Chapter 5 presents the first of our

Chapter 5 presents the first of our three scenarios in which the state, instead of surrendering to global and subnational political and economic pressures, seeks to reassert some of its lost control. States have historically played a critical role in the economy by resolving different types of collective action problems which economic actors have not had any incentives to resolve on their own (Pierre, 1997a) and there is little to suggest that the current economy would be any less bothered by such problems than previous capitalist economies. More importantly, states still have considerable powers and resources which can be employed to enhance their influence in society and in markets. Also, states can rely on a brokerage role to maintain some control over their environments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 5 นำเสนอครั้งแรกของเรา 3 สถานการณ์ซึ่งรัฐ แทน surrendering การ subnational และทั่วโลกทางการเมือง และเศรษฐกิจความดัน พยายามที่จะ reassert ของการควบคุมการสูญหาย อเมริกามีประวัติบทบาทสำคัญในเศรษฐกิจ โดยแก้ไขแตกต่างกันแสดงว่าเศรษฐกิจยังไม่ค่อยมีแรงจูงใจใด ๆ เพื่อแก้ไขในปัญหาการดำเนินการรวมของพวกเขาเอง (Pierre, 1997a) และการแนะนำว่า เศรษฐกิจปัจจุบันจะมีน้อยรำคาญ โดยปัญหาดังกล่าวกว่าเศรษฐกิจทุนก่อนหน้านี้ สำคัญ อเมริกายังคงมีอำนาจมากและทรัพยากรซึ่งสามารถหยุดเพิ่มอิทธิพลของตน ในสังคม และ ในตลาด ยัง อเมริกาสามารถพึ่งบทบาทนายหน้าในการรักษาสภาพแวดล้อมการควบคุมบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ สหรัฐอเมริกามีประวัติศาสตร์ที่มีบทบาทสำคัญในระบบเศรษฐกิจโดยการแก้ไขที่แตกต่างกันของปัญหาการดำเนินการร่วมกันซึ่งนักแสดงทางเศรษฐกิจไม่ได้มีแรงจูงใจใด ๆ ที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ที่สำคัญรัฐยังคงมีอำนาจมากและทรัพยากรที่สามารถนำมาใช้ในการเสริมสร้างอิทธิพลของตนในสังคมและในตลาด นอกจากนี้รัฐสามารถพึ่งพาบทบาทการเป็นนายหน้าซื้อขายเพื่อรักษาควบคุมสภาพแวดล้อมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 5 นำเสนอแรกของเราสามสถานการณ์ซึ่งในรัฐ แทนที่จะยอมจำนนต่อแรงกดดันทางการเมืองและเศรษฐกิจทั่วโลกและ subnational , พยายามที่จะให้บางส่วนของการควบคุมสูญหายของรัฐในอดีตมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจ โดยชนิดที่แตกต่างกันของกลุ่มปฏิบัติการซึ่งนักแสดงทางเศรษฐกิจไม่ได้มีแรงจูงใจที่จะแก้ไขด้วยตนเอง ( ปิแอร์ 1997a ) และมีเพียงเล็กน้อยที่จะแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจปัจจุบันจะน้อยกว่าใด ๆรบกวนด้วยปัญหาเศรษฐกิจทุนนิยมมากกว่าเดิม ที่สำคัญรัฐยังคงมีอำนาจมากและทรัพยากรที่สามารถใช้เพื่อเพิ่มอิทธิพลของตนในสังคม และในตลาด นอกจากนี้ รัฐสามารถพึ่งพานายหน้าบทบาทการรักษาบางอย่างควบคุมสภาพแวดล้อมของพวกเขา