Vision is not the only sense for wh

Vision is not the only sense for which they can be explicitly recognizable differences between sensation and perception. Speech recognition is another. Newborn Japanese children can tell the difference between “l” and “r”, but Japanese adults cannot. Japanese adults have learned (untrained themselves) not to decipher the difference because it does not matter in their language. Even though the auditory signal (sensation) may be carrying an “l” and an “r” sound, the brain will interpret both as “l” (perception)—both sounds will be heard by the Japanese as “l” (Wolfe et al., 2006). Here too, sensation and perception are different and both are largely outside of our control. Japanese adults may train themselves to hear the “l” and “r” as distinct, but it needs pro-active training to hear the difference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิสัยทัศน์ไม่ใช่ความรู้สึกเดียวที่พวกเขาสามารถได้รู้จักความแตกต่างระหว่างความรู้สึกและการรับรู้ การรู้จำเสียงเป็นอีกหนึ่ง เด็กญี่ปุ่นที่ทารกแรกเกิดสามารถบอกความแตกต่างระหว่าง "l" และ "r" แต่ญี่ปุ่นไม่ ญี่ปุ่นได้เรียนรู้ (untrained เอง) การถอดรหัสต่างกันเนื่องจากไม่ใช่เรื่องในภาษาของพวกเขา แม้ว่าสัญญาณเสียง (ความรู้สึก) อาจพกพา "l" และมีเสียง "r" สมองจะตีทั้งสองเป็น "l" (รับรู้) ซึ่งจะได้ยินเสียงทั้งจากญี่ปุ่นเป็น "l" (สี et al. 2006) ที่นี่เกินไป ความรู้สึกและการรับรู้จะแตกต่างกัน และทั้งสองเป็นส่วนใหญ่ภายนอกการควบคุมของเรา ผู้ใหญ่ญี่ปุ่นอาจฝึกตัวเองให้ได้ยิน "l" และ "r" เป็นเอกลักษณ์ แต่ก็ต้องฝึกงานจะได้ยินความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิสัยทัศน์ไม่ได้เป็นความรู้สึกเท่านั้นที่พวกเขาสามารถมีความแตกต่างที่รู้จักอย่างชัดเจนระหว่างความรู้สึกและการรับรู้ รู้จำเสียงพูดเป็นอีกหนึ่ง เด็กญี่ปุ่นทารกแรกเกิดสามารถบอกความแตกต่างระหว่าง "L" และ "อาร์" แต่ผู้ใหญ่ของญี่ปุ่นไม่สามารถ ผู้ใหญ่ญี่ปุ่นได้เรียนรู้ (ได้รับการฝึกฝนตัวเอง) ไม่ได้ที่จะถอดรหัสความแตกต่างเพราะมันไม่สำคัญว่าในภาษาของพวกเขา แม้ว่าสัญญาณการได้ยิน (ความรู้สึก) อาจจะถือ "L" และ "R" เสียงสมองจะตีความเป็นทั้ง "L" (การรับรู้) เสียง -both จะได้ยินโดยญี่ปุ่นเป็น "L" (วูล์ฟเอ al., 2006) ที่นี่ด้วยความรู้สึกและการรับรู้ที่แตกต่างกันและทั้งสองส่วนใหญ่จะอยู่นอกการควบคุมของเรา ผู้ใหญ่ของญี่ปุ่นอาจจะฝึกตัวเองที่จะได้ยิน "L" และ "อาร์" แตกต่าง แต่จะต้องฝึกอบรมเชิงรุกที่จะได้ยินความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิสัยทัศน์ไม่ใช่ความรู้สึกเท่านั้นที่พวกเขาได้รู้จักความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างความรู้สึก และการรับรู้ การรู้จำเสียงพูดเป็นอีก เด็กแรกเกิดที่ญี่ปุ่นสามารถบอกความแตกต่างระหว่าง " ฉัน " และ " R " แต่ญี่ปุ่นผู้ใหญ่ไม่ได้ ผู้ใหญ่ญี่ปุ่นได้เรียนรู้ ( มือใหม่ด้วย ) ไม่ต้องถอดรหัสความแตกต่างเพราะมันไม่ได้ไม่ว่าในภาษาของพวกเขา ถึงแม้ว่าสัญญาณการได้ยิน ( รู้สึก ) อาจจะแบก " L " และ " R " เสียง สมองจะแปลเป็น " ฉัน " ( การรับรู้ ) - ทั้งเสียงจะถูกได้ยินโดยญี่ปุ่นเป็น " ฉัน " ( วูล์ฟ et al . , 2006 ) ที่นี่ด้วย ความรู้สึก และการรับรู้ที่แตกต่างกันและทั้งสองเป็นส่วนใหญ่นอกการควบคุมของเรา ผู้ใหญ่ญี่ปุ่นอาจฝึกตนเองที่จะได้ยิน " ฉัน " และ " R " ที่แตกต่างกัน แต่ความต้องการฝึกอบรม Pro งานได้ยินความแตกต่าง