My Last Day at College Essay in Eng

My Last Day at College Essay in English
A college is a place where young generation of a nation sees dreams of golden future. Some young boys and girls work hard to materialize these dreams. In every case, a college student develops an emotional and close association with college. He loves and likes every thing of it. All students become like a family in college. They do not like to separate from one another. But a day comes when they have to leave the college and everything about it. It is the time of real sadness for them. It is very sad moment to go through; but life continues.

I also remember my last day at college. It was a pleasant day of 30th April 1986, but it was a gloomy day for me. I and all my friends were aware of the hard reality that we were about to leave the college after all. This separation was so painful, sad depressing for all of us. Throughout our college stay, we had been so cheerful and excited. We never entertained any idea that a day would come to separate us like that. Some of us were so emotional that they started weeping. Some had tears in their eyes but they controlled themselves. We decided to depart in the same joyful mood as we had been living for the last four years.

First of all, we planned to meet all our teachers. We obtained their autographs in our diaries. After this we had a round of the college to see every nook and corner of it. Then we met our Vice Principal who gave us our character certificates. We also met the Principal who advised us to be honest and hard working in life. Then we went to a hotel. We dined together there. In the evening, we went to our college hostel, packed our luggage and got ready to go to our homes. It was the time to say good bye to one another. We embraced one another for the last time. Some of us could not control themselves and began to weep bitterly. Finally, we departed with the hope that we would meet again somewhere someday. This is how I spent my last day at college.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันสุดท้ายของฉันที่วิทยาลัยเรียงความภาษาอังกฤษวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่คนรุ่นใหม่ของชาติเห็นความฝันของทองในอนาคต ชายหนุ่มและหญิงบางอย่างทำงานอย่างหนักเพื่อเบิกความฝันเหล่านี้ ในทุกกรณี การศึกษาพัฒนาความสัมพันธ์ทางอารมณ์ และใกล้กับวิทยาลัย เขารัก และชอบทุกสิ่งของ นักเรียนทั้งหมดเป็นเหมือนครอบครัวในวิทยาลัย พวกเขาไม่อยากแยกจากกัน แต่วันมาเมื่อพวกเขาต้องออกจากโรงเรียนและทุกอย่างเกี่ยวกับ มันเป็นเวลาของความโศกเศร้าจริงสำหรับพวกเขา มันเป็นช่วงเวลาที่เศร้ามากไปผ่าน แต่ยังคงมีชีวิตอยู่ผมยังจำได้ว่า วันสุดท้ายของฉันที่วิทยาลัย ก็เป็นวันของวันที่ 30 2529 เมษายน แต่มันเป็นวันมืดมนสำหรับฉัน ผมและเพื่อนทุกคนได้ตระหนักถึงความเป็นจริงยากที่เราจะออกจากโรงเรียนหลังจากทั้งหมด แยกนี้ได้ดังนั้นความเจ็บปวด เศร้า depressing ทั้ง ตลอดพักวิทยาลัย เราได้รับดังนั้นร่าเริง และตื่นเต้น เราไม่เคยเพลิดเพลินคิดใด ๆ ว่า วันจะมาแยกเราเช่นนั้น เราได้ให้อารมณ์ที่พวกเขาเริ่มร้องไห้ บางคนมีน้ำตาในดวงตาของพวกเขา แต่พวกเขาควบคุมตัวเอง เราตัดสินใจจะเดินในอารมณ์ยฟูเดียวกันเราก็อยู่ปีสี่ครั้งแรกของทั้งหมด เราวางแผนไปพบครูของเรา เราได้รับ autographs ของพวกเขาในไดอารีส์ของเรา หลังจากนี้ เรามีรอบของวิทยาลัยดูนู๊คทุกและมุมของมัน แล้ว เราพบเรารองหลักให้เรารับรองของอักขระ นอกจากนี้เรายังพบหลักที่แนะนำเราจะ ซื่อสัตย์ และยากทำงานในชีวิต แล้วเราไปโรงแรม ร้านร่วมกันมีการ ในตอนเย็น เราไปโฮสเทลวิทยาลัยของเรา บรรจุกระเป๋าของเรา และพร้อมที่จะไปบ้านของเราได้ มันเป็นเวลาที่จะพูดว่า ลาก่อนอื่น เรากอดกันเป็นครั้งสุดท้าย เราไม่สามารถควบคุมตัวเอง และเริ่มร้องพิรี้พิไร สุดท้าย เราออกเดินทาง ด้วยความหวังว่า จะพบกันที่ไหนสักวันหนึ่ง วิธีที่ผมใช้เวลาวันสุดท้ายของฉันที่วิทยาลัยได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ล่าสุดของฉันเรียงความวิทยาลัยในภาษาอังกฤษ
ที่วิทยาลัยเป็นสถานที่ที่คนรุ่นใหม่ของประเทศเห็นความฝันในอนาคตทอง บางคนชายหนุ่มและหญิงสาวทำงานอย่างหนักเพื่อความฝันเหล่านี้เป็นรูปธรรม ในทุกกรณีนักศึกษาวิทยาลัยการพัฒนาความสัมพันธ์ทางอารมณ์และความใกล้ชิดกับวิทยาลัย เขารักและชอบสิ่งที่มันทุก นักเรียนทุกคนเป็นเหมือนครอบครัวในวิทยาลัย พวกเขาไม่ชอบที่จะแยกจากคนอื่น แต่วันมาเมื่อพวกเขาต้องออกจากโรงเรียนและทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน มันเป็นเวลาของความโศกเศร้าที่แท้จริงสำหรับพวกเขา มันเป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้ามากที่จะผ่านไป; แต่ชีวิตยังคง. ฉันยังจำวันสุดท้ายของฉันที่วิทยาลัย มันเป็นวันที่น่ารื่นรมย์ของ 30 เมษายน 1986 แต่มันเป็นวันที่มืดมนสำหรับฉัน ผมและเพื่อน ๆ ทุกคนมีความตระหนักในความเป็นจริงยากที่เรากำลังจะออกจากโรงเรียนหลังจากทั้งหมด แยกนี้เป็นความเจ็บปวดเพื่อให้เศร้าหดหู่สำหรับเราทุกคน ตลอดการเข้าพักที่วิทยาลัยของเราเราได้รับเพื่อให้ร่าเริงและตื่นเต้น เราไม่เคยสร้างความบันเทิงให้ความคิดใด ๆ ในวันนั้นจะมาแยกเราเช่นเดียวกับที่ บางส่วนของเรามีอารมณ์เพื่อให้พวกเขาเริ่มร้องไห้ บางคนมีน้ำตาในสายตาของพวกเขา แต่พวกเขาควบคุมตัวเอง เราตัดสินใจที่จะออกในอารมณ์ที่มีความสุขเช่นเดียวกับที่เราเคยมีชีวิตอยู่ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา. ครั้งแรกของทั้งหมดที่เราวางแผนที่จะตอบสนองความต้องการครูของเราทั้งหมด เราได้รับลายเซ็นของพวกเขาในบันทึกประจำวันของเรา หลังจากนี้เรามีรอบของวิทยาลัยเพื่อดูซอกมุมของมันทุก จากนั้นเราได้พบกับรองอาจารย์ใหญ่ของเราที่ทำให้เรามีใบรับรองตัวละครของเรา นอกจากนี้เรายังได้พบกับอาจารย์ที่แนะนำให้เราจะซื่อสัตย์และทำงานอย่างหนักในชีวิต จากนั้นเราก็ไปที่โรงแรม เรารับประทานอาหารค่ำด้วยกันที่นั่น ในตอนเย็นเราไปหอพักวิทยาลัยของเราบรรจุกระเป๋าเดินทางของเราและมีความพร้อมที่จะไปที่บ้านของเรา มันเป็นช่วงเวลาที่จะบอกลากับอีกคนหนึ่ง เรากอดอีกคนหนึ่งเป็นครั้งสุดท้าย บางอย่างที่เราไม่สามารถควบคุมตัวเองและเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น สุดท้ายเราออกเดินทางด้วยความหวังว่าเราจะได้พบกันอีกสักวันหนึ่งที่ใดที่หนึ่ง นี่คือวิธีที่ผมใช้เวลาวันสุดท้ายของฉันที่วิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันสุดท้ายที่วิทยาลัยเรียงความเป็นภาษาอังกฤษ
วิทยาลัยเป็นสถานที่ที่คนรุ่นใหม่ของประเทศได้ฝันเห็นอนาคตของทอง มีชายหนุ่มและหญิงทำงานหนักเพื่อ materialize ความฝันเหล่านี้ ในทุกกรณี นักศึกษาได้พัฒนาความสัมพันธ์ทางอารมณ์และอยู่ใกล้กับวิทยาลัย ที่เขารัก และชอบทุกเรื่องเลย นักเรียนทุกคนเหมือนเป็นครอบครัวในวิทยาลัยพวกเขาไม่ชอบที่จะแยกจากคนอื่น แต่ถึงวันนั้นเมื่อเขาต้องออกจากโรงเรียน และทุกอย่างเกี่ยวกับมัน มันเป็นช่วงเวลาของความเศร้าที่แท้จริงสำหรับพวกเขา มันเศร้ามากเวลาที่ผ่านไป แต่ชีวิตต่อไป

ฉันยังจำวันสุดท้ายที่วิทยาลัย มันเป็นวันที่น่ารื่นรมย์ของ 30 เมษายน 1986 แต่มันเป็นวันที่เศร้าสำหรับฉันฉันและเพื่อนของฉันทั้งหมดได้ตระหนักถึงความเป็นจริงยากที่เรากำลังจะออกจากโรงเรียนหลังจากทั้งหมด แยกนี้เป็นความเจ็บปวด เศร้า หดหู่ สำหรับพวกเราทุกคน ตลอดการเข้าพักวิทยาลัยของเรา เราก็มีความสุขและตื่นเต้นมาก เราไม่เคยได้ว่าวันนั้น จะมาแยกเราออกจากกันแบบนี้ บางคนก็อารมณ์ว่า พวกเขาก็เริ่มร้องไห้บางคนมีน้ำตาในดวงตาของพวกเขา แต่พวกเขาจะควบคุมตัวเอง เราตัดสินใจที่จะออกเดินทางในอารมณ์สนุกสนานเหมือนที่เราเคยอยู่มา 4 ปี สุดท้าย

ครั้งแรกของทั้งหมด เราวางแผนไว้ว่า จะเจอครูของเราทั้งหมด เราได้ลายเซ็นของพวกเขาในไดอารี่ของเรา หลังจากที่เราได้รอบของวิทยาลัยเพื่อให้เห็นทุกซอกมุมของมัน แล้วเราก็พบกันของเรารองอาจารย์ใหญ่ที่ให้เรา รับรอง ตัวละครของเรานอกจากนี้เรายังพบต้นที่แนะนำเราให้ซื่อสัตย์และขยันทำงานในชีวิต จากนั้นเราก็ไปที่โรงแรม เรากินข้าวด้วยกัน มี ในตอนเย็นพวกเราไปหอพักวิทยาลัยของเรา ได้เก็บของของเรา และก็พร้อมที่จะไปที่บ้านของเรา มันคือเวลาที่จะบอกลากัน เราสวมกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย บางอย่างเราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ในที่สุด