที่มันเป็นผู้ก่อตั้งประมุขที่สร้างโอกาสสร้างเมืองนี้สถาปนาประมุขยังห้ามชวนคนเข้าเมเปิ้ลอย่างไรก็ตาม หมู่บ้านอื่น ๆในเส้นรอบวงด้านนอก ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของผู้ใหญ่ หมู่บ้านในเขตชานเมืองของป่าซื้อขายกับมนุษย์ เป็นเมืองของพวกเขามีความได้เปรียบของการเป็นค่อนข้างใกล้กับหมู่บ้าน แต่ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านเพิ่มเติม ภายในส่วนลึกของป่าและห่างจากมนุษย์ถิ่นที่ไม่ค่อยพบพวกเขา ดังนั้น มันก็ยากสำหรับมนุษย์ที่จะเข้าหมู่บ้านอื่น ๆได้เป็นอย่างดีอาร์ค เชิญ raratoia คือคดีที่ อารีน บังเอิญลูกสาวของท่านผู้เฒ่าทำตัวเป็นคนกลาง─ข้อยกเว้นมากหลังจากที่อาริแอนสนุกกับเมเปิ้ลเป็นค่าคงที่ ทัศนียภาพ กับพ่อของเธอกำลังกวักมือเรียกข้างหน้า เธอวิ่งเข้าหาทิศทางของดีแลนดีแลนขั้นสูงผ่านการแทรกแซงถนนในหุบเขาของอาคาร ต้นไม้ใหญ่ที่ทอผ่านฝูงชนโดยไม่ลังเลไม่นานหลังจากนั้น เขาเกิดในที่ๆ มุมมองที่เคยถูกปิดกั้นด้วยไม้ใหญ่ อาคารก็เปิดขึ้น ในศูนย์กลางของการล้างใหญ่ยืนที่ใหญ่ที่สุดโครงสร้างพวกเขาเคยเห็นเพื่อให้ห่างไกล : ทำจากต้นไม้ยักษ์ มันเหมือนกับหอคอยมันสูงขึ้น ก่อนที่ดวงตาของพวกเขามันอยู่ที่ความสูงดังกล่าวสูงตระหง่านที่คอของคุณจะกลายเป็นเจ็บมองมันอย่างที่คุณเข้าหาหลายยามยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้ากว้างขวาง ตลอดเวลาการรักษาตาตื่นตัวในผู้คนที่เข้าและออกจากอาคาร หลังจากผ่านทางเข้าไปยังเคาน์เตอร์ด้านหน้า และถ่ายทอดได้ทางธุรกิจ พวกเขาได้พบกับพนักงานต้อนรับหญิงเอลฟ์ทันที