4.4 Testing for test on earnings ma

4.4 Testing for test on earnings management is based on the ratio of the standard deviation of the change in net income (∆NI) to the standard deviation of the change in cash flows (∆CF).We performed this test for both sub-groups of firms based on the voluntary or mandatory adoption of IFRS. In order to capture any confounding effects by factors that are not attributable to the financial reporting setting, we followed Barth et al. (2008) and Ahmed et al.(2010).Thus, we compared the ratio of the standard deviation of the change in net income (∆NI*) to the standard deviation of the change in cash flows (∆CF*) residuals, from the following two regression models, instead of comparing the SD of the change of NI and CF directly. The relative models have the following form:
∆NIit = a0+a1SIZEit+a2GROWTHit+a3LEVit+a4AUDit+eit (3)
∆FCit = a0+a1SIZEit+a2GROWTHit+a3LEVit+a4AUDit+eit (4)
Where:
∆NI is the annual change in net income divided by lagged total assets
∆CF is the annual change in the operating cash flow divided by lagged total assets
SIZE is the natural logarithm of end year total assets
GROWTH is the percentage change in sales
LEV is the ratio of end. Year total liabilities to end year total common equity
AUD is a dummy receiving(1) if the firm is audited by PeC,KPMG, Grand Thornton,
E&Y or D&T, and (0) otherwise
Ahmed et al.(2010) declare that if managers use accruals to smooth the changes in net income should be less than the variance of the change in cash flows. So, less positive values of this ratio would indicate greater smoothing and more earnings manipulation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.4 การทดสอบสำหรับการทดสอบเกี่ยวกับรายได้การจัดการจะขึ้นอยู่กับอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในกำไรสุทธิ (∆NI) กับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในเงินทุนหมุนเวียน (∆CF)เราทำการทดสอบนี้สำหรับทั้งกลุ่มย่อยของบริษัทตามความสมัครใจ หรือบังคับรับ IFRS การจับลักษณะพิเศษใด ๆ confounding โดยปัจจัยที่ไม่รวมการตั้งค่าการรายงานทางการเงิน เราตาม Barth et al. (2008) และ Ahmed et al.(2010)ดังนั้น เราเมื่อเทียบอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในกำไรสุทธิ (∆NI *) กับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในเงินทุนหมุนเวียน (∆CF *) ค่าคงเหลือ จากรูปถดถอยสองแบบต่อไปนี้ แทนที่จะเปรียบเทียบ SD ของการเปลี่ยนแปลงของ NI และ CF โดยตรง แบบจำลองจะมีแบบฟอร์มต่อไปนี้:∆NIit = a0 + a1SIZEit + a2GROWTHit + a3LEVit + a4AUDit + eit (3)∆FCit = a0 + a1SIZEit + a2GROWTHit + a3LEVit + a4AUDit + eit (4) ที่ตั้ง:∆NI เป็นการเปลี่ยนแปลงประจำปีกำไรสุทธิหาร ด้วยสินทรัพย์รวม lagged∆CF เป็นการเปลี่ยนแปลงในกระแสเงินสดทำงานหาร ด้วยสินทรัพย์รวม lagged ประจำปีขนาดเป็นลอการิทึมของสินทรัพย์รวมในปีสุดท้ายเจริญเติบโตมีการเปลี่ยนแปลงเปอร์เซ็นต์ในการขายลิฟเยเป็นอัตราส่วนของการสิ้นสุด ปีหนี้สินรวมสิ้นสุดปีหุ้นทั่วไปAUD เป็น receiving(1) กันขโมยถ้าบริษัทจะตรวจสอบ โดย PeC เคพีเอ็มจี แกรนด์ธอร์น ตันE & Y หรือ D และ T และ (0) อื่น ๆAhmed et al.(2010) ประกาศที่ถ้าผู้จัดการใช้การรับรู้การเปลี่ยนแปลงในกำไรสุทธินวลควรจะน้อยกว่าผลต่างของการเปลี่ยนแปลงในเงินทุนหมุนเวียน ดังนั้น ค่าบวกน้อยอัตราส่วนนี้จะระบุต่อเนื่องมากขึ้นและจัดการกำไรเพิ่มมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.4 การทดสอบสำหรับการทดสอบในการบริหารจัดการรายได้จะขึ้นอยู่กับอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในรายได้สุทธิ (ΔNI) เพื่อเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงของกระแสเงินสด (ΔCF) เราดำเนินการทดสอบนี้สำหรับทั้งกลุ่มย่อย ของ บริษัท ที่อยู่บนพื้นฐานของการยอมรับความสมัครใจหรือบังคับของ IFRS เพื่อที่จะจับผลกระทบใด ๆ รบกวนจากปัจจัยที่ไม่ได้เป็นส่วนที่การตั้งค่าการรายงานทางการเงินเราตามรธ์และคณะ (2008) และอาเหม็ด et al. (2010) ดังนั้นเราเมื่อเทียบกับอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในรายได้สุทธิ (ΔNI *) เพื่อเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงของกระแสเงินสด (ΔCF *) เหลือ, จากการติดตามสองรุ่นถดถอยแทนที่จะเปรียบเทียบ SD ของการเปลี่ยนแปลงของ NI และ CF โดยตรง รุ่นญาติมีรูปแบบต่อไปนี้:
ΔNIit = a0 a1SIZEit + + + a2GROWTHit a3LEVit + a4AUDit + EIT (3)
ΔFCit = a0 a1SIZEit + + + a2GROWTHit a3LEVit + a4AUDit + EIT (4)
สถานที่:
ΔNIคือการเปลี่ยนแปลงประจำปี กำไรสุทธิหารด้วยสินทรัพย์รวมรั้ง
ΔCFคือการเปลี่ยนแปลงในปีกระแสเงินสดจากการดำเนินงานหารด้วยสินทรัพย์รวมรั้ง
ขนาดลอการิทึมธรรมชาติของปลายปีสินทรัพย์รวม
การเจริญเติบโตเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงในการขาย
LEV เป็นอัตราส่วนของการสิ้นสุด ปีหนี้สินรวมถึงปลายปีรวมหุ้นสามัญ
AUD เป็นรับหุ่น (1) ในกรณีที่ บริษัท มีการตรวจสอบโดย PEC บริษัท เคพีแกรนด์ทอร์นตัน,
E & Y หรือ D & T, และ (0) มิฉะนั้น
อาเหม็ด et al. (2010) ประกาศว่าถ้าผู้จัดการ ใช้คงค้างให้เรียบการเปลี่ยนแปลงในรายได้สุทธิควรจะน้อยกว่าความแปรปรวนของการเปลี่ยนแปลงของกระแสเงินสด ดังนั้นค่าบวกน้อยกว่าอัตราส่วนนี้จะบ่งบอกถึงความเรียบมากขึ้นและการจัดการรายได้มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.4 การทดสอบสำหรับการทดสอบการจัดการรายได้จะขึ้นอยู่กับอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในรายได้ ( ∆ Ni ) กับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในกระแสเงินสด ( ∆ CF ) เราทำการทดสอบนี้สำหรับทั้ง บริษัท ย่อยของกลุ่มตามสมัครใจ หรือการบังคับของ IFRSเพื่อจับภาพใด ๆเพิ่มโอกาสเสี่ยงผลกระทบจากปัจจัยที่ไม่ attributable เพื่อการรายงานทางการเงินและการตั้งค่า เราตามบาร์ท et al . ( 2008 ) และอาเหม็ด et al . ( 2553 ) . ดังนั้น , เราเมื่อเทียบอัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในรายได้ ( ∆ผม * ) กับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเปลี่ยนแปลงในกระแสเงินสด ( CF ∆ * ) ความคลาดเคลื่อน จากสองถดถอยรุ่นต่อไปนี้แทนที่จะเปรียบเทียบ SD เปลี่ยนฉันและ CF ได้โดยตรง แบบสัมพัทธ์มีรูปแบบต่อไปนี้ :
∆ NIIT = A0 a1sizeit a2growthit a3levit a4audit EIT ( 3 )
∆ fcit = A0 a1sizeit a2growthit a3levit a4audit EIT ( 4 )
:
∆นิ เปลี่ยนปีในรายได้สุทธิหารด้วยราคาทรัพย์สิน
∆ CF ปีเปลี่ยนงานกระแสเงินสด แบ่งตามราคาทรัพย์สิน
ขนาดคือลอการิทึมธรรมชาติของสิ้นปีทรัพย์สิน
การเจริญเติบโตร้อยละของการเปลี่ยนแปลงในการขาย
เลฟคืออัตราส่วนของปลาย ปี หนี้สินรวมสิ้นปีรวมส่วนของผู้ถือหุ้นสามัญ
AUD เป็นหุ่นรับ ( 1 ) ว่า บริษัท จะตรวจสอบโดย PEC KPMG , แกรนด์ , ธอร์นตัน ,
e & Y หรือ D & T และ ( 0 ) มิฉะนั้น
อาเหม็ด et al .( 2010 ) ประกาศว่า ถ้าผู้จัดการ ใช้ด้านเรียบการเปลี่ยนแปลงในรายได้จะน้อยกว่าของความเปลี่ยนแปลงของกระแสเงินสด ดังนั้นค่าของอัตราส่วนนี้จะแสดงบวกน้อยมากขึ้นและเรียบมากขึ้นจากการจัดการ