The handful of experiments above pr

The handful of experiments above provides opportunities to activate, integrate and normalize contemplative knowing in the classroom. Bringing contemplative practice to the classroom is not exactly bringing something new to children. Children–young children especially–are natural contemplatives. They ponder big questions, they daydream, they fall in wonder with nature, they reflect on their own existence, and find silence in their “special spot,” perhaps under the arms of an old tree. However, the demands for constant activity, the habit of electronic stimulation and the production orientation of modern society make it very difficult to keep the contemplative alive, leaving children (and teachers) unbalanced in their ways of knowing and often losing touch with the inner landscape. Contemplative techniques offer both a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำมือของการทดลองข้างต้นให้โอกาสในการเปิดใช้งาน รวม และรู้จิตตปัญญาในห้องเรียนปกติ นำจิตตปัญญาปฏิบัติการห้องเรียนคือไม่ว่านำสิ่งใหม่ ๆ เด็ก เด็กเด็ก – หนุ่มสาวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง – เป็นธรรมชาติ contemplatives พวกเขาไตร่ตรองคำถามใหญ่ ปกคลุมพวกเขา พวกเขาตกในด้วยธรรมชาติ พวกเขาสะท้อนตนเองดำรงอยู่ และค้นหาความเงียบในความ "พิเศษจุด บางทีใต้วงแขนไม้ อย่างไรก็ตาม ความต้องการสำหรับกิจกรรมคง นิสัยของอิเล็กทรอนิกส์กระตุ้นและการวางแนวการผลิตของสังคมสมัยใหม่ทำให้มันยากมากที่จะให้จิตตการมีชีวิตอยู่ ออกจากเด็ก (และครู) ไม่สมดุลทางรู้ และมักจะสูญเสียสัมผัสกับภูมิทัศน์ภายใน จิตตปัญญาเทคนิคมีทั้งสองแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำมือของการทดลองดังกล่าวข้างต้นให้โอกาสในการเปิดใช้งานบูรณาการและปกติครุ่นคิดรู้ในห้องเรียน นำการปฏิบัติฌานไปที่ห้องเรียนไม่ว่าจะนำสิ่งใหม่ ๆ ให้กับเด็ก เด็กเด็กหนุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งมี-ไตร่ตรองธรรมชาติ พวกเขาไตร่ตรองคำถามใหญ่ที่พวกเขาคิดฝันที่พวกเขาตกอยู่ในความสงสัยกับธรรมชาติพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงการดำรงอยู่ของตัวเองและพบความเงียบใน "จุดพิเศษ" บางทีใต้วงแขนของต้นไม้เก่า อย่างไรก็ตามความต้องการสำหรับกิจกรรมคงนิสัยของการกระตุ้นอิเล็กทรอนิกส์และการวางแนวการผลิตของสังคมสมัยใหม่ทำให้มันยากมากที่จะทำให้ฌานมีชีวิตอยู่ออกจากเด็ก (และครู) ไม่สมดุลในรูปแบบของพวกเขารู้และมักจะสูญเสียการติดต่อกับสภาพภูมิทัศน์ภายใน . เทคนิคจิตตมีทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำมือของการทดลองข้างต้นมีโอกาสที่จะเปิดใช้งานบูรณาการและครุ่นคิดว่าปกติในชั้นเรียน นำการปฏิบัติครุ่นคิดถึงห้องเรียนไม่ได้นำอะไรใหม่ๆ ให้กับเด็ก เด็กและเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งกว่าจะ contemplatives ธรรมชาติ พวกเขาไตร่ตรองคำถามใหญ่ พวกฝันกลางวัน พวกเขาตกอยู่ในสงสัยกับธรรมชาติ ที่สะท้อนตัวตนของตนเอง และค้นหาความเงียบในจุดที่พิเศษของพวกเขา " , " บางทีภายใต้อ้อมแขนของต้นไม้เก่า อย่างไรก็ตาม ความต้องการสำหรับกิจกรรมที่คงที่ นิสัยของการกระตุ้นการผลิตอิเล็กทรอนิกส์และทิศทางของสังคมสมัยใหม่ทำให้มันยากมากที่จะให้ครุ่นคิดยังมีชีวิตอยู่ทิ้งเด็ก ( และครู ) ไม่สมดุลในวิถีของการรู้ และมักจะสูญเสียสัมผัสกับภูมิทัศน์ภายใน เทคนิคการเพ่งพินิจให้ทั้งคู่