Contemporary theses – hyperglobalis

Contemporary theses – hyperglobalists, sceptics
and transformationalists
From around the mid-1980s explicit theorization about globalization
appeared as the term entered into academic and eventually popular usage.
Waters (2001) cites figures such as Beck (1992), Rosenau (1990), Lash
and Urry (1994) and geographer Harvey (1989) as important contributors
in this endeavour. It is Robertston (1992) and Giddens (1991) who
are credited with the major contributions, however, with their ideas
concerning the ‘relativisation of the individual with respect to higher
scales of analysis’ and ‘time–space distanciation’ respectively. It is
argued that:
[t]he significant features of each of their [Robertson and Gidden’s]
proposals are first that they are multi-causal or multi-dimensional in their
approach, and second, that they emphasise subjectivity and culture as
central factors in the current acceleration of the globalization process.
(Waters, 2001, p. 14)
Through the work of these scholars Waters claims that a paradigm of
globalization theory is evolving where common themes can now be
identified. It could be argued that this is over-optimistic and that there
is in fact a multiplicity of ways that globalization is being viewed and
contested. A useful way of reviewing the diversity of ideas is provided by
Held et al., (1999) in their three ‘theses’ of globalization schema. These
authors do not see an evolving consensus, or even paradigm, arguing that:
beyond a general acknowledgement of a real or perceived intensification
of global interconnectedness there is substantial disagreement as to how
globalization is best conceptualised, how one should think about its
causal dynamics, and how one should characterise its structural
consequences, if any.
(Held et al., 1999, p. 2)
What is particularly noticeable about Held et al.,’s three-part division is
that traditional ideological lines are blurred. In the hyperglobalist camp,
for example, we find neo-Marxists such as Greider (1997), together with
neoliberals such as Ohmae (1990, 1995). Similarly in the sceptical group
both conservative and radical views exist. Nevertheless, as we see below,
each school conforms around a central theme in terms of the nature and
consequences of globalization (see also Chapter 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยานิพนธ์ร่วมสมัย – hyperglobalists, scepticsและ transformationalistsจากทั่ว theorization ชัดเจนกลางทศวรรษที่ 1980 เกี่ยวกับโลกาภิวัตน์ปรากฏเป็นคำที่ป้อนลงในการใช้ศึกษา และเป็นที่นิยมในที่สุดน้ำ (2001) cites ตัวเลขเช่นเบ็ค (1992) Rosenau (1990), ตาและ Urry (1994) ภาพที่ฮาร์วีย์ (1989) เป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญในนี้พยายาม Robertston (1992) และ Giddens (1991) ที่มีเครดิตกับผลงานสำคัญ อย่างไรก็ตาม ด้วยความคิดเกี่ยวกับการ ' relativisation ของบุคคลที่เกี่ยวกับการสูงเครื่องชั่งวิเคราะห์' และ 'เวลา – พื้นที่ distanciation' ตามลำดับ มันเป็นโต้เถียงที่:[t] เขาคุณสมบัติสำคัญของแต่ละของพวกเขา [โรเบิร์ตสันและของ Gidden]ข้อเสนอเป็นครั้งแรกว่า พวกเขามีหลายสาเหตุ หรือหลายมิติในการวิธีการ และที่สอง ที่พวกเขาเน้น subjectivity และวัฒนธรรมเป็นกลางปัจจัยในการเร่งความเร็วปัจจุบันของกระบวนการโลกาภิวัตน์(น้ำ 2001, p. 14)ผ่านการทำงานของนักวิชาการเหล่านี้ น้ำบอกว่า กระบวนทัศน์ของมีการพัฒนาทฤษฎีโลกาภิวัตน์ซึ่งขณะนี้สามารถรูปแบบทั่วไประบุ อาจโต้เถียงว่า เป็นแง่ดีมากเกินไป และที่มีในความเป็นจริงมีหลายหลากวิธีที่โลกาภิวัตน์ดู และแย่งชิง วิธีที่เป็นประโยชน์ของการตรวจสอบความหลากหลายของความคิดโดยถือและ al., (1999) ในตนสาม 'วิทยานิพนธ์' ของ schema โลกาภิวัตน์ เหล่านี้ผู้เขียนไม่เห็นการพัฒนามติ หรือแม้แต่กระบวนทัศน์ โต้เถียงที่:นอกเหนือจากการยอมรับทั่วไปของแรงจริง หรือรับรู้ของโลก interconnectedness มีพบกันถึงวิธีโลกาภิวัตน์ที่ดีสุดแนวคิด วิธีหนึ่งควรคิดเกี่ยวกับการdynamics สาเหตุ และวิธีหนึ่งควรภายในโครงสร้างของผลกระทบ ถ้ามี(ถือ et al. 1999, p. 2)อะไรคือ noticeable โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับถือ et al. ของส่วนงาน 3 ส่วนคือที่บรรทัดอุดมการณ์ดั้งเดิมถ่ายเบลอ ในค่าย hyperglobalistเช่น เราค้นหานีโอ-Marxists เช่น Greider (1997), พร้อมด้วยneoliberals เช่น Ohmae (1990, 1995) ในทำนองเดียวกันในกลุ่มสงสัยอนุรักษ์ และอนุมูลอิสระที่มีอยู่ อย่างไรก็ตาม เราเห็นด้านล่างแต่ละโรงเรียนที่สอดคล้องรอบชุดรูปแบบกลางในแง่ของธรรมชาติ และผลกระทบของโลกาภิวัตน์ (ดูยังบทที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยานิพนธ์ร่วมสมัย - hyperglobalists คลางแคลง
และ transformationalists
จากทั่ว 1980- theorization อย่างชัดเจนเกี่ยวกับโลกาภิวัตน์
ที่ดูเหมือนจะเป็นคำที่ป้อนเข้าสู่การใช้งานทางวิชาการและเป็นที่นิยมในที่สุด.
น้ำ (2001) อ้างอิงตัวเลขเช่นเบ็ค (1992), Rosenau (1990), Lash
และ Urry (1994) และภูมิศาสตร์ฮาร์วีย์ (1989) ร่วมสมทบเป็นสิ่งที่สำคัญ
ในความพยายามนี้ มันเป็น Robertston (1992) และ Giddens (1991) ที่
มีการให้เครดิตกับการมีส่วนร่วมที่สำคัญ แต่กับความคิดของพวกเขา
เกี่ยวกับการ 'relativisation ของแต่ละบุคคลเกี่ยวกับการที่สูงขึ้น
ชั่งน้ำหนักของการวิเคราะห์' และ 'Time พื้นที่ distanciation' ตามลำดับ มันเป็นเรื่องที่
ถกเถียงกันอยู่ว่า:
[t] เขาคุณสมบัติที่สำคัญของแต่ละ [โรเบิร์ตและ Gidden ของ] ของพวกเขา
ข้อเสนอเป็นครั้งแรกที่พวกเขามีหลายสาเหตุหรือหลายมิติในของพวกเขา
วิธีการและครั้งที่สองที่พวกเขาเน้นการกระทำและวัฒนธรรมเป็น
ปัจจัยสำคัญในการ การเร่งความเร็วในปัจจุบันของกระบวนการโลกาภิวัตน์.
(Waters, 2001, น. 14)
ผ่านการทำงานของนักวิชาการเหล่านี้อ้างว่าน้ำกระบวนทัศน์ของ
ทฤษฎีโลกาภิวัตน์ที่มีการพัฒนารูปแบบทั่วไปขณะนี้สามารถ
ระบุ มันอาจจะเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่านี่เป็นมากกว่าในแง่ดีและนั่นหมายความว่า
ในความเป็นจริงหลายหลากของวิธีการที่โลกาภิวัตน์จะถูกมองและ
เข้าร่วมประกวด วิธีที่มีประโยชน์ของการตรวจสอบความหลากหลายของความคิดที่ให้บริการโดย
จัด et al. (1999) ในสามของพวกเขา 'วิทยานิพนธ์ของสคีโลกาภิวัตน์ เหล่านี้
ผู้เขียนไม่เห็นมติการพัฒนาหรือแม้แต่กระบวนทัศน์เถียงว่า:
เกินกว่าการรับรู้ทั่วไปของแรงจริงหรือการรับรู้
ของสาขาทั่วโลกมีความขัดแย้งที่สำคัญเป็นวิธี
โลกาภิวัตน์เป็นแนวความคิดที่ดีที่สุดวิธีหนึ่งควรคิดเกี่ยวกับ
การเปลี่ยนแปลงสาเหตุ และวิธีการหนึ่งที่ควรลักษณะโครงสร้าง
ผลกระทบถ้ามี.
(ถือหุ้น, et al., 1999, น. 2)
อะไรคือสิ่งที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการจัดขึ้น et al., แผนกสามส่วนคือ
ว่าสายอุดมการณ์ดั้งเดิมจะเบลอ ในค่าย hyperglobalist ที่
ตัวอย่างเช่นเราพบว่านีโอมาร์กซิเช่น Greider (1997) ร่วมกับ
neoliberals เช่น Ohmae (1990, 1995) ในทำนองเดียวกันในกลุ่มสงสัย
ทั้งสองมุมมองอนุรักษ์นิยมและรุนแรงอยู่ อย่างไรก็ตามในขณะที่เราเห็นด้านล่าง
แต่ละโรงเรียนสอดรอบแก่นกลางในแง่ของธรรมชาติและ
ผลกระทบของโลกาภิวัตน์ (ดูบทที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยานิพนธ์ hyperglobalists Skeptics และร่วมสมัย ,และ transformationalistsจากช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 - ชัดเจน theorization เกี่ยวกับโลกาภิวัตน์ปรากฏเป็นเงื่อนไขเข้าไปในทางวิชาการ และในที่สุดความนิยมการใช้งานน้ำ ( 2001 ) อ้างตัวเลขเช่น Beck ( 1992 ) , ํ ( 1990 ) , ขนตา .และ เออรี่ ( 1994 ) และนักภูมิศาสตร์ฮาร์วีย์ ( 1989 ) เป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญในความพยายามนี้ มันเป็น robertston ( 1992 ) และ กิดเดน ( 1991 ) ที่จะให้เครดิตกับผลงานหลัก อย่างไรก็ตาม ด้วยความคิดของตนเองเกี่ยวกับ ' relativisation ของแต่ละคนด้วยความเคารพสูงเครื่องชั่งวิเคราะห์ ' และ ' เวลา - อวกาศ distanciation ' ตามลำดับ มันคือถกเถียงกันอยู่ว่า[ T ] เขาพบคุณสมบัติของแต่ละของพวกเขา [ และ ] โรเบิร์ต กลิดเดนข้อเสนอแรกที่พวกเขามีหลายรูปแบบหรือหลายมิติ ในของพวกเขาวิธีการ , และประการที่สองที่พวกเขาเน้นวัฒนธรรมอัตวิสัยและเป็นปัจจัยที่สำคัญในการปัจจุบันของกระบวนการโลกาภิวัตน์( น้ำ , 2001 , 14 หน้า )ผ่านงานนี้นักวิชาการอ้างว่า กระบวนทัศน์ของน้ำทฤษฎีโลกาภิวัตน์คือการพัฒนารูปแบบทั่วไปที่สามารถระบุ มันอาจจะแย้งว่าเป็นแบบนี้ มองโลกในแง่ดี และมีในความเป็นจริงหลายหลากวิธีที่โลกาภิวัตน์คือการดูได้ และโต้แย้ง . เป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการตรวจสอบความหลากหลายของความคิดที่ให้บริการโดยจัดขึ้น et al . ( 1999 ) ใน 3 ' วิทยานิพนธ์ ' ของ schema ของโลกาภิวัตน์ เหล่านี้ผู้เขียนไม่เห็นการพัฒนาฉันทามติหรือกระบวนทัศน์เถียงว่า :นอกเหนือจากการยอมรับทั่วไปของแรงจริง หรือรับรู้ทั่วโลกของ interconnectedness มีความขัดแย้งมากเป็นอย่างไรโลกาภิวัตน์เป็น conceptualized ที่ดีที่สุด วิธีหนึ่งควรคิดถึงของพลศาสตร์เชิงสาเหตุ และวิธีการหนึ่งที่ควรจะชันของโครงสร้างผล ถ้าใด ๆ( จัดขึ้น et al . , 2542 , หน้า 2 )อะไรคือโดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดเกี่ยวกับจัดขึ้น et al . , สามส่วน กอง คือที่สายอุดมการณ์แบบดั้งเดิมจะเบลอ ใน hyperglobalist ค่าย ,ตัวอย่างเช่น เราเจอ นีโอ สาธารณรัฐอินเดีย เช่น ไกรเดอร์ ( 1997 ) ร่วมกับneoliberals เช่น ชิ โอมาเ ( 1990 , 1995 ) ในทำนองเดียวกันในกลุ่มสงสัยทั้งอนุรักษ์ และมุมมองที่รากยังคงอยู่ อย่างไรก็ตาม อย่างที่เราเห็นด้านล่างแต่ละโรงเรียนสอดคล้องกับรอบชุดรูปแบบกลางในแง่ของธรรมชาติและผลกระทบของโลกาภิวัตน์ ( ดูบทที่ 3 )