The acquiescence, after the eightee

The acquiescence, after the eighteenth century, of most philosophers, and some scientists,
in Humeian or Kantian accounts of metaphysics, epistemology, and the laws of
nature, need not therefore be held to reflect the actual intellectual imperatives of philosophy
or scientific practice, as opposed to a simple acceptance of the dominant
philosophical trends of their times.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Acquiescence หลังศตวรรษ eighteenth นักปรัชญาส่วนใหญ่ และนักวิทยาศาสตร์บางคนในบัญชี Humeian หรือ Kantian อภิปรัชญา ญาณวิทยา และกฎหมายของธรรมชาติ ต้องไม่ดังจัดถึง imperatives ปัญญาแท้จริงของปรัชญาหรือการ ปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์ ตรงข้ามกับการยอมรับเรื่องของหลักการแนวโน้มที่ปรัชญาของเวลาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยอมรับหลังจากศตวรรษที่สิบแปดของนักปรัชญามากที่สุดและนักวิทยาศาสตร์บางคน,
ใน Humeian หรือบัญชีคานต์ของอภิปรัชญาญาณวิทยาและกฎหมายของ
ธรรมชาติจึงไม่จำเป็นต้องได้รับการจัดขึ้นเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความจำเป็นทางปัญญาที่เกิดขึ้นจริงของปรัชญา
หรือการปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์เป็น ตรงข้ามกับการได้รับการยอมรับที่เรียบง่ายของที่โดดเด่น
แนวโน้มปรัชญาครั้งของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยอมรับ หลังจากศตวรรษที่สิบแปดของนักปรัชญาส่วนใหญ่และบางนักวิทยาศาสตร์
ใน humeian หรือคานท์บัญชีอภิปรัชญา ญาณวิทยา และกฎหมายของ
ธรรมชาติ ไม่ได้จึงต้องจัดขึ้นเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริงของทางปรัชญาหรือวิทยาศาสตร์
ฝึก , ตรงข้ามกับการยอมรับง่าย ๆ ของปรัชญาแนวโน้มเด่น
ของเวลาของพวกเขา